Braunovidon - skład
100 g maści zawiera 10 g powidonu jodowanego z 10% zawartością dostępnego jodu.
Reklama
Braunovidon - działanie
Kompleks powidonu jodowanego może być traktowany jako źródło jodu, uwalniające jod elementarny i tym samym utrzymujące na stałym poziomie stężenie aktywnego jodu. Poprzez związanie jodu w związku powidonu miejscowe właściwości drażniące jodu zostały znacznie ograniczone, w porównaniu do alkoholowych związków jodu. Wolny jod, jako silny utleniacz, wchodzi na poziomie molekularnym w reakcje głównie z nienasyconymi kwasami tłuszczowymi oraz grupami -SH lub -OH aminokwasów budujących enzymy i białka strukturalne drobnoustrojów. Działa na wiele mikroorganizmów chorobotwórczych, w tym bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, prątki, grzyby (w szczególności Candida spp.), wiele wirusów oraz niektóre pierwotniaki. Nie są znane przypadki oporności. W przypadku stosowania na nieuszkodzoną skórę tylko nieznaczne ilości jodu mogą zostać wchłonięte do krwioobiegu. Duże ilości mogą zostać wchłonięte w przypadku stosowania przez długi czas na błonach śluzowych, dużych ranach i oparzeniach, a w szczególności w trakcie zaopatrywania jam ciała. W przypadku prawidłowo funkcjonującej tarczycy zwiększone stężenie jodu nie powoduje znaczących zmian. Jeśli procesy wymiany jodu przebiegają prawidłowo, jego nadmiar jest wydalany przez nerki.
Reklama
Braunovidon - wskazania
Oparzenia skóry płomieniem lub gorącym płynem. Zakażone owrzodzenia. Odleżyny. Zakażone powierzchowne ubytki skóry niewykazujące tendencji do gojenia się z odczynem zapalnym lub głębszym owrzodzeniem. Ropne zmiany skórne (pyodermia). Choroby skóry bakteryjnego lub grzybiczego pochodzenia. Względnie wtórne zakażenia tym samym czynnikiem uprzednio wyleczone.
Reklama
Braunovidon - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na jod lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Choroby tarczycy. Przed lub po leczeniu radioaktywnym izotopem jodu (do czasu zakończenia terapii). W przypadku zespołu opryszczkowego zapalenia skóry. U noworodków i niemowląt do 6 miesiąca życia.
Reklama
Braunovidon - ostrzeżenia
Z uwagi na ryzyko oparzenia jodkiem rtęci, powidonu jodowanego nie powinno się stosować jednocześnie z preparatami zawierającymi pochodne rtęci lub po ich zastosowaniu. Nie zaleca się regularnego stosowania preparatu u pacjentów w trakcie terapii litowej.
Reklama
Braunovidon - ciąża
Jod, także w postaci powidonu jodowanego, przenika przez barierę łożyskową oraz do mleka matki. Stosowanie powidonu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. W razie konieczności powidon jodowany można stosować jedynie do 9 tygodnia ciąży. Stosowanie po 9 tygodniu ciąży jest absolutnie przeciwwskazane, za wyjątkiem następującego przypadku: wcześniejszego odejścia wód płodowych (przed 37 tygodniem ciąży) z wysokim zagrożeniem wystąpienia infekcji (leczenie tokolityczne, leczenie kortykosterydami) - w takim przypadku należy stosować wyłącznie preparat o małym stężeniu powidonu jodowanego (2,5%).
Reklama
Braunovidon - efekty uboczne
Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne. Częstość nieznana: z powodu cytotoksycznego działania leku długie leczenie może wpłynąć niekorzystnie na proces gojenia się rany i może wystąpić przemijający ból, uczucie pieczenia i gorąca, w nielicznych przypadkach opisywano wystąpienie późnego kontaktowego odczynu alergicznego, objawiającego się swędzeniem, zaczerwienieniem, pojawieniem się pęcherzyków; zaburzenia czynności tarczycy, w przypadku stosowania na dużej powierzchni ciała lub stosowania wielokrotnego, szczególnie na uszkodzonej powierzchni skóry (w takich przypadkach konieczne jest rutynowe monitorowanie czynności tarczycy); niewydolność nerek; zaburzenia osmolarności surowicy, zaburzenia elektrolitowe oraz kwasica metaboliczna z ciężkim przebiegiem, w wyniku wchłonięcia się dużych ilości powidonu jodowanego.
Braunovidon - interakcje
Powidon jodowany wchodzi w reakcje z białkami i niektórymi związkami organicznymi, np. składnikami krwi lub ropy, co może zmniejszać jego skuteczność. Jednoczesne stosowanie powidonu jodu i leków zawierających enzymy do opatrywania ran powoduje utlenianie komponentów enzymu, w wyniku czego stają się one nieskuteczne. Powidonu jodowanego nie należy łączyć z substancjami redukującymi, solami alkaloidowymi, kwasem taninowym, kwasem salicylowym, solami srebra, solami bizmutu, taurolidyną i nadtlenkami wodoru.
Braunovidon - dawkowanie
Zewnętrznie, na skórę. Maść nakładać kilka razy na dobę na wymagającą leczenia powierzchnię skóry. W początkowej fazie leczenia, dla utrzymania optymalnego działania bakteriobójczego, maść należy nakładać co 4-6 h na zakażoną lub sączącą się ranę. Czas stosowania uzależniony jest od stanu klinicznego pacjenta. Maść może pozostawać na skórze przez długi czas. Opatrunek należy zmienić w momencie odbarwienia brązowego koloru maści. Aby maść działała skutecznie należy dokładnie pokryć całą powierzchnię rany. Brązowy kolor maści wskazuje na obecność dostępnego jodu, a tym samym na jego skuteczność. Odbarwienie koloru jest sygnałem, że należy nałożyć nową warstwę maści. Ze względu na miejscowe działanie antyseptyczne ważne jest, aby maść pokrywała całą zakażoną powierzchnię skóry.
Braunovidon - uwagi
Utleniające działanie powidonu jodowanego może być przyczyną błędnie pozytywnych wyników niektórych diagnostycznych badań laboratoryjnych (np. oznaczanie hemoglobiny lub glukozy za pomocą o-toluidyny lub żywicy guajakowej). Powidon jodowany może być przeszkodą w wykonywaniu badań tarczycy (scyntygrafii, oznaczaniu jodu związanego przez białko, diagnostyki za pomocą radioaktywnego izotopu jodu), co z kolei może uniemożliwiać leczenie za pomocą radioaktywnego izotopu jodu. Nowy scyntygram może być wykonany nie wcześniej niż 1-2 tyg. po zakończeniu leczenia za pomocą powidonu jodu.
