Byetta - skład
1 dawka zawiera 5 µg lub 10 µg syntetycznego eksenatydu odpowiednio w 20 µl lub 40 µl roztworu. Preparat zawiera metakrezol.
Reklama
Byetta - działanie
Ekstenatyd jest agonistą receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1), wykazującym szereg właściwości hipoglikemizujących GLP-1. Sekwencja aminokwasów w łańcuchu eksenatydu pokrywa się częściowo z sekwencją ludzkiego GLP-1. Wykazano w warunkach in vitro, że eksenatyd wiąże się z receptorem ludzkiego GLP-1 i aktywuje go. Lek zwiększa wydzielanie insuliny przez komórki beta trzustki w sposób zależny od poziomu glukozy. Kiedy stężenie glukozy zmniejsza się wydzielanie insuliny jest hamowane. Lek hamuje wydzielanie glukagonu przez co zmniejsza uwalnianie glukozy przez wątrobę, nie zaburza jednak prawidłowej odpowiedzi glukagonu i innych hormonów na hipoglikemię. Ponadto eksenatyd hamuje opróżnianie żołądka i w ten sposób wpływa na zmniejszenie szybkości z jaką glukoza pochodząca z pokarmu przenika do krwiobiegu. Preparat poprawia kontrolę glikemii w wyniku natychmiastowego i długotrwałego wpływu na zmniejszenie stężenia glukozy we krwi zarówno po posiłku, jak i na czczo u pacjentów z cukrzycą typu 2. Po podaniu podskórnym maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 2 h. Lek wydalany jest głównie na drodze filtracji kłębkowej, a następnie rozkładu proteolitycznego. Średni ostateczny T0,5 wynosi 2,4 h. U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby klirens eksenatydu jest nieznacznie zmniejszony; u pacjentów z krańcową niewydolnością nerek klirens jest istotnie zmniejszony (o 84%).
Reklama
Byetta - wskazania
Leczenie cukrzycy typu 2 w skojarzeniu z: metforminą; pochodnymi sulfonylomocznika; tiazolidynodionami; metforminą i pochodnymi sulfonylomocznika; metforminą i tiazolidynodionami u dorosłych osób, u których nie uzyskano odpowiedniej kontroli glikemii w przypadku stosowania maksymalnych tolerowanych dawek doustnych leków przeciwcukrzycowych. Lek jest również wskazany jako leczenie wspomagające terapię insuliną bazową w skojarzeniu z metforminą lub bez metforminy i (lub) z pioglitazonem u dorosłych osób, u których nie uzyskano odpowiedniej kontroli glikemii w przypadku stosowania tych leków.
Reklama
Byetta - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Byetta - ostrzeżenia
Nie należy stosować preparatu pacjentów z cukrzycą typu 1. ani w leczeniu kwasicy ketonowej w przebiegu cukrzycy. Nie wolno podawać preparatu we wstrzyknięciach dożylnych lub domięśniowych. Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów ze schyłkową chorobą nerek lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min). Doświadczenie kliniczne dotyczące leczenia pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek jest ograniczone. Istnieją doniesienia o zmianach czynności nerek, w tym zwiększeniu stężenia kreatyniny w surowicy krwi, zaburzeniach czynności nerek, nasileniu przewlekłej niewydolności nerek i ostrej niewydolności nerek, czasem wymagających zastosowania hemodializy. Część tych zgłoszeń dotyczyła pacjentów, u których występowały dolegliwości mogące wpływać na stopień nawodnienia, w tym nudności, wymioty i (lub) biegunka, i (lub) dotyczących pacjentów przyjmujących leki wpływające na czynność nerek lub stopień nawodnienia, np: inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, NLPZ i leki moczopędne. Po zastosowaniu leczenia wspomagającego i odstawieniu środków będących potencjalną przyczyną zaburzeń czynności nerek (w tym eksenatydu) obserwowano powrót czynności nerek do stanu wcześniejszego. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego, w tym z gastroparezą. Nie zaleca się jego stosowania u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego. W przypadku podejrzenia zapalenia trzustki, należy odstawić preparat i inne leki, które potencjalnie mogły być jego przyczyną. Po rozpoznaniu zapalenia trzustki nie należy ponownie rozpoczynać leczenia preparatem. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zapaleniem trzustki w wywiadzie. Doświadczenie ze stosowaniem leku u pacjentów ze wskaźnikiem masy ciała (BMI) ≤25 jest ograniczone. U ok. 5 % pacjentów otrzymujących eksenatyd w badaniach klinicznych, obserwowano utratę masy ciała o więcej niż 1,5 kg tygodniowo. Takie tempo utraty masy ciała może mieć niekorzystne konsekwencje. Podczas jednoczesnego stosowania eksenatydu z pochodną sulfonylomocznika częstość występowania hipoglikemii była większa niż w przypadku jednoczesnego podawania placebo z pochodną sulfonylomocznika. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek, u których stosowano leczenie skojarzone z pochodną sulfonylomocznika stwierdzono większą częstość występowania hipoglikemii niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. W celu ograniczenia ryzyka wystąpienia hipoglikemii spowodowanej stosowaniem pochodnej sulfonylomocznika należy rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika. Należy zachować ostrożność podczas stosowania oraz zwiększania dawki leku u pacjentów w wieku powyżej 70 lat; doświadczenie kliniczne u pacjentów powyżej 75 lat jest ograniczone. Preparat zawiera metakrezol, który może wywołać reakcje alergiczne.
Reklama
Byetta - ciąża
Preparatu nie wolno stosować w ciąży i okresie karmienia piersią. W czasie ciąży należy stosować insulinę.
Reklama
Byetta - efekty uboczne
Bardzo często: nudności, wymioty, biegunka, hipoglikemia (leczenia skojarzone z pochodnymi sulfonylomocznika lub z metforminą i pochodnymi sulfonylomocznika). Często: zmniejszenie apetytu, ból i zawroty głowy, niestrawność, ból brzucha, choroba refluksowa przełyku, zaparcia, wzdęcia, nadmierne pocenie się, świąd, wysypka, uczucie roztrzęsienia, osłabienie. Niezbyt często: odwodnienie (któremu towarzyszą zazwyczaj nudności, wymioty, biegunka), zaburzenia smaku, senność, odbijanie ze zwracaniem treści żołądkowej, łysienie, zmiany czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek, nasilenie przewlekłej niewydolności nerek, niewydolność nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi), reakcje w miejscu wstrzyknięcia, zmniejszenie masy ciała. Rzadko: reakcje anafilaktyczne, niedrożność jelit. Częstość nieznana: małopłytkowość zależna od leku, ostre zapalenie trzustki, wysypka grudkowo-plamista, obrzęk naczynioruchowy, zwiększenie współczynnika INR podczas jednoczesnego podawania warfaryny, któremu mogło towarzyszyć krwawienie. Po leczeniu preparatem u pacjentów mogą wytworzyć się przeciwciała skierowane przeciwko eksenatydowi. U większości pacjentów, u których doszło do wytworzenia się przeciwciał, ich miano zmniejsza się z czasem i pozostaje na niskim poziomie przez 82 tyg. Pacjenci, u których doszło do wytworzenia przeciwciał skierowanych przeciwko eksenatydowi, mogą mieć większą skłonność do wystąpienia reakcji w miejscu podania (np. zaczerwienienie skóry i świąd), ale jednocześnie częstość występowania i rodzaj działań niepożądanych były podobne jak u pacjentów, u których takie przeciwciała nie zostały wytworzone.
Byetta - interakcje
Hamowanie opróżniania żołądka przez eksenatyd może spowodować zmniejszenie stopnia i szybkości wchłaniania leków podawanych doustnie. Należy uważnie obserwować pacjentów przyjmujących leki o wąskim wskaźniku terapeutycznym lub leki, których stosowanie wymaga ścisłej obserwacji klinicznej. Wymienione leki należy przyjmować w sposób znormalizowany w stosunku do wstrzykiwań eksenatydu. W przypadku leków, które powinny być przyjmowane razem z pokarmem, należy zalecić pacjentom, aby w miarę możliwości przyjmowali je podczas posiłków, przed którymi nie wstrzykują eksenatydu. W przypadku leków doustnych, których skuteczność szczególnie zależy od stężeń progowych, np. antybiotyki, należy zalecić pacjentom, aby przyjmowali je co najmniej 1 h przed podaniem eksenatydu. Preparaty o modyfikowanym uwalnianiu zawierające substancje podatne na rozkład w żołądku, takie jak inhibitory pompy protonowej, należy przyjmować co najmniej 1 h przed wstrzyknięciem lub ponad 4 h po wstrzyknięciu eksenatydu. W przypadku podania digoksyny, lizynoprylu i warfaryny 30 min po podaniu eksenatydu obserwowano opóźnienie Tmax o ok. 2 h. Nie stwierdzono znaczącego klinicznie wpływu na Cmax czy AUC. Jednak od czasu wprowadzenia do obrotu odnotowano przypadki zwiększenia INR podczas jednoczesnego stosowania warfaryny i eksenatydu. Należy uważnie kontrolować INR podczas rozpoczynania leczenia oraz zwiększania dawki eksenatydu u pacjentów przyjmujących warfarynę i (lub) pochodne kumarolu. Nie jest spodziewane istotne klinicznie oddziaływanie preparatu na farmakokinetykę merforminy lub pochodnych sulfonylomocznika - nie są konieczne ograniczenia dotyczące pory przyjmowania tych leków w stosunku do czasu wstrzykiwań preparatu. W przypadku jednoczesnego podania paracetamolu w dawce 1000 mg i eksenatydu w dawce 10 µg (godzina 0) oraz z zachowaniem przerwy 1 h, 2 h i 4 h od wstrzyknięcia eksenatydu, AUC paracetamolu było mniejsze odpowiednio o 21%, 23%, 24% i 14%. Cmax paracetamolu było mniejsze odpowiednio o 37%, 56%, 54% i 41% a a Tmax wzrósł z 0,6 h w okresie kontrolnym do odpowiednio: 0,9 h, 4,2 h, 3,3 h oraz 1,6 h. AUC, Cmax i Tmax dla paracetamolu nie uległy istotnej zmianie, gdy paracetamol podawany był 1 h przed wstrzyknięciem eksenatydu. Na podstawie powyższych wyników badania nie jest konieczne dostosowywanie dawki paracetamolu. W przypadku podawania eksenatydu (10 µg 2 razy na dobę) jednocześnie z lowastatyną w dawce jednorazowej (40 mg) AUC oraz Cmax dla lowastatyny zmniejszyły się odpowiednio o ok. 40% i 28%, natomiast Tmax był opóźniony o ok. 4 h w porównaniu z wartościami uzyskanymi po podaniu samej lowastatyny. Jednoczesne stosowanie eksenatydu i inhibitorów reduktazy HMG CoA nie powodowało istotnej zmiany profilu lipidów. Chociaż nie jest wymagane dostosowywanie ustalonej wcześniej dawki, należy rozważyć możliwość wystąpienia zmiany stężenia frakcji LDL-C lub cholesterolu całkowitego. Należy regularnie monitorować profil lipidów. Przyjmowanie złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych (30 µg etynyloestradiolu i 150 µg lewonorgestrelu) 1 h przed podaniem eksenatydu (10 µg 2 razy na dobę) nie powodowało zmian w wartościach AUC, Cmax lub Cmin etynyloestradiolu oraz lewonorgestrelu. Przyjmowanie środków antykoncepcyjnych 30 min po podaniu eksenatydu nie wpływało na AUC, ale powodowało zmiejszenie wartości Cmax etynyloestradiolu o 45% i Cmax lewonorgestrelu o 27-41%, oraz opóźnienie Tmax o 2-4 h w wyniku hamowania opróżniania żołądka. Zmniejszenie Cmax nie jest istotne klinicznie i nie jest konieczna zmiana dawkowania środków antykoncepcyjnych.
Byetta - dawkowanie
Leczenie należy rozpocząć od dawki 5 µg 2 razy na dobę przez co najmniej 1 mies., aby poprawić tolerancję leku. Następnie można zwiększyć dawkę do 10 µg 2 razy na dobę. Nie zaleca się stosowania leku w dawkach większych niż 10 µg 2 razy na dobę. Preparat można stosować w ciągu 60 min przed posiłkiem porannym i wieczornym (lub dwoma głównymi posiłkami w ciągu dnia, z zachowaniem co najmniej 6 h przerwy między nimi). Preparatu nie stosować po posiłku. W przypadku pominięcia wstrzyknięcia, leczenie należy kontynuować podając kolejną dawkę w wyznaczonym czasie. Zaleca się stosowanie preparatu u pacjentów z cukrzycą typu 2. przyjmujących metforminę, pochodną sulfonylomocznika, pioglitazon i (lub) insulinę bazową. Można kontynuować podawanie preparatu, jeżeli do aktualnie stosowanego leczenia dodano insulinę bazową. W przypadku dodania preparatu do aktualnie stosowanego leczenia metforminą i (lub) pioglitazonem, można kontynuować podawanie metforminy i (lub) pioglitazonu w dotychczasowych dawkach, ponieważ ryzyko wystąpienia hipoglikemii nie jest większe niż w przypadku stosowania samej metforminy lub pioglitazonu. W przypadku dodania preparatu do aktualnie stosowanego leczenia pochodną sulfonylomocznika, należy rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. W przypadku jednoczesnego stosowania eksenotydu i insuliny bazowej, należy przeanalizować stosowaną dawkę insuliny bazowej. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem hipoglikemii, należy rozważyć zmniejszenie dawki insuliny bazowej. Nie jest konieczne codzienne dostosowanie dawki preparatu w zależności od pomiaru glikemii. Jednakże, kontrolowanie poziomu glukozy we krwi może być konieczne w celu dostosowania dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny bazowej. Szczególne grupy pacjentów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania oraz zwiększania dawki leku z 5 µg do 10 µg u pacjentów w wieku powyżej 70 lat; doświadczenie kliniczne u pacjentów powyżej 75 lat jest ograniczone. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CCr 50-80 ml/min); należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki z 5 µg do 10 µg u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr 30-50 ml/min); nie zaleca się stosowania u pacjentów ze schyłkową chorobą nerek lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min). Nie jest konieczne dostosowywanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności eksenatydu u pacjentów poniżej 18 lat. Sposób podania. Preparat podaje się we wstrzyknięciu podskórnym w udo, brzuch lub górną część ramienia. Eksenatyd o natychmiastowym uwalnianiu i insulinę bazową należy podawać w dwóch oddzielnych iniekcjach.
Byetta - uwagi
W 1 dawce jest mniej niż 1 mmol sodu, co oznacza, że preparat praktycznie nie zawiera sodu. W przypadku jednoczesnego stosowania eksenatydu i pochodnych sulfonylomocznika lub insuliny bazowej należy poinformować pacjentów, żeby zachowali ostrożność w celu uniknięcia hipoglikemii podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
