Ceprotin - skład
1 fiolka zawiera 500 j.m. białka C. Roztwór sporządzony przez odtworzenie proszku w 5 ml jałowej wody do wstrzykiwań zawiera około 100 j.m./ml białka C z osocza ludzkiego. Preparat zawiera sód.
Reklama
Ceprotin - działanie
Białko C jest glikoproteiną o właściwościach antykoagulacyjnych, wytwarzaną w wątrobie przy udziale witaminy K. Otrzymywane jest z osocza ludzkiego oczyszczonego za pomocą mysich przeciwciał monoklonalnych. Pod wpływem działania kompleksu trombina/trombomodulina ulega przemianie do aktywowanego białka C (APC) - proteazy serynowej, silnie hamującej krzepnięcie krwi, zwłaszcza w obecności kofaktora - białka S. Działanie APC polega na unieczynnieniu aktywowanych form czynników krzepnięcia V i VIII, co prowadzi do zmniejszenia tworzenia trombiny. Wykazano ponadto, że APC może mieć działanie profibrynolityczne. Podanie dożylne leku powoduje natychmiastowe, ale przejściowe zwiększenie stężenia białka C w osoczu. Terapia substytucyjna u pacjentów z niedoborem białka C ma na celu opanowanie powikłań zakrzepowych lub w przypadku podawania profilaktycznego - zapobiec ich wystąpieniu. U osób z bezobjawowym niedoborem białka C, biologiczny okres półtrwania wynosił 4,4-15,8 h. U pacjentów z ostrą zakrzepicą, zwiększanie stężenia białka C i biologiczny okres półtrwania mogą być znacznie zmniejszone.
Reklama
Ceprotin - wskazania
Leczenie plamicy piorunującej (purpura fulminans) i martwicy skóry wywołanej kumaryną u pacjentów z ciężkim wrodzonym niedoborem białka C. Ponadto lek jest wskazany w krótkotrwałej profilaktyce u pacjentów z ciężkim wrodzonym niedoborem białka C, jeśli zachodzi przynajmniej jedno z uwarunkowań: zagrażający/nieuchronny zabieg operacyjny lub leczenie inwazyjne; podczas rozpoczynania leczenia pochodną kumaryny; jeżeli leczenie samą pochodną kumaryny jest niewystarczające; jeżeli leczenie pochodną kumaryny nie jest możliwe do przeprowadzenia.
Reklama
Ceprotin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, na białko mysie lub na heparynę, z wyjątkiem użycia w celu opanowania zagrażających życiu powikłań zakrzepowych.
Reklama
Ceprotin - ostrzeżenia
Z uwagi na możliwość wystąpienia reakcji nadwrażliwości typu alergicznego, pacjent powinien być poinformowany o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości (takich jak: wysypka, uogólniona pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu, spadek ciśnienia i anafilaksja); w przypadku ich wystąpienia należy natychmiast przerwać podawanie leku. W przypadku wstrząsu należy postępować zgodnie z obowiązującym postępowaniem w leczeniu wstrząsu. Ze względu na brak doświadczenia w leczeniu pacjentów z zaburzeniami funkcji nerek i/lub wątroby, zaleca się dokładną obserwację takich pacjentów. Jeśli preparat jest używany u pacjentów z ciężkim wrodzonym niedoborem białka C, mogą wytworzyć się przeciwciała hamujące białko C. W przypadku podawania preparatów przygotowywanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych (dotyczy to również nieznanych lub pojawiających się od niedawna wirusów oraz innych czynników chorobotwórczych). Podejmowane środki są uważane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak HIV, HBV i HCV, a także wirusów bezotoczkowych HAV. Podejmowane środki mogą mieć ograniczoną wartość wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak parwowirus B19. Zakażenie parwowirusem B19 może być poważne u kobiet w ciąży (zakażenie płodu) i dla osób z niedoborem odporności lub zwiększoną erytropoezą (np. anemia hemolityczna). U pacjentów otrzymujących regularnie lub w sposób powtarzany produkty z białkiem C powinno się wziąć pod uwagę przeprowadzenie odpowiednich szczepień (wirusowe zapalenie wątroby typu A i B). Z uwagi na śladową obecność heparyny w preparacie, należy liczyć się z możliwością wystąpienia małopłytkowości indukowanej heparyną (HIT) maskowanej symptomatologią ostrej fazy niedoboru białka C. W przypadku podejrzenia HIT należy oznaczyć liczbę płytek we krwi i w razie konieczności przerwać podawanie preparatu. Pacjenci z małopłytkowością indukowaną heparyną powinni w przyszłości unikać leków zawierających heparynę. W praktyce klinicznej zaobserwowano epizody krwawienia. Mogły być one wynikiem jednoczesnego podawania leków hamujących krzepnięcie krwi (np. heparyny). Tym niemniej nie można całkowicie wykluczyć, że podanie preparatu również miało wpływ na ich wystąpienie. Lek zawiera 22,5 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 1,1% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Reklama
Ceprotin - ciąża
Bezpieczeństwo stosowania leku w ciąży i okresie karmienia piersią nie zostało ustalone. Preparat można stosować wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane korzyści leczenia przewyższają potencjalne ryzyko dla matki i dziecka.
Reklama
Ceprotin - efekty uboczne
Mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości (obrzęk naczynioruchowy, pieczenie, kłujący ból w miejscu podania, dreszcze, nagłe zaczerwienienie twarzy, wysypka, świąd, uogólniona pokrzywka, ból głowy, pokrzywka, spadek ciśnienia, letarg, nudności, niepokój ruchowy, częstoskurcz, ucisk w klatce piersiowej, mrowienie, wymioty i trudności w oddychaniu). W trakcie badań klinicznych rzadko zgłaszano występowanie: nadwrażliwości, wysypki, świądu, zawrotów głowy. Po wprowadzeniu leku do obrotu z częstością nieznaną zgłaszano: niepokój, nadmierne pocenie się, reakcję w miejscu wstrzyknięcia.
Ceprotin - interakcje
Nie są znane obecnie żadne interakcje z innymi lekami. U pacjentów, którzy rozpoczynają leczenie doustnymi antykoagulantami z grupy antagonistów witaminy K (np. warfaryną) może wystąpić przemijający stan nadkrzepliwości zanim pojawi się pożądany efekt przeciwzakrzepowy - w przypadku przestawiania na leczenie tymi lekami, podawanie białka C można przerwać dopiero po osiągnięciu stabilnego efektu przeciwzakrzepowego ich działania. Chociaż martwica skóry indukowana warfaryną może wystąpić u każdego pacjenta podczas wprowadzania leczenia doustnymi antykoagulantami, u osób z wrodzonym niedoborem białka C ryzyko to jest szczególnie wysokie.
Ceprotin - dawkowanie
Dożylnie. Leczenie powinno być rozpoczynane pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w terapii substytucyjnej czynnikami/inhibitorami krzepnięcia, w ośrodkach gdzie możliwe jest monitorowanie aktywności białka C. Dawkę należy dobrać indywidualnie w oparciu o ocenę wyników badań laboratoryjnych. Początkowo należy uzyskać 100% aktywność białka C i utrzymywać ją powyżej 25% w okresie przeprowadzanego leczenia. W celu ustalenia stopnia odzyskania i biologicznego T0,5 zaleca się podanie dawki wstępnej 60-80 j.m./kg mc. Przed i podczas leczenia preparatem zaleca się ustalenie stężenia białka C w osoczu za pomocą oznaczenia aktywności białka C z wykorzystaniem chromogennego substratu. Dawkowanie należy ustalać w oparciu o laboratoryjne oznaczenie aktywności białka C. W ostrych stanach zakrzepowych oznaczenia należy wykonywać co 6 h do czasu stabilizacji stanu pacjenta, a następnie 2 razy dziennie i zawsze bezpośrednio przed kolejnym podaniem leku. Należy pamiętać, że T0,5 białka C może być znacząco skrócony w określonych przypadkach klinicznych, takich jak ostra zakrzepica z plamicą piorunującą i martwicą skóry. U pacjentów leczonych w ostrej fazie choroby może dochodzić do znacznie mniejszych przyrostów aktywności białka C. Z uwagi na duże rozbieżności w indywidualnej odpowiedzi na leczenie, wpływ białka C na parametry krzepnięcia powinien być kontrolowany regularnie. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby powinni być dokładnie obserwowani. W rzadkich i wyjątkowych przypadkach, u pacjentów z brakiem dostępu żylnego, podskórne podanie 250 –350 j.m./kg prowadziło do uzyskania terapeutycznych poziomów białka C w osoczu. Jeżeli pacjent jest przestawiany na stałe leczenie profilaktyczne doustnymi antykoagulantami, podawanie białka C można przerwać dopiero po osiągnięciu stabilnego efektu przeciwzakrzepowegoich działania. Zaleca się ponadto, aby podczas rozpoczynania leczenia doustnymi antykoagulantami rozpoczynać terapię od niskich dawek, a następnie zwiększać dawkę do odpowiedniego poziomu, zamiast podawać od razu standardową dawkę nasycającą. U pacjentów, którym podaje się białko C w celach profilaktycznych, może być uzasadnione zapewnienie wyższego jego poziomu w przypadkach zwiększonego ryzyka zakrzepicy (takich jak zakażenie, uraz lub interwencja chirurgiczna). Istnieją ograniczone dane kliniczne potwierdzające bezpieczeństwo i skuteczność leku u pacjentów ze współistniejącym ciężkim wrodzonym niedoborem białka C i opornością na aktywowane białko C (APC resistance). Na podstawie ograniczonego doświadczenia klinicznego u dzieci, pochodzącego z raportów i badań obejmujących 83 pacjentów, wytyczne dotyczące dawkowania u osób dorosłych uważa się za obowiązujące dla noworodków i dzieci. Sposób podania. Preparat podaje się we wstrzyknięciu dożylnym po rozpuszczeniu proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań w jałowej wodzie do wstrzykiwań, z szybkością nie większą niż 2 ml/min. U dzieci o mc. < 10 kg szybkość podawania nie może być większa niż 0,2 ml/kg mc./min. Podobnie jak przy podawaniu innych preparatów dożylnych zawierających białko może dojść do wystąpienia reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Z uwagi na fakt, że objawy reakcji alergicznej mogą być ostre i groźne dla życia, preparat należy podawać w warunkach zapewniających dostęp do urządzeń podtrzymujących funkcje życiowe.
Ceprotin - uwagi
W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych preparatów należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego leku. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
