Cefobid - skład
1 fiolka zawiera 1 g cefoperazonu w postaci soli sodowej. Preparat zawiera sód (34 mg sodu/1 g proszku).
Reklama
Cefobid - działanie
Antybiotyk β-laktamowy, cefalosporyna III generacji do stosowania pozajelitowego. Oporny na działanie wielu β-laktamaz. Drobnoustroje wrażliwe - bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus, szczepy wytwarzające i niewytwarzające penicylinazy, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-hemolizujące z grupy A), Streptococcus agalactiae (paciorkowce β-hemolizujące z grupy B), Enterococcus faecalis; bakterie Gram-ujemne: Escherichia coli, Klebsiella spp., Enterobacter spp., Citrobacter spp., Haemophilus influenzae, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Morganella morganii, Providencia rettgeri, Providencia spp., Serratia spp. (w tym S. marcescens), Salmonella spp., Shigella spp., Pseudomonas aeruginosa i niektóre inne gatunki Pseudomonas spp., Acinetobacter calcoaceticus, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Bordetella pertussis, Yersinia enterocolitica; bakterie beztlenowe: Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Veillonella spp., Clostridium spp., Eubacterium spp., Lactobacillus spp., Fusobacterium spp., wiele szczepów Bacteroides fragilis i innych gatunków Bacteroides. Osiąga stężenie terapeutyczne w: płynie wysiękowym jamy otrzewnej, płynie mózgowo-rdzeniowym (u pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych), moczu, żółci i ścianie pęcherzyka żółciowego, plwocinie i w płucach, migdałkach podniebiennych i błonie śluzowej zatok, uszku przedsionka mięśnia sercowego, nerce, moczowodzie, prostacie, jądrach, macicy i jajowodzie, kości, we krwi pępowinowej i płynie owodniowym. Cefoperazon wydalany jest z żółcią i z moczem. T0,5 wynosi ok. 2 h.
Reklama
Cefobid - wskazania
Leczenie następujących zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na cefoperazon: zakażenia dróg oddechowych (górnych i dolnych); zakażenia dróg moczowych (górnych i dolnych); zapalenie otrzewnej, pęcherzyka żółciowego, zapalenia dróg żółciowych i inne zakażenia wewnątrz jamy brzusznej; posocznica; zakażenie skóry i tkanki miękkiej; stany zapalne w obrębie miednicy, zapalenie błony śluzowej macicy, rzeżączka i inne zakażenia dróg rodnych. Zapobieganie zakażeniom pooperacyjnym u pacjentów poddanych operacjom w obrębie jamy brzusznej i miednicy, operacjom kardiologicznym i ortopedycznym. Cefoperazon może być stosowany w monoterapii (ma szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego) lub w skojarzeniu z innymi antybiotykami, jeżeli jest to wskazane.
Reklama
Cefobid - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub znana nadwrażliwość na inną substancję w obrębie klasy, lub ciężka nadwrażliwość na antybiotyki β-laktamowe.
Reklama
Cefobid - ostrzeżenia
Przed podaniem cefoperazonu należy przeprowadzić wywiad dotyczący występujących uprzednio reakcji nadwrażliwości na inne antybiotyki β-laktamowe (penicyliny lub cefalosporyny) lub inne alergeny, w związku z możliwością wystąpienia reakcji anafilaktycznej. Szczególną ostrożność zachować u pacjentów, u których występuje jakikolwiek rodzaj alergii (zwłaszcza na leki). Jeżeli wystąpi reakcja alergiczna, antybiotyk należy odstawić i zastosować odpowiednie leczenie. W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji skórnych, należy przerwać stosowanie cefoperazonu i rozpocząć odpowiednie leczenie. Ostrożnie stosować: u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, ciężką niedrożnością dróg żółciowych, ciężką chorobą wątroby lub chorobą wątroby współistniejącą z niewydolnością nerek (wskazana modyfikacja dawkowania); u pacjentów będących na ubogiej diecie, u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania lub u pacjentów długotrwale odżywianych dożylnie oraz otrzymujących terapię przeciwzakrzepową (ze względu na ryzyko krwawienia, małopłytkowości lub hipoprotrombinemii - jeśli wystąpi długotrwałe krwawienie należy przerwać stosowanie antybiotyku). Podczas długotrwałego leczenia należy okresowo kontrolować czynność narządów wewnętrznych, zwłaszcza nerek, wątroby i układu krwiotwórczego; jest to szczególnie istotne u noworodków (zwłaszcza wcześniaków) oraz niemowląt. U noworodków, w tym przedwcześnie urodzonych, stosować po rozważeniu stosunku korzyści do potencjalnego ryzyka. U noworodków z żółtaczką jąder podkorowych mózgu cefoperazon nie zmienia zdolności wiązania bilirubiny z białkami osocza. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka po zastosowaniu antybiotyku, należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. W trakcie leczenia należy obserwować pacjenta pod kątem nadkażenia niewrażliwymi drobnoustrojami. Preparat zawiera 1,5 mmol sodu na fiolkę (34 mg), co odpowiada 2% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Reklama
Cefobid - ciąża
W ciąży stosować wyłącznie w razie zdecydowanej konieczności. Cefoperazon przenika do mleka matki tylko w nieznacznym stopniu - ostrożnie stosować w okresie karmienia piersią. W badaniach przedklinicznych na szczurach nie stwierdzono upośledzenia płodności. W związku z tym, iż wpływ na zwierzęta nie zawsze odnosi się do reakcji u człowieka, należy zachować ostrożność, gdy pacjent lub pacjentka planuje dziecko.
Reklama
Cefobid - efekty uboczne
Bardzo często: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie hematokrytu. Często: neutropenia, dodatni wynik bezpośredniego testu Coombsa, małopłytkowość, eozynofilia, zapalenie żył w miejscu wstrzyknięcia, biegunka, zwiększenie aktywności AspAT, AlAT, fosfatazy alkalicznej, żółtaczka, świąd, pokrzywka, wysypka plamisto-grudkowa. Niezbyt często: wymioty, ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączka. Rzadko: hipoprotrombinemia, krwotok. Częstość nieznana: koagulopatia, wstrząs anafialktyczny, reakcja anafilaktyczna/anafilaktoidalna, nadwrażliwość, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, toksyczno-rozpływna martwica naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, złuszczające zapalenie skóry.
Cefobid - interakcje
Ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji disulfiramowej, nie należy spożywać alkoholu w trakcie leczenia cefoperazonem (reakcję disulfiramową obserwowano także u pacjentów, którzy spożywali alkohol w ciągu 5 dni od ostatniego podania antybiotyku). U chorych żywionych przez zgłębnik lub pozajelitowo należy unikać podawania roztworów zawierających etanol. Niezgodności farmaceutyczne: nie należy mieszać roztworów cefoperazonu i aminoglikozydów.
Cefobid - dawkowanie
Domięśniowo lub dożylnie. Dorośli: 2-4 g/dobę w 2 dawkach co 12 h; w ciężkich zakażeniach 8-12 g/dobę w 2-, 3- lub 4 dawkach podzielonych. Jednorazowa dawka maksymalna wynosi 4 g. Pacjentom o obniżonej odporności podawano dawkę do 16 g/dobę w dawkach podzielonych w ciągłym wlewie dożylnym. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów, u których przesączanie kłębuszkowe wynosi <18 ml/min lub u których stężenie kreatyniny w surowicy wynosi >3,5 mg/dl, maksymalna dawka dobowa wynosi 4 g. U pacjentów dializowanych lek należy podawać bezpośrednio po dializie. U pacjentów z ciężką niedrożnością dróg żółciowych, ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub zaburzeniami czynności wątroby współistniejącymi z zaburzeniami czynności nerek, jeśli nie monitoruje się stężeń leku we krwi, nie należy podawać więcej niż 2 g/dobę. Sposób podania. Domięśniowo podawać głęboko w mięsień pośladkowy większy lub przednią część uda. Dożylnie, w infuzji trwającej 15 min do 1 h; w bezpośrednim wstrzyknięciu, nie krótszym niż 3-5 min - u dorosłych maks. do 2 g. W leczeniu skojarzonym, z powodu niezgodności fizycznej, nie mieszać roztworów cefoperazonu i aminoglikozydów; można podawać leki w kolejnych krótkotrwałych infuzjach dożylnych, używając dwóch cewników dożylnych, które należy przepłukiwać odpowiednim płynem do rozcieńczania między podaniami leków; zaleca się podawać cefoperazon przed aminoglikozydem; w przypadku jednoczesnego stosowania aminoglikozydów i cefoperazonu należy w czasie trwania terapii kontrolować czynność nerek.
Cefobid - uwagi
Cefoperazon może powodować fałszywie dodatnie wyniki próby wykrywającej glukozę w moczu metodą Benedicta lub Fehlinga.
