Axanum - skład
1 kaps. zawiera 81 mg kwasu acetylosalicylowego i 20 mg ezomeprazolu. Lek zawiera sacharozę.
Reklama
Axanum - działanie
Kwas acetylosalicylowy w dawkach kardiologicznych w połączeniu z ezomeprazolem. Kwas acetylosalicylowy hamuje powstawanie eikozanoidu tromboksanu A2 poprzez kowalencyjną, nieodwracalną acetylację seryny w pobliżu miejsca aktywnego cyklooksygenazy. Tromboksan A2 jest krótkotrwałym induktorem agregacji płytek krwi oraz silnym lekiem obkurczającym naczynia krwionośne. Płytki krwi nie mogą syntetyzować nowych cząsteczek enzymu, a więc działanie leku utrzymuje się przez cały okres życia trombocytu, który wynosi 7-10 dni. Działanie profilaktyczne i terapeutyczne kwasu acetylosalicylowego w odniesieniu do tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych opiera się właśnie na tym działaniu. Dawka konieczna dla zahamowania agregacji płytek jest znacznie mniejsza niż dawka przeciwbólowa lub przeciwzapalna. Dla uzyskania ciągłego zahamowania syntezy tromboksanu A2 wystarczająca jest dawka dobowa kwasu acetylosalicylowego wynosząca 75 mg. Ezomeprazol jest S-izomerem omeprazolu i zmniejsza wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Jest on swoistym inhibitorem pompy kwasowej w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka. Hamuje wydzielanie kwasu solnego zarówno podstawowe, jak i stymulowane. Kwas acetylosalicylowy wchłaniany jest głównie z górnego odcinka jelita cienkiego, lecz także z żołądka. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest w ciągu 40 min. Hydroliza kwasu acetylosalicylowego zachodzi w osoczu, wątrobie oraz w erytrocytach. T0.5 kwasu salicylowego jest zależny od dawki, ale ogólnie wynosi 2-3 h po zastosowaniu dawek poniżej 3 g. Po stosowaniu dawek terapeutycznych kwas salicylowy wiąże się w 80% z albuminami osocza. Kwas salicylowy oraz jego metabolity są wydalane z moczem. Ezomeprazol jest niestabilny w środowisku kwaśnym i dlatego jest podawany doustnie w postaci powlekanych granulek dojelitowych. Maksymalne stężenie ezomeprazolu w osoczu występuje w przybliżeniu po 3 h od podania. Biodostępność całkowita wynosi 50% po przyjęciu pojedynczej dawki wynoszącej 20 mg i wzrasta do 68% po podawaniu powtarzanym raz na dobę. Wiąże się w 97% z białkami osocza. Metabolizowany jest przez układ cytochromów P-450 (przy udziale izoenzymów CYP2C19 i CYP3A4), a wydalany głównie w postaci metabolitów - 80% dawki z moczem, pozostała część z kałem. U pacjentów z lekką do umiarkowanej niewydolnością wątroby metabolizm ezomeprazolu może być spowolniony. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby całkowita ekspozycja na ezomeprazol jest 2-krotnie zwiększona. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie należy spodziewać się zmian w metabolizmie ezomeprazolu.
Reklama
Axanum - wskazania
Zapobieganie incydentom sercowo-naczyniowym i naczyniowo-mózgowym u pacjentów potrzebujących długotrwałego stosowania małych dawek kwasu acetylosalicylowego oraz działania profilaktycznego zapobiegającego powstaniu wrzodów żołądka i (lub) dwunastnicy, towarzyszących stosowaniu kwasu acetylosalicylowego.
Reklama
Axanum - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy, ezomeprazol, pochodne benzimidazolu lub na pozostałe składniki leku. Hemofilia. Trombocytopenia. Marskość wątroby. Ciężka niewydolność serca. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (wielkość filtracji kłębuszkowej poniżej 30 ml/min). Jednoczesne stosowanie z nelfinawirem. Ze względu na możliwość występowania reakcji krzyżowych, lek jest przeciwwskazany u pacjentów, u których po zastosowaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) występują objawy astmy, zapalenie błony śluzowej nosa lub pokrzywka.
Reklama
Axanum - ostrzeżenia
Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży (brak danych). Konieczność stosowania ciągłej profilaktyki zdarzeń sercowo-naczyniowych i mózgowo-naczyniowych należy rozpatrywać w oparciu o dostępne wytyczne naukowe oraz zalecenia krajowe. Do czynników ryzyka wystąpienia wrzodów żołądka u pacjentów stosujących małe dawki kwasu acetylosalicylowego należą przypadki choroby wrzodowej w wywiadzie (z powikłaniami włącznie), jednoczesne stosowanie leków przeciwzakrzepowych, kortykosteroidów i (lub) NLPZ, wiek ≥60 lat z chorobami naczyń w wywiadzie lub wiek ≥65 lat lub stwierdzone zakażenie bakterią Helicobacter pylori. Lek nie jest zalecany w stanach krążeniowych zagrażających życiu. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami krzepliwości oraz u pacjentów leczonych lekami przeciwzakrzepowymi. Zalecane jest ostrożne stosowanie leków z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) i (lub) hamujących agregację płytek krwi. U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością serca, zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, a zwłaszcza u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki moczopędne, należy uwzględnić ryzyko zatrzymania płynów w organizmie oraz zaburzenia czynności nerek. Ponadto należy zachować ostrożność u pacjentów z rozpoznaną astmą, alergicznym nieżytem błony śluzowej nosa, przewlekłą chorobą dróg oddechowych i innymi znanymi alergiami. Kwas acetylosalicylowy stosowany w małych dawkach powoduje zmniejszenie wydalania kwasu moczowego - może to być przyczyną napadu dny moczanowej u pacjentów z taką skłonnością. Przed rozpoczęciem leczenia kwasem acetylosalicylowym, u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy lub powikłaniami związanymi z chorobą wrzodową w wywiadzie, zaleca się przeprowadzenie badania na obecność bakterii Helicobacter pylori; w przypadku wykrycia zakażenia należy rozważyć eradykację. Należy uświadomić pacjenta aby poinformował lekarza lub dentystę o stosowaniu leku przed każdym planowanym zabiegiem chirurgicznym oraz przed rozpoczęciem stosowania innego leku. Gdy planowane jest wykonanie zabiegu chirurgicznego należy rozważyć konieczność stosowania leku oraz czy nie jest wskazane chwilowe przerwanie stosowania. Jeśli jest niezbędne chwilowe przerwanie leczenia przeciwpłytkowego, lek należy odstawić na minimum 7 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów (np. znacznego, niezamierzonego zmniejszenia masy ciała, uporczywych wymiotów, zaburzeń połykania, krwawych wymiotów lub smolistych stolców), a także w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia wrzodu żołądka, należy wykluczyć charakter nowotworowy zmian, ponieważ leczenie ezomeprazolem może łagodzić objawy i przyczyniać się do opóźnienia rozpoznania. Pacjenci leczeni długotrwale (szczególnie ci, którzy leczeni są dłużej niż rok) powinni pozostawać pod regularną obserwacją. Lek nie jest zalecany u pacjentów ze wskazaniem do stosowania podwójnej terapii przeciwzakrzepowej z klopidogrelem. Leczenie inhibitorami pompy protonowej może prowadzić do niewielkiego zwiększenia ryzyka zakażeń takimi bakteriami jak Salmonella i Campylobacter. Lek zawiera sacharozę - nie należy go stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharozy-izomaltazy.
Reklama
Axanum - ciąża
Leku nie należy stosować u kobiet w ciąży chyba, że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia ezomeprazolem z kwasem acetylosalicylowym. Od początku szóstego miesiąca ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą powodować: u płodu - wady układu krążeniowego i oddechowego (w tym przedwczesne zamknięcie przewodu Botalla i nadciśnienie tętnicze), zaburzenia czynności nerek, które może prowadzić do niedoczynności nerek z małowodziem, hamowanie czynności trombocytów oraz u noworodka i matki pod koniec ciąży - możliwe wydłużenie czasu krwawienia i działanie przeciwagregacyjne, które może się pojawić nawet po zastosowaniu bardzo małych dawek, osłabianie skurczów macicy, skutkujące opóźnieniem lub przedłużeniem akcji porodowej. Zażywanie kwasu acetylosalicylowego w odstępie 5 dni od określonego terminu porodu powoduje zwiększoną skłonność do krwawienia u matki i płodu lub noworodka. Podczas III trymestru ciąży kwas acetylosalicylowy może być stosowany wyłącznie po dokładnym rozpatrzeniu ryzyka w stosunku do korzyści i w małych dawkach; nie należy przekraczać dawki 150 mg na dobę. Kwasu acetylosalicylowego nie należy stosować w dniach poprzedzających przewidywany termin porodu. Istnieją jedynie ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania ezomeprazolu u kobiet w ciąży. Dane dotyczące narażenia pacjentek w ciąży na mieszaninę racemiczną omeprazolu nie wykazały wpływu na powstawanie wady rozwojowych ani szkodliwego działania na płód. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie, biorąc pod rozwagę korzyści karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki. Istnieją dowody na to, że lek blokujący syntezę prostaglandyn może powodować zaburzenia płodności u kobiet przez wpływ na owulację - działanie to jest przemijające po przerwaniu leczenia.
Reklama
Axanum - efekty uboczne
Działania niepożądane zgłaszane przez pacjentów stosujących połączenie małej dawki kwasu acetylosalicylowego (75-325 mg/dobę) i ezomeprazolu (20-40 mg/dobę) podczas badań klinicznych: często - ból głowy, ból brzucha, biegunka, niestrawność, wzdęcia, nudności/wymioty, zaparcie; niezbyt często - reakcje alergiczne, obrzęki obwodowe, dna moczanowa, hipoglikemia, bezsenność, zawroty głowy, parestezje, senność, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, zapalenie błony śluzowej nosa, astma, krwawienie z nosa, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, stany zapalne, pokrzywka, świąd, wysypka; rzadko - trombocytopenia, reakcje nadwrażliwości (gorączka, obrzęki i reakcje anafilaktyczne/wstrząs), hiponatremia, depresja, zaburzenia smaku, szumy uszne, skurcz oskrzeli, owrzodzenie żołądka, dwunastnicy, zapalenie błony śluzowej żołądka, zakażenia drożdżakowe, zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez, łysienie, bóle stawów i mięśni, złe samopoczucie. Działania niepożądane zgłaszane dla kwasu acetylosalicylowego: często - wydłużony czas krwawienia; niezbyt często - krwawienia samoistne, poważne epizody krwawień; rzadko - niedokrwistość mikrocytowa, zaburzenia czynności nerek, krwawienie dziąseł, ciężkie krwawienia z przewodu pokarmowego; bardzo rzadko - stany splątania, rumień wielopostaciowy. Działania niepożądane zgłaszane dla ezomeprazolu: rzadko - leukopenia, pobudzenie, stany splątania, niewyraźne widzenie, nadwrażliwość na światło, nadmierna potliwość; bardzo rzadko - agranulocytoza, pancytopenia, hipomagnezemia, agresja, omamy, niewydolność wątroby, encefalopatia wątrobowa, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, słabość mięśni, śródmiąższowe zapalenie nerek, ginekomastia.
Axanum - interakcje
Działanie hiponatremiczne oraz obniżające ciśnienie tętnicze wywoływane przez inhibitory ACE może być osłabione po jednoczesnym zastosowaniu kwasu acetylosalicylowego ze względu na jego pośredni wpływ na szlak konwersji angiotensyny przy udziale reniny. Jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego oraz acetazolamidu może prowadzić do wysokiego stężenia acetazolamidu w surowicy (i toksyczności) ze względu na konkurowanie obu związków o pierwszeństwo wydzielania na poziomie kanalików nerkowych. Skojarzone stosowanie terapii przeciwzakrzepowej oraz kwasu acetylosalicylowego wymaga zachowania ostrożności z powodu zwiększonego ryzyka krwawienia. Istnieje także zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia podczas jednoczesnego stosowania kwasu acetylosalicylowego oraz innych leków przeciwpłytkowych. Salicylan może wypierać związaną z białkami fenytoinę i kwas walproinowy, prowadząc do zmniejszenia całkowitego stężenia fenytoiny oraz do zwiększenia stężenia kwasu walproinowego w surowicy. Działanie leków β-adrenolitycznych obniżające ciśnienie tętnicze może być zmniejszone wskutek jednoczesnego podawania kwasu acetylosalicylowego ze względu na hamowanie prostaglandyn nerkowych, co prowadzi do zmniejszenia nerkowego przepływu krwi oraz zatrzymania soli i płynów w organizmie. Skuteczność leków moczopędnych u pacjentów z chorobą podstawową nerek lub układu krążenia może być zmniejszona przez jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego ze względu na hamowanie prostaglandyn nerkowych prowadzące do zmniejszenia nerkowego przepływu krwi oraz zatrzymania soli i płynów w organizmie. Kwas acetylosalicylowy może zmniejszać klirens nerkowy metotreksatu, prowadząc do jego toksycznego działania na szpik kostny, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności nerek; należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania metotreksatu i kwasu acetylosalicylowego. Jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego oraz NLPZ może zwiększać ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy oraz związanych z tym krwawień i prowadzić do osłabienia czynności nerek. Wyniki badań nie są jednoznaczne i z niektórych wynika, że jednoczesne podanie ibuprofenu osłabia działanie kwasu acetylosalicylowego, polegające na hamowaniu agregacji płytek krwi. Brak jednoznacznych wyników wykazujących zmniejszenie przez ibuprofen działania sercowo-naczyniowego kwasu acetylosalicylowego. Nie stwierdzono, aby ta potencjalna interakcja miała znaczenie kliniczne. Zastosowanie kortykosteroidów może również zwiększyć ryzyko choroby wrzodowej i krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego i (lub) dwunastnicy. Kwas acetylosalicylowy w umiarkowanych dawkach może zwiększać skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych, prowadząc do rozwoju hipoglikemii. Salicylany wykazują działanie antagonistyczne względem urykozurycznego działania leków nasilających wydalanie kwasu moczowego. Ezomeprazol może zmieniać wchłanianie leków, których biodostępność zależy od pH - może zmniejszać wchłanianie ketokonazolu i itrakonazolu oraz zwiększać wchłanianie digoksyny. Stwierdzono, że omeprazol reaguje z niektórymi inhibitorami proteaz - zwiększenie pH w układzie pokarmowym podczas leczenia może wpływać na wchłanianie inhibitorów proteaz. W przypadku stosowania atazanawiru i nelfinawiru, stwierdzono zmniejszenie ich stężenia w osoczu podczas jednoczesnego stosowania z omeprazolem - ze względu na podobne efekty farmakodynamiczne i właściwości farmakokinetyczne omeprazolu i ezomeprazolu, jednoczesne podawanie ezomperazolu i atazanawiru nie jest zalecane, natomiast jednoczesne stosowanie ezomeprazolu i nelfinawiru jest przeciwwskazane. Ezomperazol hamuje aktywność CYP2C19 i może zwiększać stężenie we krwi leków metabolizowanych przez ten izoenzym, tj.: diazepam, cytalopram, imipramina, klomipramina, fenytoina itp. - może być konieczne (szczególnie w przypadku pacjentów stosujących ezomeprazol doraźnie) zmniejszenie dawek tych leków. W pojedynczych przypadkach, podczas równoczesnego stosowania ezomeprazolu z warfaryną obserwowano zmiany wartości INR; zaleca się kontrolowanie współczynnika INR w trakcie rozpoczynania i kończenia podawania leku pacjentom podczas leczenia skojarzonego. Stosowanie z cyzaprydem może powodować wydłużenie T0,5 ezomeprazolu i zwiększenie AUC. Ezomeprazol nie ma klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę amoksycyliny lub chinidyny. Nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji w trakcie jednoczesnego stosowania naproksenu lub rofekoksybu. Jednoczesne podawanie ezomeprazolu z lekiem hamującym CYP3A4 (np. klarytromycyną w dawce 500 mg 2 razy na dobę) powoduje zwiększenie ekspozycji na esomperazol. Jednoczesne podawanie preparatu z innymi lekami hamującymi jednocześnie CYP3A4 i CYP2C19 może powodować ponad dwukrotne zwiększenie ekspozycji na omeprazol. Jednoczesne stosowanie worykonazolu, inhibitora CYP2C19 i CYP3A4 zwiększało AUC o 280%. Nie ma konieczności rutynowego dostosowywania dawki ezomeprazolu w opisanych sytuacjach (leki wpływające na izoenzymy CYP2C19 i CYP3A4), jednak należy rozważyć dostosowanie dawki u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, u których wskazane jest długotrwałe leczenie. Zastosowanie substancji czynnych indukujących zwiększoną aktywność CYP2C19, CYP3A4 lub obu wymienionych cytochromów (takich jak ryfampicyna i dziurawiec) może prowadzić do zmniejszenia stężenia ezomeprazolu w osoczu poprzez zwiększenie tempa jego metabolizmu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania ezomeprazolu i klopidogrelu.
Axanum - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: zwykle zalecana dawka wynosi 1 kaps. na dobę.
Axanum - uwagi
