Cezarius - skład
1 tabl. powl. zawiera 250 mg, 500 mg, 750 mg lub 1000 mg lewetyracetamu. 1 ml roztworu doustnego zawiera 100 mg lewetyracetamu. Roztwór zawiera maltitol oraz parahydroksybenzoesan metylu.
Reklama
Cezarius - działanie
Lek przeciwpadaczkowy - pochodna pirolidonu. Mechanizm działania lewetyracetamu nadal nie jest w pełni poznany, wydaje się być różny od sposobu działania dostępnych obecnie leków przeciwpadaczkowych. Wyniki badań in vitro i in vivo wskazują, że lewetyracetam nie zmienia podstawowych właściwości komórki ani prawidłowych procesów neurotransmisji. Badania in vitro wykazały, że lewetyracetam wpływa na stężenie Ca2+ w neuronach, częściowo hamując prądy Ca2+ typu N oraz ograniczając uwalnianie jonów Ca2+ zmagazynowanych wewnątrz neuronów. Dodatkowo częściowo znosi indukowane przez cynk i beta-karboliny hamowanie prądów bramkowanych przez GABA i glicynę. Lewetyracetam wywołuje ochronę przed drgawkami w wielu zwierzęcych modelach napadów padaczkowych częściowych i pierwotnie uogólnionych, nie działa drgawkotwórczo. Główny metabolit jest nieaktywny. Działanie przeciwdrgawkowe u ludzi, zarówno w padaczce z napadami częściowymi jak i uogólnionymi, potwierdziło szeroki zakres farmakologicznego profilu działania lewetyracetamu. Po podaniu doustnym lewetyracetam szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1,3 h po podaniu. Stężenie w stanie stacjonarnym osiągane jest po 2 dniach, w przypadku schematu dawkowania 2 razy na dobę. Mniej niż 10% leku wiąże się z białkami osocza. U ludzi, lewetyracetam nie jest metabolizowany w znacznym stopniu. Główny szlak metabolizmu (24% dawki) stanowi enzymatyczna hydroliza grupy acetamidowej. T0,5 u osób dorosłych wynosi 7+/- 1 h i nie zmienia się w zależności od dawki, drogi podania lub po podaniu wielokrotnym. Lek jest wydalany głównie z moczem (średnio 95%), a tylko nieznaczna ilość z kałem. U osób w podeszłym wieku okres półtrwania wydłuża się o około 40% (10-11 h). Po podaniu pojedynczej dawki (20 mg/kg mc.) dzieciom (6-12 lat) chorym na padaczkę okres półtrwania lewetyracetamu wynosi 6 h. Po podaniu wielokrotnym dawki (20-60 mg/kg mc./dobę) dzieciom z padaczką (4-12 lat) lewetyracetam był szybko wchłaniany. Stężenie maksymalne we krwi występowało 0,5-1 h po podaniu. T0,5 wynosił około 5 h. Po podaniu pojedynczej dawki (20 mg/kg mc.) 100 mg/ml roztworu doustnego dzieciom chorym na padaczkę (od 1 miesiąca życia do 4 lat), lewetyracetam był szybko wchłaniany a stężenie maksymalne w osoczu zaobserwowano po upływie około 1 h od podania leku, a okres półtrwania lewetyracetamu wynosił 5,3 h.
Reklama
Cezarius - wskazania
Monoterapia w leczeniu napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat z nowo rozpoznaną padaczką. Terapia wspomagająca: w leczeniu napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku od 1 miesiąca z padaczką; w leczeniu napadów mioklonicznych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną; w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną.
Reklama
Cezarius - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lewetyracetam, związki pochodne pirolidonów lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Cezarius - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się ocenę czynności nerek. Stosowanie lewetyracetamu wiązało się bardzo rzadko z ostrym uszkodzeniem nerek, z czasem wystąpienia od kilku dni do kilku miesięcy po podaniu. Na początku leczenia opisywano przypadku wystąpienia zmniejszenia liczby krwinek (neutropenia, agranulocytoza, leukopenia,małopłytkowość i pancytopenia), należy zachować ostrożność. U pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi opisywano przypadki samobójstw, prób samobójczych oraz myśli i zachowań samobójczych; należy monitorować pacjentów pod względem występowania depresji i (lub) myśli oraz zachowań samobójczych i rozważyć odpowiednie leczenie. Preparat w postaci tabletek nie jest dostosowany do podawania niemowlętom i dzieciom w wieku <6 lat; w tej grupie wiekowej należy stosować lewetyracetam w postaci roztworu doustnego. Ponadto, dostępne moce tabletek nie są odpowiednie do początkowego leczenia dzieci ważących <25 kg, pacjentów nie mogących połykać tabletek lub otrzymujących dawki <250 mg. We wszystkich tych przypadkach należy stosować lewytracetam w postaci roztworu doustnego. Ze względu na zgłoszone przypadki nawet 10-krotnego niezamierzonego przedawkowania lewetyracetamu w postaci roztworu doustnego (głównie u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 11 lat), należy zawsze podawać na recepcie dawkę leku w mg z odpowiadającą jej dawką w ml, właściwą wieku pacjenta; ponadto należy zwrócić szczególną uwagę na zapisanie właściwej objętości strzykawki dozującej. Należy poinstruować pacjenta/opiekuna odnośnie sposobu odmierzania zaleconej dawki. Dostępne dane dotyczące stosowania lewetyracetamu u dzieci nie sugerują wpływu na wzrost i dojrzewanie, jednak długotrwały wpływ na uczenie się, inteligencję, wzrost, funkcje endokrynologiczne, dojrzewanie i potencjalny wpływ na płodność pozostają nieznane. Bezpieczeństwo i skuteczność leku u niemowląt w wieku do ukończenia 1. rż. nie zostały dokładnie zbadane. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku w monoterapii u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat. Preparat w postaci roztworu doustnego zawiera parahydroksybenzoesan metylu, które mogą powodować reakcję alergiczną (opóźnioną) oraz maltitol - pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją fruktozy nie powinni przyjmować tej postaci leku. Preparat w postaci tabl. zawiera barwnik E110, który może powodować reakcję alergiczną.
Reklama
Cezarius - ciąża
Nie zaleca się stosowania leku w czasie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji, jeżeli nie jest to klinicznie konieczne. Dane pochodzące z licznych rejestrów ciąż (monoterapia, I trymestr) nie wskazują na istotne zwiększenie ryzyka dużych wrodzonych wad rozwojowych, jednak nie można całkowicie wykluczyć działania teratogennego. Skojarzone leczenie przeciwpadaczkowe może być związane z większym ryzykiem wrodzonych wad rozwojowych niż monoterapia, dlatego należy rozważyć stosowanie monoterapii. W badaniach na zwierzętach wykazano toksyczny wpływ na reprodukcję. W przypadku kobiet w ciąży stosujących lewetyracetam, należy zapewnić odpowiednie postępowanie kliniczne. Zaprzestanie leczenia przeciwpadaczkowego może spowodować zaostrzenie choroby, które może być szkodliwe dla matki i płodu. Lewetyracetam przenika do mleka kobiecego - karmienie piersią nie jest zalecane. Jednak, jeżeli konieczne jest leczenie podczas karmienia piersią, należy uwzględniając znaczenie karmienia piersią, rozważyć stosunek korzyści do ryzyka związany z leczeniem. Podczas badań nie stwierdzono wpływu na płodność. Brak danych klinicznych, zagrożenie dla człowieka nie jest znane.
Reklama
Cezarius - efekty uboczne
Bardzo często: zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, senność, bóle głowy. Często: jadłowstręt, depresja, wrogość/agresywność, lęk, bezsenność, nerwowość/drażliwość, drgawki, zaburzenia równowagi, zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), ospałość, drżenie, zawroty głowy (pochodzenia błędnikowego), kaszel, ból brzucha, biegunka, dyspepsja, wymioty, nudności, wysypka, astenia/zmęczenie. Niezbyt często: małopłytkowość, leukopenia, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała, próby samobójcze, myśli samobójcze, zaburzenia psychotyczne, zaburzenia zachowania, omamy, uczucie złości, splątanie, napady paniki, chwiejność emocjonalna/wahania nastroju, pobudzenie, niepamięć, zaburzenia pamięci, zaburzenia koordynacji ruchów/ataksja, parestezja, zaburzenia koncentracji uwagi, podwójne widzenie, niewyraźne widzenie, nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych (częściej u Japończyków), łysienie, wyprysk, świąd, osłabienie mięśni, ból mięśni, urazy. Rzadko: infekcje, pancytopenia, neutropenia, agranulocytoza, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami narządowymi (zespół DRESS), nadwrażliwość (w tym obrzęk naczynioruchowy i anafilaksja), hiponatremia, samobójstwo, zaburzenia osobowości, zaburzenia myślenia, choreoatetoza, dyskineza, hiperkinezja, zapalenie trzustki, niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, ostre uszkodzenie nerek, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, rabdomioliza i zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi (częściej u Japończyków). Rzadko obserwowano przypadki encefalopatii po podaniu lewetyracetamu. Te działania niepożądane zazwyczaj występowały na początku leczenia (w ciągu kilku dni do kilku miesięcy) i były odwracalne po przerwaniu leczenia. Ryzyko wystąpienia jadłowstrętu jest większe w skojarzonym leczeniu lewetyracetamem i topiramatem. W kilku przypadkach łysienia zaobserwowano ustąpienie zmian po przerwaniu leczenia lewetyracetamem. W kilku przypadkach pancytopenii zaobserwowano zahamowanie czynności szpiku kostnego. Profil zdarzeń niepożądanych związanych z podawaniem lewetyracetamu jest na ogół podobny we wszystkich grupach wiekowych i zarejestrowanych wskazaniach w leczeniu padaczki.
Cezarius - interakcje
Lek nie wywiera wpływu na stężenie we krwi innych stosowanych aktualnie leków przeciwpadaczkowych (fenytoiny, karbamazepiny, kwasu walproinowego, fenobarbitalu, lamotryginy, gabapentyny i prymidonu), a powyższe leki przeciwpadaczkowe nie wpływają na farmakokinetykę lewetyracetamu. Probenecyd - lek hamujący wydzielanie w kanalikach nerkowych - podawany w dawce 500 mg 4 razy na dobę, zmniejsza klirens nerkowy głównego metabolitu lewetyracetamu, nie wpływając jednak na klirens lewetyracetamu. Jednoczesne podawanie lewetyracetamu i metrotreksatu zmniejsza klirens metotreksatu, powodując wzrost stężenia metotreksatu we krwi i przedłużenie ekspozycji do poziomu potencjalnie toksycznego, u pacjentów otrzymujących skojarzone leczenie należy starannie monitorować stężenie metotreksatu i lewetyracetamu. Lewetyracetam w dawce dobowej 1000 mg nie wpływał na farmakokinetykę doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiolu i lewonorgestrelu). Lewetyracetam w dawce dobowej 2000 mg nie wpływał na farmakokinetykę digoksyny i warfaryny; czas protrombinowy pozostawał niezmieniony. Jednoczesne stosowanie z digoksyną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi oraz z warfaryną nie wpływało na farmakokinetykę lewetyracetamu. Zgłaszano pojedyncze przypadki zmniejszonej skuteczności lewetyracetamu po jednoczesnym doustnym podaniu lewetyracetamu z makrogolem, osmotycznym lekiem przeczyszczającym; nie należy przyjmować makrogolu doustnie na 1 h przed i 1 h po zastosowaniu lewetyracetamu. Pokarm nie zmieniał stopnia wchłaniania lewetyracetamu, ale szybkość wchłaniania była nieznacznie zmniejszona. Brak danych dotyczących interakcji lewetyracetamu z alkoholem.
Cezarius - dawkowanie
Doustnie. Dawka dobowa jest podawana w 2 równo podzielonych dawkach. Monoterapia. Dorośli i młodzież od 16 lat: zalecana dawka wstępna wynosi 250 mg 2 razy na dobę i po 2 tyg. stosowania powinna być zwiększona do początkowej dawki terapeutycznej wynoszącej 500 mg 2 razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć co 2 tygodnie o 250 mg 2 razy na dobę do maksymalnej 1500 mg 2 razy na dobę. Terapia wspomagająca. Dorośli i młodzież (w wieku 12-17 lat) o mc. ≥50 kg: początkowa dawka wynosi 500 mg 2 razy na dobę (podawanie tej dawki można rozpocząć w pierwszym dniu leczenia). W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 1500 mg 2 razy na dobę. Dawkowanie można zmieniać, zwiększając lub zmniejszając dawkę dobową o 500 mg 2 razy na dobę, co 2-4 tyg. Niemowlęta i dzieci w wieku od 6 do 23 miesięcy, dzieci (2-11 lat) i młodzież (w wieku 12-17 lat) o mc. <50 kg: początkowa dawka wynosi 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 30 mg/kg mc. 2 razy na dobę. Zmiany dawkowania nie powinny przekraczać zmniejszania lub zwiększania dawki o 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę co 2 tyg. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. U dzieci o mc. 20 kg lub poniżej zaleca się rozpocząć leczenie preparatem w postaci roztworu doustnego. Dawkowanie u dzieci o mc. 50 kg lub powyżej jest takie samo jak u dorosłych. Roztwór doustny - niemowlęta w wieku od 1 miesiąca do poniżej 6 mż.: dawka początkowa 7 mg/kg mc. 2 razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 21 mg/kg mc. 2 razy na dobę. Zmiany dawkowania nie powinny przekraczać zmniejszania lub zwiększania dawki o 7 mg/kg mc. 2 razy na dobę, co 2 tyg. Należy stosować najniższą skuteczną dawkę. Leczenie niemowląt należy rozpoczynać od podawania preparatu w postaci roztworu doustnego 100 mg/ml. Zakończenie podawania. Jeśli leczenie lewetyracetamem ma być zakończone, zaleca się jego stopniowe odstawianie (np. dorośli i młodzież o mc. ≥50 kg: zmniejszanie dawki o 500 mg 2 razy na dobę, co 2-4 tyg.; niemowlęta w wieku >6 mies., dzieci i młodzież o mc. <50 kg: zmniejszanie dawki nie powinno przekraczać 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę, co 2 tyg.; niemowlęta (w wieku do 6 miesięcy): zmniejszanie dawki nie powinno przekraczać 7 mg/kg mc. 2 razy na dobę, co 2 tyg.). Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek dawkę dobową ustala się indywidualnie w zależności od klirensu kreatyniny (CCr): CCr >80 ml/min/1,73 mm2: 500-1500 mg 2 razy na dobę; CCr 50-79 ml/min/1,73 m2: 500-1000 mg 2 razy na dobę; CCr 30-49 ml/min/1,73 m2: 250-750 mg 2 razy na dobę; CCr <30 ml/min/1,73 m2: 250-500 mg 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek i pacjenci dializowani: 500-1000 mg raz na dobę (pierwszego dnia leczenia zalecana jest dawka początkowa 750 mg; po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 250-500 mg). Dostosowanie dawkowania u niemowląt od 1 do poniżej 6 mż. z zaburzoną czynnością nerek: CCr >80 ml/min/1,73 mm2: 7-21 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr 50-79 ml/min/1,73 m2: 7-14 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr 30-49 ml/min/1,73 m2: 3,5-10,5 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr <30 ml/min/1,73 m2: 3,5-7 mg/kg mc. 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek i pacjenci dializowani: 7-14 mg/kg mc. raz na dobę (pierwszego dnia leczenia zalecana jest dawka nasycająca 10,5 mg/kg mc.; po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 3,5-7 mg/kg mc.). Dostosowanie dawkowania u niemowląt i dzieci od 6 do 23 mż., dzieci i młodzieży o mc. <50 kg z zaburzoną czynnością nerek: CCr >80 ml/min/1,73 mm2: 10-30 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr 50-79 ml/min/1,73 m2: 10-20 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr 30-49 ml/min/1,73 m2: 5-15 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr <30 ml/min/1,73 m2: 5-10 mg/kg mc. 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek i pacjenci dializowani: 10-20 mg/kg mc. raz na dobę (pierwszego dnia leczenia zalecana jest dawka nasycająca 15 mg/kg mc.; po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 5-10 mg/kg mc.). U pacjentów z niewielkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby nie ma potrzeby dostosowania dawki; u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się ocenę czynności nerek przed wyborem odpowiedniej dawki - zaleca się zmniejszenie podtrzymującej dawki dobowej o 50%, w przypadkach, gdy CCr <60 ml/min/1,73 mm2. Sposób podania. Preparat należy przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku, popijając wystarczającą ilością płynu. Roztwór doustny można rozcieńczyć w szklance wody lub w butelce dziecka; do roztworu dołączona jest strzykawka do odmierzania dawki leku.
Cezarius - uwagi
Lewetyracetam ma niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Szczególnie na początku leczenia lub podczas zwiększania dawki, u niektórych pacjentów może wystąpić senność lub inne objawy ze strony OUN. Pacjentom wykonującym czynności złożone, zaleca się ostrożność, np. podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania maszyn. Nie zaleca się prowadzenia pojazdów mechanicznych ani obsługiwania maszyn dopóki nie jest znany wpływ na zdolność pacjenta do wykonywania tych czynności.
