Captopril - skład
1 tabl. zawiera 12,5 mg, 25 mg lub 50 mg kaptoprilu.
Reklama
Captopril - działanie
Lek z I grupy leków hamujących aktywność enzymu przekształcającego angiotensynę I w angiotensynę II. Wiąże się z tym enzymem w 5 miejscach aktywnych, w tym grupa SH wiąże się z Zn zawartym w enzymie. To połączenie łatwo ulega utlenieniu co jest powodem krótkiego działania kaptoprylu. Początkowo uważano, że grupa SH jest odpowiedzialna za wiele objawów niepożądanych kaptoprilu, obecnie wiadomo, że jej obecność może mieć korzystne znaczenie kliniczne dzięki wiązaniu wolnych rodników, co jest szczególnie pożądane w chorobie wieńcowej, stanach stresowych i arytmii serca z reperfuzji, natomiast objawy uboczne przy odpowiednim doborze dawek zostały zredukowane. Lek obniża ciśnienie tętnicze krwi - efekt hipotensyjny zależy przede wszystkim od spadku stężenia angiotensyny II, obniżenia stężenia aldosteronu. Obniżenie stężenia aldosteronu powoduje nieznaczny wzrost stężenia potasu we krwi przy jednoczesnej utracie sodu i wody. Długotrwały efekt hipotensyjny zależy również od zahamowania degradacji kinin (enzym przekształcający angiotensynę I w angiotensynę II jest identyczny z kininazą II unieczynniającą bradykininę) i wzrostu stężenia rozszerzających naczynia prostaglandyn (PGE2). Kaptopril zmniejsza systemowy i płucny naczyniowy opór obwodowy nie zmieniając lub zwiększając pojemność minutową serca. Nie zmniejsza przepływu nerkowego. U chorych z zastoinową niewydolnością krążenia dzięki obniżeniu obwodowego oporu naczyniowego (obciążenia następczego) oraz obniżeniu obciążenia wstępnego następuje długotrwała poprawa hemodynamiczna i poprawa tolerancji wysiłku. Przeciwdziała przerostowi i rozrostowi mięśni gładkich w naczyniach oraz przerostowi i przebudowie mięśnia sercowego. Ma działanie przeciwmiażdżycowe. Zwiększa miejscowy przepływ krwi w kończynach, poprawia mózgowy przepływ krwi. Poprawia tolerancję węglowodanów, ma korzystny wpływ na gospodarkę lipidową. Dobrze i szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Dostępność biologiczna wynosi 49-76%, obecność pokarmu zmniejsza wchłanianie. Efekt kliniczny występuje około 15 min od podania leku, osiąga maksimum między 60-90 min i utrzymuje się 4-6 h. Maksymalne stężenie we krwi osiąga po 1 h, 25-30% leku wiąże się z białkami osocza. 75% leku jest wydalane z moczem, z tego 50% w postaci nie zmienionej, a reszta związana z endogennymi związkami tiolowymi np. kaptopril-cysteina (wiązanie to ma charakter odwracalny). T0,5 wynosi około 2 h. Lek może być eliminowany drogą hemodializy lub dializy otrzewnowej.
Reklama
Captopril - wskazania
Nadciśnienie tętnicze samoistne (w monoterapii lub terapii skojarzonej), nadciśnienie tętnicze pierwotne skojarzone z niewydolnością nerek, nadciśnienie wtórne pochodzenia nerkowego, zastoinowa niewydolność krążenia (w leczeniu skojarzonym).
Reklama
Captopril - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kaptopril lub inne inhibitory konwertazy ACE, obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy jedynej nerki (kaptopril znosi autoregulację przepływu kłębkowego, zmniejsza przesączanie kłębkowe w niedokrwionej nerce), stan po przeszczepie nerki, pierwotny hiperaldosteronizm; ciąża, okres karmienia piersią. Ostrożnie stosować: w niewydolności nerek (wymaga zmniejszenia dawki); zwężeniu zastawki mitralnej i aortalnej, kardiomiopatii przerostowej, u pacjentów powyżej 65 rż., z ciężką niewydolnością krążenia, w chorobach tkanki łącznej, ciężkich zaburzeniach elektrolitowych, u chorych z przewlekłymi chorobami płuc, astmą oskrzelową, niewydolnością wątroby, z suchym kaszlem w wywiadzie; leczonych jednocześnie lekami obniżającymi reakcje obronne organizmu (np. kortykoidy, cytostatyki, antymetabolity), allopurinolem, prokainamidem lub preparatami litu. Nie stosować u chorych dializowanych przy użyciu dializatorów o wysokiej przepuszczalności (high-flux) z błoną poliakrylonitrylową i polisulfonową.
Reklama
Captopril - efekty uboczne
W stosowanych dawkach objawy niepożądane występują zaledwie u 2,2% leczonych. Kaptopril może powodować: suchy męczący kaszel, obrzęki naczynioruchowe, nagły spadek ciśnienia tętniczego (u około 2,5% leczonych) szczególnie u chorych z nadciśnieniem wysokoreninowym pozostających na diecie niskosodowej lub otrzymujących leki moczopędne; wysypki skórne (u około 6,0%) plamkowo-grudkowe, pokrzywkowe, odwracalne zmiany podobne do pemfigoidu, zaczerwienienie skóry, świąd, uczulenie na światło, obrzęki naczyniowe; zaburzenia smaku (u około 3,1%) - (odwracalne - ustępują około 2-3 miesiące po odstawieniu leku); zapalenie jamy ustnej; suchość w jamie ustnej; utratę łaknienia; wymioty; zaparcia; objawy podrażnienia żołądka; bóle brzucha (u około 1,6%); zmiany w obrazie morfologicznym krwi (neutropenię - u około 0,04%, agranulocytozę, niedokrwistość hemolityczną i aplastyczną, małopłytkowość, pancytopenię). Mogą również wystąpić objawy ze strony o.u.n.: ból głowy (u około 2,9%), nudności, depresja, uczucie zmęczenia (u około 2,7%), bezsenność, parestezje w obrębie kończyn górnych. W pojedynczych przypadkach może wystąpić: zapalenie trzustki, niedrożność przewodu pokarmowego, upośledzenie czynności wątroby (żółtaczka zastoinowa, zapalenie wątroby), zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi, białkomocz, przemijające zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi (u około 0,6%), zwiększenie stężenia potasu i zmniejszenie stężenia sodu we krwi, tachykardia, zaburzenia rytmu serca (częstoskurcz), bóle niedokrwienne serca, skurcz oskrzeli, impotencja (u około 1,1%). Objawy uboczne są częstsze u chorych z niewydolnością nerek. U chorych dializowanych przy użyciu dializatorów z błonami poliakrylonitrylowymi i polisulfonowymi w czasie dializy mogą wystąpić reakcje uczuleniowe.
Reklama
Captopril - interakcje
Leki immunosupresyjne, allopurinol, cytostatyki, glikokortykosteroidy nasilają zmiany obrazu morfologicznego krwi wywołane przez kaptopril. NLPZ zmniejszają efekt hipotensyjny, a środki stosowane do znieczulenia ogólnego, glikozydy nasercowe, azotany, leki hipotensyjne, antagoniści wapnia, β-blokery - nasilają efekt hipotensyjny kaptoprilu. Leki oszczędzające potas i heparyna nasilają zwiększenie stężenia potasu we krwi wywołany kaptoprilem. Nasila działanie alkoholu, wydłuża czas wydalania preparatów litu. Kaptopril można stosować łącznie z glikozydami nasercowymi, azotanami (korzystny synergizm w odniesieniu do efektów hemodynamicznych), antagonistami wapnia, β-blokerami, lekami moczopędnymi (poprawa efektywności leczenia nadciśnienia tętniczego) - z wyjątkiem oszczędzających potas. Leczenie lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas należy przerwać 3 dni przed zastosowaniem kaptoprilu.
Reklama
Captopril - dawkowanie
Dorośli: w leczeniu nadciśnienia tętniczego: dawka początkowa 12,5 mg 2 razy dziennie, zwiększona po około 10 dniach do dawki podtrzymującej 25 mg 2 razy dziennie; w razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać w odstępach 2-4 tyg. do maksymalnej 150 mg/dobę. W leczeniu niewydolności serca: początkowo 6,25 mg lub 12,5 mg 2-3 razy dziennie (zastosowanie małych dawek początkowych skraca czas trwania przejściowej hipotonii), po 10-14 dniach dawkę można zwiększyć, najczęściej do 25 mg 3-4 razy dziennie. Dzieci: wcześniaki 0,01-0,15 mg/kg mc. co 12 h (tj. do 0,3 mg/kg mc./dobę); noworodki i niemowlęta do 6 mż.: 0,01-0,25 mg/kg mc. co 12 h (tj. do 0,5 mg/kg mc./dobę); niemowlęta powyżej 6 mż.: 0,25-0,5 mg/kg m.c. co 8 h (tj. 0,75-1,5 mg/kg mc./dobę); dzieci starsze: 1,3-3,0 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach; dzieci u których należy spodziewać się zwiększonej reakcji hipotensyjnej (np. leczone lekami moczopędnymi) dawka początkowa wynosi 0,15 mg/kg mc./dobę. Producent zaznacza: dawkę powyżej 3 mg/kg mc./dobę można stosować wyjątkowo, tylko pod ścisłą kontrolą lekarską. Wg danych z literatury fachowej nie należy przekraczać dawki 6 mg/kg mc./dobę. Przyjmować doustnie, co najmniej 1 h przed posiłkiem.
Captopril - uwagi
