AmBisome - skład
1 fiolka zawiera 50 mg amfoterycyny B w liposomach. Lek zawiera sacharozę.
Reklama
AmBisome - działanie
Makrocykliczny, polienowy antybiotyk przeciwgrzybiczy w postaci kompleksu fosfolipidowego o zmniejszonej nefrotoksyczności. Amfoterycyna B w zależności od stężenia działa grzybobójczo lub grzybostatycznie, zaburzając przepuszczalność błony komórkowej grzyba w wyniku wiązania się z jej sterolami. Działa na Candida spp. (C. albicans, C. glabrata, C. parapsilosis, C. krusei, C. lusitaniae, C. tropicalis, C. guilliermondii), Saccharomyces cerevvisiae, Cryptococcus neoformans (var.neoformans, var. gattii), Trichosporon inkin, Trichosporon asahii, Geotrichum candidum, Aspergillus spp. (A. fumigatus, A. terreus, A. flavus, A. niger), Mucormikozy - zygomikozy ( Rhizomucor species, Absidia corymbifera, Absidia species, Rhizopus microsporus var. oligosporus, Rhizopus oryzae, Rhizopus species, Mucor hiemalis, Mucor species, Cunninghamella species, inne (Scedosporium prolificans, Scedosporium apiospermum, Penicillium marneffei, Penicillium species, Fusarium solani, Fusarium oxysporum, Sporothrix schenckii, Curvularia lunata, Bipolaris australiensis, Rhinocladiella aquaspersa. Lek szybko przenika do tkanek. W porównaniu z konwencjonalnymi preparatami niezwiązanej amfoterycyny B osiąga większe stężenia w tkankach (z wyjątkiem nerek), szybko osiąga stan stacjonarny (zwykle w ciągu 4 dni). W porównaniu z konwencjonalnym preparatem amfoterycyny B charakteryzuje się większymi wartościami Cmax i AUC. Po pierwszej i po ostatniej dawce stwierdzono następujące zakresy parametrów farmakokinetycznych amfoterycyny B po podaniu leku: Cmax 7,3 µg/ml-83,7 µg/ml, T0,5 6,3 h-10,7 h. Nie są znane szlaki przemian metabolicznych amfoterycyny B i leku AmBisome. Ze względu na rozmiar liposomów nie dochodzi do przesączania kłębuszkowego i wydalania przez nerki amfoterycyny B w liposomach, dzięki czemu nie dochodzi do oddziaływania amfoterycyny B z komórkami kanalików dystalnych, a działanie nefrotoksyczne jest mniejsze niż obserwowane po podaniu konwencjonalnych postaci amfoterycyny B.
Reklama
AmBisome - wskazania
Leczenie ciężkich układowych i (lub) głębokich zakażeń grzybiczych. Empiryczne leczenie w przypadkach podejrzenia zakażenia grzybiczego u pacjentów z gorączką i neutropenią, gdy gorączka nie ustąpiła po zastosowaniu antybiotyków o szerokim zakresie działania, a w odpowiednich badaniach nie było możliwe określenie wywołującej zakażenie bakterii lub wirusa. Do zakażeń skutecznie leczonych lekiem należą: rozsiana kandydoza, aspergiloza, mukormikoza, kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Leku nie należy stosować w leczeniu pospolitych zakażeń grzybiczych bez objawów klinicznych, rozpoznanych jedynie na podstawie dodatnich wyników prób skórnych lub badań serologicznych.
Reklama
AmBisome - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, chyba że w opinii lekarza występuje zagrożenie życia pacjenta, a AmBisome jest jedynym możliwym do zastosowania lekiem.
Reklama
AmBisome - ostrzeżenia
W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej, należy natychmiast przerwać wlew i u takiego pacjenta nie stosować w przyszłości leku. Zmniejszenie szybkości infuzji (do ok. 2 h) lub podawanie standardowych dawek difenhydraminy, paracetamolu, petydyny i (lub) hydrokortyzonu było skuteczne w leczeniu reakcji związanym z infuzją dożylną lub zapobieganiu im. Z tego względu zaleca się zastosowanie dawki próbnej przed rozpoczęciem nowego kursu terapii; w tym celu podaje się w infuzji przez ok. 10 min niewielką dawkę leku, następnie przerywa infuzję i dokładnie obserwuje pacjenta przez kolejne 30 min, jeśli nie wystąpi ciężka reakcja alergiczna lub anafilaktoidalna, można kontynuować podawanie pełnej dawki leku. Podczas leczenia należy regularnie oznaczać stężenie elektrolitów, szczególnie potasu i magnezu w surowicy oraz kontrolować czynność nerek, wątroby i układu krwiotwórczego. Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących równocześnie leki o działaniu nefrotoksycznym. W trakcie leczenia konieczne może być uzupełnienie potasu, ze względu na ryzyko hipokaliemii. Jeżeli wystąpi istotne klinicznie zmniejszenie wydolności nerek lub pogorszenie innych parametrów, należy rozważyć zmniejszenie dawki, przerwanie lub zakończenie leczenia. U pacjentów otrzymujących amfoterycynę B (w postaci kompleksu z deoksycholanem sodu) w trakcie lub tuż po przetoczeniu masy leukocytarnej obserwowano objawy ostrego toksycznego uszkodzenia płuc; zaleca się zachowanie jak największego odstępu czasu pomiędzy wlewami tych leków i kontrolę czynności płuc. Podczas leczenia pacjentów chorych na cukrzycę należy pamiętać, że każda fiolka leku zawiera około 900 mg sacharozy. Ze względu na zawartość sacharozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją fruktozy, niedoborem sacharazy-izomaltazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
AmBisome - ciąża
Lek można stosować w ciąży wyłącznie wtedy, kiedy możliwe korzyści przewyższają potencjalne zagrożenia dla matki i płodu. Amfoterycynę B w postaci konwencjonalnej stosowano z powodzeniem w leczeniu układowych zakażeń grzybiczych u kobiet w ciąży. Wprawdzie nie obserwowano wpływu na płód, jednak za mała liczba opisanych przypadków nie umożliwia potwierdzenia bezpieczeństwa stosowania leku u kobiet w ciąży. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka karmiących matek. Podejmując decyzję o karmieniu piersią podczas stosowania leku, należy uwzględnić możliwe zagrożenia dla dziecka, korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści dla matki ze stosowania leku. Płodność. W badaniach działania teratogennego, wykonanych na szczurach i królikach, stwierdzono, że lek nie wykazuje działania teratogennego u tych gatunków.
Reklama
AmBisome - efekty uboczne
Bardzo często: hipokaliemia, nudności, wymioty, dreszcze, gorączka. Często: hiponatremia, hipokalcemia, hipomagnezemia, hiperglikemia, ból głowy, częstoskurcz, niedociśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń krwionośnych, zaczerwienienie skóry, duszność, biegunka, ból brzucha, nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych, hiperbilirubinemia, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, zwiększenie stężenia kreatyniny oraz mocznika we krwi, wysypka, bóle pleców, ból w klatce piersiowej. Niezbyt często: małopłytkowość, reakcja anafilaktoidalna, drgawki, skurcz oskrzeli. Częstość nieznana: niedokrwistość, reakcje anafilaktyczne, nadwrażliwość, nagłe zatrzymanie krążenia, zaburzenia rytmu serca, niewydolność lub zaburzenia czynności nerek, obrzęk naczynioruchowy, rabdomioliza (związana z hipokaliemią), bóle mięśniowo-stawowe (opisywane jako bóle stawów lub bóle kości).
AmBisome - interakcje
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji leku. Tym niemniej wiadomo, że niektóre leki wchodzą w interkacje z amfoterycyną B, stąd mogą wykazywać interakcje z lekiem. Równoczesne podawanie amfoterycyny B z innymi lekami o działaniu nefrotoksycznym, np. cyklosporyną, antybiotykami aminoglikozydowymi i pentamidyną, może zwiększać u niektórych pacjentów nefrotoksyczność polekową. Jednakże u pacjentów otrzymujących w skojarzeniu cyklosporynę i (lub) antybiotyki aminoglikozydowe, lek charakteryzował się znacznie mniejszym działaniem nefrotoksycznym niż amfoterycyna B; w przypadku leczenia skojarzonego zaleca się regularne monitorowanie czynności nerek. Jednoczesne stosowanie z kortykosteroidami, kortykotropiną lub diuretykami (pętlowymi lub tiazydowymi) może pogłębiać hipokaliemię. Hipokaliemia w przebiegu leczenia lekiem może nasilać działania toksyczne glikozydów naparstnicy i działanie leków zwiotczających mięśnie (np.tubokuraryny). Podczas skojarzonego stosowania z flucytozyną mogą nasilać się działania toksyczne flucytozyny, prawdopodobnie na skutek zwiększenia wychwytu komórkowego i (lub) zaburzenia wydalania nerkowego tego leku. Jednoczesne stosowanie z lekami przeciwnowotworowymi może zwiększać ryzyko działania nefrotoksycznego, skurczu oskrzeli i niedociśnienia tętniczego; należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania. U pacjentów otrzymujących amfoterycynę B (w postaci kompleksu z deoksycholanem sodu) w trakcie lub tuż po przetoczeniu masy leukocytarnej obserwowano objawy ostrego toksycznego uszkodzenia płuc; zaleca się zachowanie jak największego odstępu czasu pomiędzy wlewami tych leków i kontrolę czynności płuc.
AmBisome - dawkowanie
Dożylnie we wlewie kroplowym. Dorośli i dzieci w wieku od 1 mies. do 18 lat. Leczenie zakażeń grzybiczych: dawkę leku należy dobierać indywidualnie dla każdego pacjenta. Zwykle leczenie rozpoczyna się od dawki dobowej 1 mg/kg mc., a w razie konieczności stopniowo zwiększa się dawkę do 3 mg/kg mc.. Obecnie dostępne dane nie są wystarczające do określenia dawki całkowitej i czasu trwania leczenia niezbędnego do wyleczenia grzybicy, zwykle leczenie trwa 3-4 tyg. Empiryczne leczenie gorączki u pacjentów z neutropenią: zalecana dawka dobowa wynosi 3 mg/kg mc./24 h; leczenie należy prowadzić do czasu, gdy temperatura będzie się utrzymywać na prawidłowym poziomie przez kolejne 3 dni; leku nie stosować dłużej niż 42 dni. Mukormikoza: czas trwania leczenia należy określić indywidualnie. Leczenie należy rozpocząć od dawki 5 mg/kg mc., podawanej raz na dobę. Cykle leczenia do 56 dni są powszechnie stosowane w praktyce klinicznej, dłuższe okresy podawania leku mogą być konieczne w leczeniu głębokich zakażeń lub przedłużających się cykli chemioterapii lub neutropenii. Dawki większe niż 5 mg/kg mc. nie były stosowane w badaniach klinicznych ani w praktyce klinicznej (dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności są ograniczone), zatem należy określić czy potencjalne korzyści z leczenia przewyższają znane zwiększone ryzyko toksyczności związanej z większymi dawkami leku. Szczególne grupy pacjentów. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku u noworodków. Brak zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby. U pacjentów w podeszłym wieku oraz z niewydolnością nerek (dawki dobowe 1-5 mg/kg mc.) nie ma konieczności zmiany dawkowania ani częstości podawania. Należy jednak unikać podawania leku podczas zabiegu hemodializy lub hemofiltracji. Sposób podania. Dożylnie we wlewie 30-60-minutowym po uprzednim rozcieńczeniu. Stosując lek po raz pierwszy, zaleca się podanie dawki testowej bezpośrednio przed pierwszą infuzją. Pierwszą dawkę 1,0 mg należy przygotować zgodnie z instrukcją i podać w infuzji trwającej ok. 10 min. Po podaniu takiej dawki należy zakończyć infuzję i uważnie obserwować pacjenta przez 30 min. Jeżeli nie występują objawy nadwrażliwości, infuzję można kontynuować. Jeśli dawka przekracza 5 mg/kg mc./dobę, zaleca się infuzję dożylną trwającą 2 h. Zalecane stężenie amfoterycyny B do podawania w infuzji dożylnej wynosi 0,2 mg/ml do 2 mg/ml. Roztwór należy sporządzać używając jałowej wody do wstrzykiwań (bez środka bakteriostatycznego) oraz rozcieńczać wyłącznie roztworem glukozy do infuzji (5%, 10% lub 20%).
AmBisome - uwagi
W metodzie stosowanej do ilościowego oznaczania stężenia fosforu nieorganicznego w surowicy, osoczu lub moczu może wystąpić fałszywie dodatnie podwyższenie stężenia fosforanów, jeśli próbki pochodzące od pacjentów leczonych lekiem analizowane są z użyciem odczynnika PHOSm. Nie przeprowadzono badań nad wpływem leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i(lub) obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu (niektóre z działań niepożądanych preparatu mogą mieć na to wpływ).
