Betadine - skład
1 ml roztworu zawiera 100 mg jodowanego powidonu.
Reklama
Betadine - działanie
Preparat dezynfekujący, zawierający kompleks jodu z powidonem. Połączenie to zapewnia stałe uwalnianie aktywnego jodu (przedłużone uwalnianie) oraz zmniejsza drażniące właściwości na skórę, błony śluzowe i rany. Wolny jod reaguje z grupami -SH i -OH aminokwasów wchodzących w skład enzymów i białek strukturalnych drobnoustrojów, w wyniku czego dochodzi do ich zniszczenia i unieczynnienia. Lek działa na: bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne, Gardenella vag., Treponema pallium, mykolpazmy, chlamydie, grzyby (np. Candida), wirusy (w tym Herpes i HIV), pierwotniaki (np. Trichomonas) i zarodniki. Kompleks powidonu i jodu jest skuteczny przy pH 2-7. Nie spotyka się oporności na preparat, nawet w razie przewlekłego stosowania. Istnieje możliwość wchłaniania jodu, co zależy m.in. od sposobu i czasu stosowania, ilości użytego preparatu oraz od rozległości rany. Ze względu na masę cząsteczkową powidonu (35 000-55 000), może dojść do jego retencji. Wydalanie, zarówno jodu jak i powidonu, odbywa się przez nerki.
Reklama
Betadine - wskazania
Dezynfekcja skóry przed iniekcją, pobraniem krwi, biopsją igłową, transfuzją. Dezynfekcja skóry i błon śluzowych przed zabiegami chirurgicznymi. Aseptyczne zaopatrzenie ran. Leczenie infekcji bakteryjnych i grzybiczych. Całkowita i częściowa dezynfekcja pacjenta przed zabiegiem operacyjnym (kąpiel antyseptyczna).
Reklama
Betadine - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na jod lub inne składniki preparatu, nadczynność tarczycy lub inne jawne choroby tarczycy, opryszczkowe zapalenie skóry (choroba Duhringa), niewydolność nerek, okres przed i po leczeniu radioaktywnym jodem lub badaniu z użyciem jodu radioaktywnego.
Reklama
Betadine - ostrzeżenia
W związku z tym, że nie można zdecydowanie wykluczyć późniejszego rozwoju nadczynności tarczycy u pacjentów z utajonymi zaburzeniami czynności tarczycy (szczególnie u osób w podeszłym wieku), długotrwałe stosowanie (dłużej niż 14 dni) preparatu lub jego stosowanie na dużych powierzchniach skóry (ponad 10% powierzchni ciała) jest dozwolone jedynie po starannym rozważeniu korzyści i ryzyka. Tacy pacjenci wymagają obserwacji pod kątem wczesnych objawów nadczynności tarczycy i w razie konieczności kontrolowania czynności tarczycy, nawet po zaprzestaniu leczenia (do 3 miesięcy). Podczas przygotowania do operacji należy unikać zbierania się preparatu pod pacjentem. W przypadkach podrażnienia skóry, kontaktowego zapalenia skóry lub nadwrażliwości, należy zaprzestać stosowania preparatu. Pacjenci z wolem tarczycy, guzkami tarczycy lub innymi nieostrymi chorobami tarczycy są zagrożeni rozwojem nadczynności tarczycy po podaniu dużych ilości jodu. W tej populacji pacjentów nie należy stosować preparatu przez dłuższy okres czasu i na duże powierzchnie skóry, o ile nie ma ku temu ścisłych wskazań. Nawet po zakończeniu leczenia należy prowadzić obserwację wczesnych objawów nadczynności tarczycy i w razie konieczności kontrolować czynność tarczycy. U noworodków i niemowląt do 6. miesiąca życia preparat można stosować wyłącznie w przypadku potwierdzonego rozpoznania i ścisłych wskazań do stosowania; należy monitorować czynność tarczycy. Noworodki i niemowlęta są zagrożone rozwojem niedoczynności tarczycy po podaniu dużych ilości jodu. U noworodków i niemowląt, z uwagi na znaczne przenikanie leku przez skórę i zwiększoną wrażliwość na jod, stosowanie należy ograniczyć do bezwzględnego minimum. Należy zachować szczególną ostrożność w razie stosowania preparatu u pacjentów z występującą wcześniej niewydolnością nerek. Unikać kontaktu z oczami. Jeśli preparat dostanie się do oczu należy rozchylić powieki i płukać oczy dużą ilością bieżącej wody przez 10-15 min. Pacjenta powinien zbadać okulista.
Reklama
Betadine - ciąża
Stosowanie leku po drugim miesiącu ciąży i w okresie karmienia piersią jest dozwolone jedynie w przypadku dokładnej diagnozy i bezwzględnych wskazań do zastosowania preparatu (należy monitorować matkę i dziecko pod kątem czynności tarczycy). Leczenie należy ograniczyć do krótkiego okresu czasu. Jod przenika przez łożysko i do mleka kobiecego. Jod osiąga w mleku matki większe stężenia niż w surowicy. Jodowany powidon może indukować przemijającą niedoczynność tarczycy ze zwiększeniem stężenia TSH u płodu lub noworodka. Należy bezwzględnie chronić niemowlę przed połknięciem preparatu.
Reklama
Betadine - efekty uboczne
Rzadko: nadwrażliwość, kontaktowe zapalenie skóry (z objawami takimi jak rumień, niewielkie pęcherze i świąd). Bardzo rzadko: reakcja anafilaktyczna, nadczynność tarczycy czasami z objawami takimi jak tachykardia lub niepokój ruchowy (u pacjentów z chorobą tarczycy w wywiadzie po wyraźnym wychwycie jodu, np. po długotrwałym stosowaniu preparatu do leczenia ran i oparzeń na dużych powierzchniach skóry), obrzęk naczynioruchowy. Częstość nieznana: niedoczynność tarczycy (po przedłużonym lub intensywnym stosowaniu), chemiczne oparzenie skóry (na skutek zbierania się roztworu pod pacjentem w czasie przygotowywania do operacji), zaburzenia czynności nerek oraz po wychwycie dużych ilości jodowanego powidonu (np. w przebiegu leczenia oparzeń) – zaburzenia elektrolitowe, kwasica metaboliczna, ostra niewydolność nerek, nieprawidłowa osmolarność krwi.
Betadine - interakcje
Jednoczesne stosowanie jodowanego powidonu z nadtlenkiem wodoru, enzymatycznymi preparatami do leczenia ran zawierającymi srebro lub taulorydynę oraz środkami antyseptycznymi może być przyczyną wzajemnego osłabiania efektów działania tych preparatów. Unikać jednoczesnego stosowania preparatu z: lekami zawierającymi rtęć (ryzyko powstania żrącego związku jodu i rtęci), preparatami o właściwościach redukujących, kwasowych lub zawierających alkaloidy. Mogą wystąpić reakcje z białkiem i nienasyconymi kompleksami organicznymi, które mogą być kompensowane przez większe dawki jodowanego powidonu. Unikać przewlekłego stosowania, szczególnie na dużych powierzchniach, u osób leczonych litem. Preparaty jodowanego powidonu, w razie zastosowania na tę samą lub sąsiadującą okolicę skóry jednocześnie lub tuż po aplikacji preparatów zawierających oktenidynę, mogą spowodować przemijające przebarwienie danej okolicy.
Betadine - dawkowanie
Miejscowo, w postaci nierozcieńczonej lub jako 10% lub 1% roztwór wodny, w zależności od miejsca aplikacji. W dezynfekcji skóry przed iniekcją, pobraniem krwi, biopsją igłową, transfuzją lub infuzją roztwór nakłada się na nieuszkodzoną skórę na 1-2 min. Do zaopatrywania ran, w dezynfekcji błon śluzowych i w leczeniu infekcji bakteryjnych i grzybiczych stosować roztwór 10%. Do kąpieli aseptycznej 1% roztwór nanosi się równomiernie na ciało pacjenta i po 2 min spłukuje wodą. Roztwór preparatu rozcieńcza się tuż przed jego zastosowaniem. U noworodków i niemowląt do 6. miesiąca życia preparat można stosować wyłącznie w przypadku potwierdzonego rozpoznania i ścisłych wskazań do zastosowania; należy monitorować czynność tarczycy.
Betadine - uwagi
Lek może zaburzać wyniki niektórych badań i utrudniać przeprowadzanie niektórych zabiegów - scyntygrafia tarczycy, oznaczanie jodu związanego z białkiem, zabiegi diagnostyczne i lecznicze z zastosowaniem radioaktywnego jodu (po zakończeniu leczenia należy zachować odstęp co najmniej 1-4 tyg. przed ich wykonaniem), test toluidynowy i z żywicą gwajakową na hemoglobinę i glukozę w stolcu i moczu. Utleniające właściwości jodu mogą być przyczyną korozji metali, a także powodować odwracalne odbarwienie materiałów tekstylnych. Nasilenie zabarwienia preparatu jest wskaźnikiem intensywności jego działania (jaśniejszy kolor wskazuje na słabsze działanie przeciwbakteryjne). Ekspozycja na światło i temp. powyżej 40st. C przyspiesza rozkład preparatu.
