Actilyse - skład i dawkowanie. Co to jest za lek?

Skład leku Actilyse

1 fiolka zawiera 10 mg, 20 mg lub 50 mg alteplazy.

Reklama

Jakie jest działanie leku?

Alteplaza jest ludzkim aktywatorem plazminogenu - glikoproteiną, która bezpośrednio aktywuje plazminogen do plazminy. Po podaniu dożylnym alteplaza pozostaje stosunkowo nieaktywna w układzie krążenia. Ulega ona aktywacji po połączeniu się z włóknikiem, zapoczątkowując przemianę plazminogenu w plazminę, powodującą rozpuszczenie skrzepliny.

Względne powinowactwo do fibryny powoduje, że alteplaza w dawce 100 mg umiarkowanie zmniejsza stężenie krążącego fibrynogenu do około 60% po 4 h, stężenie to zwiększa się do ponad 80% po 24 h.

Stężenie plazminogenu i alfa-2-antyplazminy zmniejsza się do odpowiednio około 20% i 35% po 4 h, po czym zwiększa się do ponad 80% po 24 h. Wyraźne i długotrwałe zmniejszenie stężenia krążącego fibrynogenu występuje jedynie u nielicznych pacjentów. Alteplaza jest szybko wychwytywana z krążącej krwi i metabolizowana głównie w wątrobie.

Odpowiedni okres półtrwania osoczowego T_0,5α wynosi 4-5 min., co oznacza, że po 20 min. w osoczu znajduje się mniej niż 10% wartości początkowej. Dla ilości pozostającej głębiej zmierzony T_0,5β wynosił ok. 40 min.

Reklama

Wskazania do stosowania leku

Leczenie trombolityczne świeżego zawału mięśnia sercowego: 90-minutowy (przyspieszony) schemat dawkowania u pacjentów, u których leczenie może być rozpoczęte w okresie do 6 h od chwili wystąpienia objawów;

3-godzinny schemat dawkowania u pacjentów, u których leczenie może być rozpoczęte w okresie 6-12 h od chwili wystąpienia objawów, pod warunkiem, że wyżej wymienione wskazanie do zastosowania jest pewne. Dowiedziono, że zastosowanie leku zmniejsza śmiertelność 30-dniową u pacjentów ze świeżym zawałem mięśnia sercowego.

Leczenie trombolityczne ostrej masywnej zatorowości płucnej z niestabilnością hemodynamiczną (rozpoznanie, jeśli to tylko możliwe, powinno być potwierdzone obiektywnymi metodami, takimi jak angiografia płucna lub metodami nieinwazyjnymi, takimi jak scyntygrafia płucna).

Nie ma dowodów na to, że podawanie leku zmniejsza śmiertelność i późniejszą zachorowalność związaną z masywną zatorowością płucną.

Leczenie trombolityczne w ostrym udarze niedokrwiennym: leczenie musi być rozpoczęte możliwie najwcześniej w okresie do 4,5 h od wystąpienia objawów udaru, po uprzednim wykluczeniu krwawienia śródczaszkowego przy pomocy odpowiednich technik obrazowania (np. tomografia komputerowa lub inne techniki obrazowania pozwalające wykryć krwawienie).

Wyniki leczenia zależą od czasu podania preparatu, wcześniejsze podanie zwiększa prawdopodobieństwo pozytywnej reakcji na leczenie.

Reklama

Jakie są przeciwwskazania?

Nadwrażliwość na substancję czynną, jakąkolwiek substancję pomocniczą lub gentamycynę (śladową pozostałość z procesu wytwarzania). Dodatkowe przeciwwskazania w świeżym zawale mięśnia sercowego, ostrej masywnej zatorowości płucnej oraz ostrym udarze niedokrwiennym.

Preparatu nie należy stosować w przypadkach, gdy istnieje duże ryzyko krwawień, np.: istotne zaburzenia krzepliwości występujące obecnie lub w ciągu ostatnich 6 mies.; stwierdzona skaza krwotoczna;

skuteczne leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi np. warfaryną; istniejące bądź świeżo przebyte ciężkie lub niebezpieczne krwawienia; krwawienie śródczaszkowe w wywiadzie bądź podejrzenie wystąpienia krwawienia śródczaszkowego; podejrzenie krwawienia podpajęczynówkowego lub stan po krwawieniu podpajęczynówkowym z powodu tętniaka; uszkodzenie OUN w wywiadzie (np. nowotwór, tętniak, operacja wewnątrz czaszki lub w obrębie kręgosłupa); świeżo przebyty (w ostatnich 10 dniach) zewnętrzny urazowy masaż serca, poród, świeże wkłucia do trudno dostępnych i trudnych do uciśnięcia naczyń (żył podobojczykowych lub szyjnych);

ciężkie niekontrolowane nadciśnienie tętnicze; bakteryjne zapalenie wsierdzia, zapalenie osierdzia; ostre zapalenie trzustki; udokumentowana choroba wrzodowa żołądka lub jelit w ostatnich 3 miesiącach poprzedzających leczenie, żylaki przełyku, tętniak rozwarstwiający aorty, nieprawidłowości rozwoju tętnic i (lub) żył;

nowotwory ze zwiększonym ryzykiem krwawienia; ciężkie choroby wątroby, w tym niewydolność wątroby, marskość wątroby, nadciśnienie wrotne (żylaki przełyku), czynne zapalenie wątroby; ciężkie urazy lub duże zabiegi chirurgiczne przebyte w ostatnich 3 miesiącach.

Dodatkowe przeciwwskazania w świeżym zawale mięśnia sercowego i w ostrej masywnej zatorowości płucnej: udar krwotoczny lub udar o nieznanej etiologii w wywiadzie; udar niedokrwienny lub przejściowy atak niedokrwienny (TIA) w ciągu ostatnich 6 mies., z wyjątkiem ostrego udaru niedokrwiennego w ciągu ostatnich 4,5 h.

Dodatkowe przeciwwskazania w ostrym udarze niedokrwiennym: wystąpienie objawów udaru niedokrwiennego wcześniej niż 4,5 h przed rozpoczęciem podawania alteplazy lub kiedy czas wystąpienia objawów nie jest znany i mógł wystąpić wcześniej niż 4,5 h przed rozpoczęciem podawania; niewielkie nasilenie objawów neurologicznych lub szybkie zmniejszenie się nasilenia objawów neurologicznych tuż przed rozpoczęciem wlewu; ciężki udar oceniony klinicznie (np. >25 punktów w skali NIHSS) i (lub) za pomocą odpowiednich technik obrazowania;

drgawki w początkowej fazie udaru; krwawienie śródczaszkowe stwierdzone za pomocą tomografii komputerowej; objawy sugerujące krwawienie podpajęczynówkowe, nawet jeśli obraz z tomografu komputerowego jest prawidłowy; podawanie heparyny w okresie 48 h poprzedzających początek udaru z przedłużonym czasem częściowo aktywowanej tromboplastyny (APTT); udar w wywiadzie ze współistniejącą cukrzycą;

udar przebyty w okresie ostatnich 3 mies.; ilość płytek krwi <100 000/mm³; ciśnienie skurczowe >185 mmHg lub rozkurczowe >110 mmHg lub leczenie agresywne (wlewy dożylne) niezbędne do obniżenia ciśnienia krwi do tych wartości; stężenie glukozy we krwi <50 mg/dl lub >400 mg/dl; dzieci <16 lat.

Reklama

Ostrzeżenia przed stosowaniem leku

Leczenie trombolityczne/fibrynolityczne wymaga odpowiedniego monitorowania. Preparat może być stosowany wyłącznie pod nadzorem lekarzy przeszkolonych i doświadczonych w leczeniu trombolitycznym oraz z użyciem odpowiedniego sprzętu do monitorowania.

Zaleca się, by w czasie podawania leku dostępna była standardowa aparatura i farmakoterapia stosowana do resuscytacji. Reakcje nadwrażliwości o podłożu immunologicznym związane ze stosowaniem tego leku mogą być powodowane przez substancję czynną alteplazę, gentamycynę (śladowa pozostałość z procesu wytwarzania), dowolną z substancji pomocniczych lub korek fiolki szklanej z lekiem w proszku, zawierający naturalną gumę (pochodną kauczuku).

Nie obserwowano, aby po leczeniu dochodziło do długotrwałego wytwarzania przeciwciał przeciwko cząsteczce rekombinowanego ludzkiego tkankowego aktywatora plazminogenu.

Nie ma systematycznych doświadczeń z ponownym podawaniem leku. Występuje również ryzyko reakcji nadwrażliwości o mechanizmie nieimmunologicznym. Obrzęk naczynioruchowy jest najczęstszą reakcją nadwrażliwości notowaną po zastosowaniu alteplazy.

Ryzyko jego wystąpienia może być zwiększone podczas leczenia ostrego udaru niedokrwiennego i (lub) jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE. Pacjentów leczonych z powodu któregokolwiek z zatwierdzonych wskazań, należy podczas podawania infuzji dożylnej oraz do 24 h po jej zakończeniu obserwować, czy nie występują objawy obrzęku naczynioruchowego.

Jeśli wystąpi ciężka reakcja nadwrażliwości (np. obrzęk naczynioruchowy), należy przerwać podawanie infuzji dożylnej i niezwłocznie rozpocząć właściwe leczenie; może ono obejmować intubację. Jeśli wystąpi zagrażające życiu krwawienie, szczególnie krwawienie do mózgu, leczenie fibrynolityczne należy przerwać.

Zwykle jednak, z powodu krótkiego okresu półtrwania alteplazy i jej małego wpływu na układ krzepnięcia, nie ma potrzeby uzupełniania czynników krzepnięcia. U większości pacjentów z krwawieniem postępowanie polega na przerwaniu leczenia trombolitycznego i przeciwzakrzepowego, wypełnieniu łożyska naczyniowego i uciśnięciu krwawiącego naczynia.

Można rozważyć podanie protaminy, jeśli w przeciągu 4 h od wystąpienia krwawienia podawano heparynę. U pacjentów nieodpowiadających na leczenie konwencjonalnymi metodami, wskazane jest przetoczenie preparatów krwi.

Krioprecypitat, świeżo mrożone osocze i płytki krwi, należy przetaczać z kontrolowaniem parametrów klinicznych i laboratoryjnych po każdym przetoczeniu.

Przetaczając krioprecypitat należy dążyć do osiągnięcia stężenia fibrynogenu równego 1 g/l. Ostatnią alternatywą są leki przeciwfibrynolityczne. U osób w podeszłym wieku istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia krwawienia śródczaszkowego, dlatego należy wnikliwie ocenić stosunek korzyści do ryzyka przed rozpoczęciem leczenia alteplazą.

Tak jak wszystkie leki trombolityczne, alteplazę należy stosować po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka, w szczególności w następujących przypadkach: mniejsze, świeżo przebyte urazy takie, jak biopsje, wkłucia do dużych naczyń, wstrzyknięcia domięśniowe, resuscytacyjny masaż serca oraz stany zwiększonego ryzyka krwawienia niewymienione w przeciwwskazaniach. Przy podawaniu preparatu nie należy stosować sztywnych cewników.

U pacjentów otrzymujących leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi można rozważyć zastosowanie alteplazy jeżeli badania odpowiednie dla danego leku(ów) przeciwzakrzepowego(ch) wskazują na brak istotnej klinicznie aktywności przeciwzakrzepowej (np. INR ≤1,3 dla antagonistów witaminy K lub właściwe badania dla innych leków przeciwzakrzepowych wskazujące na wynik poniżej górnej normy).

W świeżym zawale mięśnia sercowego i ostrej masywnej zatorowości płucnej nie należy przekraczać dawki 100 mg alteplazy, gdyż zwiększa to ryzyko wystąpienia krwawienia śródczaszkowego - należy się upewnić, że podawanie alteplazy prowadzone jest zgodnie ze schematem dawkowania; tak jak w przypadku wszystkich leków trombolitycznych, należy wnikliwie ocenić stosunek korzyści do ryzyka, szczególnie u pacjentów z ciśnieniem skurczowym >160 mmHg.

Jednoczesne stosowanie antagonistów receptora glikoproteinowego Ilb/IIIa zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień. W ostrym udarze niedokrwiennym leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarzy przeszkolonych i z doświadczeniem w dziedzinie neurologii.

W celu potwierdzenia prawidłowości wskazania należy rozważyć zastosowanie odpowiednich technik diagnostycznych (patrz wskazania).

Krwawienie śródmózgowe stanowi jedne z częstszych zdarzeń niepożądanych (do około 15% pacjentów), jednak nie stwierdzono wzrostu całkowitej chorobowości lub śmiertelności.

U pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym leczonych alteplazą istnieje istotnie wyższe ryzyko krwawienia śródczaszkowego niż u pacjentów z innymi wskazaniami do leczenia alteplazą, ponieważ krwawienie występuje przeważnie w obszarze martwicy niedokrwiennej.

Odnosi się to do następujących przypadków: wszystkie przypadki wymienione w przeciwwskazaniach i ogólnie wszystkie przypadki z wysokim ryzykiem krwawienia; leczenie nie może być rozpoczynane później niż 4,5 h po wystąpieniu objawów, ponieważ późne rozpoczęcie leczenia jest związane z mniejszą korzyścią kliniczną w analizie łącznej i może być związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia krwawienia do mózgu oraz zgonu w porównaniu do pacjentów, u których rozpoczęto leczenie wcześniej;

u pacjentów uprzednio leczonych kwasem acetylosalicylowym może wystąpić większe ryzyko krwawienia do mózgu, szczególnie gdy rozpoczęcie leczenia alteplazą jest opóźnione;

w porównaniu z młodszymi pacjentami, u pacjentów w zaawansowanym wieku (> 80 lat) wynik terapii może być w pewnym stopniu gorszy niezależnie od leczenia, a ryzyko krwawienia śródczaszkowego podczas leczenia trombolitycznego może być wyższe, ogólnie stosunek korzyści do ryzyka u pacjentów w zaawansowanym wieku pozostaje pozytywny, leczenie trombolityczne u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym powinno być oceniane na podstawie indywidualnego stosunku korzyści do ryzyka.

Monitorowanie ciśnienia tętniczego podczas podawania alteplazy we wlewie a także do 24 h po jego zakończeniu wydaje się być uzasadnione; wskazane jest także leczenie nadciśnienia drogą dożylną, jeśli ciśnienie skurczowe wynosi >180 mmHg a rozkurczowe >105 mmHg.

Korzyść terapeutyczna jest mniejsza w przypadku leczenia pacjentów z przebytym udarem lub z niekontrolowaną cukrzycą, tak więc stosunek korzyści do ryzyka u tych pacjentów jest mniejszy, ale ciągle zadowalający.

U pacjentów z rozległym obszarem martwicy niedokrwiennej występuje większe ryzyko niekorzystnych rezultatów podawania alteplazy, aż do ciężkiego krwawienia i zgonu włącznie - u tych pacjentów należy wnikliwie rozważyć stosunek spodziewanej korzyści do ryzyka.

U pacjentów z udarem prawdopodobieństwo korzystnych rezultatów leczenia alteplazą maleje wraz z opóźnieniem rozpoczęcia leczenia, wiekiem, ze wzrostem stopnia ciężkości udaru, podwyższonym stężeniem glukozy we krwi, a jednocześnie w tej grupie chorych, niezależnie od leczenia, wzrasta prawdopodobieństwo kalectwa i śmierci lub objawowych krwawień śródczaszkowych.

Reperfuzja obszaru niedokrwiennego może spowodować obrzęk mózgu w strefie dotkniętej martwicą. Dotychczas uzyskano jedynie ograniczone doświadczenia ze stosowaniem alteplazy u dzieci i młodzieży. U dzieci w wieku ≥16 lat należy wnikliwie ocenić indywidualny stosunek korzyści do ryzyka.

Dzieci w wieku ≥16 lat powinny być leczone zgodnie z wytycznymi dla dorosłych po potwierdzeniu zakrzepowo-zatorowego tętniczego udaru niedokrwiennego (wykluczenie choroby imitującej udar).

Reklama

Actilyse a ciąża

Doświadczenie dotyczące stosowania leku w ciąży jest ograniczone. W przypadkach zagrażających życiu należy starannie rozważyć korzyści i potencjalne ryzyko wynikającego z zastosowania leku. Nie wiadomo, czy alteplaza przenika do mleka ludzkiego. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na płodność.

Reklama

Jakie są efekty uboczne stosowania Actilyse?

Najczęściej występują krwawienia prowadzące do zmniejszenia hematokrytu i stężenia hemoglobiny.

• Bardzo często: krwawienia do mózgu (stanowią najczęstsze z działań niepożądanych w leczeniu ostrego udaru niedokrwiennego, do 15 % pacjentów bez wzrostu całkowitej śmiertelności i bez istotnego wzrostu łącznie całkowitej śmiertelności i ciężkiej niepełnosprawności np. wynik w zmodyfikowanej skali Rankina mRS 5 lub 6), krwawienia z uszkodzonych naczyń krwionośnych (np. krwiaki), nawracające niedokrwienie/bóle dławicowe, niedociśnienie tętnicze i niewydolność serca/obrzęk płuc.
• Często: krwawienia śródmózgowe (takie jak krwawienia do mózgu, krwiaki mózgu, udar krwotoczny, ukrwotocznienie udaru, krwiaki śródczaszkowe, krwawienia podpajęczynówkowe) w leczeniu trombolitycznym ostrego zawału mięśnia sercowego oraz ostrej zatorowości płucnej, krwawienie do krtani, krwawienia do przewodu pokarmowego (takie jak krwawienia do żołądka, krwawienia z wrzodów trawiennych, krwawienia do odbytnicy, krwawe wymioty, krew w kale, krwawienia do jamy ustnej, krwawienia z dziąseł), wybroczyny, krwawienia do dróg moczowo-płciowych (takie jak krwiomocz, krwawienia do dróg moczowych), krwawienia w miejscu podania (krwawienia z miejsc po wkłuciach, krwiaki w miejscu cewnikowania, krwawienia w miejscu cewnikowania), wstrząs kardiogenny, zatrzymanie krążenia i ponowny zawał mięśnia sercowego.
• Niezbyt często: krwioplucie, krwawienie z nosa, krwawienie do ucha, zaburzenia rytmu serca związane z reperfuzją (np. skurcze dodatkowe, bloki przedsionkowo-komorowe od pierwszego stopnia do całkowitego, migotanie/trzepotanie przedsionków, przyspieszona lub spowolniona czynność serca, zaburzenia komorowego rytmu serca, częstoskurcz komorowy/migotanie komór, rozkojarzenie elektromechaniczne (EMD)), zwrotna fala mitralna, zatorowość płucna, zatory w innych narządach/zatory mózgowe, ubytek przegrody międzykomorowej, obniżone ciśnienie krwi.
• Rzadko: krwawienia do oka, krwawienia z płuc, krwawienia w obrębie osierdzia, krwawienia do przestrzeni pozaotrzewnowej (takie jak krwiak pozaotrzewnowy), reakcje nadwrażliwości (np. wysypka, pokrzywka, skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy, niedociśnienie tętnicze, wstrząs), zatorowość (która może prowadzić do zaburzeń w niektórych narządach), nudności.
• Bardzo rzadko: ciężkie reakcje anafilaktyczne, incydenty związane z układem nerwowym (np. napady padaczkowe, drgawki, afazja, zaburzenia mowy, majaczenie, ostry zespół mózgowy, pobudzenie, splątanie, depresja, psychoza) często występujące jednocześnie z krwotocznymi lub niedokrwiennymi incydentami naczyniowo-mózgowymi.
• Częstość nieznana: krwawienia z narządów miąższowych (takie jak krwawienia w obrębie wątroby), wymioty, podwyższona temperatura ciała, zator tłuszczowy (zator cholesterolowy, który może prowadzić do zaburzeń w określonych narządach), transfuzja krwi (konieczność).

Zaburzenia serca opisane powyżej były raportowane jako następstwa zawału mięśnia sercowego i (lub) leczenia trombolitycznego; takie zdarzenia mogą zagrażać życiu i doprowadzić do zgonu. Zgon lub trwałą niepełnosprawność obserwowano w przypadku pacjentów po przebytym udarze (włączając krwawienia śródczaszkowe) lub innych poważnych krwawieniach.

Interakcje Actilyse z innymi lekami

Ryzyko krwawienia może wzrosnąć, jeżeli stosowano (wcześniej, w czasie podawania lub w ciągu pierwszych 24 h po zakończeniu leczenia alteplazą) następujące leki: pochodne kumaryny, doustne leki przeciwzakrzepowe, leki hamujące agregację płytek, niefrakcjonowaną heparynę, heparynę drobnocząsteczkową (LMWH) lub inne środki hamujące krzepnięcie.

Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE może zwiększać ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości. Jednoczesne stosowanie antagonistów receptora glikoproteinowego IIb/IIIa zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień.

Dawkowanie leku

Dożylnie. Podawanie preparatu należy rozpocząć jak najszybciej po wystąpieniu pierwszych objawów.

Świeży zawał mięśnia sercowego.

1. 90-minutowy (przyspieszony) schemat dawkowania u pacjentów, u których można rozpocząć leczenie do 6 h od wystąpienia objawów: pacjenci o mc. ≥65 kg - 15 mg w szybkim dożylnym wstrzyknięciu (bolus) z natychmiastowym podaniem kolejno 50 mg w postaci dożylnego wlewu w czasie pierwszych 30 min, a następnie 35 mg w dożylnym wlewie w czasie następnej godziny do maksymalnej dawki 100 mg; pacjenci o mc. <65 kg - 15 mg w szybkim dożylnym wstrzyknięciu (bolus) z natychmiastowym podaniem kolejno 0,75 mg/kg mc. we wlewie dożylnym w ciągu pierwszych 30 min (maks. 50 mg), a następnie 0,5 mg/kg mc. we wlewie dożylnym w czasie następnych 60 min (maks. 35 mg).
2. 3-godzinny schemat dawkowania u pacjentów, u których można wdrożyć leczenie w okresie 6-12 h od momentu wystąpienia objawów: pacjenci o mc. ≥65 kg - 10 mg w szybkim dożylnym wstrzyknięciu (bolus) z natychmiastowym podaniem kolejno 50 mg w postaci dożylnego wlewu w czasie pierwszej godziny, a następnie 40 mg w dożylnym wlewie w czasie następnych 2 h do maksymalnej dawki 100 mg; pacjenci o mc. <65 kg – 10 mg w szybkim dożylnym wstrzyknięciu (bolus) z natychmiastowym podaniem następnie dożylnego wlewu do maksymalnej dawki 1,5 mg/kg mc. Wspomagające leczenie przeciwzakrzepowe jest zalecane zgodnie z aktualnymi wytycznymi dla pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST. Ostra masywna zatorowość płucna.

Pacjenci o mc. ≥65 kg: całkowitą dawkę 100 mg należy podać w ciągu 2 h. Największe doświadczenie uzyskano w stosowaniu następującego schematu dawkowania: 10 mg w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) w czasie 1-2 min z natychmiastowym podaniem następnie 90 mg we wlewie dożylnym w czasie następnych 2 h do dawki całkowitej 100 mg.

Pacjenci o mc. <65 kg: 10 mg w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) w czasie 1-2 min z natychmiastowym podaniem następnie dożylnego wlewu w ciągu 2 h do maksymalnej dawki 1,5 mg/kg mc.

Leczenie wspomagające: po leczeniu trombolitycznym alteplazą należy rozpocząć (lub wznowić) leczenie heparyną, jeśli wartość APTT nie przekracza dwukrotnie górnego limitu normy; leczenie należy monitorować oznaczając APTT (1,5-2,5 razy wydłużony APTT w stosunku do wartości początkowej oznacza właściwą dawkę heparyny).

Ostry udar niedokrwienny.

Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem przeszkolonych lekarzy i z doświadczeniem w dziedzinie neurologii. Leczenie musi być rozpoczęte możliwie najwcześniej w okresie do 4,5 h od wystąpienia udaru. Po 4,5 h od wystąpienia objawów udaru stosunek korzyści do ryzyka związany ze stosowaniem alteplazy jest niekorzystny, tym samym lek nie powinien być podawany.

Zalecana dawka całkowita wynosi 0,9 mg/kg mc. (maksymalnie 90 mg) z początkowym podaniem 10% dawki całkowitej w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) i natychmiastowym podaniem następnie pozostałej części dawki całkowitej w dożylnym wlewie w ciągu 60 min – szczegółowa tabela dawkowania z podziałem na dawkę w bolusie i dawkę we wlewie znajduje się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Leczenie wspomagające: nie przeprowadzono wystarczających badań dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania powyższego schematu z równoczesnym podawaniem heparyny lub inhibitorów agregacji płytek, takich jak kwas acetylosalicylowy w ciągu pierwszej doby od wystąpienia objawów udaru niedokrwiennego.

Należy unikać podawania heparyny dożylnie lub stosowania inhibitorów agregacji płytek krwi, takich jak kwas acetylosalicylowy w okresie pierwszych 24 h po zastosowaniu alteplaza, ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia. Jeżeli wymagane jest leczenie heparyną z powodu innych wskazań (np. zapobieganie zakrzepicy żył głębokich), dawka podanej podskórnie heparyny nie powinna być większa niż 10 000 j.m. na dobę.

Sposób podania.

W celu uzyskania końcowego stężenia 1 mg alteplazy w 1 ml należy przenieść całą objętość dołączonego rozpuszczalnika do fiolki z proszkiem. Do tego celu do opakowań 20 mg i 50 mg dołączono kaniulę do transferu rozpuszczalnika. W przypadku opakowania 10 mg należy użyć strzykawki. W celu uzyskania końcowego stężenia 2 mg alteplazy w 1 ml należy przenieść jedynie połowę objętości rozpuszczalnika.

W tym celu należy użyć strzykawki, aby przenieść odpowiednią ilość rozpuszczalnika do fiolki z proszkiem. Roztwór (proszek po rozpuszczeniu) może być dalej rozcieńczany sterylnym roztworem soli fizjologicznej (0,9% roztwór NaCl do wstrzykiwań) maksymalnie do stężenia 0,2 mg alteplazy w 1 ml, ponieważ nie można wykluczyć powstania zmętnienia.

Jednak nie należy go dalej rozcieńczać wodą do wstrzykiwań ani roztworami węglowodanów do wlewów, np. roztworami glukozy, ze względu na wzrost zmętnienia. Alteplazy nie należy mieszać z innymi lekami (także z heparyną) w tej samej fiolce ani w tym samym cewniku. Roztwór przeznaczony jest do natychmiastowego użycia.

W celu poprawienia identyfikowalności przepisywanych pacjentom biologicznych produktów leczniczych należy wyraźnie zanotować w dokumentacji pacjenta nazwę handlową i numer serii podawanego preparatu.