Skład leku Amitriptylinum VP
1 tabl. powl. zawiera 10 mg lub 25 mg chlorowodorku amitryptyliny.
Reklama
Działanie leku Amitriptylinum VP
Trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny (TLPD) - nieselektywny inhibitor wychwytu zwrotnego monoamin. Amitryptylina jest trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym i lekiem przeciwbólowym.
Wykazuje wyraźne właściwości przeciwcholinergiczne i uspokajające. Zapobiega wychwytowi zwrotnemu i tym samym inaktywacji noradrenaliny i serotoniny w zakończeniach nerwowych. Zapobieganie wychwytowi zwrotnemu tych neuroprzekaźników monoaminowych nasila ich działanie w mózgu.
Wydaje się to powiązane z działaniem przeciwdepresyjnym. Mechanizm działania obejmuje również działanie blokujące kanały jonowe: kanał sodowy, potasowy i NMDA na poziomie ośrodkowym i rdzenia kręgowego. Wpływ na noradrenalinę, sód i NMDA to znane mechanizmy uczestniczące w zmniejszaniu bólu neuropatycznego, leczeniu profilaktycznym przewlekłych napięciowych bólów głowy i leczeniu profilaktycznym migreny.
Działanie amitryptyliny zmniejszające ból nie jest związane z jej właściwościami przeciwdepresyjnymi. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne wykazują w różnym stopniu powinowactwo do receptorów muskarynowych i histaminowych H1. Po podaniu doustnym Cmax w surowicy występuje po ok. 4 h.
Średnia bezwzględna biodostępność wynosi 53%. Wiązanie z białkami osocza wynosi ok. 95%. In vitro metabolizm amitryptyliny odbywa się głównie poprzez demetylację (CYP2C19, CYP3A4) i hydroksylację (CYP2D6), a następnie wiązanie z kwasem glukuronowym.
Innymi zaangażowanymi izoenzymami są CYP1A2 i CYP2C9. Metabolizm podlega polimorfizmowi genetycznemu.
Głównym aktywnym metabolitem jest amina drugorzędowa, nortryptylina.
Nortryptylina jest silniejszym inhibitorem wychwytu noradrenaliny niż serotoniny, podczas gdy amitryptylina hamuje w takim samym stopniu wychwyt noradrenaliny i serotoniny. Inne metabolity, takie jak cis- i trans-10-hydroksyamitryptylina oraz cis- i trans-10-hydroksynortryptylina, mają taki sam profil jak nortryptylina, ale są znacznie słabsze. T0,5 w fazie eliminacji amitryptyliny po podaniu doustnym wynosi ok. 25 h. Wydalanie następuje głównie z moczem.
Eliminacja niezmienionej amitryptyliny przez nerki jest nieznaczna (ok. 2%). Stężenie amitryptyliny + nortryptyliny w osoczu w stanie stacjonarnym jest osiągane w ciągu 1 tyg. u większości pacjentów.
Reklama
Wskazania do stosowania leku Amitriptylinum VP
Leczenie dużych zaburzeń depresyjnych u dorosłych. Leczenie bólu neuropatycznego u dorosłych. Profilaktyka przewlekłych napięciowych bólów głowy (NBG) u dorosłych.
Profilaktyczne leczenie migreny u dorosłych. Leczenie moczenia nocnego u dzieci w wieku 6 lat i starszych w przypadku wykluczenia patologii organicznej, takiej jak rozszczep kręgosłupa, i wobec braku odpowiedzi na inne terapie niefarmakologiczne i farmakologiczne, w tym leki przeciwskurczowe oraz wazopresynę i produkty powiązane; lek może przepisywać tylko lekarz dysponujący doświadczeniem w zakresie leczenia przetrwałej enurezy.
Reklama
Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Amitriptylinum VP?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego. Każdy stopień bloku serca lub zaburzenia rytmu serca i niewydolność tętnic wieńcowych. Jednoczesne leczenie inhibitorami MAO (ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego); leczenie amitryptyliną można wprowadzić 14 dni po przerwaniu stosowania nieodwracalnych nieselektywnych inhibitorów MAO i przynajmniej 1 dzień po przerwaniu stosowania odwracalnego moklobemidu; leczenie inhibitorami MAO można wprowadzić 14 dni po przerwaniu stosowania amitryptyliny.
Ciężka choroba wątroby.
Dzieci w wieku poniżej 6 lat.
Reklama
Ostrzeżenia przed stosowaniem leku Amitriptylinum VP
Po dużych dawkach prawdopodobne jest wystąpienie zaburzeń rytmu serca i ciężkiego niedociśnienia. Mogą one również wystąpić u pacjentów z uprzednio istniejącą chorobą serca, przyjmujących typowe dawki.
Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu długiego QT i arytmii zaleca się ostrożność podczas stosowania u pacjentów ze znaczną bradykardią, pacjentów z niewyrównaną niewydolnością serca oraz u pacjentów stosujących jednocześnie leki wydłużające odstęp QT. Ze zwiększonym ryzykiem arytmii wiążą się też zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia, hiperkaliemia, hipomagnezemia). Środki znieczulające podawane podczas leczenia trój-/czteropierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi mogą zwiększać ryzyko arytmii i niedociśnienia.
W miarę możliwości należy przerwać stosowanie leku kilka dni przed zabiegiem chirurgicznym. Jeśli konieczny jest zabieg w trybie nagłym, należy poinformować lekarza anestezjologa, że pacjent jest leczony tym lekiem.
Konieczne jest zachowanie dużej ostrożności podczas podawania amitryptyliny pacjentom z nadczynnością tarczycy lub otrzymującym leki na tarczycę, ponieważ mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca. Pacjenci w podeszłym wieku są szczególnie podatni na występowanie niedociśnienia ortostatycznego.
Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami drgawkowymi, zatrzymaniem moczu, przerostem gruczołu krokowego, nadczynnością tarczycy, objawami paranoi i zaawansowaną chorobą wątroby lub układu krążenia, zwężeniem odźwiernika i porażenną niedrożnością jelita.
U pacjentów z płytką komorą przednią i wąskim kątem komory oka stosowanie leku może wywołać napad ostrej jaskry z powodu rozszerzenia źrenicy.
Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstw (zachowania samobójcze). Ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej poprawy klinicznej.
Należy uważnie kontrolować stan pacjentów do czasu uzyskania poprawy oraz we wczesnym etapie uzyskiwania poprawy (zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych).
Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia, szczególnie pacjentów w wieku poniżej 25 lat. Leczenie pacjentów, w szczególności tych z grupy wysokiego ryzyka, powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza, głównie w początkowym etapie leczenia i po zmianie stosowanej dawki.
Pacjenci (i ich opiekunowie) powinni być powiadomieni o potrzebie monitorowania występowania pogorszenia stanu klinicznego, występowania prób lub myśli samobójczych i nietypowych zmian w zachowaniu i konieczności zgłoszenia się do lekarza, jeśli pojawią się takie objawy.
U pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi może wystąpić przesunięcie stanu w kierunku fazy maniakalnej. Jeśli pacjent wejdzie w fazę maniakalną, należy przerwać stosowanie amitryptyliny.
Amitryptylina może wpływać na stężenie insuliny i glukozy we krwi, co wymaga korekty leczenia przeciwcukrzycowego u pacjentów chorujących na cukrzycę.
Ponadto sama depresja może wpływać na równowagę poziomu glukozy pacjenta. Zgłaszano występowanie wysokiej gorączki podczas podawania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych z lekami przeciwcholinergicznymi lub neuroleptycznymi, zwłaszcza w czasie upałów.
Po długotrwałym podawaniu nagłe przerwanie leczenia może spowodować objawy odstawienia, takie jak ból głowy, złe samopoczucie, bezsenność i drażliwość. Amitryptylinę należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów otrzymujących SSRI. W przypadku stosowania leku we wskazaniu moczenie nocne przed rozpoczęciem leczenia amitryptyliną należy wykonać EKG, aby wykluczyć obecność zespołu długiego QT.
Amitryptyliny stosowanej w enurezie nie należy łączyć z lekiem przeciwcholinergicznym. Myśli i zachowania samobójcze mogą rozwinąć się również podczas wczesnego leczenia lekami przeciwdepresyjnymi innych zaburzeń niż depresja - podczas leczenia pacjentów z enurezą należy przestrzegać takich samych środków ostrożności jak podczas leczenia pacjentów z depresją.
Brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży, odnośnie wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 1 tabl., to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Reklama
Amitriptylinum VP a ciąża
Amitryptylina nie jest zalecana do stosowania w okresie ciąży, chyba że jest to wyraźnie konieczne i tylko po dokładnym rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści.
Podczas długotrwałego stosowania i po podawaniu w końcowych tygodniach ciąży u noworodka mogą wystąpić objawy odstawienia.
Mogą one obejmować drażliwość, wzmożone napięcie mięśni, drżenie, nieregularny oddech, słabe picie i głośny płacz i ewentualnie objawy przeciwcholinergiczne (zatrzymanie moczu, zaparcia). Amitryptylina i jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego (w ilościach odpowiadających 0,6-1% dawki przyjętej przez matkę).
Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie amitryptyliny, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Amitryptylina zmniejszała wskaźnik ciąż u szczurów.
Brak dostępnych danych dotyczących wpływu amitryptyliny na płodność u ludzi.
Reklama
Jakie są efekty uboczne stosowania leku Amitriptylinum VP?
- Bardzo często: agresja, senność, drżenie, zawroty głowy, ból głowy, ospałość, zaburzenia mowy (dyzartria), zaburzenia akomodacji, kołatanie serca, tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne, zatkany nos, suchość jamy ustnej, zaparcia, nudności, nadmierna potliwość, zwiększenie masy ciała.
- Często: stan splątania, zmniejszone libido, niepokój, zaburzenia uwagi, zaburzenia smaku, parestezje, ataksja, rozszerzenie źrenic, blok przedsionkowo-komorowy, blok odnogi pęczka Hisa, zaburzenia mikcji, zaburzenia erekcji, zmęczenie, uczucie pragnienia, nietypowy zapis EKG, wydłużenie odstępu QT w zapisie elektrokardiograficznym, wydłużenie zespołu QRS w zapisie elektrokardiograficznym, hiponatremia. Niezbyt często: hipomania, mania, lęk, bezsenność, koszmary senne, drgawki, szumy uszne, nadciśnienie tętnicze, biegunka, wymioty, obrzęk języka, zaburzenia czynności wątroby (np. cholestatyczna choroba wątroby), wysypka, pokrzywka, obrzęk twarzy, zatrzymanie moczu, mlekotok, zwiększenie ciśnienia śródgałkowego.
- Rzadko: zahamowanie czynności szpiku kostnego, agranulocytoza, leukopenia, eozynofilia, małopłytkowość, zmniejszone łaknienie, majaczenie (u pacjentów w podeszłym wieku), omamy (u pacjentów ze schizofrenią), myśli lub zachowania samobójcze, arytmia, powiększenie gruczołów ślinowych, porażenna niedrożność jelita, żółtaczka, łysienie, reakcja nadwrażliwości na światło, ginekomastia, gorączka, zmniejszenie masy ciała, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie aktywności aminotransferaz.
- Bardzo rzadko: akatyzja, polineuropatia, ostra jaskra, kardiomiopatie, torsade de pointes, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych i, odpowiednio, tkanki płucnej (zapalenie pęcherzyków płucnych, Zespół Lofflera).
- Częstość nieznana: anoreksja, wahania poziomu cukru we krwi, paranoja, zaburzenia pozapiramidowe, suchość oka, zapalenia mięśnia sercowego z nadwrażliwości, hipertermia, zapalenie wątroby.
Badania epidemiologiczne, przeprowadzone głównie z udziałem pacjentów w wieku 50 lat i starszych, wykazały zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów leczonych SSRI i TLPD (mechanizm, który prowadzi do zwiększenia tego ryzyka jest nieznany).
Interakcje Amitriptylinum VP z innymi lekami
Możliwy wpływ amitryptyliny na inne leki
Przeciwwskazane jest leczenie skojarzone amitryptyliną i inhibitorami MAO (nieselektywne i selektywne A (moklobemid) i B (selegilina)), ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego.
Leczenie amitryptyliną można wprowadzić 14 dni po przerwaniu stosowania nieodwracalnych nieselektywnych inhibitorów MAO i przynajmniej 1 dzień po przerwaniu stosowania odwracalnego moklobemidu; leczenie inhibitorami MAO można wprowadzić 14 dni po przerwaniu stosowania amitryptyliny.
Niezalecane leczenie skojarzone:
Leki sympatykomimetyczne - amitryptylina może nasilać działanie na układ krążenia adrenaliny, efedryny, izoprenaliny, noradrenaliny, fenylefryny i fenylopropanolaminy (np. wchodzących w skład środków do znieczulenia miejscowego i ogólnego oraz środków obkurczających do nosa); blokery neuronów adrenergicznych - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) mogą przeciwdziałać przeciwnadciśnieniowym działaniom ośrodkowo działających leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak guanetydyna, betanidyna, rezerpina, klonidyna i metyldopa - podczas leczenia TLPD zaleca się przegląd wszystkich stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych; l
Leki przeciwcholinergiczne - TLPD mogą nasilać działanie tych leków na oczy, OUN, jelita i pęcherz moczowy - należy unikać jednoczesnego stosowania z powodu zwiększonego ryzyka porażennej niedrożności jelita, wysokiej gorączki itp.;
Leki wydłużające odstęp QT, w tym leki przeciwarytmiczne, takie jak chinidyna, leki przeciwhistaminowe astemizol i terfenadyna, niektóre leki przeciwpsychotyczne (zwłaszcza pimozyd i sertindol), cyzapryd, halofantryna i sotalol - mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia arytmii komorowych podczas przyjmowania z TLPD (należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania amitryptyliny i metadonu ze względu na możliwość działania addycyjnego na odstęp QT i zwiększone ryzyko poważnych działań na układ krążenia, ostrożność jest zalecana również w razie jednoczesnego stosowania amitryptyliny i leków moczopędnych wywołujących hipokaliemię np. furosemidu);
Tiorydazyna - należy unikać jednoczesnego podawania amitryptyliny i tiorydazyny (substrat CYP2D6) ze względu na hamowanie metabolizmu tiorydazyny i w następstwie zwiększone ryzyko działań niepożądanych dotyczących serca;
Tramadol - jednoczesne stosowanie tramadolu (substrat CYP2D6) i TLPD, takich jak amitryptylina, zwiększa ryzyko wystąpienia napadów drgawek i zespołu serotoninowego, ponadto takie skojarzenie może hamować metabolizm tramadolu do aktywnego metabolitu i tym samym zwiększać stężenie tramadolu, ewentualnie powodując toksyczność opioidów; leki przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol i terbinafina - zwiększają stężenie TLPD w surowicy i towarzyszącą toksyczność - występowały omdlenia i torsade de pointes.
Leczenie skojarzone wymagające środków ostrożności: środki działające hamująco na OUN - amitryptylina może nasilać działanie uspokajające alkoholu, barbituranów i innych środków działających hamująco na OUN.
Możliwy wpływ innych leków na amitryptylinę
TLPD, w tym amitryptylina, są metabolizowane głównie przez CYP2D6 i CYP2C19, które są polimorficzne w populacji. Inne izoenzymy biorące udział w metabolizmie amitryptyliny to CYP3A4, CYP1A2 i CYP2C9. Izoenzym CYP2D6 może być hamowany przez różne leki, np. neuroleptyki, inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, β-blokery i leki przeciwarytmiczne.
Do silnych inhibitorów CYP2D6 należą bupropion, fluoksetyna, paroksetyna i chinidyna. Leki te mogą powodować znaczne zmniejszenie metabolizmu TLPD i wyraźne zwiększenie ich stężenia w osoczu.
Należy rozważyć monitorowanie stężenia TLPD w osoczu, jeśli TLPD ma być jednocześnie podawany z innym lekiem, który jest inhibitorem CYP2D6. Może być konieczne dostosowanie dawki amitryptyliny.
Cymetydyna, metylfenidat i blokery kanału wapniowego (np. diltiazem i werapamil) mogą zwiększać stężenie TLPD w osoczu i towarzyszącą im toksyczność. Obserwowano zwiększenie stężenia amitryptyliny i nortryptyliny w surowicy przez leki przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol (inhibitor CYP2C9) i terbinafina (inhibitor CYP2C6). Izoenzymy CYP3A4 i CYP1A2 metabolizują amitryptylinę w mniejszym stopniu.
Jednak wykazano, że fluwoksamina (silny inhibitor CYP1A2) zwiększa stężenie amitryptyliny w osoczu. Należy unikać takiego skojarzenia.
Podczas jednoczesnego stosowania amitryptyliny i silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak ketokonazol, itrakonazol i rytonawir, można spodziewać się klinicznie istotnych interakcji. TLPD i neuroleptyki wzajemnie hamują swój metabolizm.
Może to prowadzić do obniżenia progu drgawkowego i napadów drgawek. Może być konieczne dostosowanie dawkowania tych leków.
Doustne środki antykoncepcyjne, ryfampicyna, fenytoina, barbiturany, karbamazepina i ziele dziurawca mogą zwiększać metabolizm TLPD, czego efektem będzie zmniejszenie ich stężenia w osoczu i zmniejszona odpowiedź przeciwdepresyjna. W obecności etanolu zwiększone było stężenie wolnej amitryptyliny w osoczu i stężenie nortryptyliny.
Dawkowanie leku Amitriptylinum VP
Doustnie.
Duże zaburzenia depresyjne
Leczenie należy rozpoczynać od małej dawki i zwiększać ją stopniowo, obserwując uważnie odpowiedź kliniczną i wszelkie objawy nietolerancji.
Dorośli
Początkowo 25 mg 2 razy na dobę (50 mg dziennie). W razie potrzeby dawkę można zwiększać o 25 mg co drugi dzień, maksymalnie do 150 mg na dobę, podzielone na dwie dawki. Dawkę podtrzymującą stanowi najmniejsza skuteczna dawka.
Pacjenci w podeszłym wieku powyżej 65 lat i pacjenci z chorobą układu krążenia
Początkowo 10-25 mg na dobę. Dawkę dobową można zwiększać do 100-150 mg, podzielonych na dwie dawki, w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dawek powyżej 100 mg. Dawkę podtrzymującą stanowi najmniejsza skuteczna dawka.
Dzieci i młodzież
Amitryptylina nie powinna być stosowana u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku w tej grupie wiekowej.
Czas trwania leczenia
Działanie przeciwdepresyjne zazwyczaj uzyskuje się po 2-4 tygodniach. Leczenie lekami przeciwdepresyjnymi jest objawowe i dlatego należy je kontynuować wystarczająco długo, zazwyczaj przez 6 mies. po wyleczeniu, aby zapobiec nawrotowi.
Ból neuropatyczny, zapobieganie przewlekłym napięciowym bólom głowy i profilaktyka migreny
Należy indywidualnie zwiększać pacjentowi dawkę, aż do osiągnięcia dawki zapewniającej odpowiednie znieczulenie z tolerowanymi działaniami niepożądanymi. Zazwyczaj należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy czas konieczny do leczenia objawów.
Dorośli
Zalecane dawki to 25-75 mg na dobę, wieczorem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dawek powyżej 100 mg. Dawka początkowa powinna wynosić 10-25 mg wieczorem. Dawki można zwiększać w porcjach po 10-25 mg co 3-7 dni, zgodnie z tolerancją. Dawkę można przyjmować raz na dobę lub podzielić na dwie dawki. Nie jest zalecana dawka pojedyncza powyżej 100 mg. Działanie przeciwbólowe zazwyczaj obserwuje się po 2-4 tyg. podawania.
Pacjenci w podeszłym wieku powyżej 65 lat i pacjenci z chorobą układu krążenia
Dawka początkowa powinna wynosić 10-25 mg wieczorem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dawek powyżej 75 mg. Ogólnie zaleca się rozpoczynanie leczenia od niższego zakresu dawek zalecanego dla dorosłych. Dawkę można zwiększać w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji.
Dzieci i młodzież
Amitryptylina nie powinna być stosowana u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku w tej grupie wiekowej.
Czas trwania leczenia
Ból neuropatyczny
leczenie jest objawowe i dlatego należy je kontynuować wystarczająco długo; wielu pacjentów może potrzebować kilkuletniego leczenia. Zalecana jest regularna ponowna ocena stanu pacjenta w celu potwierdzenia, że kontynuowanie terapii jest u niego nadal właściwe.
Profilaktyczne leczenie przewlekłych napięciowych bólów głowy i profilaktyczne leczenie migreny u dorosłych
leczenie należy kontynuować wystarczająco długo. Zalecana jest regularna ponowna ocena w celu potwierdzenia, że kontynuowanie terapii jest nadal właściwe dla danego pacjenta.
Moczenie nocne
Dzieci i młodzież
Dzieci w wieku 11 lat i starsze: 25-50 mg na dobę. Dzieci w wieku od 6 do 10 lat: 10-20 mg. Należy zastosować najbardziej odpowiednią postać dawkowania dla tej grupy wiekowej.
Dawkę należy zwiększać stopniowo. Dawki należy podawać 1-1,5 h przed snem.
Przed rozpoczęciem leczenia amitryptyliną należy wykonać EKG, aby wykluczyć obecność zespołu długiego QT. Maksymalny czas trwania cyklu leczenia nie powinien przekraczać 3 mies. Jeśli konieczne są wielokrotne cykle podawania amitryptyliny, co 3 mies. należy przeprowadzać ocenę medyczną.
Podczas kończenia leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę amitryptyliny.
Przerwanie leczenia
Podczas kończenia leczenia należy stopniowo, przez kilka tygodni, zmniejszać dawkę leku.
Szczególne grupy pacjentów
Lek można podawać pacjentom z niewydolnością nerek w zwykłych dawkach. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zaleca się ostrożne dawkowanie i w miarę możliwości oznaczanie stężenia w surowicy.
Jeśli silny inhibitor CYP2D6 (np. bupropion, chinidyna, fluoksetyna, paroksetyna) jest dodawany do leczenia amitryptyliną należy rozważyć mniejszą dawkę amitryptyliny w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta.
U pacjentów ze stwierdzonym wolnym metabolizmem CYP2D6 lub CYP2C19 może występować większe stężenie amitryptyliny i jej aktywnego metabolitu nortryptyliny w osoczu. Należy rozważyć zmniejszenie zalecanej dawki początkowej o 50%.
Sposób podania
Tabletki należy połykać, popijając wodą, niezależnie od posiłków.
Pacjentów należy poinformować o możliwości upośledzenia zdolności prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
