Caelyx pegylated liposomal

Caelyx pegylated liposomal - skład

1 ml preparatu zawiera 2 mg chlorowodorku doksorubicyny w pegylowanych liposomach. Preparat zawiera sacharozę oraz całkowicie uwodornioną fosfatydylocholinę sojową (z nasion soi).

Reklama

Caelyx pegylated liposomal - działanie

Cytotoksyczny antybiotyk antracyklinowy otrzymywany z hodowli Streptomyces peucetius var. caesius. Lek wbudowuje się między sąsiednie pary zasad w podwójnej helisie DNA, co uniemożliwia jej rozwinięcie konieczne do replikacji. Prowadzi to do zahamowania syntezy DNA, RNA i białek. Pegylowana liposomalna postać chlorowodorku doksorubicyny pozwala na wydłużenie czasu przebywania leku w układzie krążenia. Farmakokinetyka preparatu znacznie odbiega od standardowych postaci doksorubicyny. Po podaniu mniejszych dawek (10 mg/m² pc. – 20 mg/m² pc.) preparat wykazuje farmakokinetykę liniową; w zakresie dawek 10 mg/m² pc. – 60 mg/m² pc. farmakokinetyka jest nieliniowa. Preparat, w przeciwieństwie do standardowych postaci, które w znacznym stopniu ulegają dystrybucji do tkanek, pozostaje głównie w objętości płynu naczyniowego, a klirens doksorubicyny z krwi jest zależny od nośnika liposomalnego. Doksorubicyna staje się dostępna po opuszczeniu przez liposomy naczynia i przejściu do kompartmentu tkankowego. Po podaniu równoważnych dawek preparatu i postaci standardowych, wartości stężenia we krwi i AUC pegylowanej liposomalnej postaci są większe niż wartości uzyskiwane po standardowych postaciach chlorowodorku doksorubicyny. T_0,5 wynosi 24-231 h, ze średnią 73,9 h.

Reklama

Caelyx pegylated liposomal - wskazania

Monoterapia raka piersi z przerzutami u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem powikłań ze strony mięśnia sercowego. Leczenie zaawansowanego raka jajnika u pacjentek, u których chemioterapia I rzutu związkami platyny zakończyła się niepowodzeniem. Leczenie pacjentów z progresją szpiczaka mnogiego w terapii skojarzonej z bortezomibem, którzy wcześniej otrzymali co najmniej jeden rzut leczenia i którzy już zostali poddani transplantacji szpiku lub się do niej nie kwalifikują. Leczenie mięsaka Kaposiego (KS) w przebiegu AIDS u pacjentów z małą liczbą limfocytów CD₄ (poniżej 200/mm³) ze znacznym zajęciem błon śluzowych, skóry lub narządów wewnętrznych. Preparat może być stosowany u pacjentów z AIDS-KS w chemioterapii pierwszego lub drugiego rzutu, gdy pomimo wcześniej stosowanej terapii skojarzonej złożonej z co najmniej dwóch spośród następujących leków: alkaloidów barwinka, bleomycyny i standardowej postaci farmaceutycznej doksorubicyny (lub innej antracykliny) obserwowano postęp choroby lub brak tolerancji.

Reklama

Caelyx pegylated liposomal - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, orzeszki ziemne lub soję. Nie należy stosować preparatu u pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS, u których skuteczne może być leczenie miejscowe systemowe alfa-interferonem.

Reklama

Caelyx pegylated liposomal - ostrzeżenia

Ze względu na różnice w profilach farmakokinetycznych i schematach dawkowania nie należy stosować preparatu zamiennie z innymi lekami zawierającymi chlorowodorek doksorubicyny. Podczas przyjmowania leku zaleca się częste, rutynowe badania EKG. W przypadku wystąpienia obniżenia amplitudy zespołu QRS, należy rozważyć wykonanie biopsji mięśnia sercowego. Rutynowo przed rozpoczęciem leczenia preparatem oraz okresowe powtarzanie podczas leczenia zaleca się wykonanie echokardiograficznego pomiaru frakcji wyrzutowej lewej komory serca lub angiografii metodą wielobramkową (MUGA). Ocena czynności lewej komory jest uznawana za obowiązkową przed każdym dodatkowym podaniem leku, które przekracza skumulowaną dawkę 450 mg antracyklin/m² pc. w ciągu życia. Podczas leczenia antracykliną ww. badania i metody oceny pracy serca należy stosować w następującej kolejności: zapis EKG, pomiar frakcji wyrzutowej lewej komory serca, biopsja endomiokardialna. Ze względu na kardiotoksyczne działanie leku, należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami serca, w tym z niewydolnością serca oraz u pacjentów otrzymujących inne antracykliny. Całkowita dawka chlorowodorku doksorubicyny musi uwzględniać każde wcześniejsze (lub równoległe) leczenie związkami kardiotoksycznymi (w tym: innymi antracyklinami, antrachinonami lub np. 5-fluorouracylem); dodatkową grupę ryzyka stanowią pacjenci poddani wcześniej napromienianiu śródpiersia lub otrzymujący równocześnie cyklofosfamid, u których kardiotoksyczność może wystąpić także po podaniu skumulowanej dawki antracyklin mniejszej niż 450 mg/m² pc. Profil bezpieczeństwa w odniesieniu do serca dla schematu dawkowania zalecanego w leczeniu raka piersi i raka jajnika (50 mg/m² pc.) jest podobny do profilu dla dawkowania 20 mg/m² pc. u pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS. Ze względu na możliwość zaburzenia czynności szpiku, w czasie leczenia (przed podaniem  każdej dawki leku) należy często oznaczać liczbę krwinek. Przetrwałe ciężkie zaburzenie czynności szpiku może prowadzić do nadkażeń i krwotoków. U pacjentów poddanych leczeniu skojarzonemu z doksorubicyną obserwowano wtórne, ostre białaczki szpikowe i mielodysplazje; każdy pacjent otrzymujący doksorubicynę musi pozostawać pod kontrolą hematologiczną. Ze względu na przypadki wtórnego raka jamy ustnej zarówno podczas terapii oraz do 6 lat od podania ostatniej dawki, należy regularnie badać pacjentów czy nie występują u nich owrzodzenia jamy ustnej ani jakikolwiek dyskomfort w jamie ustnej. Ze względu na możliwość wystąpienia poważnych i czasem zagrażających życiu reakcji rzekomoalergicznych i rzekomoanafilaktycznych tuż po rozpoczęciu wlewu (z objawami takimi jak: astma, nagłe zaczerwienienie, pokrzywka, ból w klatce piersiowej, gorączka, nadciśnienie, tachykardia, świąd, potliwość, skrócony oddech, obrzęk twarzy, dreszcze, ból pleców, ucisk w klatce piersiowej i gardle i (lub) niedociśnienie, drgawki), pierwszą dawkę należy podawać z szybkością nie większą niż 1 mg/min. W trakcie leczenia istnieje ryzyko wystąpienia zespołu dłoniowo-podeszwowego (PPE). U pacjentów, u których występuje to zdarzenie, jest zazwyczaj widoczne po 2 lub 3 cyklach leczenia. Poprawa następuje zazwyczaj w ciągu 1 - 2 tyg., a w niektórych przypadkach całkowite wyleczenie może zająć nawet do ≥4 tyg. Pirydoksyna w dawce 50 - 150 mg na dobę oraz kortykosteroidy były stosowane w profilaktyce i leczeniu PPE, jednak nie były one przedmiotem badań III fazy. Inne strategie zapobiegania i leczenia PPE obejmują chłodzenie rąk i stóp poprzez wystawianie ich na działanie zimnej wody (moczenie, kąpiele lub pływanie), unikanie nadmiernego ciepła/gorącej wody oraz utrzymywanie ich bez ubioru (brak skarpet, rękawic lub butów, które są ściśle dopasowane). Zespół PPE wydaje się być przede wszystkim związany z harmonogramem dawkowania i można zmniejszyć jego nasilenie przez wydłużenie okresu między dawkami o 1-2 tyg. Jednak u niektórych pacjentów reakcja ta może być ciężka i wyczerpująca i może powodować konieczność przerwania leczenia. Uważa się, że preparat jest czynnikiem drażniącym w przypadku rzadko występującej miejscowej martwicy po wynaczynieniu. Badania na zwierzętach wskazują, że podawanie chlorowodorku doksorubicyny w postaci liposomalnej zmniejsza ryzyko uszkodzeń spowodowanych wynaczynieniem. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów wynaczynienia (np. pieczenie, rumień) należy natychmiast przerwać wlew i rozpocząć go od nowa w innej żyle. Nakładanie lodu na miejsce wynaczynienia przez ok. 30 min może być pomocne w złagodzeniu reakcji miejscowej; lek nie może być podawany drogą domięśniową lub podskórną. Każda fiolka preparatu zawiera sacharozę, a lek jest podawany w 5 % roztworze glukozy, co należy uwzględnić u chorych na cukrzycę. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w dawce i jest zasadniczo „wolny od sodu”.

Reklama

Caelyx pegylated liposomal - ciąża

Nie stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne (istnieje ryzyko wywołania ciężkich wad wrodzonych u płodu). Kobiety w wieku rozrodczym powinny unikać zajścia w ciążę w czasie, gdy one lub ich partnerzy są leczeni preparatem oraz przez 6 mies. po zaprzestaniu leczenia. Karmienie piersią należy przerwać przed rozpoczęciem leczenia preparatem. Kobiety zakażone wirusem HIV w żadnym przypadku nie powinny karmić niemowląt piersią, aby uniknąć przeniesienia wirusa z matki na dziecko.

Reklama

Caelyx pegylated liposomal - efekty uboczne

Bardzo często: leukopenia, neutropenia, limfopenia, niedokrwistość (w tym hipochromiczna), zmniejszone łaknienie, zapalenie jamy ustnej, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej, wysypka (w tym rumieniowa, plamkowo-grudkowa i grudkowa), łysienie, ból mięśniowo-szkieletowy (w tym ból mięśniowo-szkieletowy klatki piersiowej, ból pleców, ból kończyn), gorączka, zmęczenie. Często: posocznica, zapalenie płuc, zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii, zakażenie wirusem cytomegalii (w tym zapalenie naczyniówki i siatkówki wywołane wirusem cytomegalii), zakażenie Mycobacterium avium, kandydoza, półpasiec, zakażenie dróg moczowych, zakażenie, zakażenie górnych dróg oddechowych, kandydoza jamy ustnej, zapalenie mieszków włosowych, zapalenie gardła, zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, trombocytopenia, gorączka neutropeniczna, kacheksja, odwodnienie, hipokaliemia, hiponatremia, hipokalcemia, stan splątania, niepokój, depresja, bezsenność, neuropatia obwodowa, obwodowa neuropatia czuciowa, nerwoból, parestezja, niedoczulica, zaburzenia smaku, ból głowy, letarg, zawroty głowy, zapalenie spojówek, częstoskurcz, nadciśnienie, niedociśnienie, napady czerwienienia się, duszność, duszność wysiłkowa, krwawienie z nosa, kaszel, nieżyt żołądka, aftowe zapalenie jamy ustnej, owrzodzenie jamy ustnej, niestrawność, dysfagia, zapalenie przełyku, ból brzucha, ból w nadbrzuszu, ból jamy ustnej, suchość w ustach, złuszczanie skóry, pęcherze, sucha skóra, rumień, świąd, nadpotliwość, przebarwienia skóry, skurcze mięśni, ból mięśni, ból stawów, ból kości, dyzuria, reakcja związana z infuzją, ból w miejscu podania, ból w klatce piersiowej, choroba grypopodobna, dreszcze, zapalenie błony śluzowej, astenia, złe samopoczucie, obrzęk, obrzęk obwodowy, zmniejszenie masy ciała. Niezbyt często: zakażenie wirusem opryszczki, zakażenie grzybicze, pancytopenia, trombocytoza, nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna, hiperkaliemia, hipomagnezemia, polineuropatia, drgawki, omdlenie, dysestezja, senność, niewyraźne widzenie, zwiększone łzawienie, kołatanie serca, zatrzymanie akcji serca, niewydolność serca, zastoinowa niewydolność serca, kardiomiopatia, kardiotoksyczność, zatorowość płucna, martwica w miejscu infuzji (w tym martwica tkanek miękkich i martwica skóry), zapalenie żył, niedociśnienie ortostatyczne, astma, dyskomfort w klatce piersiowej, wzdęcia, zapalenie dziąseł, zapalenie skóry, złuszczające zapalenie skóry, trądzik, wrzód skórny, alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, przebarwienia skóry, wybroczyny, zaburzenia pigmentacji, zmiany na paznokciach, osłabienie mięśni, ból piersi, wynaczynienie miejsca podania, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk twarzy, hipertermia, zmniejszona frakcja wyrzutowa, reakcja po radioterapii. Rzadko: zakażenie oportunistyczne (w tym zakażenia Aspergillus, Histoplasma, Isospora, Legionella, Microsporidium, Salmonella, Staphylococcus, Toxoplasma, Tuberculosis), niewydolność szpiku kostnego, reakcja rzekomoanafilaktyczna, zapalenie siatkówki, arytmia komorowa, blok prawej odnogipęczka Hisa, zaburzenia przewodzenia, blok przedsionkowo-komorowy, sinica, zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepica żył, rozszerzenie naczyń krwionośnych, ucisk w gardle, zapalenie języka, owrzodzenie warg, toksyczna nekroliza naskórka, rumień wielopostaciowy, pęcherzowe zapalenie skóry, rogowacenie liszajowate, zakażenie pochwy, rumień moszny, zaburzenia błony śluzowej, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby (w tym zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej i zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej), zwiększenie kreatyniny we krwi. Częstość nieznana: ostra białaczka szpikowa, zespół mielodysplastyczny, nowotwór jamy ustnej, zespół Stevensa-Johnsona. Zakażenia oportunistyczne są obserwowane u pacjentów z mięsakiem Kaposiego leczonych preparatem i są często obserwowane u pacjentów z indukowanym HIV niedoborem odporności. Najczęściej obserwowanymi w badaniach klinicznych zakażeniami oportunistycznymi były: kandydoza, cytomegalia, opryszczka zwykła, zapalenie płuc wywołane Pneumocystis jiroveci i zakażenia Mycobacterium avium.

Caelyx pegylated liposomal - interakcje

Należy zachować ostrożność w czasie równoczesnego stosowania leków wchodzących w interakcje ze standardowym chlorowodorkiem doksorubicyny. Preparat może nasilać toksyczność innych sposobów leczenia przeciwnowotworowego. W trakcie badań klinicznych u pacjentów z guzami litymi (włącznie z rakiem piersi i rakiem jajnika), leczonych równocześnie cyklofosfamidem lub taksanami, nie stwierdzono dodatkowej toksyczności. Donoszono, że u pacjentów z AIDS standardowy chlorowodorek doksorubicyny nasilał krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego wywołane cyklofosfamidem oraz nasilał hepatotoksyczność 6-merkaptopuryny. Należy zachować ostrożność stosując w tym samym czasie jakikolwiek inny lek cytotoksyczny, szczególnie uszkadzający czynność szpiku.

Caelyx pegylated liposomal - dawkowanie

Dożylnie, we wlewie. Podawać tylko pod nadzorem specjalisty onkologa, mającego doświadczenie w stosowaniu leków cytotoksycznych. Preparatu nie można stosować zamiennie z innymi postaciami farmaceutycznymi chlorowodorku doksorubicyny. Rak piersi lub rak jajnika: 50 mg/m² pc., co 4 tyg., o ile choroba nie postępuje i tak długo jak pacjent toleruje leczenie. Szpiczak mnogi: 30 mg/m² w 4. dniu 3-tygodniowego cyklu leczenia bortezomibem w postaci 1-godzinnego wlewu podanego niezwłocznie po wlewie bortezomibu. Schemat leczenia bortezomibem obejmuje podanie dawki 1,3 mg/m² w 1., 4., 8. oraz 11. dniu w 3-tygodniowych cyklach leczenia. Leczenie powinno być kontynuowane dopóki utrzymuje się odpowiedź na leczenie, tak długo jak pacjent toleruje leczenie. Dzień leczenia skojarzonego (4. dzień cyklu) może być odroczony do 48 h, jeżeli wystąpią wskazania medyczne, jednak przerwa pomiędzy kolejnymi dawkami bortezomibu nie może być krótsza niż 72 h. Mięsak Kaposiego w przebiegu AIDS: 20 mg/m² pc. co 2-3 tyg. Należy unikać przerw krótszych niż 10 dni, gdyż nie można wykluczyć kumulacji leku i nasilenia toksyczności. Zaleca się prowadzenie leczenia przez 2-3 mies. Leczenie kontynuować w miarę potrzeb tak, aby utrzymać odpowiedź na terapeutyczną. U pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS leczonych preparatem, toksyczność hematologiczna może powodować konieczność zmniejszenia dawki, przerwania leczenia lub opóźnienia podania kolejnej dawki. Należy okresowo przerwać podawanie leku, gdy liczba granulocytów obojętnochłonnych (ANC) jest <1000/mm³ i (lub) liczba płytek jest <50 000/mm³. Równocześnie, w celu zwiększenia liczby krwinek, gdy ANC jest <1000/mm³, w kolejnych cyklach można podawać G-CSF (lub GM-CSF). Modyfikacja dawkowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. W celu opanowania działań niepożądanych (takich jak: rumień dłoni i podeszew stóp - PPE, zapalenie jamy ustnej lub toksyczność hematologiczna), dawka może być zmniejszona lub podana później. Erytrodyzestezja dłoniowo -podeszwowa (PPE). 1st. toksyczności (łagodny rumień, obrzęk lub łuszczenie się nieograniczające codziennej aktywności) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiła poprzednio toksyczność skórna 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiła - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiła poprzednio toksyczność skórna 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiła - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy. 2st. toksyczności (rumień, łuszczenie się lub obrzęk utrudniający, lecz nie uniemożliwiający normalnej aktywności fizycznej; małe pęcherze lub owrzodzenia o średnicy <2 cm) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy. 3st. toksyczności (tworzenie się pęcherzy, owrzodzeń lub obrzęków utrudniających chodzenie lub normalną codzienną aktywność; niemożliwe noszenie normalnej odzieży) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. 4st. toksyczności (rozległe lub miejscowe procesy powodujące powikłania związane z zakażeniami lub wymagające pozostania w łóżku bądź hospitalizacji) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. Powyższy schemat modyfikacji dawki może być także zastosowany w przypadku pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS oraz pacjentów ze szpiczakiem mnogim otrzymujących terapię skojarzoną z bortezomibem. Zapalenie jamy ustnej. 1st. toksyczności (bezbolesne owrzodzenie, rumień lub niewielka bolesność) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiło poprzednio zapalenie jamy ustnej 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiło - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiło poprzednio zapalenie jamy ustnej 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiło - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy lub na podstawie oceny lekarza zaprzestać podawania leku. 2st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie, ale z możliwością jedzenia) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy lub na podstawie oceny lekarza zaprzestać podawania leku. 3st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie bez możliwości jedzenia) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. 4st. toksyczności (wymagane żywienie parenteralne lub dojelitowe) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. Powyższy schemat modyfikacji dawki może być także zastosowany w przypadku pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS oraz pacjentów ze szpiczakiem mnogim otrzymujących terapię skojarzoną z bortezomibem. Toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy (rak piersi lub jajnika) - 1st.: ANC (bezwzględna liczna neutrofilii) 1500-1900/mm³, płytki 75 000-150 000/mm³ - wznowić leczenie bez zmniejszenia dawki; 2st.: ANC 1000 - <1500/mm³, płytki 50 000 - <75 000/mm³- należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm³ i płytek ≥75 000/mm³, podać ponownie bez zmniejszenia dawki; 3st.: ANC 500 - <1000/mm³, płytki 25 000 - <50 000/mm³ - należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm³ i płytek ≥75 000/mm³, podać ponownie bez zmniejszenia dawki; 4st.: ANC <500/mm³, płytki <25 000/mm³ - należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm³ i płytek ≥75 000/mm³, zmniejszyć dawkę o 25% lub kontynuować leczenie pełną dawką podając czynnik wzrostu. Toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy (pacjenci z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS) - należy okresowo przerwać leczenie preparatem, gdy ANC jest <1000/mm³ i (lub) liczba płytek jest <50 000/mm³, równocześnie, w celu zwiększenia liczby krwinek, gdy ANC jest <1000/mm³, w kolejnych cyklach można podawać G-CSF (lub GM-CSF). Modyfikacja dawki preparatu w przypadku pacjentów ze szpiczakiem mnogim w trakcie leczenia skojarzonego z bortezomibem. Gorączka ≥38st.C oraz ANC <1 000/mm³ - nie podawać należnej dawki doksorubicyny, jeśli objawy wystąpiły przed 4. dniem cyklu leczenia; jeśli po 4. dniu, kolejną dawkę należy zmniejszyć o 25%; zmniejszyć kolejną dawkę bortezomibu o 25%. W którymkolwiek dniu podania preparatu po 1. dniu każdego cyklu: liczba płytek <25 000/mm3, hemoglobina <8 g/dl, ANC < 500/mm³ - nie podawać należnej dawki doksorubicyny, jeśli objawy wystąpiły przed 4. dniem cyklu leczenia; jeśli objawy wystąpiły po 4. dniu, należy zmniejszyć dawkę o 25% w kolejnych cyklach w przypadku, gdy dawka bortezomibu jest zmniejszona z powodu toksycznego wpływu na układ krwiotwórczy; nie podawać należnej dawki bortezomibu. Jeśli w cyklu leczenia doszło do odstąpienia od podania 2 lub więcej dawek bortezomibu w kolejnych cyklach zmniejszyć jego dawkę o 25%. Wystąpienie 3. lub 4. stopnia toksyczności pozahematologicznej - nie podawać dawki doksorubicyny tak długo, aż nastąpi poprawa stanu do stopnia <2 i zmniejszyć dawkowanie o 25% dla wszystkich kolejnych dawek; nie podawać dawki bortezomibu tak długo, aż nastąpi poprawa stanu do stopnia <2 i zmniejszyć dawkowanie o 25% dla wszystkich kolejnych dawek. Ból neuropatyczny lub neuropatia obwodowa - bez modyfikacji dawki doksorubicyny; w przypadku bortezomibu należy się zapoznać z ChPL tego leku. Dzieci i młodzież. Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci jest ograniczone. Z tego powodu nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów w wieku poniżej 18 lat. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby. Początek leczenia - jeśli stężenie bilirubiny mieści się w granicach 1,2 - 3,0 mg/dl, pierwszą dawkę leku należy zmniejszyć o 25%. Jeśli stężenie bilirubiny jest >3,0 mg/dl, pierwszą dawkę leku należy zmniejszyć o 50%. Jeśli pacjent toleruje pierwszą dawkę leku bez zwiększenia stężenia bilirubiny lub aktywności enzymów wątrobowych, dawka w drugim cyklu może być zwiększona do następnego poziomu dawkowania, tj. jeśli zmniejszono pierwszą dawkę o 25%, to w drugim cyklu należy zwiększyć dawkę do pełnej wartości; jeśli zmniejszono pierwszą dawkę o 50% to w drugim cyklu należy zwiększyć dawkę do 75% pełnej wartości. Dawka może być zwiększona do pełnej wartości w następnych cyklach. U chorych z przerzutami do wątroby z towarzyszącym zwiększeniem stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych lek można stosować do 4-krotnego przekroczenia górnej granicy wartości prawidłowych. U pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek modyfikacja dawkowania nie jest konieczna; brak jest danych farmakokinetycznych dotyczących pacjentów z CCr <30 ml/min. Ze względu na brak doświadczenia nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów po splenektomii. Sposób podania. Nie wolno podawać drogą domięśniową lub podskórną. Nie podawać w postaci bolusu lub nierozcieńczonej dyspersji. Zaleca się, aby zestaw do wlewu był połączony przez rozgałęzienie boczne cewnika z dożylnym wlewem 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy, w celu uzyskania dalszego rozcieńczenia i zminimalizowania ryzyka powstania zakrzepu i wynaczynienia. Wlew może być podawany do żyły obwodowej. Nie używać wbudowanych filtrów infuzyjnych. Dawki <90 mg: preparat rozcieńczyć w 250 ml 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wlewów. Dawki ≥90 mg: preparat rozcieńczyć w 500 ml 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wlewów. W przypadku raka piersi/raka jajnika/szpiczaka mnogiego, w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia reakcji na wlew, pierwszą dawkę należy podawać z szybkością nie większą niż 1 mg/minutę. Jeśli nie wystąpi reakcja na wlew, kolejne wlewy preparatu mogą być podawane w ciągu 60 min. U pacjentów, u których wystąpi reakcja na wlew, należy następująco zmodyfikować sposób jego podawania: w ciągu pierwszych 15 min należy podać 5% dawki całkowitej w powolnym wlewie. Jeśli wlew jest tolerowany bez reakcji, w ciągu kolejnych 15 min można zwiększyć dwukrotnie szybkość podawania. Jeśli wlew jest nadal tolerowany, można go zakończyć w ciągu kolejnej godziny, tak aby całkowity czas wlewu wynosił 90 min. W przypadku mięsaka Kaposiego w przebiegu AIDS, dawkę preparatu rozcieńcza się w 250 ml 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wlewów i podaje we wlewie dożylnym w ciągu 30 min.

Caelyx pegylated liposomal - uwagi

Preparat nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, w przypadku wystąpienia zawrotów głowy i senności, pacjenci powinni unikać prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.