Ancotil - skład
1 ml roztworu zawiera 10 mg flucytozyny. Preparat zawiera sód (138 mmol/l).
Reklama
Ancotil - działanie
Lek przeciwgrzybiczy. Flucytozyna działa zarówno in vitro, jak i in vivo, przeciwko określonym gatunkom grzybów, a zwłaszcza przeciwko drożdżakom z rodzaju Candida i gatunku Cryptococcus neoformans oraz przeciwko grzybom powodującym chromoblastomikozę. Wykazano również zależną od pH aktywność flucytozyny względem klinicznie izolowanych szczepów Aspergillus fumigatus. Komórki grzybów wrażliwych na flucytozynę pobierają ją aktywnie i z udziałem swoistej deaminazy cytozyny przekształcają do 5-fluorouracylu. Działanie mikostatyczne jest tym silniejsze, im więcej 5-fluorouracylu ulegnie wbudowaniu do kwasów rybonukleinowych komórek grzybów. W przypadku dłuższego kontaktu z komórkami drobnoustroju flucytozyna ma działanie grzybobójcze. Większość szczepów drożdżaków (w kandydozie 93%, w kryptokokozie ponad 96%) wyizolowanych w Europie od wcześniej nieleczonych pacjentów, jest wrażliwa na flucytozynę. Najniższe stężenie leku, które hamuje wzrost drobnoustrojów wynosi 0,03-12,5 µg/ml. Podczas stosowania flucytozyny obserwowano pojawianie się oporności u szczepów grzybów pierwotnie na nią wrażliwych. W związku z tym zaleca się badanie wrażliwości na tę substancję przed leczeniem i w czasie każdej kuracji. W tym celu należy posługiwać się pożywkami całkowicie wolnymi od substancji antagonistycznych. Zalecane jest przeprowadzenie testów na krążkach z flucytozyną. Jednoczesne stosowanie flucytozyny i amfoterycyny B prowadzi do nasilenia działania obu substancji przeciw wielu patogenom. Jest to szczególnie wyraźne w odniesieniu do drobnoustrojów mniej wrażliwych na samą flucytozynę. Flucytozyna podana doustnie wchłania się szybko i co najmniej w 90%. Nie wiąże się z białkami osocza. Jej stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym i płynie otrzewnowym wynosi ok. 75% stężenia w surowicy. U osób z prawidłową czynnością nerek stężenie leku w moczu jest znacznie wyższe od stężenia w surowicy. Stężenie terapeutyczne w osoczu wynosi minimum 20-25 µg/ml, natomiast nawet okresowo nie powinno przekraczać 100-120 µg/ml. T0,5 u osób z prawidłową czynnością nerek wynosi 3-6 h, u wcześniaków i noworodków 6-7 h. W badaniu retrospektywnym u 391 pacjentów w wieku dziecięcym, w 65% przypadków stężenie flucytozyny mierzone tuż przed podaniem kolejnej dawki przekraczało zalecany zakres. Ponieważ flucytozyna jest wydalana prawie w całości przez nerki w postaci niezmienionej, w razie zaburzenia ich czynności T0,5 wydłuża się.
Reklama
Ancotil - wskazania
Uogólniona kandydoza, kryptokokoza i chromoblastomikoza u dorosłych. Uogólniona kryptokokoza i chromoblastomikoza u dzieci. W leczeniu kryptokokowego zapalenia opon mózgowych i ciężkiej układowej kandydozy zaleca się leczenie skojarzone z amfoterycyną B. Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwgrzybiczych. Lek można stosować zarówno u pacjentów z prawidłową jak i obniżoną odpornością.
Reklama
Ancotil - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na flucytozynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie leków przeciwwirusowych z grupy nukleozydów, np. gancyklowir, walgancyklowir, brywudyna, sorywudyna lub ich analogów (nieodwracalne inhibitory enzymu dehydrogenazy dihydropirymidynowej - DPD). Okres karmienia piersią. Pacjenci ze stwierdzonym całkowitym niedoborem dehydrogenazy dihydropirymidynowej (DPD).
Reklama
Ancotil - ostrzeżenia
Flucytozyna ma wąski przedział terapeutyczny i w dużych stężeniach może wywoływać potencjalnie poważne działania toksyczne. Przed zastosowaniem leku oraz w czasie terapii należy u pacjenta kontrolować czynność nerek, najlepiej przez określenie klirensu endogennej kreatyniny. Jeżeli jest to konieczne, dawkę należy zmieniać zgodnie z zaleceniami dotyczącymi pacjentów z niewydolnością nerek. U pacjentów przyjmujących lek należy również kontrolować obraz krwi i czynność wątroby, początkowo codziennie, a następnie 2 razy w tyg. Szczególną ostrożność należy zachować stosując lek u pacjentów z zaburzoną czynnością szpiku kostnego lub nieprawidłowościami w składzie morfotycznym krwi (kontrolowanie obrazu krwi oraz czynności nerek i wątroby jest szczególnie ważna w tej grupie pacjentów). Krew do oznaczania stężenia flucytozyny należy pobierać bezpośrednio przed podaniem kolejnej dawki leku. Flucytozyna jest metabolizowana do fluorouracylu. Dehydrogenaza dihydropirymidynowa (DPD) jest enzymem pełniącym kluczową rolę w procesie metabolizowania i eliminacji fluorouracylu. Z tego powodu, jeśli lek jest stosowany u pacjentów z niedoborem DPD, występuje zwiększone ryzyko ciężkiej, ogólnoustrojowej toksyczności leku. U pacjentów z całkowitym niedoborem DPD lek jest przeciwwskazany; pacjenci z częściowym niedoborem DPD są również narażeni na zwiększone ryzyko ciężkiej toksyczności. U pacjentów, u których stwierdzono, bądź podejrzewa się wystąpienie ogólnoustrojowej toksyczności fluorouracylu, można rozważyć oznaczenie aktywności DPD. Jeśli podejrzewa się wystąpienie ogólnoustrojowego działania toksycznego leku, należy rozważyć odstawienie flucytozyny. Oznaczanie niedoboru DPD przed rozpoczęciem leczenia nie jest wymagane, gdyż mogłoby to spowodować opóźnienie leczenia przeciwgrzybiczego. Należy zachować co najmniej 4-tyg. odstęp pomiędzy zakończeniem stosowania brywudyny, sorywudyny lub ich analogów a rozpoczęciem podawania flucytozyny. U pacjentów leczonych jednocześnie fenytoiną i flucytozyną należy regularnie oznaczać stężenie fenytoiny w osoczu. Ze względu na wydłużony czas eliminacji flucytozyny u pacjentów w wieku dziecięcym, szczególnie u noworodków oraz wcześniaków, podanie flucytozyny może prowadzić do przekroczenia optymalnych stężeń w surowicy. Konieczne jest monitorowanie stężenia flucytozyny w surowicy w oparciu o lokalne (lub krajowe) wytyczne leczenia przeciwgrzybiczego i w razie potrzeby dostosowanie dawkowania w celu uniknięcia nadmiernej ekspozycji na flucytozynę. Podczas leczenia, u pacjentów w wieku dziecięcym należy regularnie kontrolować obraz krwi i czynność nerek poprzez pomiar stężenia i klirensu endogennej kreatyniny. 1 l preparatu zawiera 138 mmol sodu - obliczając podaż wody i elektrolitów u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, niewydolnością serca i zaburzeniami elektrolitowymi, należy uwzględnić ilość wody oraz sodu, jakie otrzymują razem z preparatem.
Reklama
Ancotil - ciąża
Leku nie należy stosować w czasie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej metody antykoncepcji, chyba że jego zastosowanie jest bezwzględnie wskazane w leczeniu zagrażających życiu zakażeń i gdy nie ma innego skutecznego sposobu leczenia. Jeśli lek stosuje się u kobiety w ciąży, należy pacjentkę uprzedzić o możliwym działaniu teratogennym, a także prowadzić ścisłą kontrolę prenatalną i poporodową. Jeśli lek podaje się aż do porodu, należy monitorować stan kliniczny noworodka (badania hematologiczne i oceniające czynność wątroby), ze względu na profil bezpieczeństwa flucytozyny. Karmienie piersią jest przeciwskazane podczas stosowania leku. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy zrezygnować z podawania leku, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Antykoncepcja u mężczyzn i kobiet. Flucytozyna jest częściowo metabolizowana do 5-fluorouracylu, który działa genotoksyczne i u ludzi może działać teratogennie. Kobiety w wieku rozrodczym, podczas leczenia oraz przez miesiąc po jej zakończeniu, muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji. Mężczyźni (oraz ich partnerki w wieku rozrodczym) muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia, a także przez 3 miesiące po jego zakończeniu.
Reklama
Ancotil - efekty uboczne
Flucytozyna stosowana w zalecanych dawkach jest na ogół dobrze tolerowana przez pacjenta. Częstość nieznana: przemijające nudności, wymioty i biegunka, przemijająca wysypka, zapalenie wątroby, martwica komórek wątrobowych (w pojedynczych przypadkach obserwowano ostre uszkodzenie wątroby, mogące u wycieńczonych pacjentów prowadzić do zgonu), drgawki, bóle i zawroty głowy, nadmierne uspokojenie, omamy, uczucie splątania, uszkodzenie mięśnia sercowego, reakcje alergiczne, zespół Lyella, przemijające zaburzenia aktywności enzymów wątrobowych (zależne od dawki), zmiany w obrazie krwi obwodowej (głównie leukopenia i trombocytopenia oraz agranulocytoza i niedokrwistość aplastyczna - zmiany te występują głównie u pacjentów z niewydolnością nerek oraz u osób przyjmujących jednocześnie amfoterycynę B; w pojedynczych przypadkach zahamowanie czynności szpiku kostnego może być nieodwracalne i prowadzić do śmierci pacjentów, u których wcześniej występowało zahamowanie czynności układu odpornościowego). Należy poinformować pacjenta, że w razie wystąpienia następujących objawów niepożądanych: omamów, drgawek, nadmiernego uspokojenia, uczucia splątania, zażółcenia skóry, łatwego przeziębiania się i trudnego gojenia się ran, tendencji do krwawień, obrzęków, duszności, tworzenia się dużych pęcherzy na skórze, należy odstawić lek i natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Ancotil - interakcje
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie flucytozyny i leków przeciwwirusowych z grupy nukleozydów, np. gancyklowir, walgancyklowir, brywudyna, sorywudyna lub ich analogów (nieodwracalne inhibitory enzymu dehydrogenazy dihydropirymidynowej - DPD). Należy zachować co najmniej 4-tyg. odstęp pomiędzy zakończeniem stosowania brywudyny, sorywudyny lub ich analogów a rozpoczęciem podawania flucytozyny. W przebiegu leczenia flucytozyną może wystąpić leukopenia (zwłaszcza neutropenia połączona często z trombocytopenią), dlatego podczas równoczesnego podawania leków cytostatycznych konieczna jest uważna i częsta (nawet codzienna) kontrola obrazu krwi obwodowej. Wszystkie leki zmniejszające przesączanie kłębuszkowe powodują przedłużenie biologicznego T0,5 flucytozyny, która jest wydalana niemal wyłącznie przez nerki. Jeśli leki te stosowane są jednocześnie z flucytozyną, należy regularnie kontrolować klirens kreatyniny i odpowiednio dostosować dawkowanie. Cytostatyk arabinozyd cytozyny powoduje zanik grzybobójczego działania flucytozyny. Roztwory zawierające flucytozynę i amfoterycynę B należy podawać w oddzielnych infuzjach z powodu niezgodności. U niektórych pacjentów przyjmujących jednocześnie fenytoinę i fluorouracyl (dożylnie) stwierdzono zwiększenie stężenia fenytoiny w osoczu, prowadzące do wystąpienia objawów zatrucia fenytoiną. Jest to istotne również w przypadku flucytozyny, ponieważ flucytozyna metabolizowana jest do fluorouracylu. U pacjentów leczonych jednocześnie fenytoiną i flucytozyną należy regularnie oznaczać stężenie fenytoiny w osoczu.
Ancotil - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli z prawidłową czynnością nerek. Jednorazowa dawka standardowa flucytozyny wynosi 25 mg/kg mc podawana 4 razy na dobę. Dawka dobowa wynosi 100 mg/kg mc. Faza indukcyjna leczenia powinna trwać przez 2-4 tyg. W zakażeniach podostrych i przewlekłych trwa najczęściej dłużej. Leczenie przeciwgrzybicze (podtrzymujące) powinno być następnie kontynuowane np. przy zastosowaniu systemowych azoli przeciwgrzybiczych. W kandydozie dróg moczowych wystarcza zazwyczaj leczenie przez 7-10 dni. Podczas stosowania flucytozyny zaleca się pomiar jej stężenia we krwi i w razie potrzeby dostosowanie dawki zapewniającej maksymalne stężenia w surowicy w zakresie 40-60 μg/ml. W związku z ryzykiem powstawania oporności, jednocześnie z flucytozyną zwykle podaje się amfoterycynę B. Pacjenci z niewydolnością nerek. CCr 40-20 ml/min: przerwa pomiędzy podaniem pojedynczych dawek leku wynoszących 25 mg/kg mc. - 12 h. CCr 20-10 ml/min: przerwa pomiędzy podaniem pojedynczych dawek leku wynoszących 25 mg/kg mc. - 24 h. CCr poniżej 10 ml/min: przerwa pomiędzy podaniem pojedynczych dawek leku wynoszących 25 mg/kg mc. - 12 h po podaniu pierwszej dawki oznacza się stężenie flucytozyny w surowicy; następne dawki podaje się z taką częstotliwością, aby w surowicy utrzymywało się terapeutyczne stężenie flucytozyny wynoszące 25-50 µg/ml. Leczenie skojarzone z amfoterycyną B. Flucytozyna z amfoterycyną B wykazuje działanie synergiczne, a co najmniej addycyjne. Również badania kliniczne potwierdziły większą skuteczność leczenia skojarzonego. Możliwe jest wówczas zmniejszenie dawki oraz działań niepożądanych amfoterycyny B, a także skrócenie czasu leczenia. Skojarzone działanie tych dwóch substancji zapobiega lub opóźnia czas wystąpienia wtórnej oporności, obserwowanej podczas stosowania flucytozyny w monoterapii. Leczenie skojarzone jest szczególnie ważne w kryptokokozie oraz w podostrych i przewlekłych zapaleniach grzybiczych (zapalenie opon mózgowych i mózgu, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie błony naczyniowej oka wywołane drożdżakami rodzaju Candida itp.). Podawanie amfoterycyny B może prowadzić do zmniejszenia CCr a w konsekwencji zmniejszyć wydalanie flucytozyny. W takiej sytuacji należy zmodyfikować dawkę flucytozyny zgodnie ze schematem u pacjentów z niewydolnością nerek. W przypadku stosowania lipidowych form amfoterycyny B, jej dawkowanie zależy od wskazania i danego preparatu. Przy dobieraniu dawki lipidowych form amfoterycyny B należy kierować się również zapisami w ChPL tych leków. Dorośli z obniżoną odpornością. U pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności i kryptokokowym zapaleniem opon mózgowych i mózgu zaleca się podawanie flucytozyny w dawce dobowej 100 mg/kg mc w 4 dawkach podzielonych, łącznie z amfoterycyną B w formie konwencjonalnej (0,7-1,0 mg/kg mc. na dobę) przez minimum 2 tyg. U pacjentów po przeszczepieniu narządów i kryptokokozą mózgu zaleca się podawanie flucytozyny w dawce dobowej 100 mg/kg mc. w 4 dawkach podzielonych, łącznie z amfoterycyną B w formie liposomalnej w dawce 3-4 mg/kg mc. na dobę lub amfoterycyną B w formie kompleksów lipidowych w dawce 5 mg/kg mc. na dobę przez minimum 2 tyg. Pacjenci pediatryczni z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z kryptokokozą mózgu zaleca się podawanie flucytozyny w dawce dobowej 100 mg/kg mc. w 4 dawkach podzielonych łącznie z amfoterycyną B w formie konwencjonalnej (1,0 mg/kg mc. na dobę) przez minimum 2 tyg. Dostępne dane są niewystarczające, aby określić zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży, w tym u noworodków urodzonych o czasie oraz przedwcześnie. Flucytozyny nie należy stosować jako leku pierwszego rzutu ani jako monoterapii u dzieci i młodzieży. Lek należy stosować w połączeniu z innymi odpowiednimi lekami przeciwgrzybiczymi, kiedy inne leki są niedostępne lub przewiduje się, że nie będą skuteczne. Pacjenci pediatryczni z obniżoną odpornością. U pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności lub podczas terapii immunosupresyjnej po przeszczepieniu narządów i kryptokokozą zaleca się podawanie flucytozyny w dawce dobowej 100 mg/kg mc. w 4 dawkach podzielonych przez minimum 2 tyg. łącznie z amfoterycyną B. W przypadku zakażeń OUN dawki równolegle podawanej amfoterycyny B w formie liposomalnej powinny wynosić 4-6 mg/kg mc. na dobę dla u pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności i 3-4 mg/kg mc. na dobę u pacjentów po przeszczepieniu narządów. Flucytozyna nie jest zalecana do leczenia uogólnionej kandydozy u pacjentów pediatrycznych. W trakcie leczenia należy kontrolować obraz krwi oraz regularnie kontrolować czynność nerek w celu oceny stężenia kreatyniny i jej klirensu. Należy również brać pod uwagę typowe przeciwwskazania oraz schematy leczenia amfoterycyną B. Sposób podania. Dożylnie. Flucytozynę podaje się w szybkiej infuzji (20-40 min) 4 razy na dobę, dokładnie co 6 h.
Ancotil - uwagi
