Jaki jest skład leku Arcoxia
1 tabl. powl. zawiera 60 mg lub 90 mg etorykoksybu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Działanie leku Arcoxia
Niesteroidowy lek przeciwzapalny i przeciwreumatyczny, wybiórczy inhibitor cyklooksygenazy-2 (COX-2). Nie hamuje syntezy prostaglandyn w żołądku i nie wpływa na czynność płytek krwi. Po podaniu doustnym lek jest dobrze wchłaniany.
Całkowita dostępność biologiczna wynosi ok. 100%. Stężenie maksymalne w osoczu występuje po ok. 1 h. W ok. 92% wiąże się z białkami osocza. Etorykoksyb jest w znacznym stopniu metabolizowany.
Mniej niż 1% dawki wykrywane jest w moczu w postaci niezmienionej. Główny szlak metaboliczny katalizowany jest przez enzymy układu cytochromu P450. CYP3A4 bierze udział w metabolizmie etorykoksybu in vivo.
Badania in vitr o wykazują, że enzymy CYP2D6, CYP2C9, CYP1A2 i CYP2C19 także katalizują główny szlak metaboliczny, ale ich rola jakościowa in vivo nie została zbadana. Zidentyfikowano pięć metabolitów.
Głównym jest pochodna etorykoksybu: kwas 6'-karboksylowy. Powstaje on w następstwie dalszego utleniania pochodnej 6'-hydroksymetylowej. Główne metabolity nie wykazują wymiernego działania lub wykazują jedynie słabe działanie jako inhibitory COX-2.
Żaden z tych metabolitów nie hamuje COX-1. Eliminacja etorykoksybu następuje prawie wyłącznie w wyniku przemian metabolicznych, a następnie wydalania nerkowego. Stężenia w stanie stacjonarnym osiągane są w ciągu 7 dni przyjmowania preparatu raz na dobę w dawce 120 mg, ze wskaźnikiem kumulacji wynoszącym ok. 2, co odpowiada T0,5 fazy kumulacji wynoszącemu ok. 21 h.
Reklama
Wskazania do stosowania leku Arcoxia
Leczenie objawowe choroby zwyrodnieniowej stawów (ChZS), reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa oraz leczenie bólu i objawów stanu zapalnego stawów w ostrej fazie dny moczanowej.
Krótkotrwałe leczenie bólu o nasileniu umiarkowanym związanego ze stomatologicznym zabiegiem chirurgicznym.
Decyzję o przepisaniu selektywnego inhibitora COX-2 należy podejmować na podstawie oceny indywidualnych zagrożeń mogących wystąpić u pacjenta.
Reklama
Jakie są przeciwwskazania przed zażywaniem leku Arcoxia?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienie z przewodu pokarmowego.
Pacjenci, u których po podaniu kwasu acetylosalicylowego lub innego NLPZ, w tym inhibitorów COX-2 wystąpił: skurcz oskrzeli, ostry nieżyt nosa, polipy nosa, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka lub reakcje typu alergicznego.
Ciąża i karmienie piersią.
Ciężka niewydolność wątroby (albumina w surowicy <25 g/l lub ≥10 punktów wg skali Child-Pugh). Szacunkowy klirens kreatyniny <30 ml/min.
Dzieci i młodzież w wieku poniżej 16 lat. Zapalenie błony śluzowej jelit. Zastoinowa niewydolność mięśnia sercowego (NYHA II-IV). Pacjenci z nadciśnieniem, u których ciśnienie krwi jest stale zwiększone ponad 140/90 mmHg i którzy nie mieli właściwie kontrolowanego ciśnienia tętniczego krwi.
Rozpoznana choroba niedokrwienna serca, choroba naczyń obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych.
Reklama
Ostrzeżenia przed stosowaniem leku Arcoxia
Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia pacjentów, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego podczas leczenia NLPZ.
Dotyczy to pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów stosujących jednocześnie inne leki z grupy NLPZ lub kwas acetylosalicylowy, pacjentów z chorobą w obrębie przewodu pokarmowego, taką jak owrzodzenie i krwawienie w wywiadzie.
Podczas jednoczesnego stosowania etorykoksybu i kwasu acetylosalicylowego (nawet małych dawek) istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia dalszych działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego (owrzodzenia lub inne zaburzenia żołądka i jelit).
Ze względu na ryzyko niepożądanych zdarzeń zakrzepowych (zwłaszcza zawału mięśnia sercowego i udaru mózgu), należy zastosować najkrótszy możliwy okres leczenia i najmniejszą dawkę dobową.
Potrzeba objawowego leczenia przeciwbólowego i reakcja pacjenta na leczenie powinny być okresowo oceniane, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Pacjenci, u których istnieje istotne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych dotyczących układu krążenia (np. z nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią, cukrzycą, osoby palące), mogą być leczeni etorykoksybem jedynie po dokładnym rozważeniu celowości takiej terapii.
Wybiórcze inhibitory COX-2 nie mogą zastępować kwasu acetylosalicylowego w profilaktyce chorób układu sercowo-naczyniowego ze względu na brak działania przeciwpłytkowego. Z tego względu, nie powinno się przerywać leczenia przeciwpłytkowego.
W warunkach zaburzonego przepływu nerkowego stosowanie etorykoksybu może powodować zmniejszenie powstawania prostaglandyn, a wtórnie - zmniejszenie przepływu krwi przez nerki i zaburzenie czynności nerek.
Największe ryzyko wystąpienia takiego działania istnieje u pacjentów z wcześniej występującym znacznym zaburzeniem czynności nerek, niewyrównaną niewydolnością serca lub marskością wątroby.
U tych pacjentów należy rozważyć monitorowanie czynności nerek. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono niewydolność serca, zaburzenia czynności lewej komory serca lub nadciśnienie tętnicze krwi oraz u pacjentów z istniejącymi już obrzękami, niezależnie od ich przyczyny.
W przypadku pogorszenia stanu zdrowia tych pacjentów, należy podjąć odpowiednie czynności, w tym przerwać stosowanie etorykoksybu. Stosowanie etorykoksybu może być związane z częstszymi przypadkami wystąpienia ciężkiego nadciśnienia tętniczego w porównaniu z innymi NLPZ i selektywnymi inhibitorami COX-2, zwłaszcza po zastosowaniu dużych dawek.
Z tego względu, przed leczeniem etorykoksybem należy kontrolować nadciśnienie tętnicze oraz należy zwrócić szczególną uwagę na konieczność monitorowania ciśnienia tętniczego krwi podczas leczenia etorykoksybem.
Ciśnienie tętnicze krwi należy kontrolować w ciągu 2 tyg. po rozpoczęciu leczenia i okresowo w dalszym czasie. Jeśli zwiększy się znacząco ciśnienie tętnicze krwi, należy rozważyć alternatywną metodę leczenia.
W przypadku wystąpienia podmiotowych i (lub) przedmiotowych objawów wskazujących na zaburzenia czynności wątroby lub wystąpienia nieprawidłowych wyników prób czynnościowych wątroby pacjenta należy monitorować.
Jeśli wystąpią objawy niewydolności wątroby lub zostanie stwierdzone utrzymywanie się nieprawidłowych wyników (ponad 3-krotne przekroczenie GGN), należy przerwać stosowanie etorykoksybu.
U pacjentów w wieku podeszłym oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby lub serca należy zapewnić odpowiednią opiekę medyczną podczas stosowania etorykoksybu.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania etorykoksybu u pacjentów odwodnionych. Wskazane jest nawodnić pacjentów przed rozpoczęciem leczenia etorykoksybem.
Należy przerwać stosowanie etorykoksybu w wypadku wystąpienia pierwszych objawów wysypki skórnej, zmian na błonach śluzowych lub jakichkolwiek innych objawów nadwrażliwości.
Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy. niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Arcoxia a ciąża
Stosowanie leku jest przeciwwskazane w okresie ciąży i karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania u kobiet planujących ciążę.
Reklama
Efekty uboczne leku Arcoxia
- Bardzo często: ból brzucha.
- Często: zapalenie wyrostka zębodołowego, obrzęki, zatrzymanie płynów, ból i zawroty głowy, kołatanie serca, arytmia, nadciśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem gazów, zapalenie błony śluzowej żołądka, zgaga/refluks żołądkowy, biegunka, niestrawność/dyskomfort w nadbrzuszu, nudności, wymioty, zapalenie przełyku, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie aktywności AlAT, zwiększenie aktywności AspAT, wybroczyny, osłabienie/zmęczenie, objawy grypopodobne.
- Niezbyt często: zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, infekcje górnych dróg oddechowych, infekcje układu moczowego, niedokrwistość (szczególnie związana z krwawieniem żołądkowo-jeiitowym), leukopenia, trombocytopenia, reakcje nadwrażliwości, zwiększony lub zmniejszony apetyt, zwiększenie masy ciała, lęk, depresja, zmniejszona sprawność umysłowa, omamy, zaburzenia smaku, bezsenność, parestezje lub niedoczulica, senność, niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek, szumy uszne, zawroty głowy, migotanie przedsionków, tachykardia, zastoinowa niewydolność serca, nieswoiste zmiany w zapisie EKG, dusznica bolesna, zawał mięśnia sercowego, uderzenia gorąca, incydenty w obrębie naczyń mózgowych, przemijający napad niedokrwienny, przełom nadciśnieniowy, zapalenie naczyń, kaszel, duszność, krwawienie z nosa, wzdęcia, zmiana pracy jelit, suchość błony śluzowej jamy ustnej, owrzodzenie żołądka i (lub) dwunastnicy, choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy w tym perforacje i krwawienia z przewodu pokarmowego, zespół jelita drażliwego, zapalenie trzustki, obrzęk twarzy, świąd, wysypka, rumień, pokrzywka, kurcze mięśni, bóle mięśniowo-szkieletowe lub sztywność, białkomocz, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, niewydolność nerek/zaburzenia czynności nerek, ból w klatce piersiowej, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego w surowicy krwi, zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej, hiperkaliemia, zwiększenie stężenia kwasu moczowego.
- Rzadko: obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne lub anafllaktoidalne (w tym wstrząs), dezorientacja, niepokój, zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, żółtaczka, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, wykwity polekowe o stałej lokalizacji, zmniejszenie stężenia sodu w surowicy krwi.
Podczas stosowania leków z grupy NLPZ odnotowano następujące działania niepożądane, których nie można wykluczyć podczas terapii etorykoksybem: uszkodzenie nerek, w tym śródmiąższowe zapalenie nerek i zespół nerczycowy.
Interakcje leku Arcoxia z innymi lekami
U pacjentów przyjmujących długotrwale warfarynę, podawanie etorykoksybu w dawce 120 mg na dobę było związane ze zwiększeniem INR o ok. 13%.
Z tego względu, należy kontrolować czas protrombinowy u pacjentów otrzymujących leki o działaniu przeciwzakrzepowym, szczególnie w pierwszych dniach leczenia etorykoksybem lub po zmianie jego dawki. NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i innych leków przeciwnadciśnieniowych.
U niektórych pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. u pacjentów odwodnionych lub u pacjentów w wieku podeszłym z zaburzoną czynnością nerek) jednoczesne stosowanie inhibitora ACE lub antagonisty receptora angiotensyny II i leków hamujących cyklooksygenazę może powodować dalsze, zwykle odwracalne, zaburzenia czynności nerek, w tym możliwą ostrą niewydolność nerek.
Należy rozważyć możliwość wystąpienia interakcji u pacjentów stosujących etorykoksyb jednocześnie z inhibitorami ACE lub antagonistami receptora angiotensyny II. Dlatego kombinację leków należy stosować ostrożnie, zwłaszcza u osób starszych.
Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni. Należy też rozważyć monitorowanie czynności nerek po rozpoczęciu leczenia towarzyszącego, a także okresowo w okresie późniejszym.
Etorykoksyb może być stosowany jednocześnie z małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego podawanymi profilaktycznie w chorobach układu krążenia (może zwiększyć się częstość występowania owrzodzeń przewodu pokarmowego lub innych zaburzeń w porównaniu do stosowania samego etorykoksybu). Nie jest zalecane jednoczesne stosowanie etorykoksybu z kwasem acetylosalicylowym w większych dawkach niż stosowane w profilaktyce chorób układu krążenia lub z innymi lekami z grupy NLPZ.
Nie badano interakcji cyklospryny i takrolimusu z etorykoksybem, jednakże istnieje ryzyko zwiększenia działania uszkadzającego nerki cyklosporyny lub takrolimusu przy jednoczesnym, stosowaniu z NLPZ - należy monitorować czynność nerek podczas jednoczesnego stosowania.
Leki z grupy NLPZ powodują zmniejszenie wydalania litu przez nerki i zwiększenie jego stężenia w osoczu. Jeśli jednoczesne stosowanie jest konieczne należy kontrolować stężenie litu we krwi i dostosować jego dawkę zarówno podczas skojarzonego stosowania, jak i po odstawieniu leku z grupy NLPZ.
Pacjentów przyjmujących jednocześnie etorykoksyb i metotreksat należy obserwować ze względu na działanie toksyczne metotreksatu. Podczas jednoczesnego stosowania etorykoksybu w dawce 60 mg i doustnego leku antykoncepcyjnego zawierającego 35 µg etynyloestradiolu oraz 0,5 do 1 mg noretyndronu przez 21 dni, stwierdzono zwiększenie wartości AUC0-24 h etynyloestradioiu w stanie stacjonarnym o 37%.
Etorykoksyb podawany w dawce 120 mg z tym samym doustnym lekiem antykoncepcyjnym, jednocześnie lub w odstępie 12 h, wpływał na zwiększenie wartości AUC0-24 h etynyloestradiolu w stanie stacjonarnym od 50% do 60%.
Wybierając doustny iek antykoncepcyjny stosowany jednocześnie z etorykoksybem, należy rozważyć zwiększenie stężenia etynyloestradiolu (zwiększenie ryzyka występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem doustnych leków antykoncepcyjnych, np. żylne incydenty zakrzepowe u kobiet z grupy ryzyka).
Podczas stosowania hormonalnej terapii zastępczej zawierającej skoniugowane estrogeny jednocześnie z etorykoksybem w dawce 120 mg przez 28 dni, stwierdzono zwiększenie średniej wartości AUC0-24 h w stanie stacjonarnym niesprzężonych estrogenów: estronu (41%), ekwiliny (76%) i 17-β-estradiolu (22%).
Wybierając pomenopauzalną HTZ stosowaną jednocześnie z etorykoksybem, należy uwzględnić zwiększenie stężenia estrogenów i zwiększenie ryzyka działań niepożądanych związanych z HTZ. Etorykoksyb nie wywiera klinicznie znaczącego wpływu na farmakokinetykę prednizonu lub prednizolonu.
Etorykoksyb stosowany w dawce 120 mg raz na dobę, przez 10 dni u ochotników, w stanie stacjonarnym nie wpływał na wartość AUC0-24h digoksyny ani na jej wydalanie przez nerki. Stwierdzono zwiększenie Cmax digoksyny (o ok. 33%).
Na ogół nie miało ono istotnego znaczenia klinicznego u większości pacjentów. Niemniej jednak, pacjentów, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia działania toksycznego digoksyny, należy obserwować podczas jednoczesnego stosowania tego leku z etorykoksybem.
Etorykoksyb jest inhibitorem ludzkiej sulfotransferazy, szczególnie jej izoenzymu SULT1EI. Etorykoksyb zwiększa stężenie etynyloestradiolu w surowicy. Zalecane jest zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania etorykoksybu z innymi lekami, metabolizowanymi w pierwszej kolejności przy udziale sulfotransferaz (np, salbutamol w postaci doustnej, minoksydyl).
Nie należy spodziewać się, że etorykoksyb hamuje CYP 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 oraz 3A4. Metabolizm etorykoksybu in vivo zachodzi z udziałem CYP3A4; CYP2D6, CYP2C9, CYP1A2 oraz CYP2C19 również mogą katalizować procesy głównego szlaku metabolicznego etorykoksybu, lecz stopień ich udziału nie został określony w badaniach in vivo.
Ketokonazol, silny inhibitor CYP3A4, stosowany u zdrowych ochotników w dawce 400 mg raz na dobę, przez 11 dni, nie wpływał na farmakokinetykę pojedynczej, 60 mg dawki etorykoksybu (zwiększenie AUC o 43%) w sposób klinicznie istotny.
Jednoczesne podawanie silnych inhibitorów CYP3A4, worykonazolu (doustnie) lub mikonazolu (miejscowego żelu doustnego) i etorykoksybu powoduje niewielki wzrost ekspozycji na etorykoksyb (bez znaczenia klinicznego).
Podczas jednoczesnego stosowania etorykoksybu i ryfampicyny (silny induktor enzymów układu CYP) następowało zmniejszenie stężenia etorykoksybu w osoczu o 65% - podczas jednoczesnego stosowania etorykoksybu i ryfampicyny może dojść do nawrotu objawów choroby.
Pomimo to nie należy zwiększać dawki etorykoksybu, gdyż nie badano preparatu w połączeniu z ryfampicyną w dawkach większych od zalecanych w poszczególnych wskazaniach. Leki zobojętniające nie wpływają na farmakokinetykę etorykoksybu w sposób klinicznie istotny.
Dawkowanie leku Arcoxia
Doustnie.
Lek należy stosować jak najkrócej, w najmniejszej skutecznej dawce dobowej. Należy okresowo dokonywać ponownej oceny potrzeby stosowanialeku łagodzącego objawy oraz stopnia odpowiedzi na leczenie, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów.
Choroba zwyrodnieniowa stawów
zalecana dawka wynosi 30 mg raz na dobę. U niektórych pacjentów z niedostatecznym złagodzeniem objawów, zwiększenie dawki do 60 mg raz na dobę, może zwiększyć skuteczność. W przypadku braku zwiększenia korzyści terapeutycznych, należy rozważyć inne sposoby leczenia.
Reumatoidalne zapalenie stawów
zalecana dawka wynosi 90 mg raz na dobę.
Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
zalecana dawka wynosi 90 mg raz na dobę. W przypadku ostrych zespołów bólowych etorykoksyb należy stosować wyłącznie w okresie występowania ostrych objawów bólowych.
Ostre zapalenie stawów w przebiegu dny moczanowej
zalecana dawka wynosi 120 mg raz na dobę. Podczas badań klinicznych u pacjentów z dną moczanową o ostrym przebiegu etorykoksyb podawano przez 8 dni.
Ból po stomatologicznym zabiegu chirurgicznym
zalecana dawka wynosi 90 mg jeden raz na dobę, a leczenie z zastosowaniem takiej dawki może trwać maksymalnie 3 dni. Niektórzy pacjenci mogą wymagać dodatkowej analgezji pooperacyjnej.
Stosowanie większych dawek niż zalecane w poszczególnych wskazaniach nie wykazało większej skuteczności działania leku, bądź nie przeprowadzono odpowiednich badań. Z tego względu: dawka zalecana w ChZS nie powinna być większa niż 60 mg na dobę. Dawka zalecana w RZS i zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa nie powinna być większa niż 90 mg na dobę.
Dawka zalecana w dnie moczanowej o ostrym przebiegu nie powinna być większa niż 120 mg na dobę, leczenie z zastosowaniem takiej dawki może trwać maksymalnie 8 dni. Dawka zalecana w przypadku ostrego bólu po stomatologicznym zabiegu chirurgicznym nie powinna być większa niż 90 mg na dobę, a leczenie z zastosowaniem takiej dawki może trwać maksymalnie 3 dni.
Nie jest konieczne dostosowanie dawki leku u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów z łagodną niewydolnością wątroby (5-6 punktów wg skali Child-Pugh) nie należy stosować dawki większej niż 60 mg raz na dobę.
U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (7-9 punktów wg skali Child-Pugh) nie należy stosować dawki większej niż 30 mg raz na dobę.
U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (≥10 punktów wg skali Child-Pugh) stosowanie przeciwwskazane. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z klirensem kreatyniny wynoszącym ≥30 ml/min.
Stosowanie u pacjentów z klirensem kreatyniny <30 ml/min jest przeciwwskazane. Lek może być przyjmowany niezależnie od posiłków. Działanie może rozpocząć się szybciej, jeśli preparat zostanie przyjęty na czczo. Należy to uwzględnić w przypadku konieczności uzyskania szybkiego działania przeciwbólowego.
Pacjenci, u których podczas leczenia wystąpią zawroty głowy lub senność, powinni powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
