Trądzik grudkowy jest bardzo popularną odmianą trądziku pospolitego, który powstaje w wyniku nadmiernej pracy gruczołów łojowych, do której dochodzi w okresie dojrzewania. Najczęściej charakterystyczne grudki pojawiają się na twarzy młodych chłopców. Ale problemy z trądzikiem grudkowym mają także dość często dorosłe kobiety, u których pracę gruczołów łojowych zaburzają zmiany hormonalne. Zmiany trądzikowe bardzo często pojawiają się u nich na przykład w okresie menstruacji i ciąży.
Nadreaktywność androgenu – hormonu odpowiadającego za nadprodukcję łoju – nasila tak u młodych osób, jak i u dorosłych osób także w wyniku stresu oraz źle zbilansowanej diety zawierającej produkty o wysokim indeksie glikemicznym.
Trądzik rodzaje
Trądzik pospolity może mieć różne odmiany, jedne bardziej uciążliwe, inne mniej, ale wszystkie wymagające długotrwałego leczenia i cierpliwości pacjenta.
W trądziku grudkowym na skórze pojawiają się zaskórniki i grudki, które czasem mogą pozostawić po sobie niewielkie blizny. Zaskórniki nie mają charakteru zapalnego i powstają w wyniku nadmiernej produkcji sebum i rogowacenia komórek naskórka w poszerzonych ujściach gruczołów łojowych. Zaskórniki mogą być zamknięte (białe podskórne grudki) lub otwarte (czarne punkciki). Gdy dojdzie do stanu zapalnego zaskórniki mogą zamienić się w grudki, które dalej łatwo przekształcają się w wypełnione ropą torbiele. Trądzik grudkowy występuje najczęściej na twarzy, ale może pojawić się także na szyi i plecach.
W trądziku krostkowy raczej nie występują zaskórniki, a zmiany od razu przybierają formę pęcherzyków wypełnionych ropą. Po wyleczeniu raczej nie pozostawiają po sobie blizn.
W trądziku grudkowo-krostkowym występują zmiany o mieszanym charakterze. Niektóre mogą przybrać ciężką postać ropowiczą, która niesie za sobą ryzyko powstania blizn.
Trądzik młodzieńczy może mieć także postać piorunującą, choć na początku przypomina trądzik krostkowo-grudkowy, to szybko dochodzi do powstania dużych torbieli wypełnionych ropą.
Oprócz objawów skórnych, u pacjenta może wystąpić także gorączka, złe samopoczucie, drgawki, bóle mięśniowo-stawowe, podwyższone OB, leukocytoza, wzrost stężenia gammaglobulin we krwi, niedokrwistość, a nawet białkomocz.
Reklama
Trądzik grudkowo-krostkowy leczenie
Leczenie trądziku jest bardzo żmudne i może trwać wiele lat, dlatego musi odbywać się pod okiem dermatologa. W zależności od tego, jak bardzo nasilone są zmiany trądzikowe może on przepisać łagodniejsze lub bardziej agresywne leki na trądzik.
Na początku mogą to być jedynie preparaty do stosowania miejscowego, które mają za zadanie odblokowanie porów i złuszczenie naskórka oraz zmniejszenie stanu zapalnego (kremy, żele, maści z erytromycyną lub czy klindamycyną, nadtlenek benzoilu).
Jeśli preparaty zewnętrzne nie przyniosą widocznej poprawy, lekarz włączy leczenie antybiotykami. Najczęściej stosuje się tetracyklinę, doksycyklinę, azytromycynę i limecyklinę.
W następnym etapie leczenia może okazać się konieczne zastosowanie retinoidów, czyli pochodnych witaminy A, które w znaczny sposób ograniczają funkcje wydzielnicze gruczołów łojowych. Terapia taka musi być jednak prowadzona pod ścisłym nadzorem lekarza i poprzedzona m.in. badaniami poziomu cholesterolu.
Przeciwwskazaniem do zastosowania retinoidów jest bowiem zbyt wysoki poziom cholesterolu i ciężka choroba wątroby doprowadzająca do jej niewydolności. Przez czas trwania terapii trzeba regularnie wykonywać próby wątrobowe, nie można się opalać, poddawać inwazyjnym zabiegom kosmetycznym, a także zajść w ciążę (nawet do 4 miesięcy po zakończeniu terapii).
Przed podjęciem decyzji o farmakologicznym leczeniu trądziku lekarz powinien zapoznać pacjenta z możliwymi skutkami ubocznymi retinoidów, do których należą:
- suchość skóry i śluzówek
- ryzyko częstszych infekcji grzybiczych i bakteryjnych
- próchnica zębów
- suchość oczu (konieczna jest rezygnacja z noszenia soczewek kontaktowych)
- zapalenie spojówek i powiek
- zaburzenie widzenia po zmroku
- suchość włosów, łupież
- nadmierne wypadaniem lub porostem włosów
- nadwrażliwość na światło słoneczne
- ból mięśni i stawów
- ból głowy
- zaburzenia żołądkowo-jelitowymi
- zaburzenia pracy wątroby, nerek i dróg moczowych
- anemia
- zaburzenia nastroju
U kobiet, którym nie pomaga antybiotykoterapia i których nie można zlecić terapii pochodnymi witaminy A, można zastosować preparaty hormonalne (np.tabletki antykoncepcyjne na trądzik), które powodują zanik gruczołów łojowych. Ze względu na możliwość wystąpienia skutków ubocznych ta długotrwała terapia także musi odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarza.
Reklama
Trądzik grudkowo krostkowy domowe sposoby
Podstawą domowej terapii jest przestrzeganie zasad higieny i unikanie czynników sprzyjających rozwojowi trądziku. Pierwszą podstawową zasadą jest nie wyciskanie zmian na skórze i staranne oczyszczanie skóry z resztek łoju i martwych komórek.
Raz w tygodniu można zrobić łagodny peeling, zwłaszcza enzymatyczny, który nie podrażni stanów zapalnych lub parówkę z ziół o przeciwzapalnych właściwościach (np. szałwii lub skrzypu).
Warto sięgnąć także po kosmetyki o działaniu przeciwłojotokowym, złuszczającym, przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym, które zawierają kwas salicylowy, alfa-hydroksykwasy, mlekowy, glikolowy, nadtlenek benzoilu czy kwas azelainowy, a także siarkę i cynk.
Ważny elementem terapii jest również restrykcyjna dieta i unikanie produktów, które powodują nasilenie się zmian trądzikowych. Powinno się w tym okresie unikać:
- jedzenia typu fast food
- mocno przetworzonej żywności
- czekolady, kakao
- ostrych przypraw
- cytrusów
- orzeszków ziemnych
- mocnej kawy i herbaty
- alkoholu
- soków z dodatkiem sztucznych aromatów
W diecie powinny się za to znaleźć produkty bogate w witaminy C, B2, PP. Warto także pić i pij ziołowe herbatki oczyszczające np. z ziela bratka czy pokrzywy.
Reklama
Trądzik zaskórnikowo-grudkowy - zabiegi kosmetyczne
Dobrym rozwiązaniem przy tego rodzaju trądziku są różne zabiegi złuszczające. Można wybrać np. mikrodermabrazję lub peeling kawitacyjny. Kosmetyczka lub dermatolog mogą zaproponować także zabiegi z użyciem lampy Solux, kwasów owocowych, peelingi chemiczne, np. glikolowe, zabiegi z wykorzystaniem witaminy C, która ma właściwości przeciwzapalne.
