Daklinza - skład
1 tabl. powl. zawiera 60 mg daklataswiru w postaci dichlorowodorku. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Daklinza - działanie
Lek przeciwwirusowy. Inhibitor niestrukturalnego białka 5A (NS5A), wielofunkcyjnego białka będącego istotnym składnikiem kompleksu replikacji HCV. Daklataswir hamuje zarówno replikację wirusowego RNA, jak i tworzenie wirionu. Lek łatwo się wchłania po podaniu doustnym wielokrotnych dawek, a Cmax w osoczu występowało w okresie między 1 do 2 h. Stan stacjonarny osiągano po 4 dniach podawania raz na dobę. Daklataswir jest substratem P-gp. Bezwzględna biodostępność wynosi 67%. W stanie stacjonarnym wiązanie daklataswiru z białkami osocza u pacjentów zakażonych HCV wynosi ok. 99% i nie zależało od dawki w zakresie dawek 1-100 mg. Daklataswir jest aktywnie i biernie transportowany do hepatocytów. W transporcie aktywnym biorą udział OTC1 i inny niezidentyfikowany system transportu, ale nie uczestniczy w nim transporter anionów organicznych (OAT) 2, polipetydowy kotransporter taurocholanu sodu (NTCP) ani polipetydy OAT. Daklataswir jest inhibitorem P-gp, OATP 1B1 i BCRP. W warunkach in vitro daklataswir jest inhibitorem transporterów wychwytu nerkowego, OAT 1 i 3, a także OCT2, ale nie oczekuje się, aby miał on wpływ kliniczny na farmakokinetykę substratów tych transporterów. Daklataswir jest substratem CYP3A, a CYP3A4 jest głównym izoenzymem CYP odpowiedzialnym za metabolizm leku. Metabolity krążące nie przekraczały 5% stężenia wyjściowego związku macierzystego. Po podaniu doustnym pojedynczej dawki daklataswiru 88% dawki wykryto w kale (53% w postaci niezmienionego leku), a 6,6% było wydalone z moczem (głównie w niezmienionej postaci). Po podaniu dawek wielokrotnych daklataswiru u osób zakażonych HCV, końcowy T0,5 eliminacji daklataswiru wynosi 12-15 h.
Reklama
Daklinza - wskazania
Leczenie (w skojarzeniu z innymi lekami) przewlekłego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) u dorosłych.
Reklama
Daklinza - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie z lekami silnie indukującymi CYP3A4 i transporter glikoproteiny P (P-gp), przez co mogącymi doprowadzić do zmniejszonej ekspozycji i obniżenia skuteczności leku. Do takich substancji czynnych należą m.in. fenytoina, karbamazepina, okskarbazepina, fenobarbital, ryfampicyna, ryfabutyna, ryfapentyna, podawany ogólnoustrojowo deksametazon i preparaty ziołowe dziurawca.
Reklama
Daklinza - ostrzeżenia
Leku nie należy stosować w monoterapii; należy go stosować w połączeniu z innymi lekami wskazanymi do leczenia przewlekłego zakażenia HCV. Ze względu na ryzyko ciężkiej bradykardii i bloku serca, amiodaron należy podawać pacjentom przyjmującym daklataswir i sofosbuwir wyłącznie wtedy, gdy stosowanie innych alternatywnych leków przeciwarytmicznych jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane. Jeśli jednoczesne stosowanie amiodaronu jest konieczne, po rozpoczęciu stosowania daklataswiru w skojarzeniu z sofosbuwirem zaleca się dokładne kontrolowanie pacjentów. Pacjentów, u których zidentyfikowano duże ryzyko bradyarytmii, należy stale kontrolować przez 48 h w odpowiednich warunkach klinicznych. Ze względu na długi T0,5 amiodaronu należy również odpowiednio kontrolować pacjentów, którzy przerwali stosowanie amiodaronu w ciągu ostatnich kilku miesięcy i mają rozpocząć przyjmowanie daklataswiru w skojarzeniu z sofosbuwirem. Należy również powiadomić pacjentów przyjmujących daklataswir z sofosbuwirem w skojarzeniu z amiodaronem lub innymi lekami zmniejszającymi częstość uderzeń serca o ryzyku wystąpienia objawów bradykardii i bloku serca oraz o konieczności pilnego zwrócenia się o pomoc lekarską w przypadku ich wystąpienia. Dane przemawiające za leczeniem zakażenia genotypem 2 daklataswiru i sofosbuwirem są ograniczone. Dane z badania ALLY-3 uzasadniają zastosowanie 12-tyg. okresu leczenia daklataswirem w połączeniu z sofosbuwirem u wcześniej nieleczonych i wcześniej leczonych pacjentów bez marskości wątroby z zakażeniem genotypem 3. U pacjentów z marskością wątroby stwierdzono niższe wartości SVR. Dane z programów podawania leku ze względów humanitarnych przed dopuszczeniem do obrotu, w których uczestniczyli pacjenci z zakażeniem genotypem 3 i marskością wątroby, uzasadniają stosowanie u nich daklataswiru w połączeniu sofosbuwirem przez 24 tyg. Znaczenie dodania rybawiryny do tego schematu jest niejasne. Dane kliniczne potwierdzające zasadność stosowania daklataswiru i sofosbuviru u pacjentów zakażonych wirusem HCV genotypu 4 i 6 są ograniczone. Brak danych klinicznych dotyczących pacjentów z genotypem 5. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania daklataswiru w leczeniu zakażenia HCV u pacjentów z chorobą wątroby klasy C wg skali Childa-Pugha określono w badaniu klinicznym ALLY-1 (daklinza + sofosbuwir + rybawiryna przez 12 tyg.); jednak wskaźniki SVR były niższe niż u pacjentów z chorobą klasy A i B wg skali Childa-Pugha. Dlatego u pacjentów z chorobą klasy C wg skali Childa-Pugha proponuje się schemat leczenia zachowawczego obejmujący daklataswir + sofosbuwir +/- rybawirynę przez 24 tyg. Rybawirynę można dołączyć na podstawie oceny klinicznej danego pacjenta. W trakcie leczenia lekami przeciwwirusowymi o działaniu bezpośrednim i po takim leczeniu zgłaszano przypadki reaktywacji wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV), niekiedy prowadzące do zgonu. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać u wszystkich pacjentów badanie przesiewowe na obecność HBV. Pacjenci ze współistniejącym zakażeniem HBV/HCV są zagrożeni reaktywacją HBV i dlatego należy ich monitorować oraz postępować zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi. Nie ustalono skuteczności stosowania daklataswiru, jako składnika schematu ponownego leczenia, u pacjentów z wcześniejszą ekspozycją na inhibitor NS5A. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat, ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania w tej populacji. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lappa lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Daklinza - ciąża
Leku nie należy stosować w okresie ciąży ani u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznej metody antykoncepcji. Wysoce skuteczną metodę antykoncepcji należy stosować jeszcze przez 5 tyg. po zakończeniu leczenia daklataswirem. Ponieważ daklataswir jest stosowany w skojarzeniu z innymi lekami, należy uwzględnić przeciwwskazania i ostrzeżenia dla tych leków (należy zapoznać się z ChPL rybawiryny i peginterferonu alfa). Nie należy karmić piersią podczas stosowania daklataswiru. U szczurów nie stwierdzono wpływu na parzenie się ani na płodność.
Reklama
Daklinza - efekty uboczne
Daklinza+sofosbuwir. Bardzo często: ból głowy, zmęczenie. Często: bezsenność, zawroty głowy, migrena, nudności, biegunka, bóle w nadbrzuszu, ból stawów, ból mięśni. Działania niepożądane 3. stopnia zgłaszano u mniej niż 1% pacjentów, a u żadnego pacjenta nie wystapiły działania niepożądane 4. stopnia. Daklinza+sofosbuwir+rybawiryna. Bardzo często: niedokrwistość, ból głowy, nudności, zmęczenie. Często: zmniejszenie apetytu, bezsenność, drażliwość, zawroty głowy, migrena, uderzenia gorąca, duszność, duszność wysiłkowa, kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa, biegunka, wymioty, bóle w nadbrzuszu, refluks żołądkowo-przełykowy, zaparcia, suchość w jamie ustnej, wzdęcia, wysypka, łysienie, świąd, suchość skóry, ból stawów, ból mięśni. Daklinza+peginterferon alfa+rybawiryna. Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmowały zmęczenie, ból głowy, świąd, niedokrwistość, objawy grypopodobne, nudności, bezsenność, neutropenię, osłabienie, wysypkę, zmniejszenie apetytu, suchość skóry, łysienie, gorączkę, bóle mięśni, drażliwość, kaszel, biegunkę, duszność i bóle stawów. Do najczęstszych działań niepożądanych o ciężkości co najmniej 3. stopnia (częstość 1% lub większa) należały: neutropenia, niedokrwistość, limfopenia i małopłytkowość. Profil bezpieczeństwa daklataswiru stosowanego w skojarzeniu z peginterferonem alfa i rybawiryną był podobny do obserwowanego w przypadku samego peginterferonu alfa i rybawiryny, w tym także u pacjentów z marskością. Daklataswir stosowany w skojarzeniu z sofosbuwirem w połączeniu z rybawiryną lub bez rybawiryny u 2% pacjentów wystąpiło zmniejszenie stężenia hemoglobiny 3. stopnia; wszyscy ci pacjenci otrzymywali daklataswir z sofosbuwirem i rybawiryną. Zwiększenie stężenia bilirubiny całkowitej 3/4. stopnia zaobserwowano u 5% pacjentów (wszystkie przypadki u pacjentów równocześnie zakażonych HIV, otrzymujących jednocześnie atazanawir, z marskością wątroby klasy A, B lub C wg skali Childa-Pugha lub po przeszczepieniu wątroby). Przypadki ciężkiej bradykardii i bloku serca zaobserwowano, gdy produkt daklataswir w skojarzeniu z sofosbuwirem i jednocześnie podawano amiodaron i (lub) inne leki zmniejszające częstość uderzeń serca.
Daklinza - interakcje
Przeciwwskazane jest stosowanie daklataswiru w połączeniu z lekami, które silnie indukują CYP3A4 i P-gp, np. z fenytoiną, karbamazepiną, okskarbazepiną, fenobarbitalem, ryfampicyną, ryfabutyną, ryfapentyną, podawanym ogólnoustrojowo deksametazonem oraz preparatami ziołowymi dziurawca, przez co mogącymi doprowadzić do zmniejszonej ekspozycji na lek i obniżenia jego skuteczności. Silne lub umiarkowane induktory CYP3A4 i P-gp mogą zmniejszać stężenie daklataswiru w osoczu i jego działanie terapeutyczne. Jednoczesne stosowanie z silnymi induktorami CYP3A4 i P-gp jest przeciwwskazane, a w razie jednoczesnego stosowania z umiarkowanymi induktorami CYP3A4 i P-gp zaleca się dostosowanie dawki daklataswiru. Silne inhibitory CYP3A4 mogą zwiększać stężenie daklataswiru w osoczu. Zaleca się dostosowanie dawki daklataswiru w wypadku jednoczesnego stosowania z silnymi inhibitorami CYP3A4. Równoczesne podawanie leków, które hamują aktywność P-gp lub OTC1 może mieć ograniczony wpływ na ekspozycję na daklataswir. Podawanie daklataswiru może zwiększać narażenie układowe na leki będące substratami P-gp, OATP 1B1, OCT1, albo BCRP, co może prowadzić do zwiększenia lub przedłużenia ich działania terapeutycznego oraz nasilać działania niepożądane. Należy zachować ostrożność, jeśli lek ma wąski zakres terapeutyczny. Daklataswir jest bardzo słabym induktorem CYP3A4 i powodował zmniejszenie o 13% ekspozycji na midazolam. Jednak, ponieważ wpływ ten jest ograniczony, nie jest konieczne dostosowanie dawek stosowanych równocześnie substratów CYP3A4. W celu uzyskania informacji dotyczących interakcji z lekami dla innych leków wchodzących w skład schematu należy zapoznać się z odpowiednimi ChPL. Podczas leczenia produktem Daklinza czynność wątroby może się zmienić, dlatego zaleca się ścisłe kontrolowanie wartości INR u pacjentów leczonych antagonistami witaminy K. Leki przeciwwirusowe, HCV. Nukleotydowy analog inhibitora polimerazy. Sofosbuwir 400 mg raz na dobę + daklataswir 60 mg raz na dobę - nie jest konieczne dostosowanie dawek obu leków. Inhibitory proteazy (PI). Dawkę daklataswiru należy zmniejszyć do 30 mg raz na dobę podczas jednoczesnego stosowania z boceprewirem lub innymi silnymi inhibitorami CYP3A4. Przy jednoczesnym stosowaniu simeprewiru i daklataswiru nie jest konieczne dostosowanie dawek obu leków. Dawkę daklataswiru należy zmniejszyć do 30 mg raz na dobę podczas jednoczesnego stosowania z telaprewirem lub innymi silnymi inhibitorami CYP3A4. Inne leki przeciw HCV. Przy jednoczesnym podawaniu daklataswiru z peginterferonem alfa i rybawiryną (peginterferon alfa 180 μg raz/tydz. + rybawiryna 1000 mg lub 1200 mg/dobę w 2 dawkach podzielonych + daklataswir 60 mg raz na dobę) nie jest konieczne dostosowanie dawki żadnego z tych leków. Leki przeciwwirusowe, HIV lub HBV. Inhibitory proteazy (PI). Dawkę daklataswiru należy zmniejszyć do 30 mg raz na dobę podczas jednoczesnego stosowania z atazanawirem/rytonawirem, atazanawirem/kobicystatem lub innymi silnymi inhibitorami CYP3A4. Nie jest konieczne dostosowanie dawki daklataswiru podawanego w dawce 60 mg raz na dobę oraz darunawiru/ritonawiru (podawanych w dawce 800/100 mg raz na dobę lub 600/100 mg 2 razy na dobę) ani darunawiru/kobicystatu. Nie jest konieczne dostosowanie dawki daklataswiru podawanego w dawce 60 mg raz na dobę ani dawki jednocześnie stosowanego lopinawiru/ritonawiru. Nukleozydowe/nukleotydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NRTI). Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru z następującymi NRTI: tenofowir, lamiwudyna, zydowudyna, emtrycytabina, abakawir, dydanozyna, stawudyna - nie jest konieczne dostosowanie dawek. Nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NNRTI). Dawkę daklataswiru należy zwiększyć do 90 mg raz na dobę podczas jednoczesnego stosowania z efawirenzem. Ze względu na brak danych, jednoczesne podawanie daklataswiru i etrawiryny lub newirapiny nie jest zalecane. Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru i rylpiwiryny nie jest konieczne dostosowanie dawek. Inhibitory integrazy. Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru i dolutegrawiru lub raltegrawiru nie jest konieczne dostosowanie dawek. Elwitegrawir, kobicystat, emtricytabina, fumaran tenofowiru dyzoproksylu: dawkę daklataswiru należy zmniejszyć do 30 mg raz na dobę podczas jednoczesnego stosowania z kobicystatem lub silnymi inhibitorami CYP3A4. Inhibitor fuzji. Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru i enfuwirtydu nie jest konieczne dostosowanie dawek. Antagonista receptora CCR5. Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru i marawiroku nie jest konieczne dostosowanie dawek. Leki przeciw nadkwasocie. Antagoniści receptora H2. Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru i famotydyny nie jest konieczne dostosowanie dawki daklataswiru. Inhibitory pompy protonowej. Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru i omeprazolu nie jest konieczne dostosowanie dawki daklataswiru. Leki przeciwbakteryjne. Ze względu na przewidywane zmiany stężenia ze względu na hamowanie CYP3A4 przez lek przeciwbakteryjny, dawkę daklataswiru należy zmniejszyć do 30 mg raz na dobę podczas jednoczesnego stosowania z klarytromycyną, telitromycyną lub innymi silnymi inhibitorami CYP3A4. Podawanie daklataswiru z erytromycyną może powodować zwiększenie stężenia daklataswiru - zaleca się zachowanie ostrożności. Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru i azytromycyny lub cyprofloksacyny nie jest konieczne dostosowanie dawki daklataswiru. Leki przeciwzakrzepowe. Ze względu na przewidywane zmiany stężenia związane z hamowaniem P-gp przez daklataswir zalecane jest monitorowanie bezpieczeństwa stosowania w razie rozpoczynania leczenia daklataswirem u pacjentów otrzymujących eteksylan dabigatranu lub inne substraty jelitowej P-gp o wąskim zakresie terapeutycznym. Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru i warfaryny nie jest konieczne dostosowanie dawek. Zaleca się ścisłe kontrolowanie wartości INR dla wszystkich antagonistów witaminy K. Zalecenie wynika z czynności wątroby, która może ulec zmianie w trakcie leczenia daklataswirem. Leki przeciwpadaczkowe. Jednoczesne podawanie daklataswiru z karbamazepiną, okskarbazepiną, fenobarbitalem, fenytoiną lub innymi silnymi induktorami CYP3A4 jest przeciwwskazane. Leki przeciwdepresyjne. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny. Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru i escytalopramu nie jest konieczne dostosowanie dawek. Leki przeciwgrzybicze. Podczas jednoczesnego stosowania daklataswiru z ketokonazolem lub innymi silnymi inhibitorami CYP3A4 (itrakonazol, pozakonazol, worykonazol) dawkę daklataswiru należy zmniejszyć do 30 mg raz na dobę. Przy jednoczesnym stosowaniu daklataswiru z flukonazolem oczekuje się niewielkiego zwiększenia stężenia daklataswiru, lecz nie jest konieczne dostosowanie dawki żadnego z leków. Leki przeciwprątkowe. Jednoczesne podawanie daklataswiru z ryfampicyną, ryfabutyną, ryfapentyną lub innymi silnymi induktorami CYP3A4 jest przeciwwskazane. Leki przeciw chorobom układu krążenia. Leki przeciwarytmiczne. Ze względu na hamowanie P-gp przez daklataswir należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania digoksyny i daklataswiru. Na początku należy przepisać najmniejszą dawkę digoksyny. Należy monitorować stężenie digoksyny w surowicy i na tej podstawie dostosować dawkę digoksyny w celu uzyskania pożądanego działania klinicznego. Amiodaron stosować jednocześnie z daklataswirem wyłącznie w przypadku braku dostępności alternatywnych metod leczenia. Zaleca się dokładne kontrolowanie w przypadku podawania amiodaronu w skojarzeniu z daklataswirem w skojarzeniu z sofosbuwirem. Blokery kanału wapniowego. Ze względu na przewidywane zmiany stężenia związane z hamowaniem CYP3A4 przez bloker kanału wapniowego: diltiazem, nifedypina, amlodypina - podawanie daklataswiru z którymkolwiek z wymienionych blokerów kanału wapniowego może powodować zwiększenie stężenia daklataswiru; zaleca się zachowanie ostrożności. Ze względu na przewidywane zmiany stężenia związane z hamowaniem CYP3A4 i P-gp przez werapamil, podawanie daklataswiru z werapamilem może powodować zwiększenie stężenia daklataswiru; zaleca się zachowanie ostrożności. Kortykosteroidy. Jednoczesne podawanie daklataswiru z deksametazonem podawanym ogólnoustrojowo lub innymi silnymi induktorami CYP3A4 jest przeciwwskazane. Preparaty ziołowe. Jednoczesne podawanie daklataswiru z zielem dziurawca lub innymi silnymi induktorami CYP3A4 jest przeciwwskazane. Hormonalne środki antykoncepcyjne. W przypadku stosowania daklataswiru zaleca się przyjmowanie doustnego środka antykoncepcyjnego zawierającego 35 μg etynyloestradiolu oraz 0,180/0,215/0,250 mg norgestymatu. Nie badano innych doustnych środków antykoncepcyjnych. Leki immunosupresyjne. W przypadku jednoczesnego podawania daklataswiru z cyklosporyną, takrolimusem, syrolimusem lub mykofenolanem mofetylu nie jest konieczne dostosowanie dawki żadnego leku. Leki zmniejszające stężenie lipidów. Inhibitory reduktazy HMG-CoA. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania daklataswiru z rozuwastatyną lub innymi substratami OATP 1B1 lub BCRP (atorwastatyna, fluwastatyna, symwastatyna, pitawastatyna, prawastatyna). Opioidowe leki przeciwbólowe. Przy jednoczesnym stosowaniu buprenorfiny i daklataswiru może nie być konieczne dostosowanie dawek, ale zaleca się monitorowanie pacjentów pod kątem objawów toksycznego działania opiatów. Przy jednoczesnym stosowaniu metadonu i daklataswiru nie jest konieczne dostosowanie dawki żadnego z leków. Leki uspokajające. Benzodiazepiny. Nie jest konieczne dostosowanie dawki midazolamu, innych benzodiazepin (triazolam, alprazolam) ani innych substratów CYP3A4 w przypadku jednoczesnego podawania z daklataswirem. Nie oczekuje się klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę któregokolwiek z lekó w razie jednoczesnego podawania daklataswiru z którymkolwiek z następujących leków: inhibitory PDE-5, inhibitory ACE (np. enalapryl), antagoniści receptora angiotensyny II (np. losartan, irbesartan, olmesartan, kandesartan, walsartan), dizopiramid, propafenon, flekainid, meksylityna, chinidyna lub leki zobojętniające kwas żołądkowy.
Daklinza - dawkowanie
Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczęte i kontrolowane przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C. Zalecana dawka wynosi 60 mg raz na dobę, niezależnie od posiłków. Daklataswir musi być stosowany w skojarzeniu z innymi lekami. Przed rozpoczęciem stosowania daklataswiru należy zapoznać się z ChPL innych leków w danym schemacie leczenia. Zalecane leczenie skojarzone daklataswiru w terapii bez interferonu (dotyczy pacjentów równocześnie zakażonych HIV, zalecenia dotyczące dawkowania z lekami przeciwwirusowymi stosowanymi w leczeniu HIV w polu "Interakcje"). HCV genotyp 1 lub 4. Pacjenci bez marskości wątroby: daklataswir + sofosbuwir przez 12 tyg. Pacjenci z marskością wątroby A lub B wg Child-Pugh: daklataswir + sofosbuwir + rybawiryna przez 12 tyg. lub daklataswir + sofosbuwir (bez rybawiryny) przez 24 tyg. Pacjenci z marskością wątroby C wg Child-Pugh: daklataswir + sofosbuwir +/- rybawiryna przez 24 tyg. HCV genotyp 3. Pacjenci bez marskości wątroby: daklataswir + sofosbuwir przez 12 tyg. Pacjenci z marskością wątroby: daklataswir + sofosbuwir +/- rybawiryna przez 24 tyg. Nawrót zakażenia HCV po przeszczepieniu wątroby (genotypy 1, 3 lub 4). Pacjenci bez marskości wątroby: daklataswir + sofosbuwir + rybawiryna przez 12 tyg. Pacjenci z marskością wątroby klasy A lub B wg Child-Pugh: genotyp 1 lub 4: daklataswir + sofosbuwir + rybawiryna przez 12 tyg.; genotyp 3: daklataswir + sofosbuwir +/- rybawiryna przez 24 tyg. Pacjenci z marskością wątroby klasy C wg Child-Pugh: daklataswir + sofosbuwir +/- rybawiryna przez 24 tyg. Daklataswir + peginterferon alfa + rybawiryna. Ten schemat stanowi rekomendowany schemat alternatywny dla pacjentów zakażonych genotypem 4, bez marskości wątroby lub z wyrównaną marskością watroby. Daklataswir należy podawać przez 24 tyg. w skojarzeniu z podawanym przez 24-48 tyg. peginterferonem alfa oraz rybawiryną: jeżeli miano RNA HCV pozostaje niewykrywalne zarówno w 4. tyg., jak i w 12. tyg. leczenia, wówczas wszystkie 3 składniki schematu należy podawać przez łącznie 24 tyg.; w przypadku osiągnięcia niewykrywalnego miana RNA HCV, lecz nie w obu badanych tygodniach leczenia 4. i 12., należy przerwać stosowanie daklataswiru po 24 tyg., a peginterferon alfa i rybawirynę podawać nadal, przez łącznie 48 tyg. Wytyczne dotyczące dawkowania rybawiryny. Dawka rybawiryny stosowana w połączeniu z daklataswirem jest zależna od masy ciała (1000 lub 1200 mg u pacjentów o mc. odpowiednio <75 kg lub ≥75 kg). Należy zapoznać się z ChPL dla rybawiryny. U pacjentów z marskością wątroby klasy A, B lub C wg skali Childa-Pugha lub z nawrotem zakażenia HCV po przeszczepieniu wątroby zalecana początkowa dawka rybawiryny wynosi 600 mg na dobę podczas posiłków. Jeśli dawka początkowa jest dobrze tolerowana, można ją stopniowo zwiększać do maksymalnie 1000-1200 mg na dobę (w zależności od tego, czy mc. jest mniejsza, czy większa niż 75 kg). Jeśli dawka początkowa nie jest dobrze tolerowana, należy ją zmniejszyć zgodnie ze wskazaniami klinicznymi, na podstawie wyników oznaczeń stężenia hemoglobiny i CCr. Wytyczne dotyczące dawkowania rybawiryny w schemacie jednoczesnego podawania z daklataswirem u pacjentów z marskością wątroby lub po przeszczepieniu wątroby. Hemoglobina >12 g/dl - 600 mg rybawiryny na dobę; hemoglobina >10 do ≤12 g/dl - 400 mg na dobę; hemoglobina >8,5 do ≤10 g/dl - 200 mg na dobę; hemoglobina ≤8,5 g/dl - odstawić rybawirynę. CCr >50 ml/min - postępować zgodnie z powyższymi zaleceniami dla hemoglobiny; CCr >30 do ≤50 ml/min - 200 mg co drugi dzień; CCr ≤30 ml/min lub hemodializy - odstawić rybawirynę. Modyfikacja dawki, przerwanie i zaprzestanie leczenia. Nie zaleca się modyfikacji dawki daklataswiru w związku z wystąpieniem działań niepożądanych. Jeżeli z uwagi na działania niepożądane niezbędne jest przerwanie leczenia składnikami schematu, daklataswiru nie wolno podawać w monoterapii. Nie ma wytycznych dotyczących zaprzestania leczenia wirusologicznego, odnoszących się do skojarzonego stosowania daklataswiru z sofosbuwirem. Zaprzestanie leczenia u pacjentów z niewystarczającą odpowiedzią wirusologiczną w trakcie leczenia daklataswirem, peginterferonem alfa i rybawiryną. Jest mało prawdopodobne, aby pacjenci z niewystarczającą odpowiedzią wirusologiczną w trakcie leczenia osiągnęli trwałą odpowiedź wirusologiczną (SVR); dlatego zaleca się zaprzestanie leczenia u tych pacjentów. Wytyczne dotyczące zaprzestania leczenia pacjentów z niewystarczającą odpowiedzią wirusologiczną w trakcie leczenia daklataswirem w połączeniu z peginterferonem alfa i rybawiryną: wartości progowe wiremii RNA HCV tydzień leczenia 4: >1000 j.m./ml - odstawić daklataswir, peginterferon alfa i rybawirynę; wartości progowe wiremii RNA HCV tydzień leczenia 12: ≥25 j.m./ml - odstawić daklataswir, peginterferon alfa i rybawirynę; wartości progowe wiremii RNA HCV tydzień leczenia 24: ≥25 j.m./ml - odstawić peginterferon alfa i rybawirynę (leczenie daklataswirem kończy się w 24. tyg.). Zalecenia dotyczące dawki w przypadku jednoczesnego stosowania innych leków. Dawkę daklataswiru należy zmniejszyć do 30 mg raz na dobę w przypadku jednoczesnego stosowania z silnymi inhibitorami CYP3A4. Dawkę daklataswiru należy zwiększyć do 90 mg raz na dobę w wypadku jednoczesnego stosowania z umiarkowanymi induktorami CYP3A4. Pominięcie dawek. W razie pominięcia dawki daklataswiru należy przyjąć dawkę jak najszybciej, jeżeli nie minęło 20 h od zaplanowanego terminu przyjęcia dawki. Jeżeli jednak pacjent przypomni sobie o nieprzyjęciu dawki po upływie 20 h od zaplanowanego terminu, należy pominąć tę dawkę i przyjąć kolejną w odpowiednim czasie. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczne dostosowanie dawki daklataswiru u pacjentów w wieku ≥65 lat. Nie jest konieczne dostosowanie dawki daklataswiru u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek dowolnego stopnia. Nie jest konieczne dostosowanie dawki daklataswiru u pacjentów z łagodnymi (klasa A wg skali Childa-Pugha, punktacja 5-6), umiarkowanymi (klasa B wg skali Childa-Pugha, punktacja 7-9) lub ciężkimi (klasa C wg skali Childa-Pugha, punktacja ≥10) zaburzeniami czynności wątroby. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Sposób podania. Lek należy przyjmować niezależnie od posiłków. Tabl. połykać w całości. Tabletek nie należy rozgryzać ani kruszyć ze względu na nieprzyjemny smak substancji czynnej.
Daklinza - uwagi
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn: należy wziąć pod uwagę, że podczas leczenia daklataswirem w skojarzeniu z sofosbuwirem zgłaszano zawroty głowy, natomiast podczas leczenia w skojarzeniu z peginterferonem alfa i rybawiryną zgłaszano zawroty głowy, zaburzenia uwagi, niewyraźne widzenie i zmniejszenie ostrości widzenia.
