Skład antybiotyku Monural
1 saszetka zawiera 3 g fosfomycyny w postaci trometamolu. Preparat zawiera sacharozę.
Reklama
Działanie antybiotyku Monural
Pochodna kwasu fosfonowego.
Fosfomycyna wywiera działanie bakteriobójcze na namnażające się czynniki chorobotwórcze poprzez zapobieganie syntezie enzymatycznej ściany komórkowej bakterii. Hamuje pierwszy etap wewnątrzkomórkowej syntezy ściany komórkowej bakterii poprzez hamowanie syntezy peptydoglikanu. Fosfomycyna jest aktywnie transportowana do komórki bakterii z wykorzystaniem dwóch różnych systemów transportu (systemy transportu sn-glicerolo-3-fosforanu i heksozy-6).
Ograniczone dostępne dane wskazują, że działanie fosfomycyny jest najprawdopodobniej zależne od czasu. Główny mechanizm oporności stanowi mutacja chromosomowa, powodująca zmianę w systemach transportu fosfomycyny przez bakterie.
Dodatkowe mechanizmy oporności, oparte na plazmidach albo transpozonach, powodują odpowiednio inaktywację enzymatyczną fosfomycyny poprzez wiązanie jej cząsteczki z glutationem albo rozpad wiązania węgiel-fosfor w cząsteczce fosfomycyny.
Nie są znane przypadki wykształcenia się oporności krzyżowej między fosfomycyną a innymi klasami antybiotyków. Występowanie oporności nabytej u poszczególnych gatunków może być zróżnicowane geograficznie i zmieniać się w czasie. Niezbędne jest więc gromadzenie informacji na poziomie lokalnym na temat oporności, w szczególności w celu zapewnienia odpowiedniego leczenia ciężkich zakażeń.
Gatunki powszechnie wrażliwe: Gram-ujemne drobnoustroje tlenowe Escherichia coli. Gatunki, których oporność nabyta może stanowić problem: Gram-dodatnie drobnoustroje tlenowe Enterococcus faecalis, Gram-ujemne drobnoustroje tlenowe Klebsiella pneumoniae, Proteus mirabilis. Szczepy o odporności pierwotnej Gram-dodatnie drobnoustroje tlenowe Staphylococcus saprophyticus. Po podaniu doustnym dostępność biologiczna fosfomycyny wynosi ok 33-53%.
Pokarm może zmniejszać szybkość i stopień wchłaniania, jednak całkowita ilość substancji czynnej wydalanej z moczem jest taka sama. Średnie stężenie fosfomycyny w moczu utrzymuje się powyżej poziomu minimalnego stężenia hamującego, które wynosi 128 mg/ml, przez co najmniej 24 h po podaniu doustnym dawki wynoszącej 3 g zarówno na czczo, jak i po posiłku; czas osiągnięcia Cmax w moczu wydłuża się jednak o 4 h. Podlega krążeniu wątrobowo - jelitowemu.
Nie wydaje się, aby fosfomycyna była metabolizowana. Jest transportowana do tkanek, w tym do nerek i ściany pęcherza moczowego. Praktycznie nie wiąże się z białkami osocza i przenika przez barierę łożyskową. Jest wydalana głównie z moczem w postaci niezmienionej, w mniejszym stopniu z kałem. T0,5 wynosi około 4 h.
Reklama
Wskazania do stosowania antybiotyku Monural
Ostre niepowikłanego zapalenia pęcherza moczowego u kobiet i dziewcząt (od 12 rż.). Okołooperacyjna antybiotykoterapia profilaktyczna w przypadku biopsji przezodbytniczej gruczołu krokowego u dorosłych mężczyzn. Należy uwzględniać oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Reklama
Przeciwwskazania do zażywania antybiotyku Monural
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Ostrzeżenie przed stosowaniem antybiotyku Monural
Podczas leczenia fosfomycyną mogą wystąpić ciężkie, a czasami śmiertelne reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksja i wstrząs anafilaktyczny. W przypadku wystąpienia takich reakcji należy natychmiast przerwać leczenie fosfomycyną i podjąć odpowiednie działania doraźne.
Podczas stosowania leku zgłaszano przypadki zapalenia jelita grubego i rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego wywołane przez Clostridioides difficile o nasileniu od łagodnego do zagrażającego życiu. W związku z tym ważne jest rozważenie tego rozpoznania u pacjentów, u których w trakcie podawania fosfomycyny albo po zakończeniu leczenia wystąpi biegunka. Należy rozważyć przerwanie leczenia fosfomycyną i zastosowanie odpowiedniego leczenia zakażenia Clostridioides difficile.
Nie należy stosować preparatów hamujących perystaltykę. W przypadku przewlekłych zakażeń zaleca się przeprowadzenie dokładnych badań i weryfikację rozpoznania, gdyż zwykle są one spowodowane powikłanymi zakażeniami układu moczowego albo występowaniem opornych drobnoustrojów chorobotwórczych (np. Staphylococcus saprophyticus).
Co do zasady zakażenia dróg moczowych u pacjentów płci męskiej należy uznawać za powikłane zakażenia dróg moczowych, do leczenia których ten lek nie jest wskazany. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Z tego względu nie należy stosować leku u pacjentów w tej grupie wiekowej. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na saszetkę, to znaczy lek uznaje się za wolny od sodu.
Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować preparatu.
Reklama
Monural a ciąża
Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania fosfomycyny w pierwszym trymestrze ciąży (n=152). Jak dotąd dane te nie wskazują na zagrożenie działaniem teratogennym. Fosfomycyna przenika przez łożysko.
Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Monural można stosować w czasie ciąży, wyłącznie jeżeli istnieje taka jednoznaczna konieczność. Fosfomycyna przenika do mleka kobiecego w niewielkiej ilości. Jeśli jest to jednoznacznie konieczne, w okresie karmienia piersią można zastosować pojedynczą dawkę doustną fosfomycyny.
Płodność
Brak dostępnych danych dotyczących ludzi. Fosfomycyna podawana doustnie samcom i samicom szczurów w dawce wynoszącej maksymalnie 1000 mg/kg/dobę nie powodowała upośledzenia płodności.
Reklama
Efekty uboczne zażywania Monuralu
Często: zapalenie sromu i pochwy, ból i zawroty głowy, biegunka, nudności, dyspepsja, ból brzucha. Niezbyt często: wymioty, wysypka, pokrzywka, świąd. Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), reakcje nadwrażliwości, poantybiotykowe zapalenie jelita grubego, obrzęk naczynioruchowy.
Interakcje Monuralu z innymi lekami
Metoklopramid zmniejsza stężenie fosfomycyny we krwi i moczu. Inne leki, które przyspieszają motorykę jelit mogą mieć podobne działanie. Pokarm może opóźniać wchłanianie fosfomycyny, prowadząc do nieznacznego zmniejszenia C max fosfomycyny w osoczu i w moczu, w związku z tym zaleca się przyjmować preparat na czczo lub 2-3 h po posiłku.
U pacjentów poddawanych antybiotykoterapii opisywano wiele przypadków zwiększonej aktywności antagonistów witaminy K. Czynniki ryzyka obejmują ciężkie zakażenie lub zapalenie, wiek i zły ogólny stan zdrowia - trudno ustalić, czy zmiana wartości wskaźnika INR wywołana została chorobą zakaźną czy jej leczeniem.
Dawkowanie antybiotyku Monural
Doustnie. Ostre, niepowikłane zapalenia pęcherza moczowego u kobiet i dziewcząt od 12. rż.): jednorazowo 3 g fosfomycyny.
Okołooperacyjna antybiotykoterapia profilaktyczna w przypadku biopsji przezodbytniczej gruczołu krokowego: 3g fosfomycyny 3 h przed rozpoczęciem zabiegu i 3 g fosfomycyny 24 h po zakończeniu zabiegu.
Szczególne grupy pacjentów
Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z upośledzeniem czynności nerek (CCr <10 ml/min). Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Sposób podania
We wskazaniu dotyczącym ostrego, niepowikłanego zapalenia pęcherza moczowego u kobiet i dziewcząt lek należy przyjmować na czczo (ok. 2-3 h przed posiłkiem albo 2-3 h po posiłku), najlepiej przed pójściem spać i po opróżnieniu pęcherza moczowego. Dawkę należy rozpuścić w szklance wody i przyjąć natychmiast po przygotowaniu.
Podczas przyjmowania preparatu mogą wystąpić zawroty głowy, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
