Chlamydia (chlamydioza) jest chorobą przenoszoną drogą płciową, wywołaną przez bakterię Chlamydia trachomatis. Szacuje się, że na świecie chorobą tą zaraża się ponad 90 milionów osób rocznie. Jest to najczęstsze bakteryjne zakażenie przenoszone drogą płciową, rozpowszechnione zwłaszcza wśród osób młodych. Pierwsze doniesienia o zakażeniach chlamydiowych pojawiają się w Chinach w XXVII w. p.n.e., w Egipcie w XIX w. p.n.e., w Grecji V w. p.n.e., w Rzymie w I w. p.n.e.. Do Europy choroba została zaleczona pod koniec wieku XVIII w trakcie wojen napoleońskich.
Zakażenie układu moczowo-płciowego o etiologii Chlamydia trachomatis są niebezpieczne, gdyż osoba chora może nie obserwować u siebie żadnych symptomów choroby, czasem przez miesiące, a nawet lata, lub objawy te mogą być na tyle łagodne i mało specyficzne, że nie wzbudzają niepokoju.
Większość ludzi zarażonych chlamydią nie jest świadomych choroby i nie szuka pomocy medycznej. Niestety, nawet jeśli objawy chlamydiozy są łagodne lub przebiega ona bezobjawowo, konsekwencjami zakażenia są poważne powikłania powodujące nieodwracalne uszkodzenia narządów rozrodczych zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. W niektórych przypadkach nie leczona chlamydioza prowadzi do bezpłodności. W czasie ciąży zakażenie Chlamydia trachomatis może prowadzić do uszkodzeń płodu oraz powikłań okołoporodowych. Często rozwija się u noworodków zapalenie spojówek lub zapalenie dróg oddechowych spowodowane zakażeniem tą bakterią podczas porodu w trakcie przechodzenia przez kanał rodny chorej matki.
Reklama
Chlamydioza - przyczyny
Chlamydioza wywoływana jest przez bakterię Chlamydia trachomatis. Bakteria ta pasożytuje wewnątrz komórek.
Gatunek ten obejmuje dwa biotypy:
1. trachoma, na który składa się 14 serotypów:
- serotyp A, B i C wywołujące jaglicę prowadzącą do ślepoty,
- serotypy D-K będące przyczyną zapalenia szyjki macicy, cewki moczowej, spojówek oraz odbytnicy,
2. lymphogranuloma venereum (LGV), a w obrębie biotypu:
serotypy L1-L3 powodujące ziarnicę weneryczną pachwin – chorobę przenoszoną drogą płciową, która spotykana jest najczęściej w krajach tropikalnych, zdarza się również stosunkowo często wśród mężczyzn homoseksualnych.
Reklama
Chlamydioza - przebieg choroby
Chlamydia trachomatis przechodzi dwie fazy rozwojowe odznaczający się istnieniem dwóch różnych form morfologicznych.
Pierwsza faza (infekcyjna), charakteryzuje się wytwarzaniem przez bakterie tzw. ciałek elementarnych, które mogą przyczepiać się do komórek gospodarza i wnikać do ich wnętrza w procesie fagocytozy. Wewnątrz komórek ciałka elementarne nie ulegają zniszczeniu, lecz tworzą tzw. wtręty (inkluzje). Jest to tzw. faza replikacyjna, w czasie której bakteria namnaża się. Wewnątrz inkluzji formują się tzw. ciałka retikularne, zwane też ciałkami siateczkowatymi. W tej formie bakteria jest aktywna metabolicznie i ma zdolność namnażania się przez podział. Jedno ciałko retikularne dzieli się dając początek 100-1000 ciałkom elementarnym.
Cykl zamyka się, gdy ciałka elementarne są uwalniane z komórki na drodze egzocytozy lub przez rozpad (lizę) zakażonej komórki. Uwolnione ciałka elementarne zapoczątkowują kolejna fazę infekcyjną zakażenia. Rozpad i śmierć komórek przyczynia się częściowo do rozwoju odpowiedzi zapalnej. Przewlekłe zapalnie może powodować poważne uszkodzenia tkanek i inicjować procesy bliznowacenia, które są przyczyna powikłań chlamydiozy.
Chlamydia trachomatis jest najbardziej rozpowszechnioną na świecie bakterią przenoszoną drogą płciową. Najczęściej zakażenia obserwuje się wśród mężczyzn między 20 a 24 rokiem życia oraz u kobiet między 16 a 19 rokiem życia.
Chlamydioza bywa nazywana "milczącą" chorobą, bo około trzy czwarte zakażonych kobiet i około połowy zakażonych mężczyzn nie obserwuje u siebie żadnych symptomów. Łagodne objawy zwykle mogą pojawiać się w ciągu 1 do 3 tygodni po ekspozycji. Nie znana jest dokładna długości okresu inkubacji, czyli czas od ekspozycji do wystąpienia objawów.
Chamydia u kobiet
U kobiet bakterie początkowo zakażają szyjkę macicy i cewkę moczową. Zakażenia chlamydiowe najczęściej przyjmuje postać zapalenia szyjki macicy (powinowactwo bakterii do nabłonka walcowatego wyściełającego drogi rodne kobiety). Chlamydie wykrywa się u 20-40% kobiet z zapaleniem szyjki macicy. Zakażenie objawia się ropnymi upławami, a w przypadku zaatakowania cewki moczowej uczuciem pieczenia przy oddawaniu moczu. Gdy zakażenie rozprzestrzenia się z szyjki macicy do jajowodu często nadal nie pojawiają się żadne oznaki i objawy toczącego się procesu chorobowego. Tylko u niektórych kobiet mogą pojawiać się bóle podbrzusza, bóle dolnych partii pleców, nudności, gorączka, ból w trakcie stosunku płciowego lub nasilone krwawienie w trakcie miesiączki. Chlamydie po zakażeniu szyjki macicy mogą rozprzestrzeniać się także do odbytnicy.
Istnieją badania wykazujące, że zakażenie szyjki macicy o etiologii Chlamydia trachomatis może zwiększać ryzyko choroby nowotworowej. Uważa się, że wśród kobiet, u których stwierdza się obecność wirusa brodawczaka (HPV) w drogach rodnych, dodatkowo zakażenie chlamydiowe zwiększa ryzyko rozwoju inwazyjnego raka płaskonabłonkowego szyjki macicy
Przewlekłe, bądź wielokrotne zakażenie Chlamydia trachomatis prowadzą do nadmiernego bliznowacenia (sprzyja temu młody wiek, aktywność hormonalna) w obrębie jajowodów i endometrium. Powoduje to powstanie niepłodności mechanicznej wynikającej z niedrożności jajowodów. Dzieje się tak w skutek gwałtownej reakcji zapalnej w odpowiedzi na zakażenie chlamydią, prowadzącej do uwolnienia szeregu czynników pozapalnych (cytokin, chemokin), a następnie uszkodzenia tkanek i bliznowacenia. Uważa się, że podatność na rozwój tego typu niepłodności jest uwarunkowana genetycznie (antygen tkankowy HLA klasy II DQ). W pojedynczych przypadkach można też obserwować zapalenie jajników.
Chlamydia u mężczyzn
Chlamydiowe zakażenia układu moczowo-płciowego mężczyzn to przede wszystkim nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, może występować także zapalenie odbytu i gardła. U mężczyzn chlamydioza może prowadzić do zapalenie gruczołu krokowego.
Chlamydia u dorosłych
Do wtrętowego zapalenia spojówek u dorosłych dochodzi na drodze autoinokulacji, czyli poprzez nieumyślne przeniesienia bakterii z okolic krocza do oka. Choroba ma charakter podostry i w przeciwieństwie do jaglicy, nie prowadzi do ślepoty
Odczynowe zapalenie stawów powstaje, gdy bakterie rozprzestrzeniają się docierając do stawów. Choroba ma ostry przebieg. Na ogół zajęciu ulega do 10 stawów (niesymetryczne, wędrujące). Choroba rozwija się głównie w obrębie kończyn dolnych (stawy kolanowe 70%, skokowe 57%, drobne stawy stóp 35%). W badaniu rentgenowskim brak jest widocznych zmian destrukcyjnych. Choroba może także przyjąć postać zapalenia więzadeł (20 – 30%), głównie ścięgna Achillesa, rozcięgna podeszwowego i pochewek ścięgien (2/3 chorych). Choroba zwykle ustępuje w okresie 1-18 miesięcy Może dochodzić także do rozwoju tzw. zespołu Reitera. Jest to reaktywne, seronegatywne zapalenie stawów obwodowych, trwającego powyżej 1 miesiąca z towarzyszącym lub poprzedzającym go zapaleniem cewki moczowej i/lub szyjki macicy.
Patomechanizm powikłań stawowych wiąże się, podobnie jak w pozostałych przypadkach z reakcją immunologiczną zapoczątkowaną czynnikiem zakaźnym i związaną z tym destrukcją tkanek. Uważa się też, że istnieje czynnik genetyczny odpowiedzialny za rozwój tej formy choroby - u 60-90% osób stwierdzono obecność antygenu HLA-B 27. Szacuje się, że u osób tych ryzyko powikłań w obrębie stawów jest 37 razy wyższe niż u osób nie wykazujących obecności tego allelu genu HLA.
Chlamydia może również rozwijać się w gardle kobiet i mężczyzn po stosunku oralny z zarażonym partnerem
Chlamydia u noworodków
Chlamydiowe zakażenia noworodków są na ogół wynikiem zakażenia wewnątrzmacicznego lub okołoporodowego (ryzyko transmisji ok. 30-50%). Gwałtowna reakcja zapalna może prowadzić do przedwczesnego porodu. U dzieci do 6 miesiąca życia, które uległy zakażeniu C.trachomatis, rozpoznaje się zapalenie spojówek, któremu może towarzyszyć nieżyt nosa i zapalenie ucha, może dojść do rozwoju zapalenie płuc.
Reklama
Chlamydioza - jak sie można zarazić?
Chlamydią można zarazić się :
- w czasie stosunku seksualnego, także analnego i oralnego,
- zdarzają się również przypadki przeniesienia zakażenia przez różnego rodzaju zabawki erotyczne.
Każda aktywna seksualnie osoba może być zakażonych chlamydią. Im większa liczba partnerów seksualnych, tym większe ryzyko zakażenia. Ponieważ szyjka macicy nastoletnich dziewcząt i młodych kobiet nie jest w pełni dojrzała uważa się, że są one bardziej podatne na zakażenie. Chlamydioza może być przenoszona także przez stosunek oralny i analny, dlatego także osoby homoseksualne są narażone na zakażenie.
Ze względu na poważne konsekwencje i skryty przebieg choroby chlamydioza stanowi poważny problem medyczny i wymaga natychmiastowego leczenia. Leczenie chlamydiozy jest stosunkowo łatwe, polega na zażywaniu przez określony czas odpowiedniego antybiotyku (na ogół 7 dni, a w przypadku powikłań 14-21 dni).
Jak w przypadku wszystkich chorób przenoszonych drogą płciową powodzenie leczenia jest zależne od jednoczesnego podjęcia terapii przez obydwoje partnerów seksualnych. Jeżeli partner nie podda się leczeniu może dojść ponownych infekcji osób już wyleczonych, a częste zarażenia zwiększają ryzyko poważnych powikłań choroby.
Reklama
Chlamydioza - objawy
Objawy u kobiet i u mężczyzn są różne, podobnie jak w przypadku różnej lokalizacji infekcji (drogi rodne, odbyt, gardło, oko).
W przypadku mężczyzn choroba układu moczowo - płciowego rozwija się bez objawów nawet w 50% przypadków. Zapalenie pojawia się średnio 7 – 21 dni (według niektórych danych między 3 dni – 5,5 miesiąca) od zakażenia i objawia się:
- wyciekiem surowiczo - ropnym z penisa,
- uczuciem pieczenia przy oddawaniu moczu,
- częstomoczem,
- dyzurią,
- pieczeniem i swędzeniem w okolicy ujścia cewki moczowej,
- bólem i obrzękiem jąder (objawy te należą do rzadkości).
Należy pamiętać, że nasilenie powyższych objawów bywa różne i może być tak niewielkie, że pozostają one nie zauważone przez chorego.
U kobiet zapalenie szyjki macicy objawia się:
- bólem podbrzusza lub dolnych partii pleców,
- krwawieniem po stosunku lub między miesiączkami,
- przekrwieniem szyjki macicy,
- obrzękiem błony śluzowej tarczy szyjki macicy,
- śluzowo-ropną wydzieliną,
- obecnością nadżerki w obrębie szyjki macicy, łatwo krwawiącą przy dotyku (20%),
- w obrazie cytologicznym widoczne są cechy stanu zapalnego oraz zmiany patologiczne w jadrach komórek metaplastycznych.
Mężczyźni i kobiety, u których do zakażenie doszło w obrębie odbytnicy, mogą odczuwać ból okolic odbytu, oraz pojawiać się może wydzielina lub krwawienie.
Objawy kliniczne zapalenia spojówek u dorosłych to:
- łzawienie,
- przekrwienie spojówek,
- światłowstręt,
- obrzęk powiek,
- śluzowo-ropna wydzielina.
Zakażenie gardła przebiega bez objawów.
Objawy kliniczne zakażenia nabytego od matki obserwowane są u dzieci poniżej 6 miesiąca życia. Zakażenie może powodować zapalenie spojówek (18-50% przypadków), którego objawy występują między 5-14 dniem, często zapaleniu towarzyszy nieżyt nosa i zapalenie ucha środkowego. Zapalenie płuc rozwija się u 3-20% dzieci zarażonych chlamydią, powoduje ono widoczne zmiany w RTG i objawy kliniczne tj. tachypnea, sinica, rzężenia, dysplazja oskrzelowo-płucna.
Reklama
Chlamydioza - wizyta u lekarza
Szybkie podjęcie leczenia chlamydiozy może zapobiec poważnym konsekwencjom rozwoju choroby. Dlatego jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy tj.:
- nietypowy ból w obrębie podbrzusza,
- dolnych partii pleców,
- wydzielina z pochwy, czy penisa,
- pieczenie podczas oddawania moczu,
- krwawienie pomiędzy miesiączkami czy po stosunku,
należy zaprzestać uprawiania seksu i skonsultować się niezwłocznie z lekarzem.
Osoby, u których dojdzie do rozwoju zapalenia o etiologii Chlamydia trachomatis, muszą poinformować o chorobie i możliwości zakażenia swoich partnerów, z którymi współżyły w przeciągu 60 dni. Aktywności seksualnej nie powinno się wznawiać aż do zakończenia terapii swojej i ewentualnie także partnera, jeśli również jest zakażony.
W celu zdiagnozowania choroby należy udać się do lekarza ginekologa, wenerologa, urologa, ewentualnie do lekarza pierwszego kontaktu.
W przypadku wizyty lekarskiej warto zapytać o:
- skutki uboczne (zwłaszcza w ciąży) i znaczenie pełnego przestrzegania leczenia, oraz postępowanie w razie pominięcia dawki leku,
- interakcje między antybiotykami a doustnymi środkami antykoncepcyjnym,
- porady dotyczące tzw. bezpiecznego seksu,
- jak należy postępować w przypadku ciąży i okresu karmienia piersią.
Reklama
Chlamydioza - diagnostyka
Do rozpoznania choroby:
- U kobiet pobiera niezbędne jest pobranie przez lekarza wymazu szczoteczkowego z szyjki macicy,
- U mężczyzn najczęściej pobiera się mocz, czasem wydzielinę gruczołu krokowego (ze względu na trudności w uzyskaniu tej próbki jest ona rzadko pobierana).
- Przy podejrzeniu chlamydiozy powikłanej pobiera się także wymazy z cewki moczowej, oka, dróg oddechowych, okolic odbytu.
Wszystkie osoby zakażone C. trachomatis powinny zostać skierowane, jeśli to możliwe bezpośrednio po ustaleniu rozpoznania do przychodni wenerologicznej w celu ustalenia sposobu leczenia i sposobu powiadomienia partnerów. Sposób poinformowania każdego partnera powinien zostać odnotowany w dokumentacji chorego. Partnerów seksualnych może poinformować sam chory lub pracownik służby zdrowia. Osoby potencjalnie zarażone powinny zostać zaproszone do poddania się diagnostyce i leczeniu.
Wizyta kontrolna jest ważną składową postępowania w zakażeniach chlamydią i ma na celu ocenę skuteczności leczenia oraz wykluczenie ponownego zakażenia.
Powtórzenie badania w kierunku C. trachomatis po zakończeniu leczenia doksycykliną albo azytromycyną nie jest konieczne, gdyż oba antybiotyki są bardzo skuteczne. Wykonanie badania kontrolnego w celu potwierdzenia wyleczenia powinno się rozważyć po 3 tygodniach od zakończenia leczenia erytromycyną.
Reklama
Chlamydioza - leczenie
Chlamydioza może być łatwo wyleczona z zastosowaniem antybiotyków. Najczęściej stosowana jest pojedyncza dawka azytromycyny lub tygodniowa terapia doksycykliną (dwa razy na dobę). Leczenie alternatywne to terapia z zastosowaniem erytromycyny (4 razy dziennie przez 7 dni lub 2 razy dziennie przez 14 dni), a także ofloksacyna (2 razy dziennie lub raz dziennie przez 7 dni ), tetracyklina (4 razy dziennie przez 7 dni). Takie samo leczenie jest stosowane u osób z HIV.
Doksycyklina i ofloksacyna są przeciwwskazane w ciąży. Bezpieczeństwo stosowania azytromycyny w okresie ciąży i karmienia piersią nie zostało jeszcze w pełni zbadane.
Wszyscy partnerzy seksualni powinny być poddani badaniom diagnostycznym i w przypadku potwierdzenia zakażenia także poddać się leczeniu.
Osoby z chlamydiozą powinny powstrzymać się od stosunków seksualnych aż do zakończenia leczenia oraz leczenia ich partnerów seksualnych, w przeciwnym razie możliwa jest ponowna infekcja. W celu oceny skuteczności leczenia po 3 tygodniach od jego zakończenia powinno się wykonać badania kontrolne.
Chlamydioza - powikłania
Nie leczona chlamydioza może powodować zarówno krótko- jak i długoterminowe konsekwencje. Powikłania są rzadkie wśród mężczyzn, najczęściej narażone są na nie kobiety, szczególnie w przypadku wielokrotnych zakażeń.
Do najczęstszych powikłań chlamydiozay należy:
- niepłodność żeńska i męska;
- zapalenie narządów miednicy mniejszej (pelvic inflammatory disease - PID) – występuje nawet u 40% kobiet zarażonych Chlamydia trachomatis, może spowodować trwałe uszkodzenie jajowodów, macicy i tkanek otaczających;
- uszkodzenie jajowodów (niepłodność, ciąża pozamaciczna);
- chroniczny ból miednicy (zrosty);
- zapalenie okołowątrobowe (zespół Fitz-Hugha i Curtisa, perihepatitis);
- przeniesienie zakażenia u noworodka (zapalenie spojówek, zapalenie płuc), przedwczesny poród, a nawet śmierć okołoporodowa;
- zapalenie jąder i najądrzy – występuję głównie u mężczyzn poniżej 35 roku życia, zapalenie jąder stwierdza się u około 59% mężczyzn z zapaleniem najądrzy;
- zapalenie spojówek u dorosłych;
- zapalenie gruczołu krokowego;
- nabyte drogą płciową reaktywne zapalenie stawów (zespół Reitera, częstszy u mężczyzn) jest to zapalenia stawów, któremu mogą towarzyszyć zmiany skórne, zapalenie oka i cewki moczowej;
- uważa się, ze współistniejąca chlamydioza i zakażenie wirusem HPV mogą stanowić przyczynę rozwoju raka szyjki macicy;
- istnieją dowody na powiązanie między infekcjami Chlamydia trachomatis, a zmianami miażdżycowymi w naczyniach krwionośnych;
- kobiety zakażone chlamydiami w przypadku ekspozycji, są do pięciu razy bardziej narażone na zakażenie wirusem HIV.
Czynniki ryzyka zakażenia to przede wszystkim:
- wiek poniżej 25 lat (u kobiet dotyczy to niedojrzałości szyjki macicy zwiększającej ryzyko zachorowania),
- nowy partner seksualny lub więcej niż 1 partner w ostatnich latach,
- nie stosowanie prezerwatywy,
- stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych,
- zabieg przerwania ciąży,
- nie poddanie się leczeniu partnera seksualnego.
Chlamydioza - zapobieganie
Najpewniejszym sposobem uniknięcia zarażenia chorobami przenoszonymi drogą płciową jest powstrzymanie się od kontaktów seksualnych lub monogamiczny związek ze zdrowym partnerem. Stosowanie prezerwatywy może zmniejszyć ryzyko zarażenia się chlamydią.
Aby zapobiec poważnym konsekwencjom chlamydiozy zalecane jest, aby wszystkie aktywne seksualnie kobiety w wieku do 25 lat poddawały się badaniom przynajmniej raz w roku. Roczny test przesiewowy jest zalecany również dla mężczyzn oraz kobiet powyżej 25 roku życia z czynnikami ryzyka zakażenia chlamydią (nowy partner lub wielu partnerów seksualnych). Wszystkie kobiety ciężarne powinny mieć wykonywane badania przesiewowego w kierunku chlamydii.
Szczególnie istotne jest również poinformowanie przez osobę zarażoną wszystkich partnerów seksualnych, a także poddanie się równoczesnemu leczeniu obojga partnerów. Jest to ważne ze względu na fakt, że do zakażenia może dochodzić wielokrotnie, a to z kolei zwiększa ryzyko powstania ciężkich powikłań chlamydiozy.
Chlamydioza - najczęsciej zadawane pytania
Jak można zarazić się chlamydią?
Chlamydią można zarazić się w czasie stosunku seksualnego, także analnego i oralnego, zdarzają się również przypadki przeniesienia zakażenia przez różnego rodzaju zabawki erotyczne. Każda aktywna seksualnie osoba może być zakażonych chlamydią. Im większa liczba partnerów seksualnych, tym większe ryzyko zakażenia. Ponieważ szyjka macicy nastoletnich dziewcząt i młodych kobiet nie jest w pełni dojrzała uważa się, że są one bardziej podatne na zakażenie. Chlamydioza może być przenoszona także przez stosunek oralny i analny, dlatego także osoby homoseksualne są narażone na zakażenie.
Czy objawy chlamydiozy u kobiet i mężczyzn są takie same?
Objawy u kobiet i u mężczyzn są różne, podobnie jak w przypadku różnej lokalizacji infekcji (drogi rodne, odbyt, gardło, oko). Więcej przeczytaj w Objawach choroby.
Jakie są najczęstsze objawy chlamydiozy występujące u kobiet?
U kobiet, bakterie początkowo zakażają szyjkę macicy i cewkę moczową. Zakażenia chlamydiowe najczęściej przyjmuje postać zapalenia szyjki macicy (powinowactwo bakterii do nabłonka walcowatego wyściełającego drogi rodne kobiety). Chlamydie wykrywa się u 20-40% kobiet z zapaleniem szyjki macicy, które objawia się: bólem podbrzusza lub dolnych partii pleców, krwawieniem po stosunku lub między miesiączkami, przekrwieniem szyjki macicy, obrzękiem błony śluzowej tarczy szyjki macicy, śluzowo-ropną wydzieliną, obecnością nadżerki w obrębie szyjki macicy, łatwo krwawiące przy dotyku (20%), w obrazie cytologicznym widoczne są cechy stanu zapalnego oraz zmiany patologiczne w jadrach komórek metaplastycznych.
Jakie są najczęstsze objawy chlamydiozy występujące u mężczyzn?
W przypadku mężczyzn choroba układu moczowo - płciowego rozwija się bez objawów nawet w 50% przypadków. Zapalenie pojawia się średnio 7 – 21 dni (według niektórych danych między 3 dni – 5,5 miesiąca) od zakażenia i objawia się: wyciekiem surowiczo - ropnym z penisa, uczuciem pieczenia przy oddawaniu moczu, częstomoczem, dyzurią, pieczeniem i swędzeniem w okolicy ujścia cewki moczowej, bólem i obrzękiem jąder (objawy te należą do rzadkości). Należy pamiętać, że nasilenie powyższych objawów bywa różne i może być tak niewielkie, że pozostają one nie zauważone przez chorego.
Dlaczego chlamydioza nazywana jest "milczącą" chorobą?
Chlamydioza bywa nazywana "milczącą" chorobą, bo około trzy czwarte zakażonych kobiet i około połowy zakażonych mężczyzn nie obserwuje u siebie żadnych symptomów. Łagodne objawy zwykle mogą pojawiać się w ciągu 1 do 3 tygodni po ekspozycji. Nie znana jest dokładna długości okresu inkubacji czyli czas od ekspozycji do wystąpienia objawów.
Do jakiego lekarza trzeba się udać, jeśli zauważy się u siebie podejrzane objawy?
W celu zdiagnozowania choroby należy udać się do lekarza ginekologa, wenerologa, urologa, ewentualnie do lekarza pierwszego kontaktu.
Jak wygląda leczenie chlamydiozy?
Ze względu na poważne konsekwencje i skryty przebieg choroby chlamydioza stanowi poważny problem medyczny i wymaga natychmiastowego leczenia. Leczenie chlamydiozy jest stosunkowo łatwe, polega na zażywaniu przez określony czas odpowiedniego antybiotyku (na ogół 7 dni, a w przypadku powikłań 14-21 dni).
Jak uniknąć zarażenia chlamydią? Czy prezerwatywa chroni przez zarażeniem?
Najpewniejszym sposobem uniknięcia przeniesienia chorób przenoszonych drogą płciową jest powstrzymanie się od kontaktów seksualnych, lub monogamiczny związek ze zdrowym partnerem. Stosowanie prezerwatywy, może zmniejszyć ryzyko zarażenia się chlamydią.
Jak często należy badać się w kierunku chlamydiozy?
Aby zapobiec poważnym konsekwencjom chlamydiozy zalecane jest, aby wszystkie aktywne seksualnie kobiety w wieku do 25 lat poddawały się badaniom przynajmniej raz w roku. Roczny test przesiewowy jest zalecany również dla mężczyzn oraz kobiet powyżej 25 roku życia z czynnikami ryzyka zakażenia chlamydią (nowy partner lub wielu partnerów seksualnych).
