Carboplatin Pfizer - skład
1 ml roztworu zawiera 10 mg karboplatyny.
Reklama
Carboplatin Pfizer - działanie
Lek przeciwnowotworowy, pochodna platyny. Karboplatyna, podobnie jak cisplatyna, indukuje wytwarzanie wiązań krzyżowych między obydwoma nićmi DNA, które modyfikują strukturę i zaburzają syntezę DNA. Po podaniu dożylnym stężenie leku we krwi zmienia się dwufazowo: okres półtrwania w fazie początkowej wynosi 90 min, w fazie drugiej - około 6 h. Karboplatyna w mniejszym stopniu niż cisplatyna wiąże się z białkami osocza. Początkowe wiązanie z białkami jest niewielkie, w ciągu pierwszych 4 h wiąże się do 29% leku; po 24 h wiąże się 85-89% leku. Karboplatyna jest wydalana głównie przez nerki. Większa część leku jest wydalana w trakcie pierwszych 6 h po podaniu. W ciągu 24 h jest wydalane 50-70% leku, 32% leku jest wydalane w postaci niezmienionej. U chorych z zaburzeniami czynności nerek dawki leku należy zmniejszyć.
Reklama
Carboplatin Pfizer - wskazania
Zaawansowany rak jajnika (w tym leczenie drugiego rzutu u pacjentek, które wcześniej otrzymywały schematy leczenia zawierające cisplatynę). Drobnokomórkowy rak płuc.
Reklama
Carboplatin Pfizer - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na karboplatynę, inne związki zawierające platynę lub substancje pomocnicze preparatu. Ciężka niewydolność nerek przed rozpoczęciem terapii. Ciężka mielosupresja. Jednoczesne podanie ze szczepionką przeciw żółtej febrze. Istotne kliniczne krwawienie. Ciąża i okres karmienia piersią.
Reklama
Carboplatin Pfizer - ostrzeżenia
Lek należy stosować wyłącznie w wyspecjalizowanych oddziałach onkologicznych; lek powinien być podawany pod nadzorem doświadczonego lekarza onkologa. Należy regularnie wykonywać badania krwi oraz czynności nerek i wątroby. Leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia zahamowania czynności szpiku kostnego lub nieprawidłowej czynności nerek lub wątroby. Należy często kontrolować morfologię krwi obwodowej podczas leczenia karboplatyną, a w przypadku wystąpienia działania toksycznego, do czasu powrotu do wartości prawidłowych. Nadir występuje w dniu 21. (mediana) u pacjentów otrzymujących karboplatynę w monoterapii i w dniu 15. (mediana)u pacjentów otrzymujących karboplatynę w leczeniu skojarzonym. Leczenia nie należy powtarzać wcześniej niż po upływie 4 tyg. od poprzedniego kursu leczenia i (lub) dopóki liczba neutrofili nie wyniesie co najmniej 2000 komórek/mm3, a liczba płytek krwi co najmniej 100 000 komórek/mm3. Niedokrwistość występuje często i kumuluje się. Bardzo rzadko konieczna jest transfuzja krwi. Nasilenie mielosupresji jest większe u pacjentów uprzednio otrzymujących chemioterapię (zwłaszcza cisplatynę) i (lub) z zaburzeniami czynności nerek. W tych grupach pacjentów należy odpowiednio zmniejszyć dawkę początkową karboplatyny i ściśle monitorować parametry krwi pomiędzy kursami. Odnotowano przypadki choroby zarostowej żył wątrobowych (zespołu niedrożności zatokowej wątroby), przy czym niektóre z nich były śmiertelne. Zaleca się obserwowanie, czy u pacjentów nie występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe zaburzeń czynności wątroby lub nadciśnienia wrotnego, niewynikające w oczywisty sposób z przerzutów do wątroby. Zespół hemolityczno-mocznicowy jest działaniem niepożądanym zagrażającym życiu. Karboplatynę należy odstawić w przypadku wystąpienia pierwszych objawów mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, takich jak nagłe zmniejszenie stężenia hemoglobiny z jednoczesnym wystąpieniem małopłytkowości, zwiększeniem stężenia bilirubiny w surowicy, kreatyniny w surowicy, azotu mocznikowego we krwi lub dehydrogenazy mleczanowej (LDH). Niewydolność nerek może być nieodwracalna po zakończeniu terapii i mogą być konieczne dializy. Karboplatyna jest wydalana głównie z moczem, w związku z czym, u pacjentów otrzymujących lek należy monitorować czynność nerek. W przeciwieństwie do terapii cisplatyną, nie jest wymagane stosowanie nawadniania przed leczeniem i po leczeniu. W grupie pacjentów z uszkodzeniem nerek w wyniku wcześniejszej chemioterapii częściej zdarzają się zaburzenia czynności nerek po karboplatynie. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wpływ karboplatyny na system krwiotwórczy jest bardziej nasilony i trwa dłużej niż w przypadku pacjentów z prawidłową czynnością nerek. W tej grupie ryzyka leczenie karboplatyną należy prowadzić szczególnie ostrożnie. Należy regularnie przeprowadzać badania neurologiczne, szczególnie u pacjentów w wieku >65 lat i (lub) u pacjentów uprzednio leczonych cisplatyną. Szczególnie u pacjentów uprzednio leczonych cisplatyną i pacjentów w wieku >65 lat, wskazane jest rutynowe badanie neurologiczne. W trakcie leczenia karboplatyną zgłaszano zaburzenia słuchu; przed rozpoczęciem leczenia, w jego trakcie i w razie wystąpienia objawów pogorszenia słuchu należy wykonać badanie słuchu. Ryzyko ototoksyczności może być zwiększone przez jednoczesne podawanie innych leków ototoksycznych (np. aminoglikozydów). W grupie dzieci i młodzieży zgłaszano przypadki utraty słuchu z opóźnionym wystąpieniem, zaleca się długoterminowe badania słuchu po zakończeniu leczenia w tej populacji pacjentów. Ototoksyczność jest zależna od dawki skumulowanej. Istotne pogorszenie słuchu może wymagać modyfikacji dawek lub odstawienia preparatu. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, po podaniu karboplatyny w dawkach większych niż zalecane zgłaszano zaburzenia widzenia, w tym utratę wzroku. W ciągu kilku tygodni od zaprzestania stosowania dużych dawek następuje całkowite odzyskanie wzroku lub w znacznej części. W obserwacjach po wprowadzeniu leku do obrotu notowano przypadki zespołu rozpadu guza. Pacjentów w grupie wysokiego ryzyka, np. pacjentów ze zwiększoną proliferacją guza i wysoką podatnością na działanie środków cytotoksycznych, należy dokładnie obserwować oraz zastosować odpowiednie środki ostrożności. Pacjentów otrzymujących karboplatynę należy monitorować w kierunku potencjalnych reakcji rzekomoanafilaktycznych. Karboplatyna może powodować wymioty. Częstość występowania i stopień nasilenia wymiotów można zredukować poprzez premedykację z zastosowaniem leków przeciwwymiotnych lub podanie karboplatyny w ciągłym wlewie dożylnym w okresie 24 h bądź podawanie tego leku dożylnie w dawkach podzielonych przez 5 kolejnych dni zamiast jednego wlewu dożylnego. Szczególnie skutecznymi lekami przeciwwymiotnymi mogą być selektywne inhibitory receptorów serotoninowych typu 3 (5-HT3) (np. ondansetron), a także antagoniści receptorów dopaminowych (np. metoklopramid); a u pacjentów z nasilonymi lub nawracającymi wymiotami można rozważyć leczenie skojarzone. W badaniach dotyczących podawania karboplatyny w skojarzeniu z cyklofosfamidem u pacjentów w podeszłym wieku leczonych karboplatyną, istniało większe prawdopodobieństwo wystąpienia ciężkiej małopłytkowości niż w przypadku młodszych pacjentów. U osób w podeszłym wieku często występuje zmniejszenie wydolności nerek, dlatego przy określaniu dawki należy wziąć to pod uwagę. Należy unikać szczepienia żywymi szczepionkami pacjentów przyjmujących karboplatynę. Można podawać zabite lub inaktywowane szczepionki, jednak odpowiedź na nie może być zmniejszona.
Reklama
Carboplatin Pfizer - ciąża
Karboplatyna ma działanie embriotoksyczne i mutagenne, dlatego nie należy jej stosować u kobiet w ciąży. Kobiety oraz mężczyźni w wieku rozrodczym powinni stosować odpowiednie metody antykoncepcji w trakcie leczenia oraz co najmniej 6 mies. po zakończeniu terapii. W czasie leczenia należy przerwać karmienie piersią. Leczenie karboplatyną może mieć wpływ na płodność kobiet i mężczyzn; przed rozpoczęciem leczenia należy zasięgnąć porady w sprawie możliwości zachowania płodności. U pacjentów otrzymujących leczenie przeciwnowotworowe może wystąpić supresja gonad objawiająca się brakiem miesiączki lub azoospermią. Wydaje się, że działania te związane są z dawką i czasem trwania leczenia i mogą być nieodwracalne. Stopień zaburzenia czynności jąder lub jajników jest trudny do przewidzenia, w związku z powszechnym stosowaniem skojarzonego schematu leczenia różnymi lekami przeciwnowotworowymi, co utrudnia ocenę wpływu poszczególnych produktów. Mężczyźni posiadający partnerki w wieku rozrodczym powinni zostać poinformowani o konieczności stosowania skutecznej metody antykoncepcji w trakcie leczenia karboplatyną oraz przez co najmniej 3 mies. po jego zakończeniu. Należy poinformować mężczyzn o możliwości przechowania nasienia zebranego przed rozpoczęciem terapii, ze względu na możliwość nieodwracalnej niepłodności spowodowanej leczeniem karboplatyną.
Reklama
Carboplatin Pfizer - efekty uboczne
Bardzo często: zahamowanie czynności szpiku kostnego (leukopenia, neutropenia i małopłytkowość), niedokrwistość (około 26% chorych wymagało przetoczenia krwi), subkliniczny spadek ostrości słuchu w zakresie wysokich częstotliwości (4000-8000 Hz), nudności, wymioty, ból i skurcze brzucha, ból, zmniejszenie klirensu kreatyniny, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (fosfatazy alkalicznej, AspAT), nieprawidłowe wyniki testu czynności wątroby, zaburzenia elektrolitowe (hipokalemia, hipokalcemia, hiponatremia, hipomagnezemia). Często: zakażenia (prowadzące do zgonu <1 % przypadków), krwawienie (prowadzące do zgonu <1% przypadków), nadwrażliwość, reakcje rzekomoanfilaktyczne, neuropatia obwodowa, parestezja, zmniejszenie odruchów ścięgnistych, zaburzenia czucia, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, rzadkie przypadki utraty wzroku, ototoksyczność (szum w uszach, utrata słuchu), zaburzenia sercowo-naczyniowe (prowadzące do zgonu w <1% przypadków obejmują połączone przypadki niewydolności serca, zatorów i udarów mózgu), zaburzenia oddechowe, śródmiąższowa choroba płuc, skurcz oskrzeli, biegunka, zaparcia, zapalenie błon śluzowych, zapalenie przełyku, zaburzenia czynności wątroby, łysienie, zaburzenia skóry, zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, ból mięśni i stawów, zaburzenia układu moczowo-płciowego, astenia, gorączka, dreszcze, zwiększenie stężenia bilirubiny, kreatyniny i kwasu moczowego we krwi. Niezbyt często: przejściowa utrata wzroku, odczyny w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, obrzęk, ból), zespół grypopodobny. Bardzo rzadko: posocznica, ślepota korowa, zaburzenia rytmu serca, ostra niewydolność nerek. Częstość nieznana: wtórne nowotwory złośliwe związane z leczeniem, zapalenie płuc, zahamowanie czynności szpiku kostnego, gorączka neutropeniczna, zespół hemolityczno-mocznicowy, niedokrwistość hemolityczna (czasem śmiertelna), odwodnienie, jadłowstręt, hiponatremia, zespół rozpadu guza, udar mózgu, zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii, niewydolność serca, zaburzenia niedokrwienne serca (np. zawał mięśnia sercowego, zatrzymanie czynności serca, dławica piersiowa, niedokrwienie mięśnia sercowego), zespół Kounisa, zator, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie trzustki, pokrzywka, wysypka, rumień, świąd, martwica w miejscu wstrzyknięcia, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, wynaczynienie w miejscu wstrzyknięcia, rumień w miejscu wstrzyknięcia, złe samopoczucie.
Carboplatin Pfizer - interakcje
Jednoczesne stosowanie karboplatyny oraz innych leków upośledzających czynność szpiku kostnego może spowodować konieczność modyfikacji dawki w celu ograniczenia kumulacyjnego efektu toksycznego. Karboplatyna wchodzi w interakcję z aluminium, co przejawia się strącaniem czarnego osadu. Z tego względu, igły, strzykawki, cewniki i inne elementy zestawów do wlewów dożylnych zawierające aluminium nie powinny być używane do podawania karboplatyny. Ze względu na zwiększone ryzyko zakrzepowe w przypadku chorób nowotworowych, często stosuje się leczenie przeciwzakrzepowe. Duża zmienność krzepliwości u danego pacjenta w trakcie choroby oraz możliwość wystąpienia interakcji pomiędzy doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi i przeciwnowotworową chemioterapią wymaga, w przypadku podjęcia decyzji o leczeniu pacjenta doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, zwiększenia częstości kontrolowania wskaźnika INR. Przeciwwskazane jest stosowanie karboplatyny równocześnie ze szczepionką przeciw żółtej febrze. Niezalecane jest stosowanie karboplatyny jednocześnie z: innymi żywymi atenuowanymi szczepionkami, fenytoiną, fosfenytoiną (ze względu na ryzyko nasilenia drgawek wynikające ze zmniejszenia stężenia fenytoiny w surowicy). Należy zachować ostrożność przy równoczesnym stosowaniu karboplatyny z: cyklosporyną (oraz przez ekstrapolację z takrolimusem i syrolimusem) ze względu na nadmierną immunosupresję z ryzykiem choroby limfoproliferacyjnej; aminoglikozydami lub diuretykami pętlowymi (ze względu na kumulacyjną nefrotoksyczność i ototoksyczność, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek).
Carboplatin Pfizer - dawkowanie
Dożylnie, we wlewie, trwającym 15-60 min. Dorośli: 400 mg/m2 pc. Leczenia nie należy powtarzać wcześniej niż po upływie 4 tyg. od poprzedniego kursu leczenia i (lub) dopóki liczba neutrofili nie wyniesie co najmniej 2 000 komórek/mm3, a liczba płytek krwi co najmniej 100 000 komórek/mm3. U pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak uprzednie leczenie o działaniu mielosupresyjnym i (lub) radioterapia, zaawansowany wiek lub znacznie obniżony stopień sprawności zaleca się zredukowanie podstawowej dawki o 20-25% . Należy cotygodniowo monitorować parametry hematologiczne, aby ustalić czas wystąpienia największej supresji (nadir) czynności szpiku i w razie potrzeby zmodyfikować dawkowanie. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Optymalne dawkowanie powinno być ustalone na podstawie częstych kontroli parametrów hematologicznych i parametrów czynności nerek. Zalecane dawkowanie u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek jest uzależnione od wartości klirensu kreatyniny i powinno być obliczane według wzoru Calverta. Początkowa dawka karboplatyny jest obliczana przy pomocy wzoru Calverta, opartego na wyjściowej ocenie czynności nerek i docelowym AUC: Dawka (mg) = docelowy AUC (mg/ml) x [GFR(ml/min) +25]. Docelowe AUC 5-7 mg/ml min, karboplatyna w monoterapii, pacjent dotychczas nieleczony; docelowe AUC 4-6 mg/ml min, karboplatyna w monoterapii, pacjent wcześniej leczony; docelowe AUC 4-6 mg/ml min, karboplatyna + cyklofosfamid, pacjent dotychczas nieleczony. Dawka obliczana przy pomocy wzoru Calverta jest podana w mg, a nie w mg/m2. Dawkowanie u pacjentów z zahamowaną czynnością szpiku. W celu dostosowania dawki zaleca się określanie nadiru parametrów hematologicznych podczas leczenia karboplatyną. W przypadku pacjentów, u których wystąpi umiarkowana lub nasilona toksyczność hematologiczna, należy rozważyć zredukowanie dawki o 25% lub przerwanie leczenia – zarówno w monoterapii, jak i w schematach leczenia skojarzonego. U pacjentów w wieku powyżej 65 rż. konieczne jest dostosowanie dawki karboplatyny do ogólnego stanu pacjenta, zarówno podczas pierwszego kursu leczenia, jak i w kolejnych kursach. Zastosowanie u dzieci. Nie ma dostatecznej ilości danych, aby ustalić bezpieczny zakres dawek u dzieci. Leczenie skojarzone. Karboplatyna jest stosowana w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi w dawkowaniu zależnym od wybranego schematu leczenia. Dawkowanie należy modyfikować w zależności od przyjętego schematu leczenia oraz wyników badań laboratoryjnych krwi.
Carboplatin Pfizer - uwagi
Działania niepożądane związane z podawaniem karboplatyny mogą zaburzać koncentrację i zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz obsługiwania maszyn.
