Powszechność zjawiska nie oznacza jednak, że otyłość należy akceptować. Ta przewlekła choroba miewa poważne konsekwencje:
- pogorszenie się jakości życia,
- niepełnosprawność,
- zwiększone ryzyko zapadnięcia na choroby takie jak cukrzyca i nadciśnienie tętnicze
- podwyższone ryzyko przedwczesnego zgonu.
Kiedy – prócz leczenia dietetycznego, pracy z fizjoterapeutą i modyfikacji stylu życia – należy włączyć do leczenia otyłości leki?
Leki stosuje się u pacjentów z BMI >27 kg/m2 oraz jedną lub więcej chorobą towarzyszącą związaną z otyłością (np. nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, obturacyjny bezdech senny) oraz gdy metody niefarmakologicznie nie przyniosły wystarczającej redukcji masy ciała.
W czasie prowadzenia farmakoterapii należy cały czas prowadzić całościowe leczenie niefarmakologiczne. Leki nie są stosowane w zastępstwie diety i ćwiczeń fizycznych. Są do nich jedynie dodatkiem.
Leki na otyłość
Leki stosowane w leczeniu otyłości to:
- Sibutramina – poprzez wpływ na wychwyt neuromediatorów, powoduje redukcję uczucia głodu i szybsze pojawianie się uczucia sytości. Stosowana przez rok zmniejsza masę ciała o około 5 kg. Działania niepożądane uwzględniają skoki ciśnienia tętniczego krwi, suchość w jamie ustnej, zatwardzenia, bezsenność, bóle głowy i przyspieszone bicie serca.
- Orlistat – hamuje trawienie i wchłanianie tłuszczów. Zwiększa ich wydalanie z kałem. Stosowany przez rok zmniejsza masę ciała o około 3 kg. Może powodować takie efekty uboczne jak wzdęcia, bóle brzucha, parcie na stolec, oddawanie częstych i luźnych stolców. Efekty uboczne można minimalizować poprzez zmniejszenie ilości tłuszczu w diecie.
Reklama
Odchudzanie pod kontrolą lekarza
Podczas przyjmowania leków należy być pod stałą opieką lekarską. Wszelkie efekty uboczne należy od razu zgłaszać lekarzowi prowadzącemu. Leki te nie muszą być skuteczne u każdego chorego. Należy pamiętać, że ich efekt (jeśli w ogóle) będzie widoczny wyłącznie w połączeniu z odpowiednią dietą i ćwiczeniami fizycznymi.
Trzeba pamiętać także, że w trakcie całego procesu leczniczego występują nie tylko spadki, ale i wzrosty masy ciała. Nie jest to dla chorego łatwe do zaakceptowania, ale walka z otyłością jest procesem długotrwałym, wymagającym wytrwałości. Jak już wspomniano, najlepszą metodą jest stawianie sobie konkretnych celów i dążenie do nich małymi krokami.
Warto powtórzyć to jeszcze raz – kluczem do walki z otyłością jest właściwa dieta, regularnie podejmowane ćwiczenie fizyczne i wola pozbycia się „dodatkowych kilogramów”!
