Ammonaps - skład
1 tabl. zawiera 500 mg fenylomaślanu sodu; 1 tabl. zawiera 62 mg sodu. 1 g granulatu zawiera 940 mg fenylomaślanu sodu; 1 mała łyżka granulatu zawiera 149 mg sodu; 1 średnia łyżka granulatu zawiera 408 mg sodu; 1 duża łyżka granulatu zawiera 1200 mg sodu.
Reklama
Ammonaps - działanie
Fenylomaślan sodu jest pro-lekiem, który szybko ulega przemianie do fenylooctanu. Fenylooctan jest związkiem metabolicznie czynnym, który wiąże się z glutaminą poprzez acetylację i tworzy fenyloacetyloglutaminę, która jest następnie wydalana przez nerki. Fenyloacetyloglutamina stanowi alternatywny nośnik do wydalania nadmiaru azotu. Na podstawie badań wydalania fenyloacetyloglutaminy u pacjentów z zaburzeniami cyklu mocznikowego możliwe jest oszacowanie, że na każdy gram podanego fenylomaślanu sodu powstaje 0,12-0,15 g azotu z fenyloacetyloglutaminy. Fenylomaślan sodu zmniejsza zatem podwyższone stężenia amoniaku i glutaminy w osoczu krwi u pacjentów z zaburzeniami cyklu mocznikowego. Fenylomaślan jest szybko wchłaniany po podaniu na czczo. Średni czas do osiągnięcia Cmax wynosi 1,35 h po podaniu tabletki, a 1 h po podaniu granulatu. T0,5 w fazie eliminacji oszacowano na 0,8 h. Po podaniu pojedynczej dawki 5 g fenylomaślanu sodu średni czas do osiągnięcia Cmax fenylooctanu i fenyloacetyloglutaminy wynosi odpowiednio 3,74 h i 3,43 h (tabletki) oraz 3,55 h i 3,23 h (granulat). T0,5 w fazie eliminacji fenylooctanu i fenyloacetyloglutaminy oszacowano odpowiednio na 1,2 h i 2,4 h (tabletki) oraz 1,3 h i 2,4 h (granulat). Ok. 80-100% leku jest wydalane przez nerki w ciągu 24 h w postaci fenyloacetyloglutaminy.
Reklama
Ammonaps - wskazania
Lek jest wskazany jako leczenie pomocnicze w przewlekłej terapii zaburzeń cyklu mocznikowego, w tym niedoboru syntetazy karbamoilofosforanowej, karbamoilotransferazy ornitynowej lub syntetazy argininobursztynianowej. Lek ten jest wskazany u wszystkich pacjentów z chorobą ujawniającą się w okresie noworodkowym (całkowite niedobory enzymów, pojawiające się w ciągu pierwszych 28 dni życia). Lek jest także wskazany u pacjentów, u których choroba ujawniła się w okresie późniejszym (częściowe niedobory enzymów, pojawiające się po upływie pierwszego miesiąca życia), z encefalopatią hiperamonemiczną w wywiadzie.
Reklama
Ammonaps - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ciąża i okres karmienia piersią.
Reklama
Ammonaps - ostrzeżenia
Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek. W przebiegu leczenia należy kontrolować stężenie potasu w surowicy krwi, ponieważ wydalanie fenyloacetyloglutaminy przez nerki może być przyczyną utraty potasu z moczem. Także w czasie leczenia, u wielu pacjentów może wystąpić ostra encefalopatia hiperamonemiczna. Lek nie jest zalecany do leczenia ostrej hiperamonemii, która stanowi nagły przypadek medyczny wymagający natychmiastowej pomocy lekarskiej. U dzieci, które nie są w stanie połknąć tabletki, zaleca się podanie leku w postaci granulatu. Tabletek nie należy stosować u pacjentów z dysfagią (utrudnione połykanie) ze względu na potencjalne ryzyko wystąpienia owrzodzeń przełyku, jeśli tabletki nie zostaną szybko przeniesione do żołądka. 1 tabl. zawiera 62 mg sodu, co odpowiada 3% zalecanej przez WHO maksymalnej dobowej dawki sodu. 1 g granulatu zawiera 124 mg sodu co odpowiada 6% zalecanej przez WHO maksymalnej dobowej dawki sodu. Maksymalna zalecana dobowa dawka tego leku zawiera 2,5 g sodu, co stanowi 124% zalecanej przez WHO maksymalnej dobowej dawki sodu. Lek uważa się za produkt o dużej zawartości sodu. Należy wziąć pod uwagę tę informację szczególnie u pacjentów na diecie ubogosodowej. Dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub ciężką niewydolnością nerek i w stanach klinicznych, w których dochodzi do retencji sodu z obrzękami.
Reklama
Ammonaps - ciąża
Stosowanie leku w okresie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji.
Reklama
Ammonaps - efekty uboczne
Bardzo często: brak miesiączki, nieregularne miesiączki. Często: niedokrwistość, trombocytopenia, leukopenia, leukocytoza, trombocytoza, kwasica metaboliczna, zasadowica, zmniejszenie łaknienia, depresja, drażliwość, omdlenia, bóle głowy, obrzęki, bóle brzucha, wymioty, nudności, zaparcia, zaburzenia smaku, wysypka, inny niż zazwyczaj zapach skóry, nerkowa kwasica kanalikowa, zmniejszenie stężenia potasu, albumin, białka całkowitego i fosforanów we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, aminotransferaz, zwiększenie stężenia bilirubiny, kwasu moczowego, chlorków, fosforanów oraz sodu, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: niedokrwistość aplastyczna, wybroczyny, arytmia, zapalenie trzustki, wrzody trawienne, krwawienia z odbytnicy, zapalenie błony śluzowej żołądka. Prawdopodobną toksyczną reakcję na podawanie leku (450 mg/kg/dobę) zaobserwowano u 18-letniej pacjentki cierpiącej na brak łaknienia, u której rozwinęła się encefalopatia metaboliczna w powiązaniu z kwasicą mleczanową, ciężką hiperkaliemią, niedokrwistością aplastyczną, neuropatią obwodową i zapaleniem trzustki. Po zmniejszeniu dawki leku nastąpiła poprawa stanu pacjentki z wyjątkiem epizodów nawrotowego zapalenia trzustki, które ostatecznie były przyczyną zaprzestania terapii preparatem.
Ammonaps - interakcje
Jednoczesne podawanie probenecydu może wpływać na wydalanie sprzężonego metabolitu fenylomaślanu sodu przez nerki. Opublikowano raporty dotyczące hiperamonemii wywołanej przez haloperydol oraz kwas walproinowy. Kortykosteroidy mogą powodować rozkład białek strukturalnych, a tym samym zwiększenie stężenia amoniaku w osoczu krwi. W przypadku stosowania tych leków zaleca się częstsze monitorowanie stężenia amoniaku w osoczu krwi.
Ammonaps - dawkowanie
Leczenie powinno być nadzorowane przez lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń cyklu mocznikowego. Dawka dobowa powinna być indywidualnie dostosowana z uwzględnieniem tolerancji białka przez pacjenta oraz dziennego spożycia białka, niezbędnego do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Zazwyczaj całkowita dawka dobowa fenylomaślanu sodu w doświadczeniu klinicznym wynosi: u noworodków, niemowląt i dzieci o mc. mniejszej niż 20 kg - 450-600 mg/kg mc./dobę; u dzieci o mc. większej niż 20 kg, młodzieży i dorosłych - 9,9-13,0 g/m2 pc./dobę. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności dawek większych niż 20 g/dobę. Stężenia amoniaku, argininy, niezbędnych aminokwasów (zwłaszcza aminokwasów o rozgałęzionych łańcuchach), karnityny oraz białek w osoczu krwi powinny być prawidłowe. Stężenie glutaminy w osoczu krwi powinno być mniejsze niż 1000 μmol/l. Lek należy stosować razem z dietą ograniczającą spożycie białka, a w niektórych przypadkach z suplementacją niezbędnych aminokwasów i karnityny. U pacjentów ze zdiagnozowanym w okresie noworodkowym niedoborem syntetazy karbamoilofosforanowej lub karbamoilotransferazy ornitynowej wymagana jest suplementacja cytruliny albo argininy w ilości 0,17 g/kg mc./dobę lub 3,8 g/m2 pc./dobę. U pacjentów ze zdiagnozowanym niedoborem syntetazy argininobursztynianowej wymagana jest suplementacja argininy w ilości 0,4-0,7 g/kg mc./dobę lub 8,8 - 15,4 g/m2 pc./dobę. Jeśli wskazane jest dodatkowe spożycie kalorii, zaleca się podawanie produktu bezbiałkowego. Całkowitą dawkę dobową należy podzielić na równe części i podawać podczas każdego posiłku (np. 3 razy na dobę lub 4-6 razy na dobę u małych dzieci). Granulat należy podawać doustnie (niemowlętom i dzieciom, które nie są w stanie połykać tabletek oraz pacjentom z dysfagią) lub przez gastrostomię bądź sondę żołądkową. W przypadku podawania doustnego granulat należy zmieszać z pokarmem stałym (takim jak ziemniaki puree lub mus jabłkowy) lub z płynem (takim jak woda, sok jabłkowy, sok pomarańczowy lub gotowy pokarm dla niemowląt niezawierający białka). Tabletki należy zażywać z dużą ilością wody.
Ammonaps - uwagi
