Benazepril Stada - skład
1 tabl. powl. zawiera 5 mg, 10 mg lub 20 mg chlorowodorku benazeprylu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Benazepril Stada - działanie
Silny inhibitor konwertazy angiotensyny. Podanie benazeprylu pacjentom z nadciśnieniem tętniczym powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi w tym samym stopniu, niezależnie od pozycji ciała, bez kompensacyjnego przyspieszenia czynności serca. Naczyniowy opór obwodowy jest zmniejszany bez zmiany lub ze zwiększeniem pojemności minutowej serca. Zwiększa się nerkowy przepływ krwi bez zmiany filtracji kłębuszkowej. Działanie przeciwnadciśnieniowe rozpoczyna się po 1 h od podania leku i utrzymuje się przez 24 h. Terapia benazeprylem zmniejsza objawy u pacjentów z niewydolnością serca. Chlorowodorek benazeprylu jako prolek jest metabolizowany do benazeprylatu, który jest jedynym czynnym metabolitem. Po podaniu doustnym wchłaniane jest co najmniej 37% dawki. W około 95% wiąże się z białkami osocza. Benazeprylat jest wydalany głównie w postaci niezmienionej z żółcią i moczem. T0,5 benazeprylatu wynosi 10-11 h. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek występuje wolniejsza eliminacja i zwiększona kumulacja chlorowodorku benazeprylu.
Reklama
Benazepril Stada - wskazania
Nadciśnienie tętnicze samoistne. Zastoinowa niewydolność serca - w leczeniu skojarzonym z lekami moczopędnymi, a w szczególności z glikozydami naparstnicy w przypadkach ciężkiej zastoinowej niewydolności serca.
Reklama
Benazepril Stada - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na chlorowodorek benazeprylu, inne inhibitory ACE lub pozostałe składniki preparatu. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie, związany z wcześniejszym stosowaniem inhibitorów ACE. Dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. Obustronne zwężenie tętnicy nerkowej. Stan po przeszczepieniu nerki. Hemodynamicznie istotne zwężenie zastawki aortalnej lub zastawki dwudzielnej/kardiomiopatia przerostowa. Pierwotny hiperaldosteronizm. II i III trymestr ciąży.
Reklama
Benazepril Stada - ostrzeżenia
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym otrzymujących benazepryl, wystąpienie niedociśnienia tętniczego jest bardziej prawdopodobne w przypadku chorych odwodnionych, np. na skutek wcześniejszego leczenia moczopędnego, stosowania diety ubogosodowej, dializy, biegunki, wymiotów lub jeśli występuje ciężkie nadciśnienie reninozależne. Leczenie benazaprylem pacjentów ze zwiększonym ryzykiem objawowego niedociśnienia tętniczego należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarską, pacjenci powinni oni pozostawać pod dokładną obserwacją przez pierwsze 2 tyg. leczenia oraz po każdym zwiększeniu dawki leku. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy wyrównać istniejące niedobory sodu i hipowolemię. Podobne zalecenia powinny być zastosowane u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i z zaburzeniami krążenia mózgowego, u których znaczne obniżenie ciśnienia krwi może doprowadzić do zawału mięśnia sercowego lub epizodu naczyniowo-mózgowego. Ciśnienie tętnicze krwi i parametry laboratoryjne należy uważnie kontrolować u pacjentów: z hiponatremią lub hipowolemią, z ciężką dekompensacją serca, w wieku powyżej 65 lat, z ciężkim nadciśnieniem tętniczym. Lek powinien być ostrożnie stosowany u pacjentów z niewydolnością nerek - należy ściśle kontrolować czynność nerek. Niewydolność nerek obserwowano w trakcie stosowania inhibitorów ACE, zwłaszcza u pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub współistniejącą chorobą nerek. U pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie niezwiązanym z leczeniem inhibitorami ACE istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku podczas stosowania inhibitora ACE. U pacjentów dializowanych z użyciem poliakrylonitrowych błon dializacyjnych o dużej przepuszczalności lub podczas leczenia odczulającego (np. jadem owadów błonkoskrzydłych), jednocześnie stosujących benazepryl, istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznych. Lek należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z kolagenozą naczyń, stosujących leki immunosupresyjne, przyjmujących allopurynol lub prokainamid. Ostrożnie stosować u pacjentów z ryzykiem hiperkaliemii (m.in. z niewydolnością nerek, cukrzycą). U pacjentów poddanych dużym zabiegom chirurgicznym lub w trakcie znieczulenia środkami o właściwościach hipotensyjnych benazepryl może powodować niedociśnienie tętnicze i wstrząs. U pacjentów, u których podczas stosowania leczenia rozwinęła się żółtaczka lub odnotowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych należy przerwać stosowanie benazeprylu i zastosować odpowiednie postępowanie. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej lub mitralnej. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zostało ustalone. Preparat zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Benazepril Stada - ciąża
Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE podczas I trymestru ciąży, stosowanie w II i III trymetrze jest przeciwwskazane. Leczenie inhibitorami ACE w czasie II i III trymestru ciąży prowadzi do toksycznego działania na płód ludzki (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia kości pokrywy czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, hipotonia, hiperkaliemia). Jeżeli narażenie na inhibitory ACE wystąpiło od II trymestru ciąży zaleca się badanie ultrasonograficzne nerek i układu kostnego. Noworodki matek przyjmujących inhibitory ACE powinny być obserwowane w kierunku hipotonii. Ze względu na potencjalne działanie na układ sercowo-naczyniowy i nerki oraz niewystarczające doświadczenie, nie należy stosować benazeprylu podczas karmienia piersią oraz przez kilka tygodni po porodzie. W przypadku starszych dzieci, można rozważyć podanie preparatu kobietom karmiącym piersią, jeśli takie leczenie jest konieczne u matki, ale należy obserwować, czy u dziecka nie występują działania niepożądane.
Reklama
Benazepril Stada - efekty uboczne
Często: zmniejszenie stężenia hemoglobiny i stężenia hematokrytu, liczby leukocytów i płytek krwi, ból głowy, zaburzenia równowagi, zmęczenie, senność, apatia, ciężkie niedociśnienie z hipotonią ortostatyczną (szczególnie u pacjentów z grupy dużego ryzyka), zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia widzenia, kołatanie serca, kaszel, zapalenie oskrzeli, nudności, ból brzucha, niestrawność, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, napadowe zaczerwienienie, nadwrażliwość na światło, wysypka, świąd, zaburzenia czynności nerek, częste oddawanie moczu. Niezbyt często: niedokrwistość, niedokrwistość aplastyczna, małopłytkowość, leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, zmienność nastroju, parestezje, zaburzenia smaku, zaburzenia snu, splątanie, nerwowość, impotencja, duszność, zapalenie zatok, zapalenie błony śluzowej nosa, wymioty, biegunka, zaparcie, jadłowstręt, obrzęk jelit, kamica żółciowa (szczególnie u pacjentów z zapaleniem pęcherzyka żółciowego), białkomocz, postępujące pogorszenie czynności nerek. Rzadko: objawowe niedociśnienie tętnicze, ból w klatce piersiowej, dusznica bolesna, zaburzenia rytmu serca, zapalenie wątroby (głównie cholestatyczne), żółtaczka cholestatyczna, pokrzywka, zespół Stevensa-Johnsona, reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, ust, języka, głośni i (lub) krtani), ból stawów i mięśni, zapalenie stawów, mocznica, ostra niewydolność nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zespół rozpoczynający się żółtaczką zastoinową postępującą do piorunującej wątroby, prowadzącej czasem do zgonu. Bardzo rzadko: niedokrwistość hemolityczna, zaburzenia smaku, szum w uszach, zawał serca, epizod niedokrwienny mózgu (prawdopodobnie wtórnie do nasilonej hipotonii u pacjentów z grupy ryzyka), tachykardia, skurcz oskrzeli, zapalenie języka, suchość w jamie ustnej, zapalenie trzustki, niedrożność jelit, wyłysienie, łuszczyca, zespół Raynauda. Ponadto obserwowano zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi, obrzęk naczynioruchowy jelita cienkiego, reakcje rzekomoanafilaktyczne, hiperkaliemię.
Benazepril Stada - interakcje
U pacjentów leczonych lekami moczopędnymi, szczególnie u pacjentów z niedoborem płynu wewnątrznaczyniowego i (lub) soli, po rozpoczęciu leczenia inhibitorami ACE może wystąpić znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi; aby temu zapobiec należy przed podaniem inhibitora ACE odstawić leki moczopędne na co najmniej 3 dni i zwiększyć podaż soli oraz rozpocząć leczenie mniejszą dawką inhibitora ACE i ostrożnie ją zwiększać. Leki przeciwnadciśnieniowe, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, środki znieczulające mogą nasilać działanie hipotensyjne benazeprylu i wywoływać nasilone objawowe niedociśnienie tętnicze. Także jednoczesne podawanie benazeprylu z preparatami nitrogliceryny, innymi azotanami oraz innymi lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne może powodować dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Preparaty potasu, leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren, amiloryd, eplerenon) lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas mogą znacząco zwiększać stężenie potasu we krwi, zwłaszcza u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek - nie zaleca się jednoczesnego stosowania. Sympatykomimetyki osłabiają przeciwnadciśnieniowe działanie benazeprylu. Allopurynol, prokainamid, cytostatyki, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy stosowane ogólnie i inne leki powodujące zmiany w obrazie krwi stosowane jednocześnie z benazeprylem zwiększają ryzyko wystąpienia hematologicznych działań niepożądanych, szczególnie leukocytozy lub leukopenii. Podczas jednoczesnego stosowania związków litu obserwowano zwiększenie stężenia litu we krwi z objawami toksyczności (należy zachować ostrożność i kontrolować stężenie litu we krwi). Podczas jednoczesnego stosowania leków moczopędnych zwiększa się ryzyko toksyczności litu. Jednoczesne stosowanie leków przeciwcukrzycowych (insulina i doustne leki hipoglikemizujące) zwiększa ryzyko wystąpienia hipoglikemii, szczególnie podczas pierwszych tygodni leczenia skojarzonego oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Leki z grupy NLPZ osłabiają działanie przeciwnadciśnieniowe oraz powodują pogorszenie czynności nerek. Heparyna zwiększa ryzyko hiperkaliemii. Podczas jednoczesnego stosowania z alkoholem nasila się działanie przeciwnadciśnieniowe benazeprylu i działanie alkoholu. Chlorek sodu osłabia działanie hipotensyjne benazeprylu.
Benazepril Stada - dawkowanie
Doustnie. Nadciśnienie tętnicze samoistne: 10-20 mg na dobę w 1-2 dawkach. Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg. Zastoinowa niewydolność serca: początkowo 2,5 mg na dobę; po 2-4 tyg. dawkę można zwiększyć do 5 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg na dobę. W przypadku zaburzeń czynności nerek, w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego dawkę należy zmniejszyć, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min. W przypadku niewydolności nerek, podobnie jak u pacjentów z niewydolnością serca, nie należy przekraczać dawki 10 mg.
Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłku, popijając wystarczającą ilością płynu. Dawka dobowa preparatu powinna być przyjmowana rano w pojedynczej dawce, może być także podzielona na 2 dawki - przyjmowane rano i wieczorem. Tabletki można dzielić na połowy.
Benazepril Stada - uwagi
Preparat może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.
