Betamann - skład
1 ml roztworu zawiera 1,118 mg lub 3,354 mg chlorowodorku metypranololu (co odpowiada 1 mg lub 3 mg metypranololu).
Reklama
Betamann - działanie
Nieselektywny antagonista receptorów β-adrenergicznych do stosowania miejscowego. Lek zmniejsza ciśnienie śródgałkowe poprzez zmniejszenie wytwarzania cieczy wodnistej. Do 5% dawki jest wchłaniane przez rogówkę, lek ma powinowactwo do struktur rogówki i oka wewnętrznego. Metypranolol jest pro-lekiem, jest szybko i całkowicie metabolizowany do aktywnego biologicznie deacetylometypranololu. T0,5 wynosi 3 h.
Reklama
Betamann - wskazania
Leczenie zwiększonego ciśnienia wewnątrzgałkowego (nadciśnienie oczne), przewlekłej postaci jaskry otwartego kąta przesączania, jaskry wywołanej wrodzonym brakiem soczewki oka lub operacyjnego jej usunięcia (jaskra w bezsoczewkowości). Leczenie innych postaci jaskry takich jak: jaskra błony torebki, jaskra barwnikowa, jaskra młodzieńcza, jaskra krwotoczna.
Reklama
Betamann - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Nadreaktywność oskrzeli, astma oskrzelowa istniejąca lub w wywiadzie, przewlekłe obturacyjne choroby dróg oddechowych. Bradykardia zatokowa, blok przedsionkowo-komorowy II i IIIst., objawowa niewydolność sercowa, wstrząs kardiogenny, zmniejszenie ciśnienia krwi, ostatnie stadia niewydolności krążenia. Kwasica metaboliczna. Zwyrodnieniowe zaburzenia rogówki.
Reklama
Betamann - ostrzeżenia
U dzieci preparat może być stosowany po dokładnej analizie korzyści i ryzyka, a pacjent powinien znajdować się pod stałą obserwacją. Ostrożnie stosować u pacjentów ze skłonnością do skurczów oskrzeli (np. astma oskrzelowa).
Reklama
Betamann - ciąża
Preparat może być stosowany w ciąży (szczególnie podczas I trymestru), tylko jeżeli jest to bezwzględnie wskazane, a korzyści dla matki przewyższają zagrożenie dla płodu. Nie stosować w okresie karmienia piersią.
Reklama
Betamann - efekty uboczne
Rzadko: przemijające pieczenie po podaniu, zmniejszenie poziomu sekrecji łez, krótkotrwałe obniżenie czułości rogówki, reakcje alergiczne. Bardzo rzadko: zapalenie błony naczyniowej przedniego odcinka oka. Na początku terapii może pojawić się ból głowy, który przeminie po kilku dniach. U pacjentów ze skłonnością do skurczów oskrzeli (np. astma oskrzelowa) może pojawić się niewydolność oddechowa (skurcz oskrzeli). Dodatkowe działania niepożądane, które mogą wystąpić po zastosowaniu preparatu, a obserwowane były po zastosowaniu metypranololu w formie doustnej lub w większych dawkach: niezbyt często - uczucie zmęczenia, ból i zawroty głowy, oszołomienie, parestezje, uczucie zimna w kończynach górnych i dolnych, zaburzenia snu, skurcze mięśni i (lub) ich niewydolność; rzadko - zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, wzmożona niewydolność mięśnia sercowego, bradykardia, zaburzenia przewodzenia w sercu, zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, zaburzenia dostarczania tlenu do płuc, zapalenie spojówek, reakcje skórne, zaburzenia krążenia obwodowego, hipoglikemia, zmiany w morfologii krwi, zaburzenia potencji, suchość w ustach; bardzo rzadko - depresja, omamy; pojedyncze przypadki - silny napad dusznicy bolesnej.
Betamann - interakcje
Jednoczesne podawanie innych leków zmniejszających ciśnienie wewnątrzgałkowe (np. leki zwężające źrenicę) powoduje zwiększenie działania leku. Dodatkowe interakcje, których wystąpienia nie można wykluczyć, a obserwowane były po zastosowaniu metypranololu w formie doustnej lub w większych dawkach. Należy zachować ostrożność podczas równoczesnego stosowania doustnej postaci metypranololu z blokerami kanału wapniowego (werapamil, diltiazem). Równoczesne stosowanie leku z noradrenaliną lub inhibitorami MAO, jak również nagłe przerwanie jednoczesnego leczenia klonidyną może wywołać znaczny wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Jednoczesne stosowanie trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych, barbituranów, pochodnych fenotiazyny, substancji o działaniu narkotycznym, leków zmniejszających ciśnienie krwi, leków moczopędnych, leków rozszerzających naczynia krwionośne może spowodować zmniejszenie ciśnienia krwi. Depresyjny efekt działania metypranololu na serce może zostać wzmocniony poprzez równoczesne podanie substancji o działaniu narkotycznym i (lub) leków przeciwarytmicznych. Efekt chronotropowy ujemny oraz dromotropowy ujemny działania leku może zostać nasilony poprzez równoczesne podanie rezerpiny, klonidyny, α-metyldopy, guanfacyny, glikozydów nasercowych. Leki blokujące receptory β mogą nasilić efekt zwiotczający mięśnie tubokuraryny. Jednoczesne stosowanie z insuliną i innymi lekami przeciwcukrzycowymi może wywołać lub nasilać zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia). W szczególnych przypadkach (np. stres) objawy te mogą być zamaskowane. Jednoczesne stosowanie leków przeciwarytmicznych o efekcie działania podobnym do chinidyny może nasilić depresyjne działanie metypranololu na serce. Przy regularnym stosowaniu leków blokujących receptory β łącznie z β2-sympatykomimetykami, efekt działania β2-sympatykomimetyków może być zmniejszony, jak również może zostać wywołany silny skurcz oskrzeli.
Betamann - dawkowanie
Miejscowo. 1 kropla do worka spojówkowego 2 razy na dobę. Leczenie należy rozpocząć preparatem o stężeniu 1 mg/ml. Jeżeli nadciśnienie nie zmniejsza się, należy zastosować większe stężenie preparatu. W zależności od efektów leczenia można stosować 1 dawkę na dobę.
Betamann - uwagi
Podczas leczenia należy regularnie kontrolować ciśnienie wewnątrzgałkowe i stan rogówki (badanie lampą szczelinową co 4-6 tyg.). Preparat zawiera chlorek benzalkoniowy, który może powodować podrażnienie oczu i uszkadzać miękkie soczewki kontaktowe. Należy unikać kontaktu leku z miękkimi soczewkami kontaktowymi. Przed zakropleniem preparatu należy usunąć soczewki kontaktowe, można je ponownie założyć po upływie co najmniej 15 min. Preparat powoduje pogorszenie widzenia - w trakcie terapii zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych jest zaburzona.
