Cipramil

Cipramil - skład

1 tabl. powl. zawiera 20 mg cytalopramu w postaci bromowodorku. Preparat zawiera laktozę.

Reklama

Cipramil - działanie

Lek przeciwdepresyjny - selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Praktycznie nie wpływa na wychwyt noradrenaliny, dopaminy i GABA przez neurony. Nie wykazuje powinowactwa lub ma bardzo niewielkie powinowactwo do receptorów 5-HT_1A, 5-HT₂, DA D₁ i D₂, adrenergicznych α₁, β₂ i β, histaminowych H₁, muskarynowych cholinergicznych, benzodiazepinowych i opioidowych. Po podaniu doustnym niemal całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest średnio po 3 h od podania. Biodostępność wynosi ok. 80%. Lek i jego główne metabolity wiążą się z białkami osocza w mniej niż 80%. Cytalopram jest metabolizowany do aktywnych metabolitów: demetylocytalopramu, didemetylocytalopramu, N-tlenku cytalopramu i nieaktywnej deaminowanej pochodnej kwasu propionowego. Wszystkie aktywne metabolity należą również do grupy SSRI, ale siła ich działania jest mniejsza niż cytalopramu. Metabolizm przebiega z udziałem CYP2C19, CYP3A4 i CYP2D6. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi ok. 1,5 doby. Lek jest wydalany głównie z żółcią (85%) oraz przez nerki (15%). 12-23% dawki wydalane jest w postaci nie zmienionej z moczem. Stężenia w stanie stacjonarnym osiągane są po upływie 1-2 tyg. podawania leku.

Reklama

Cipramil - wskazania

Leczenie depresji i profilaktyka nawrotów zaburzeń depresyjnych nawracających. Zaburzenie lękowe z napadami lęku z agorafobią lub bez agorafobii.

Reklama

Cipramil - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na cytalopram lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Leku nie wolno stosować w skojarzeniu z inhibitorem MAO, w tym z selegiliną w dawce powyżej 10 mg na dobę. Leczenie można rozpocząć 14 dni po zaprzestaniu podawania nieodwracalnych inhibitorów MAO lub w takim czasie po odstawieniu odwracalnych inhibitorów MAO, jaki opisany jest w informacji o danym leku. Leczenie inhibitorami MAO można wprowadzić 7 dni po zaprzestaniu podawania cytalopramu. Leczenie skojarzone cytalopramem z linezolidem jest przeciwwskazane chyba, że występuje możliwość ścisłej obserwacji klinicznej i monitorowania ciśnienia tętniczego krwi. Pacjenci z rozpoznanym wydłużeniem odstępu QT, z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT.  Stosowanie z innymi lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT, w tym: lekami przeciwarytmicznymi klasy IA i III; lekami przeciwpsychotycznymi i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi; niektórymi lekami przeciwbakteryjnymi (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, lekami przeciwmalarycznymi, zwłaszcza halofantryna); niektórymi lekami przeciwhistaminowymi (astemizol, hydroksyzyna, mizolastyna) itp.

Reklama

Cipramil - ostrzeżenia

Leków przeciwdepresyjnych nie należy stosować w leczeniu dzieci i młodzieży <18 lat. W trakcie prób klinicznych u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi częściej obserwowano zachowania samobójcze (próby samobójstwa i myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) niż w grupie, której podawano placebo. Jeśli w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną podjęta jednak zostanie decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany, czy nie występują u niego objawy samobójcze. Ponadto brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży odnośnie wzrastania, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. Niektórzy pacjenci z zespołem lęku napadowego mogą odczuwać nasilone objawy lękowe na początku leczenia lekami przeciwdepresyjnymi. Ta paradoksalna reakcja ustępuje zazwyczaj w ciągu 2  tyg. od rozpoczęcia leczenia. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa działania zaleca się stosowanie małej dawki początkowej. Podczas stosowania leków z grupy SSRI rzadko opisywano hiponatremię, prawdopodobnie spowodowaną nieprawidłowym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego (SIADH) i na ogół ustępującą po przerwaniu leczenia. Wydaje się, że szczególnie duże ryzyko hiponatremii występuje u kobiet w podeszłym wieku. Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia oraz samobójstwa (zachowań samobójczych). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji do czasu wystąpienia poprawy oraz we wczesnym okresie powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). U pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci wykazujący przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia, szczególnie pacjentów w wieku <25 lat. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy zwiększonego ryzyka. U pacjentów z objawami akatyzji zwiększenie dawki może być szkodliwe. U pacjentów, u których rozpoczyna się faza maniakalna, leczenie cytalopramem należy przerwać. U każdego pacjenta, u którego wystąpią drgawki, należy przerwać leczenie cytalopramem. Należy unikać stosowania cytalopramu u pacjentów z niestabilną padaczką, a pacjentów ze stabilną padaczką należy uważnie monitorować. Jeśli zwiększy się częstość napadów drgawkowych, leczenie cytalopramem należy przerwać. U pacjentów z cukrzycą leczenie SSRI może wpływać na kontrolę glikemii. Może być konieczne dostosowanie dawek insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych. W przypadku wystąpienia objawów zespołu serotoninowego należy natychmiast przerwać podawanie cytalopramu i wdrożyć leczenie objawowe. Równocześnie z cytalopramem nie należy stosować leków o działaniu serotoninergicznym, takich jak tryptany (w tym sumatryptan i oksytryptan), opioidy (w tym tramadol) i tryptofan.  W związku ze stosowaniem leków z grupy SSRI istnieją doniesienia o przypadkach wydłużonego czasu krwawienia i (lub) nieprawidłowych krwawieniach jak wybroczyny, krwotoki z narządów rodnych, krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego lub inne krwawienia w obrębie skóry lub błon śluzowych. Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI, zwłaszcza w przypadku równoczesnego stosowania leków zawierających substancje czynne wpływające na czynność płytek krwi lub inne substancje zwiększające ryzyko krwotoku, jak również u pacjentów z krwawieniami w wywiadzie. Ze względu na niewielkie doświadczenie kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania SSRI i terapii elektrowstrząsami, zaleca się zachowanie ostrożności. Nie należy jednocześnie stosować cytalopramu i preparatów roślinnych, zawierających ziele dziurawca. Leczenie epizodów depresyjnych u pacjentów z psychozą może nasilać objawy psychotyczne. Ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT i komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym typu torsade de pointes, zaleca się ostrożność u pacjentów z bradykardią znacznego stopnia, u pacjentów po niedawno przebytym zawale mięśnia sercowego lub z nieskompensowaną niewydolnością serca. Przed rozpoczęciem leczenia cytalopramem należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia, ze względu na zwiększone ryzyko złośliwych arytmii. U pacjentów ze stabilną chorobą serca należy rozważyć wykonanie badania EKG przed rozpoczęciem leczenia. Jeśli podczas leczenia cytalopramem wystąpią objawy zaburzeń czynności serca, leczenie należy przerwać i wykonać badanie EKG. Zwiększone stężenie metabolitu cytalopramu (didemetylocytalopramu) może teoretycznie spowodować wydłużenie odstępu QT u wrażliwych pacjentów, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT lub pacjentów z hipokaliemią i (lub) hipomagnezemią. W razie przedawkowania lub zmian metabolizmu wpływających na zwiększenie maksymalnego stężenia leku (np. zaburzeń czynności wątroby), może być wskazane kontrolowanie zapisu EKG. Cytalopram należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną jaskrą z zamkniętym kątem przesączania lub jaskrą w wywiadzie. Nie zaleca się stosowania cytalopramu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <20 ml/min) ze względu na brak dostępnych danych w tej grupie pacjentów. U pacjentów z niewydolnością wątroby znacznego stopnia należy stosować lek ostrożnie i powoli zwiększać dawki. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Reklama

Cipramil - ciąża

Lek może być stosowany w ciąży w razie konieczności, pod warunkiem, że noworodek zostanie poddany obserwacji, jeśli matka kontynuuje stosowanie cytalopramu w późniejszych stadiach ciąży, zwłaszcza w III trymestrze. Podczas ciąży należy unikać nagłego odstawienia preparatu. U noworodków, których matki w późniejszych stadiach ciąży przyjmowały leki z grupy SSRI/SNRI, donoszono o następujących działaniach niepożądanych: zaburzenia oddechowe, sinica, bezdech, napady drgawkowe, wahania ciepłoty ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, wzmożone napięcie mięśniowe, zmniejszone napięcie mięśniowe, hiperrefleksja, drżenie, drżączka, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Objawy te mogą być zarówno wynikiem działania leków na układ serotoninergiczny, jak i objawami odstawiennymi. W większości przypadków objawy pojawiają się natychmiast lub wkrótce (<24 h) po porodzie. Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie SSRI u kobiet w ciąży, zwłaszcza w późniejszych stadiach, może zwiększać ryzyko występowania zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN). Dane obserwacyjne wskazują na występowanie zwiększonego (mniej niż dwukrotnie) ryzyka krwotoku poporodowego po narażeniu na działanie leków z grupy SSRI lub SNRI w ciągu miesiąca przed porodem. Cytalopram jest wydzielany do mleka matki. Ocenia się, że dziecko karmione piersią otrzymuje ok. 5% dawki dobowej przyjmowanej przez matkę (w przeliczeniu na masę ciała - mg/kg mc.). U niemowląt obserwowano jedynie objawy o małym znaczeniu lub nie obserwowano ich w ogóle. Dostępne dane nie wystarczają jednak do oceny zagrożenia dla dziecka - zaleca się ostrożność. Badania na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia. Z opisów przypadków stosowania leków z grupy SSRI u ludzi wynika, że pływ na jakość nasienia u ludzi jest przemijający. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

Reklama

Cipramil - efekty uboczne

Bardzo często: senność, bezsenność, ból głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, nasilone pocenie się. Często: zmniejszenie łaknienia, zmniejszenie masy ciała, pobudzenie, zmniejszenie popędu płciowego, lęk, nerwowość, stany splątania, zaburzenia orgazmu (kobiety), niezwykłe sny, drżenie, parestezje, zawroty głowy, zaburzenia uwagi, szumy uszne, ziewanie, biegunka, wymioty, zaparcia, świąd, bóle mięśni, bóle stawów, impotencja, zaburzenia wytrysku, niezdolność do wytrysku, uczucie zmęczenia. Niezbyt często: zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała, agresja, depersonalizacja, omamy, mania, omdlenie, rozszerzenie źrenic, bradykardia, tachykardia, pokrzywka, łysienie, wysypka, plamica, nadwrażliwość na światło, zatrzymanie moczu, krwotok miesiączkowy, obrzęk. Rzadko: hiponatremia, napady drgawkowe grand mal, dyskineza, zaburzenia smaku, krwotoki, zapalenie wątroby, gorączka. Częstość nieznana: trombocytopenia, nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, hipokaliemia, napady panicznego lęku, bruksizm, niepokój, myśli samobójcze, zachowania samobójcze, drgawki, zespół serotoninowy, zburzenia pozapiramidowe, akatyzja, zaburzenia ruchowe, zaburzenia widzenia, wydłużenie odstępu QT w EKG, komorowe zaburzenia rytmu serca, w tym zaburzenia typu torsade de pointes, niedociśnienie ortostatyczne, krwawienie z nosa, krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym krwawienie z odbytnicy), nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby, wybroczyny, obrzęki naczynioruchowe, krwotok maciczny, krwotok poporodowy, priapizm, mlekotok (mężczyźni). Po wprowadzeniu leku do obrotu stwierdzono przypadki wydłużenia odstępu QT oraz arytmii komorowych, w tym zaburzeń typu torsade de pointes, głównie u kobiet, u pacjentów z hipokaliemią oraz u pacjentów z wcześniej występującym wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca. Badania epidemiologiczne wskazują na zwiększone ryzyko załamań kości u pacjentów w wieku 50 lat i starszych otrzymujących jednocześnie SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Odstawienie leku (zwłaszcza nagłe) może prowadzić do wystąpienia objawów odstawiennych: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (bezsenność, intensywne sny), pobudzenie, niepokój, nudności, wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie się, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość, zaburzenia widzenia.

Cipramil - interakcje

Jednoczesne stosowanie cytalopramu i inhibitorów MAO jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, w tym zespołu serotoninowego. Zgłaszano przypadki wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, czasami zakończonych zgonem w przypadku jednoczesnego stosowania leków z grupy SSRI i inhibitorów MAO, w tym nieodwracalnego inhibitora MAO - selegiliny i odwracalnych inhibitorów MAO - linezolidu i moklobemidu oraz u pacjentów, którzy w niedługim czasie po odstawieniu leków z grupy SSRI rozpoczęli stosowanie inhibitorów MAO. Przeciwwskazane jest leczenie skojarzone cytalopramem z innymi lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trój pierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, leki przeciw malarii - szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna). Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie cytalopramu i pimozydu. Nie wykazano klinicznie istotnych interakcji podczas równoczesnego podawania selegiliny. Podawanie cytalopramu w skojarzeniu z selegiliną (w dawkach >10 mg dziennie) nie jest zalecane. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych między litem i cytalopramem, opisano jednak nasilenie reakcji serotoninergicznych w przypadku stosowania SSRI w skojarzeniu z litem lub tryptofanem - zaleca się ostrożność. Informowano o występowaniu na poziomie farmakodynamicznym przypadków zespołu serotoninowego podczas podawania cytalopramu z buspironem. Podawanie cytalopramu w skojarzeniu z lekami będącymi agonistami receptorów serotoninowych np. opioidami (w tym z tramadolem) i tryptanami (w tym sumatryptanem i oksytryptanem) może prowadzić do nasilenia działania związanego z przekaźnictwem 5-HT. Ze względu na brak wystarczających danych, nie zaleca się stosowania cytalopramu w skojarzeniu z agonistami receptorów serotoninowych, takimi jak sumatryptan i inne tryptany. Stosowanie cytalopramu wraz z preparatami zawierającymi dziurawiec zwyczajny może doprowadzić do nasilenia działań niepożądanych. Zaleca się ostrożność w przypadku równoczesnego stosowania cytalopramu i leków przeciwzakrzepowych, leków wpływających na czynność płytek krwi, takich jak NLPZ, kwas acetylosalicylowy, dipyrydamol, tyklopidyna lub inne leki (np. atypowe leków przeciwpsychotyczne, fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne). Ostrożnie stosować z lekami, które mogą obniżać próg drgawkowy, np. leki przeciwdepresyjne (lekami trójpierścieniowe, inne SSRI), leki neuroleptyczne (pochodnymi fenotiazyny, tioksantenu i butyrofenonu), meflochina, bupropion i tramadol. Badania farmakokinetyczne nie wykazały wpływu na stężenie cytalopramu i imipraminy, chociaż wykazano zwiększone stężenie głównego metabolitu imipraminy tj. dezypraminy. Podczas jednoczesnego stosowania dezypraminy i cytalopramu obserwowano zwiększone stężenie dezypraminy we krwi. Konieczne może okazać się zmniejszenie dawki dezypraminy. Ketokonazol nie powoduje zmian właściwości farmakokinetycznych cytalopramu. Cymetydyna (silny inhibitor CYP2D6, 3A4 oraz 1A2) wywołała umiarkowane zwiększenie średniego stężenia leku w stanie stacjonarnym. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia skojarzonego cytalopramu w dużych dawkach z cymetydyną w dużych dawkach. Należy zachować ostrożność podczas skojarzonego leczenia z inhibitorami CYP2C19 m.in. z omeprazolem, ezomeprazolem, lanzoprazolem, flukonazolem, fluwoksaminą, tiklopidyną. Może zaistnieć konieczność zmniejszenia dawki cytalopramu. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania cytalopramu w skojarzeniu z lekami, które są metabolizowane głównie z udziałem tego enzymu i mają mały wskaźnik terapeutyczny, np. flekainid, propafenon i metoprolol lub niektóre leki działające na OUN, metabolizowane głównie z udziałem CYP2D6, np. leki przeciwdepresyjne, takie jak dezypramina, klomipramina i nortryptylina lub leki przeciwpsychotyczne, takie jak rysperydon, tiorydazyna i haloperydol. Może być konieczne dostosowanie dawki. Podawanie w skojarzeniu z metoprololem spowodowało dwukrotne zwiększenie stężenia metoprololu w osoczu, bez zwiększonego działania metoprololu na ciśnienie tętnicze krwi i rytm serca. Brak zmiany właściwości farmakokinetycznych lub tylko niewielkie zmiany bez znaczenia klinicznego obserwowano, gdy lek podawano w skojarzeniu z substratami CYP1A2 (klozapiną i teofiliną), CYP2C9 (warfaryną), CYP2C19 (imipraminą i mefenytoiną), CYP2D6 (sparteiną, imipraminą, amitryptyliną, rysperydonem) oraz CYP3A4 (warfaryną, karbamazepiną i triazolamem). W badaniu interakcji farmakokinetycznych lek nie spowodował żadnych zmian we właściwościach farmakokinetycznych digoksyny, co oznacza, że nie indukuje ani nie hamuje glikoproteiny P.

Cipramil - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Leczenie depresji: 20 mg na dobę w pojedynczej dawce. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę. Leczenie zaburzenia lękowego z napadami lęku. Przez pierwszy tydzień zaleca się podawanie pojedynczej dawki 10 mg na dobę, a następnie zwiększenie dawki dobowej do 20 mg. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę. Przerwanie leczenia. Należy unikać nagłego odstawienia leku. Po podjęciu decyzji o przerwaniu leczenia cytalopramem, dawkę należy stopniowo zmniejszać przez okres co najmniej 1-2 tyg., aby zmniejszyć ryzyko reakcji odstawienia. W przypadku wystąpienia objawów nietolerowanych przez pacjenta, będących następstwem zmniejszania dawki lub odstawienia leku, należy rozważyć wznowienie stosowania poprzednio przepisanej dawki. Następnie lekarz może kontynuować zmniejszanie dawki, ale w bardziej stopniowy sposób. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku dawkę należy zmniejszyć do połowy dawki zalecanej, np.: 10-20 mg na dobę; zalecana dawka maksymalna to 20 mg na dobę. Nie jest wymagane zmniejszenie dawki u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek; u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) zaleca się ostrożność. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby w pierwszych 2 tyg. leczenia zaleca się stosowanie początkowej dawki 10 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności, również podczas dostosowywania dawki. Dla pacjentów, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem CYP2C19, zaleca się dawkę początkową 10 mg na dobę, przez pierwsze 2 tyg. leczenia. W zależności od reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Działanie przeciwdepresyjne leku zazwyczaj uzyskuje się po 2-4 tyg. stosowania. Leczenie należy kontynuować wystarczająco długo, aby zapobiec nawrotom depresji. Czas leczenia wynosi zazwyczaj 6 mies. po ustąpieniu objawów depresji. U pacjentów z nawracającą depresją (jednobiegunową) leczenie podtrzymujące może trwać nawet kilka lat, aby zapobiec nowym epizodom. Maksymalną skuteczność cytalopramu w leczeniu zaburzenia lękowego z napadami lęku osiąga się po ok. 3 mies., a odpowiedź ta utrzymuje się podczas kontynuowanego leczenia. Sposób podania. Tabl. można przyjmować o każdej porze dnia, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Cipramil - uwagi

Należy unikać nagłego odstawienia leku; dawkę należy stopniowo zmniejszać przez okres co najmniej 1-2 tyg. Cytalopram wpływa w niewielkim lub umiarkowanym stopniu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Leki psychoaktywne mogą zaburzać zdolność dokonywania decyzji i reakcji w sytuacjach nagłych. Należy poinformować pacjentów o tych działaniach oraz ostrzec ich przed ograniczeniem ich zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.