Abraxane

Abraxane - skład

1 fiolka zawiera 100 mg paklitakselu w postaci nanocząsteczkowego kompleksu z albuminą. Po odtworzeniu zawiesina zawiera 5 mg paklitakselu w postaci nanocząsteczkowego kompleksu z albuminą w 1 ml. 1 ml koncentratu zawiera 0,183 mmol sodu, co odpowiada 4,2 mg sodu.

Reklama

Abraxane - działanie

Lek przeciwnowotworowy, taksan. Paklitaksel jest lekiem przeciwmikrotubulowym, promującym budowę mikrotubul z dimerów tubuliny i stabilizującym mikrotubule poprzez zapobieganie depolimeryzacji. W wyniku tej stabilizacji następuje zahamowanie normalnej dynamicznej reorganizacji sieci mikrotubul, która jest niezbędna dla zasadniczych funkcji interfazy i mitozy komórki. Poza tym, paklitaksel wywołuje tworzenie zaburzonych formacji lub „pęczków” mikrotubul przez cały cykl życiowy komórki oraz licznych gwiazd mikrotubul w czasie mitozy. Preparat zawiera nanocząsteczki wielkości ok. 130 nm zbudowane z albuminy surowicy ludzkiej i paklitakselu, w których paklitaksel występuje w postaci niekrystalicznej, amorficznej. Po podaniu dożylnym nanocząsteczki ulegają natychmiastowej dysocjacji do rozpuszczalnych kompleksów albuminy z paklitakselem wielkości 10 nm. Albumina jest znanym czynnikiem ułatwiającym śródbłonkową, kaweolarną transcytozę składników osocza. Badania in vitro wykazały, że obecność albuminy w preparacie usprawnia transport paklitakselu przez komórki śródbłonka. Podejrzewa się, że usprawniony kaweolarny transport przez błony komórkowe odbywa się za pośrednictwem receptora albuminy gp-60 oraz, że w okolicy guza następuje zwiększone gromadzenie się paklitakselu dzięki białku SPARC, które wiąże się z albuminą. Po podaniu leku pacjentom z guzami litymi, paklitaksel wykazuje równomierną dystrybucję w komórkach krwi i w osoczu, oraz wiąże się silnie z białkami osocza (94%). Paklitaksel metabolizowany jest głównie do 6α-hydroksypaklitakselu. Wykryto też dwa metabolity w mniejszych stężeniach: 3`-p-hydroksypaklitaksel i 6α-3`-p-dihydroksypaklitaksel. Tworzenie tych hydroksylowanych metabolitów jest katalizowane odpowiednio przez CYP2C8, CYP3A4 oraz zarówno przez CYP2C8, jak i CYP3A4. U pacjentów z przerzutowym rakiem piersi, po 30-min wlewie leku w dawce 260 mg/m², średnie skumulowane wydalanie z moczem niezmienionej substancji czynnej wynosiło 4% całkowitej dawki podanej, z mniej niż 1% jako metabolity, co wskazuje na znaczący klirens pozanerkowy. Paklitaksel jest eliminowany głównie w wyniku metabolizmu wątrobowego i wydzielania z żółcią. W zakresie dawek klinicznych 80-300 mg/m², średni klirens osoczowy paklitakselu wynosił 13-30 l/h/m², a średni T_0,5 w końcowej fazie eliminacji wynosi 13-27 h.

Reklama

Abraxane - wskazania

Monoterapia jest wskazana w leczeniu przerzutowego raka piersi u dorosłych pacjentów, u których leczenie pierwszego rzutu choroby przerzutowej okazało się nieskuteczne, i u których nie można zastosować standardowej terapii z antracyklinami. Lek w skojarzeniu z gemcytabiną wskazany jest w leczeniu pierwszego rzutu przerzutowego gruczolakoraka trzustki u dorosłych. Lek w skojarzeniu z karboplatyną wskazany jest w leczeniu pierwszego rzutu niedrobnokomórkowego raka płuc u dorosłych pacjentów, którzy nie kwalifikują się do radykalnego zabiegu chirurgicznego i (lub) radioterapii.

Reklama

Abraxane - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Laktacja. Pacjenci, u których przed leczeniem liczba neutrofili była <1500 komórek/mm³.

Reklama

Abraxane - ostrzeżenia

Preparat jest nanocząsteczkową formulacją paklitakselu opartą na nośniku albuminowym, przez co może on wykazywać odmienne właściwości farmakologiczne od paklitakselu w innej formulacji. Nie należy zastępować go paklitakselem w innej formulacji. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać podawanie leku, rozpocząć leczenie objawowe i nie podejmować powtórnie leczenia paklitakselem. Podczas leczenia preparatem często występuje zahamowanie czynności szpiku kostnego (głównie neutropenia). Neutropenia, zależna od dawki, jest objawem toksyczności ograniczającym jej wielkość. W czasie terapii należy często kontrolować morfologię krwi. Leku nie należy podawać pacjentowi powtórnie, dopóki liczba neutrofili nie zwiększy się do powyżej 1500 komórek/mm³, a liczba płytek krwi do powyżej 100 000 komórek/mm³. Pojawienie się neuropatii stopnia 1. lub 2. zwykle nie powoduje konieczności zmniejszenia dawki. W przypadku rozwoju neuropatii czuciowej stopnia 3. w trakcie stosowania leku w monoterapii, leczenie należy wstrzymać do czasu jej regresji do stopnia 1. lub 2., po czym zmniejszyć dawkę leku we wszystkich dalszych cyklach leczenia. W przypadku skojarzonego podawania paklitakselu oraz karboplatyny, jeżeli wystąpi neuropatia obwodowa stopnia 3. lub wyższego, należy wstrzymać leczenie do momentu ustąpienia objawów do stopnia 0. lub 1., a następnie zmniejszyć dawkę w kolejnych cyklach podawania paklitakselu i karboplatyny. U 5% pacjentów otrzymujących lek w skojarzeniu z gemcytabiną zgłaszano wystąpienie posocznicy, niezależnie od tego, czy wystąpiła u nich neutropenia. Powikłania choroby podstawowej - raka trzustki, a w szczególności niedrożność dróg żółciowych lub obecność stentu w drogach żółciowych, uznano za istotne czynniki przyczyniające się do rozwoju posocznicy. Jeżeli u pacjenta wystąpi gorączka (niezależnie od liczby neutrofili), należy rozpocząć stosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania. W przypadku gorączki neutropenicznej, należy wstrzymać podawanie paklitakselu i gemcytabiny do czasu ustąpienia gorączki i zwiększenia całkowitej liczby neutrofili do ≥1500 komórek/mm³, a następnie należy kontynuować leczenie z zastosowaniem mniejszych dawek. Należy dokładnie obserwować wszystkich pacjentów pod kątem wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych zapalenia pęcherzyków płucnych. Po zdiagnozowaniu zapalenia pęcherzyków płucnych i po wykluczeniu etiologii infekcyjnej, należy definitywnie przerwać stosowanie paklitakselu i gemcytabiny i niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie oraz działania wspomagające. Ponieważ paklitaksel może wykazywać wyższą toksyczność u pacjentów z niewydolnością wątroby, należy zachować ostrożność podczas podawania leku pacjentom z tej grupy. Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia toksyczności, szczególnie pod względem zahamowania czynności szpiku; pacjenci tacy powinni być pod ścisłą obserwacją w kierunku objawów silnego zahamowania czynności szpiku. Lek nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z bilirubiną całkowitą >5 x GGN lub AspAT >10 x GGN. Lek nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z przerzutowym gruczolakorakiem trzustki z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby (bilirubina całkowita >1,5 x GGN i AspAT ≤10 x GGN). Wśród pacjentów przyjmujących lek obserwowano rzadko przypadki zastoinowej niewydolności serca i zaburzenia czynności lewej komory serca. Większość z tych pacjentów była uprzednio narażona na działanie leków o działaniu kardiotoksycznym, takich jak antracykliny, lub cierpiała na chorobę serca. Z tego względu pacjenci z tej grupy otrzymujący paklitaksel muszą być ściśle monitorowani przez lekarzy w celu wykrycia zaburzeń czynności serca. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku u pacjentów z przerzutami do OUN nie zostały jeszcze ustalone. Przerzuty do OUN zwykle nie poddają się chemioterapii systemowej. Jeśli po podaniu leku wystąpią u pacjenta nudności, wymioty lub biegunka, można podać typowe leki przeciwwymiotne i zapierające. U pacjentów leczonych preparatem zgłaszano występowanie torbielowatego obrzęku plamki żółtej (CMO). U pacjentów z zaburzeniami widzenia należy niezwłocznie przeprowadzić pełne badanie okulistyczne. W przypadku zdiagnozowania torbielowatego obrzęku plamki żółtej, należy zakończyć leczenie preparatem oraz zastosować odpowiednie leczenie. W przypadku pacjentów w wieku 75 lat i powyżej nie wykazano korzyści z leczenia skojarzonego paklitakselem i gemcytabiną. U pacjentów w bardzo podeszłym wieku (≥75 lat), którzy otrzymywali paklitaksel i gemcytabinę, częściej występowały ciężkie działania niepożądane oraz działania niepożądane prowadzące do przerwania leczenia, w tym zaburzenia obrazu krwi, neuropatia obwodowa, zmniejszony apetyt i odwodnienie. Należy dokładnie ocenić możliwość tolerowania paklitakselu w skojarzeniu z gemcytabiną u pacjentów z gruczolakorakiem trzustki w wieku 75 lat i powyżej, mając szczególnie na uwadze ocenę sprawności, schorzenia towarzyszące i podwyższone ryzyko zakażeń. Pomimo, że dostępne dane są ograniczone, nie wykazano jednoznacznej korzyści względem wydłużenia całkowitego przeżycia pacjentów z gruczolakorakiem trzustki z prawidłowym poziomem markera nowotworowego CA 19-9 mierzonym przed rozpoczęciem leczenia paklitakselem i gemcytabiną. Erlotynibu nie należy podawać jednocześnie z paklitakselem i gemcytabiną. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 100 mg, to znaczy, że uznaje się go za „wolny od sodu”.

Reklama

Abraxane - ciąża

Leku nie wolno stosować w czasie ciąży, a także u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody zapobiegania ciąży, chyba, że stan kliniczny matki wymaga leczenia paklitakselem. Przypuszcza się, że paklitaksel stosowany w okresie ciąży może wywoływać ciężkie wady wrodzone. Przed rozpoczęciem leczenia kobiety mogące zajść w ciążę powinny wykonać test ciążowy. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia i przez 1 mies. po okresie leczenia preparatem. Mężczyźni leczeni preparatem powinni stosować skuteczną antykoncepcję i unikać spłodzenia dziecka w czasie trwania leczenia i do 6 mies. po jego zakończeniu. Lek jest przeciwwskazany w czasie laktacji. Przez cały okres trwania terapii należy zaniechać karmienia piersią. Lek powoduje niepłodność u samców szczurów. Na podstawie badań na zwierzętach stwierdzono, że może zmniejszać płodność mężczyzn i kobiet. Przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni powinni uzyskać poradę dotyczącą zamrożenia swojego nasienia, ponieważ po stosowaniu leku możliwa jest nieodwracalna bezpłodność.

Reklama

Abraxane - efekty uboczne

Monoterapia (przerzutowy rak piersi). Bardzo często: mielosupresja, neutropenia, małopłytkowość, niedokrwistość, leukopenia, limfopenia, jadłowstręt, neuropatia obwodowa, neuropatia, niedoczulica, parestezja, biegunka, wymioty, nudności, zaparcia, zapalenie jamy ustnej, wypadanie włosów, wysypka, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, ból stawów, ból mięśni, zmęczenie, astenia, gorączka, złe samopoczucie, ospałość, osłabienie, obrzęk obwodowy, zapalenie błony śluzowej, ból, zesztywnienie mięśni, obrzęk, zmniejszenie stanu sprawności, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, nadmierna gorączka. Często: zakażenie, zakażenie układu moczowego, zapalenie mieszków włosowych, zakażanie górnych dróg oddechowych, kandydoza, zapalenie zatok, gorączka neutropeniczna, odwodnienie, utrata łaknienia, hipokaliemia, depresja, bezsenność, lęk, obwodowa neuropatia sensoryczna, zawroty głowy, ruchowa neuropatia obwodowa, ataksja, ból głowy, zaburzenia czucia, senność, opaczne odczuwanie smaku, niewyraźne widzenie, zwiększone łzawienie, suchość oczu, suche zapalenie rogówki i spojówki, wypadanie brwi i rzęs, zawroty głowy, zaburzenia rytmu serca, częstoskurcz, częstoskurcz nadkomorowy, nadciśnienie, obrzęk limfatyczny, uderzenia krwi do głowy, uderzenia gorąca, śródmiąższowe zapalenie pęcherzyków płucnych, duszność, krwawienie z nosa, ból gardła i krtani, kaszel, zapalenie błon śluzowych nosa, nieżyt nosa, refluks żołądkowo-przełykowy, niestrawność, ból brzucha, rozdęcie brzucha, ból w nadbrzuszu, osłabienie czucia w jamie ustnej, świąd, sucha skóra, zaburzenia dotyczące paznokci, rumień, zabarwienie/odbarwienie paznokci, nadmierna pigmentacja skóry, onycholiza, zmiany w obrębie paznokci, ból pleców, bóle kończyn, bóle kostne, skurcze mięśni, ból kończyn, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zmniejszenie hematokrytu, zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, zwiększenie temperatury ciała, zwiększenie aktywności transferazy gamma-glutamylowej, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi. Niezbyt często: posocznica, posocznica neutropeniczna1, zapalenie płuc, kandydoza jamy ustnej, zapalenie nosogardzieli, zapalenie tkanki łącznej, opryszczka pospolita, zakażenie wirusowe, półpasiec, zakażenia grzybicze, zakażenie związane ze stosowaniem cewnika, zakażenie w miejscu wstrzyknięcia, martwica nowotworów, ból przerzutowy, nadwrażliwość, hipofosfatemia, zatrzymanie płynów, niedobór albumin we krwi, nadmierne pragnienie, hiperglikemia, hipokalcemia, hipoglikemia, hiponatermia, niepokój ruchowy, polineuropatia, arefleksja, omdlenia, zawroty głowy ze zmiany położenia, dyskineza, osłabienie odruchów, neuralgia, ból neuropatyczny, drżenie, utrata czucia, obniżenie ostrości wzroku, nieprawidłowe widzenie, podrażnienie oczu, ból oka, zapalenie spojówek, zaburzenia widzenia, swędzenie oczu, zapalenie rogówki, szum uszny pochodzenia błędnikowego, ból ucha, niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne, obwodowe uczucie zimna, zatory w płucach, choroba zakrzepowo-zatorowa płuc, wysięk opłucnowy, kaszel z odpluwaniem, duszność wysiłkowa, zablokowanie zatok, ściszenie odgłosów oddechowych, mokry kaszel, katar alergiczny, chrypka, zablokowany nos, suchość błony śluzowej nosa, świszczący oddech, krwotok z odbytnicy, dysfagia, oddawanie wiatrów, ból języka, suchość w jamie ustnej, ból dziąseł, luźne stolce, zapalenie przełyku, ból w podbrzuszu, owrzodzenie jamy ustnej, ból w jamie ustnej, hepatomegalia, reakcja nadwrażliwości na światło, pokrzywka, ból skóry, uogólniony świąd, swędząca wysypka, zaburzenie skóry, nadmierna potliwość, złuszczenie paznokcia, wysypka rumieniowa, wysypka uogólniona, zapalenie skóry, poty nocne, wysypka grudkowo-plamkowa, bielactwo, przerzedzenie owłosienia, tkliwość łożysk paznokci, dolegliwość w obrębie paznokcia, wysypka grudkowa, wysypka plamkowa, zmiana skórna, obrzęk twarzy, ból ścian klatki piersiowej, osłabienie mięśniowe, ból karku, ból w pachwinie, skurcze mięśni, ból mięśniowo-szkieletowy, ból boku, dolegliwości kończyn, osłabienie mięśni, krwiomocz, bolesne oddawanie moczu, częstomocz, oddawanie moczu w nocy, wielomocz, nietrzymanie moczu, bóle piersi, dyskomfort w klatce piersiowej, nieprawidłowy chód, obrzęk, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, podwyższone ciśnienie krwi, zwiększenie masy ciała, podwyższone stężenie dehydrogenazy mleczanowej we krwi, podwyższone stężenie kreatyniny we krwi, podwyższone stężenie glukozy we krwi, podwyższone stężenie fosforu we krwi, obniżone stężenie potasu we krwi, podwyższone stężenie bilirubiny, stłuczenia. Rzadko: pancytopenia, ciężka nadwrażliwość, torbielowaty obrzęk plamki (w przypadku wystąpienia należy odstawić lek), zatrzymanie akcji serca, zastoinowa niewydolność serca, zaburzenia czynności lewej komory, blok przedsionkowo-komorowy, bradykardia, zakrzepica, wynaczynienie, zjawisko nawrotu objawów popromiennych, popromienne zapalenie płuc. Częstość nieznana: zespół rozpadu guza, porażenie wielu nerwów czaszkowych, niedowład strun głosowych, zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej, twardzina układowa. Najczęstszym, ważnym objawem toksyczności hematologicznej była neutropenia (79% pacjentów), która szybko przemijała i była zależna od dawki. U 71% pacjentów obserwowano leukopenię. Neutropenia 4. stopnia (<500 komórek/mm³) wystąpiła u 9% pacjentów. Gorączka neutropeniczna wystąpiła u 4 (na 229) pacjentów. Niedokrwistość (Hb <10 g/dl) zaobserwowano u 46% pacjentów, a w 3 przypadkach była to niedokrwistość ciężka (Hb <8 g/dl). Limfopenię obserwowano u 45% pacjentów. Neuropatia obwodowa (głównie neuropatia czuciowa stopnia 1. lub 2.) zaobserwowana została u 68% pacjentów, przy czym 10% miało neuropatię stopnia 3., zaś stopnia 4. nie zaobserwowano. Nudności pojawiły się u 29% pacjentów, a biegunka u 25% pacjentów. U >80% pacjentów wystąpiło łysienie. Większość przypadków łysienia miała miejsce w okresie krótszym niż miesiąc od rozpoczęcia stosowania leku. Oczekuje się, że nasilone wypadanie włosów (≥50%) nastąpi u większości pacjentów, u których wystąpiło łysienie. U 32% pacjentów wystąpiły bóle stawowe, określone jako ciężkie w 6% przypadków. Bóle mięśniowe wystąpiły u 24% pacjentów, określone jako ciężkie w 7% przypadków. Objawy były zwykle przemijające, występowały po 3 dniach od podania dawki leku i ustępowały w ciągu tygodnia. W 40% przypadków obserwowano osłabienie/znużenie. Leczenie skojarzone z zastosowaniem gemcytabiny. Bardzo często: neutropenia, małopłytkowość, niedokrwistość, odwodnienie, utrata łaknienia, hipokaliemia, depresja, bezsenność, neuropatia obwodowa, zawroty głowy, ból głowy, opaczne odczuwanie smaku, duszność, krwawienie z nosa, kaszel, biegunka, wymioty, nudności, zaparcia, ból brzucha, ból w nadbrzuszu, wypadanie włosów, wysypka, ból stawów, ból mięśni, bóle kończyn, zmęczenie, astenia, gorączka, obrzęk obwodowy, dreszcze, odczyn w miejscu podawania wlewu, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej. Często: posocznica, zapalenie płuc, kandydoza jamy ustnej, pancytopenia, lęk, zwiększone łzawienie, zastoinowa niewydolność serca, częstoskurcz, niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, zapalenie płuc, nieżyt nosa, niedrożność jelit, zapalenie jelita grubego, zapalenie jamy ustnej, suchość w jamie ustnej, zapalenie dróg żółciowych, świąd, sucha skóra, zaburzenia dotyczące paznokci, osłabienie mięśni, bóle kostne, ostra niewydolność nerek, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, podwyższone stężenie kreatyniny we krwi. Niezbyt często: zakrzepowa plamica małopłytkowa, porażenie nerwu VII, torbielowaty obrzęk plamki, uderzenia krwi do głowy, suchość w gardle, suchość nosa, zespół hemolityczno-mocznicowy. Nieprawidłowości hematologiczne wykryte w testach laboratoryjnych w badaniu klinicznym z udziałem pacjentów z gruczolakorakiem trzustki (paklitaksel skojarzeniu z gemcytabiną): niedokrwistość stopnia 1.-4. - 97% pacjentów, stopnia 3.-4. - 13%; neutropenia stopnia 1.-4. - 73% pacjentów, stopnia 3.-4. - 38%; trombocytopenia stopnia 1.-4. - 74% pacjentów, stopnia 3.-4. - 13%. U pacjentów otrzymujących lek w skojarzeniu z gemcytabiną, mediana czasu do wystąpienia po raz pierwszy neuropatii obwodowej stopnia 3. wynosiła 140 dni. Mediana czasu do uzyskania poprawy o co najmniej 1 stopień wynosiła 21 dni, natomiast mediana czasu do uzyskania poprawy w przedmiocie neuropatii obwodowej stopnia 3. do stopnia 0. lub 1. wynosiła 29 dni. Spośród pacjentów, u których leczenie przerwano z powodu neuropatii obwodowej, 44% (31/70 pacjentów) było w stanie kontynuować leczenie paklitakselem z zastosowaniem niższej dawki. U żadnego z pacjentów nie wystąpiła neuropatia obwodowa stopnia 4. W trakcie badania klinicznego z udziałem pacjentów z gruczolakorakiem trzustki, posocznicę zgłaszano u 5% pacjentów otrzymujących lek w skojarzeniu z gemcytabiną, niezależnie od tego, czy wystąpiła u nich neutropenia. Powikłania choroby podstawowej raka trzustki, a w szczególności niedrożność dróg żółciowych lub obecność stentu w drogach żółciowych, uznano za istotne czynniki przyczyniające się do rozwoju posocznicy. Jeżeli u pacjenta wystąpi gorączka (niezależnie od liczby neutrofili), należy rozpocząć stosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania. W przypadku gorączki neutropenicznej należy wstrzymać podawanie paklitakselu i gemcytabiny do czasu ustąpienia gorączki i zwiększenia ANC do ≥1500 komórek/mm³, a następnie należy wznowić leczenie z zastosowaniem mniejszych poziomów dawki. Leczenie skojarzone z zastosowaniem karboplatyny. Bardzo często: neutropenia, małopłytkowość, niedokrwistość, leukopenia, urata łaknienia, neuropatia obwodowa, duszność, biegunka, wymioty, nudności, zaparcia, wypadanie włosów, wysypka, ból stawów, ból mięśni, zmęczenie, astenia, obrzęk obwodowy, gorączka, bólu w klatce piersiowej. Często: zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych, gorączka neutropeniczna, limfopenia, odwodnienie, bezsenność, zawroty głowy, ból głowy, opaczne odczuwanie smaku, niewyraźne widzenie, niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, krwioplucie, krwawienie z nosa, kaszel, zapalenie jamy ustnej, niestrawność, trudności w połykaniu, ból brzucha, hiperbilirubinemia, świąd, zaburzenia dotyczące paznokci, ból pleców, bóle kończyn, bóle mięśniowo-szkieletowe, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi. Niezbyt często: posocznica, kandydoza jamy ustnej, pancytopenia, nadwrażliwość na lek, nadwrażliwość, uderzenia krwi do głowy, zapalenie płuc, łuszczenie skóry, alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, zapalenie błon śluzowych, wynaczynienie w miejscu podawania wlewu, stan zapalny w miejscu podawania wlewu, wysypka w miejscu podawania wlewu. W przypadku pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc leczonych paklitakselem i karboplatyną, mediana czasu do pierwszego wystąpienia związanej z leczeniem neuropatii obwodowej stopnia 3. wynosiła 121 dni, natomiast mediana czasu do ustąpienia objawów związanych neuropatią obwodową ze stopnia 3. do stopnia 1. wynosiła 38 dni. U żadnego z pacjentów nie wystąpiła neuropatia obwodowa stopnia 4. W czasie obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszane były porażenia nerwów czaszkowych, niedowład strun głosowych i w rzadkich wypadkach reakcje nadwrażliwości o ciężkim przebiegu. W trakcie leczenia rzadko zgłaszano zmniejszenie ostrości widzenia w wyniku torbielowatego obrzęku plamki. W przypadku rozpoznania torbielowatego obrzęku plamki należy przerwać leczenie paklitakselem. W trakcie leczenia zgłaszano występowanie zespołu rozpadu guza.

Abraxane - interakcje

Metabolizm paklitakselu przebiega częściowo z udziałem CYP2C8 i CYP3A4 - należy zachować ostrożność podczas podawania paklitakselu jednocześnie z lekami o znanych własnościach hamujących CYP2C8 lub CYP3A4 (np. ketokonazol i inne środki przeciwgrzybicze pochodne imidazolu, erytromycyna, fluoksetyna, gemfibrozyl, klopidogrel, cymetydyna, rytonawir, sakwinawir, indynawir oraz nelfinawir) z uwagi na możliwość zwiększonej toksyczności paklitakselu z powodu większej ekspozycjina paklitaksel. Nie zaleca się podawania paklitakselu jednocześnie z lekami o znanych własnościach indukujących CYP2C8 lub CYP3A4 (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina, efawirenz, newirapina), ponieważ mniejsza ekspozycja na paklitaksel może zmniejszać jego skuteczność. Paklitaksel i gemcytabina nie są metabolizowane na drodze tego samego szlaku metabolicznego. Klirens paklitakselu jest determinowany głównie poprzez metabolizm przy udziale CYP2C8 i CYP3A4, po czym następuje wydalanie z żółcią, natomiast gemcytabina jest inaktywowana przez deaminazę cytydynową, a następnie wydalana z moczem. Nie oceniano występowania interakcji farmakokinetycznych pomiędzy paklitakselem a gemcytabiną u ludzi. Przeprowadzono badanie farmakokinetyczne dotyczące leku oraz karboplatyny z udziałem pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc - nie wystąpiły żadne istotne klinicznie interakcje. Leku nie należy stosować w połączeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi niż te wymienione we wskazaniach.

Abraxane - dawkowanie

Lek powinien być podawany wyłącznie pod kontrolą wykwalifikowanego lekarza onkologa w jednostce służby zdrowia specjalizującej się w leczeniu środkami cytotoksycznymi. Nie należy zastępować go paklitakselem w innej formulacji. Rak piersi. Zalecana dawka to 260 mg/m² pc. dożylnie przez okres 30 min, co 3 tyg. Dostosowanie dawki w trakcie terapii raka piersi. W przypadku pacjentów, u których w czasie terapii wystąpiła silna neutropenia (liczba neutrofili <500 komórek/mm³ utrzymująca się przez tydzień lub dłużej) lub silna neuropatia czuciowa, dawka leku powinna zostać w dalszych cyklach leczenia zmniejszona do 220 mg/m² pc. Po nawrocie silnej neutropenii lub silnej neuropatii czuciowej, dawkę należy zredukować dalej do 180 mg/m² pc. Nie należy podawać leku, dopóki liczba neutrofili nie zwiększy się powyżej 1500 komórek/mm³. W przypadku neuropatii czuciowej stopnia 3., leczenie należy wstrzymać do czasu regresji do stopnia 1. lub 2., po czym stosować zmniejszoną dawkę we wszystkich dalszych cyklach leczenia. Gruczolakorak trzustki. Zalecana dawka paclitakselu w leczeniu skojarzonym z gemcytabiną wynosi 125 mg/m² pc. podawana we wlewie dożylnym trwającym 30 min, w 1., 8. i 15. dniu każdego 28-dniowego cyklu. Zalecana jednoczesna dawka gemcytabiny podawanej we wlewie dożylnym trwającym 30 min, niezwłocznie po zakończeniu podawania leku Abraxane, wynosi 1000 mg/m² pc., w 1., 8. i 15. dniu każdego 28-dniowego cyklu. Zmniejszenie dawkowania u pacjentów z gruczolakorakiem trzustki. Pełna dawka: 125 mg/m² paklitakselu + 1000 mg/m² gemcytabiny; I poziom redukcji dawki: 100 mg/m² paklitakselu + 800 mg/m² gemcytabiny; II poziom redukcji dawki: 75 mg/m² paklitakselu + 600 mg/m² gemcytabiny; jeżeli konieczne jest dalsze zmniejszanie dawki - przerwa leczenie. Zmiana dawkowania w przypadku wystąpienia neutropenii i (lub) trombocytopenii na początku lub w trakcie cyklu u pacjentów z gruczolakorakiem trzustki. Dzień 1.: ANC <1500 komórki/mm³ lub <100 000 komórek/mm³ - należy poczekać z podaniem dawek obu leków do normalizacji. Dzień 8.: ANC ≥500 ale <1000 komórek/mm³ lub ≥50 000 ale <75 000 komórek/mm³ - należy zmniejszyć dawki o 1 poziom; ANC <500 komórek/mm³ lub <50 000 komórek/mm³ - wstrzymać dawkowanie. Dzień 15. jeżeli w 8. dniu podano dawki niezmienione: ANC ≥500 ale <1000 komórki/mm³ lub ≥50 000 ale <75 000 komórek/mm³ - należy zastosować dawki identyczne jak w 8. dniu, a następnie podać czynniki wzrostu leukocytów LUB zmniejszyć dawkowanie o 1 poziom w stosunku do dawkowania zastosowanego w 8. dniu; ANC <500 komórek/mm³ lub <50 000 komórek/mm³ - wstrzymać dawkowanie. Dzień 15. jeżeli w 8. dniu podano dawki zmniejszone: ANC ≥1000 komórek/mm³ i ≥75 000 komórek/mm³ - należy powrócić do dawkowania jak w 1. dniu, a następnie podać czynniki wzrostu leukocytów LUB zastosować dawki identyczne jak w 8. dniu; ANC ≥500 ale <1000 komórek/mm³ lub ≥50 000 ale <75 000 komórek/mm³ - należy zastosować dawki identyczne jak w 8. dniu a następnie podać czynniki wzrostu leukocytów LUB zmniejszyć dawkowanie o 1 poziom w stosunku do dawkowania zastosowanego w 8. dniu; ANC <500 komórek/mm³ lub <50 000 komórek/mm³ - wstrzymać dawkowanie. Dzień 15 jeżeli wstrzymano dawkowanie w 8. dniu: ANC ≥1000 komórek/mm³ i ≥75 000 komórek/mm³ - należy powrócić do dawkowania jak w 1. dniu, a następnie podać czynniki wzrostu leukocytów LUB zmniejszyć dawkowanie o 1 poziom w stosunku do dawkowania zastosowanego w 1. dniu; ANC ≥500 ale <1000 komórek/mm³ lub ≥50 000 ale <75 000 komórek/mm³ - należy zmniejszyć dawkowanie o 1 poziom, a następnie podać czynniki wzrostu leukocytów LUB zmniejszyć dawkowanie o 2 poziomy w stosunku do dawkowania zastosowanego w 1. dniu; ANC <500 komórek/mm³ lub <50 000 komórek/mm³ - wstrzymać dawkowanie. Zmiana dawkowania w przypadku innych działań niepożądanych leku u pacjentów z gruczolakorakiem trzustki. Gorączka neutropeniczna stopnia 3. lub 4.: wstrzymać dawkowanie obu leków do czasu ustąpienia gorączki i zwiększenia ANC do ≥1500; kontynuować leczenie z zastosowaniem dawek mniejszych o 1 poziom. Neuropatia obwodowa stopnia 3. lub 4.: dawka leku Abraxane - wstrzymać dawkowanie do czasu regresji do ≤ stopnia 1., kontynuować leczenie z zastosowaniem dawek mniejszych o 1 poziom; dawka gemcytabiny - kontynuować leczenie stosując niezmienione dawkowanie. Reakcje skórne stopnia 2. lub 3.: należy zmniejszyć dawkowanie obu leków o 1 poziom; przerwać leczenie, jeżeli działanie niepożądane nie ustępuje. Zaburzenia żołądka i jelit stopnia 3. zapalenia śluzówki lub biegunki: wstrzymać dawkowanie obu leków do czasu regresji do ≤ stopnia 1.; kontynuować leczenie z zastosowaniem dawek mniejszych o 1 poziom. Niedrobnokomórkowy rak płuc. Zalecana dawka to 100 mg/m² pc. w infuzji dożylnej w czasie 30 min w 1., 8. oraz 15. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Zalecana dawka karboplatyny to AUC = 6 mg/ml x min wyłącznie w 1 dniu każdego 21-dniowego cyklu, natychmiast po zakończeniu podawania leku Abraxane. Dostosowanie dawki w czasie leczenia niedrobnokomórkowego raka płuc. Lek nie powinien być podawany w 1. dniu cyklu, do momentu, kiedy wartość ANC wyniesie ≥1500 komórek/mm³ natomiast liczba płytek ≥100 000 komórek/mm³. Przy podawaniu każdej kolejnej, tygodniowej dawki, całkowita liczba neutrofili u pacjenta musi wynosić ≥500 komórek/mm³ natomiast liczba płytek >50 000 komórek/mm³. Jeżeli warunek ten nie jest spełniony należy wstrzymać się z podawaniem dawki do momentu uzyskania odpowiedniej liczby komórek. Po powrocie liczby komórek do wartości wymaganych należy wznowić podawanie leku w kolejnym tygodniu, zgodnie z poniższymi kryteriami. Zmniejszenie dawki przy wystąpieniu toksyczności hematologicznej u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc. Nadir ANC <500/mm³ z gorączką neutropeniczną >38st.C LUB opóźnienie kolejnego cyklu leczenia w związku z utrzymującą się neutropenią (przez nie więcej niż 7 dni po zaplanowanym dniu 1. podania dawki w kolejnym cyklu) - nadir ANC <1 500/mm³ LUB nadir ANC <500/mm³ przez >1 tydz.: wystąpienie pierwsze - dawka Abrexane 75 mg/m² pc., dawka karboplatyny AUC = 4,5 mg/ml x min; wystąpienie drugie - dawka Abrexane 50 mg/m² pc., dawka karboplatyny AUC = 3,0 mg/ml x min; wystąpienia trzecie - przerwać leczenie. W 1. dniu 21-dniowego cyklu należy jednocześnie zmniejszyć dawki Abraxane i karboplatyny. W 8. lub 15. dniu 21-dniowego cyklu należy zmniejszyć dawkę Abraxane; dawkę karboplatyny należy zmniejszyć w kolejnym cyklu. Nadir płytek krwi <50 000/mm³: wystąpienie pierwsze - dawka Abrexane 75 mg/m² pc., dawka karboplatyny AUC = 4,5 mg/ml x min; wystąpienie drugie - przerwać leczenie. Zmniejszenie dawki przy wystąpieniu toksyczności niehematologicznej u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc. Dla toksyczności skórnej 2. lub 3. stopnia, biegunki 3. stopnia lub zapalenia błony śluzowej jamy ustnej 3. stopnia, należy wstrzymać leczenie do momentu ustąpienia objawów do stopnia ≤1, a następnie ponownie rozpocząć leczenie zgodnie z poniżej opisanymi wytycznymi. Dla neuropatii obwodowej ≥3. stopnia należy wstrzymać leczenie do momentu ustąpienia objawów do stopnia ≤1. Leczenie można ponownie podjąć z wykorzystaniem kolejnej, niższej dawki w kolejnym cyklu leczenia zgodnie z poniżej opisanymi wytycznymi. Dla jakichkolwiek innych objawów toksyczności niehematologicznej stopnia 3 lub 4, należy wstrzymać leczenie do momentu ustąpienia objawów do stopnia ≤2, a następnie wznowić leczenie zgodnie z poniżej opisanymi wytycznymi. Toksyczność skórna 2. lub 3. stopnia, biegunka 3. stopnia, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej 3. stopnia, neuropatia obwodowa ≥3. stopnia, jakiekolwiek inne objawy toksyczności niehematologicznej 3. lub 4. stopnia: wystąpienie pierwsze - dawka Abrexane 75 mg/m² pc., dawka karboplatyny AUC = 4,5 mg/ml x min; wystąpienie drugie - dawka Abrexane 50 mg/m² pc., dawka karboplatyny AUC = 3,0 mg/ml x min; wystąpienia trzecie - przerwać leczenie. Toksyczność skórna, biegunka lub zapalenie błony śluzowej jamy ustnej 4. stopnia: wystąpienie pierwsze - przerwać leczenie. Szczególne grupy pacjentów. W przypadku pacjentów z łagodną niewydolnością wątroby (bilirubina całkowita >1 do ≤1,5 x GGN i AspAT ≤10 x GGN) nie jest konieczna modyfikacja dawki, niezależnie od wskazania. U tych pacjentów należy stosować takie same dawki, jak u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. W przypadku pacjentów z przerzutowym rakiem piersi i pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby (bilirubina całkowita >1,5 do ≤5 x GGN i AspAT ≤10 x GGN), wskazane jest zmniejszenie dawki o 20%. Zmniejszoną dawkę można ponownie zwiększyć do poziomu stosowanego u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby, jeżeli pacjent dobrze znosi leczenie przez co najmniej dwa cykle. Nie ma wystarczających danych pozwalających na zalecanie modyfikacji dawki u pacjentów z przerzutowym gruczolakorakiem trzustki z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby. Nie ma wystarczających danych pozwalających na określenie dawkowania u pacjentów z bilirubiną całkowitą >5 x GGN lub AspAT >10 x GGN, niezależnie od wskazania. W przypadku pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (szacowany CCr ≥30 do <90 ml/min) nie jest konieczna modyfikacja początkowej dawki. Nie ma wystarczających danych pozwalających na zalecanie modyfikacji dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek (szacowany CCr <30 ml/min). U pacjentów w wieku ≥65 lat nie ma konieczności innych modyfikacji dawkowania niż te, które dotyczą wszystkich pacjentów. Doświadczenie związane ze stosowaniem Abraxane/karboplatyny u pacjentów w wieku ≥75 lat jest ograniczone. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku i młodzieży w wieku od 0 do 17 lat. Nie ma uzasadnienia stosowanie leku w populacji dzieci i młodzieży we wskazaniu przerzutowy rak piersi, gruczolakorak trzustki lub niedrobnokomórkowy rak płuc. Sposób podania. Przygotowaną do użycia dyspersję leku należy podawać dożylnie, poprzez zestaw do infuzji zawierający filtr 15 μm. Po podaniu zaleca się przepłukać linię dożylną 9 mg/ml (0,9%) roztworem NaCl do wstrzykiwań, aby zapewnić całkowite podanie dawki.

Abraxane - uwagi

Lek wywiera niewielki do umiarkowanego wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Może spowodować objawy niepożądane, takie jak zmęczenie (bardzo często) i zawroty głowy (często), które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjentów należy pouczyć, aby nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali maszyn w przypadku pojawienia się znużenia lub zawrotów głowy.