Ambrotaxer - skład
5 ml syropu zawiera 15 mg chlorowodorku ambroksolu. Preparat zawiera: parahydroksybenzoesan metylu, parahydroksybenzoesan propylu, glikol propylenowy.
Reklama
Ambrotaxer - działanie
Lek o działaniu sekretolitycznym i sekretomotorycznym. Ambroksol jest czynnym metabolitem bromoheksyny. Zwiększa wytwarzanie surfaktantu w płucach oraz pobudza czynność rzęsek nabłonka układu oddechowego. W rezultacie dochodzi do zwiększenia ilości śluzu i poprawy jego transportu. Zwiększenie wydzielania śluzu i klirensu śluzowo-rzęskowego ułatwia odkrztuszanie. Po podaniu doustnym szybko i prawie całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie we krwi osiąga po ok. 0,5-3 h. Ambroksol wiąże się z białkami osocza w ok. 90%. Metabolizm zachodzi głównie w wątrobie. 90% dawki jest wydalane przez nerki.
Reklama
Ambrotaxer - wskazania
Ostre i przewlekłe choroby dróg oddechowych przebiegające z zaleganiem lepkiej, śluzowej wydzieliny i utrudnieniem jej odkrztuszania.
Reklama
Ambrotaxer - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ambroksolu chlorowodorek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Ambrotaxer - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub z zaburzeniami czynności nerek. W ciężkiej niewydolności nerek istnieje ryzyko kumulacji metabolitów ambroksolu, które powstają w wątrobie. Zgłaszano przypadki ciężkich reakcji skórnych, takich jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna martwica naskórka i ostra uogólniona krostkowica związanych ze stosowaniem ambroksolu chlorowodorku. Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy postępującej wysypki skórnej (czasem związane z pojawieniem się pęcherzy lub zmian na błonach śluzowych), należy natychmiast przerwać leczenie chlorowodorkiem ambroksolu i udzielić pacjentowi porady lekarskiej. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami transportu śluzowo-rzęskowego w oskrzelach i dużą ilością wydzieliny (np. w rzadko występującym zespole nieruchomych rzęsek) oraz u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy (ryzyko uszkodzenia błony śluzowej żołądka). Preparat zawiera sorbitol (5 ml zawiera 1,75 g sorbitolu) - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy; preparat może mieć lekkie działanie przeczyszczające. Ponadto preparat zawiera parahydroksybenzoesany metylu i propylu, które mogą powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego) oraz glikol propylenowy, który może powodować objawy jak po spożyciu alkoholu.
Reklama
Ambrotaxer - ciąża
Chlorowodorek ambroksolu przenika przez barierę łożyskową. Duże doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania po 28. tyg. ciąży nie wykazało szkodliwego wpływu na płód. Jednak należy zachować zwykłe środki ostrożności podczas stosowania leku w czasie ciąży. Nie zaleca się stosowania w I trymestrze ciąży. Chlorowodorek ambroksolu przenika do mleka matki. Mimo, że nie należy spodziewać się niekorzystnego wpływu na niemowlęta karmione piersią, nie zaleca się stosowania ambroksolu u kobiet karmiących piersią.
Reklama
Ambrotaxer - efekty uboczne
Często: zaburzenia smaku, nudności, hipoestezja (osłabienie czucia) w obrębie jamy ustnej i gardła. Niezbyt często: suchość błony śluzowej jamy ustnej, wymioty, biegunka, dyspepsja, bóle brzucha. Rzadko: reakcje nadwrażliwości, wysypka, pokrzywka. Częstość nieznana: suchość w gardle, reakcje anafilaktyczne, w tym wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy, świąd, ciężkie działania niepożądane dotyczące skóry (w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna martwica naskórka i ostra uogólniona krostkowica).
Ambrotaxer - interakcje
Równoczesne podawanie ambroksolu i antybiotyków (amoksycyliny, cefuroksymu, erytromycyny, doksycykliny) prowadzi do zwiększenia stężenia antybiotyku w miąższu płuc. Nie zaleca się równoczesnego podawania ambroksolu i leków przeciwkaszlowych. Nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji ambroksolu z innymi lekami.
Ambrotaxer - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat: leczenie w stanach ostrych lub początkowe leczenie w chorobach przewlekłych należy rozpoczynać od dawki: 60 mg (20 ml) 2 razy na dobę przez pierwsze 2-3 dni, następnie dawkę można zmniejszyć do 30 mg (10 ml) 2 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 120 mg. Dzieci 6-12 lat: 15 mg (5 ml) 2-3 razy na dobę; 2-6 lat: 7,5 mg (2,5 ml) 3 razy na dobę; 1-2 lata: 7,5 mg (2,5 ml) 2 razy na dobę. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci w 1 rż. Bez konsultacji lekarskiej nie należy stosować leku dłużej niż przez 4-5 dni. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub z zaburzeniami czynności nerek dawkę należy zmniejszyć o połowę, czas leczenia nie powinien przekraczać 4-5 dni. Sposób podania. Syrop należy przyjmować w trakcie posiłków.
Ambrotaxer - uwagi
Nie ma dowodów na wpływ preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
