Dalfaz - skład
1 tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 5 mg chlorowodorku alfuzosyny. 1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 10 mg chlorowodorku alfuzosyny. Preparat zawiera olej rycynowy uwodorniony.
Reklama
Dalfaz - działanie
Selektywny antagonista receptorów α1-adrenergicznych zlokalizowanych w gruczole krokowym, podstawie pęcherza moczowego oraz w części sterczowej cewki moczowej. Działa rozkurczająco na mięśnie gładkie gruczołu krokowego. Obniża ciśnienie wewnątrzcewkowe i w efekcie zmniejsza opór przepływu moczu podczas mikcji. Preparat zwiększa przepływ moczu, zmniejsza napięcie wypieracza i zwiększa objętość moczu, która powoduje potrzebę oddania moczu oraz zmniejsza objętość zalegającego moczu. Alfuzosyna wiąże się z białkami osocza w 90%. Metabolizowana jest w wątrobie; z moczem wydalane jest 11% niezmienionego leku. Większość metabolitów (które są nieaktywne) jest wydalana z kałem (75-91%). Maksymalne stężenie we krwi występuje: po ok. 1,5 h po podaniu tabl. powl. SR 5 mg; po ok. 9 h po podaniu tabl. UNO 10 mg. T0,5 wynosi 4,8 h dla tabl. powl. SR 5 mg; 9,1 h dla tabl. UNO 10 mg. Głównym enzymem biorącym udział w metabolizmie alfuzosyny jest CYP3A4.
Reklama
Dalfaz - wskazania
Leczenie zaburzeń czynnościowych spowodowanych łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, w przypadku gdy leczenie chirurgiczne zostało odroczone. Dalfaz Uno jest ponadto stosowany w leczeniu wspomagającym u pacjentów z założonym cewnikiem z powodu ostrego zatrzymania moczu spowodowanego łagodnym rozrostem gruczołu krokowego.
Reklama
Dalfaz - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Niewydolność wątroby. Jednoczesne stosowanie innych leków blokujących receptory α1-adrenergiczne.
Reklama
Dalfaz - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność w następujących przypadkach: u pacjentów, u których wystąpiła wyraźna odpowiedź hipotensyjna na leki blokujące receptory α1-adrenergiczne; u pacjentów z objawowym niedociśnieniem ortostatycznym; u pacjentów otrzymujących leki obniżające ciśnienie tętnicze lub azotany, u pacjentów w podeszłym wieku ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia. U niektórych pacjentów otrzymujących leki obniżające ciśnienie tętnicze, kilka godzin po podaniu leku mogą wystąpić bezobjawowe lub objawowe ortostatyczne spadki ciśnienia krwi (zawroty głowy, osłabienie, poty). W takich przypadkach pacjent powinien się położyć i poczekać aż objawy zupełnie ustąpią. Objawy te są przeważnie przemijające, występują na początku leczenia i nie zawsze z ich powodu należy odstawić lek. Należy jednak uprzedzić pacjenta o możliwości wystąpienia tego rodzaju objawów. Zalecana jest częsta kontrola ciśnienia krwi. U pacjentów z czynnikami ryzyka (np. współwystępujące choroby serca i/lub stosowanie leków hipotensyjnych) odnotowano przypadki wyraźnego spadku ciśnienia tętniczego po wprowadzeniu leku do obrotu. U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca należy równocześnie kontynuować leczenie choroby niedokrwiennej serca. W przypadku zaostrzenia objawów niewydolności wieńcowej alfuzosynę należy odstawić. Istnieje ryzyko niedokrwienia mózgu u pacjentów ze współistniejącymi zaburzeniami krążenia mózgowego, z powodu niedociśnienia, które może wystąpić po podaniu alfuzosyny. Należy zachować ostrożność podczas stosowania alfuzosyny u pacjentów z ostrą niewydolnością serca. Pacjenci z wrodzonym wydłużeniem odstępu QTc, u których w przeszłości występowało wydłużenie odstępu QTc lub którzy przyjmują leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QTc powinni zostać poddani ocenie przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie stosowania alfuzosyny. Należy unikać jednoczesnego stosowania alfuzosyny i silnych inhibitorów CYP3A4 (takich jak: itrakonazol, ketokonazol, inhibitory proteazy, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon). Alfuzosyna nie powinna być jednocześnie stosowana z inhibitorami CYP3A4, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QTc (np. itrakonazol i klarytromycyna) i zaleca się czasowe przerwanie leczenia alfuzosyną jeśli leczenie takim preparatem zostało rozpoczęte. Afuzosyna może powodować priapizm (trwały, bolesny wzwód prącia bez związku z aktywnością seksualną). Ponieważ stan ten może prowadzić do trwałej impotencji jeśli nie jest odpowiednio leczony, pacjenci powinni być poinformowani o jego powadze. Ze względu na ryzyko wystąpienia śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (IFIS), należy poinformować lekarza okulistę przed planowaną operacją zaćmy, że pacjent jest lub był leczony lekami blokujących receptory α1. Olej rycynowy wchodzący w skład preparatu może powodować niestrawność i biegunkę.
Reklama
Dalfaz - ciąża
Nie dotyczy - preparat przeznaczony dla mężczyzn.
Reklama
Dalfaz - efekty uboczne
Dalfaz SR. Często: uczucie omdlenia, zawroty głowy (w tym pochodzenia błędnikowego), ból głowy, nudności, bóle brzucha, biegunka, suchość w ustach, osłabienie, złe samopoczucie, niedociśnienie ortostatyczne. Niezbyt często: omdlenia, senność, nieprawidłowe widzenie, tachykardia, uczucie kołatania serca, nieżyt nosa, wymioty, wysypka, świąd, obrzęki, ból w klatce piersiowej, uderzenia gorąca. Bardzo rzadko: dławica piersiowa u pacjentów z występującą wcześniej chorobą wieńcową, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Częstość nieznana: niedokrwienie mózgu u pacjentów ze współistniejącymi zaburzeniami krążenia mózgowego, śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS), trombocytopenia, neutropenia, migotanie przedsionków, uszkodzenie komórek wątroby, cholestatyczna choroba wątroby, priapizm. Dalfaz UNO. Często: uczucie omdlenia, zawroty głowy, ból głowy, nudności, bóle brzucha, osłabienie. Niezbyt często: omdlenia, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, tachykardia, nieżyt nosa, biegunka, wymioty, wysypka, świąd, obrzęki, ból w klatce piersiowej, niedociśnienie ortostatyczne. Bardzo rzadko: dławica piersiowa u pacjentów z występującą wcześniej chorobą wieńcową, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Częstość nieznana: trombocytopenia, neutropenia, migotanie przedsionków, śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS), uszkodzenie komórek wątroby, cholestatyczna choroba wątroby, priapizm.
Dalfaz - interakcje
Przeciwwskazane jest stosowanie leku jednocześnie z innymi lekami blokującymi receptory α1-adrenergiczne. Nie zaleca się stosowania leku jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 takimi jak: itrakonazol, ketokonazol, inhibitory proteazy, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon ze względu na zwiększenie stężenia alfuzosyny we krwi. Należy rozważyć jednoczesne stosowanie z: lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze; anestetykami stosowanymi do znieczulenia ogólnego (podanie tych leków pacjentowi leczonemu alfuzosyną może spowodować znaczny spadek ciśnienia tętniczego; lek należy odstawić na 24 h przed planowanym zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym); azotanami. Badania z udziałem zdrowych ochotników wykazały brak interakcji alfuzosyny z: warfaryną, digoksyną, hydrochlorotiazydem i atenololem.
Dalfaz - dawkowanie
Doustnie. Tabl. powl. SR 5 mg. Dorośli: 1 tabl. 2 razy na dobę (rano i wieczorem). Pierwszą, rozpoczynającą leczenie, tabletkę należy przyjąć wieczorem, przed snem. U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 rż.) oraz pacjentów leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego należy rozpocząć leczenie od 1 tabl. wieczorem, następnie, w zależności od odpowiedzi klinicznej, dawkę można zwiększyć do 2 tabl. na dobę (rano i wieczorem). Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie rozpoczyna się od 1 tabl. na noc, a w zależności od odpowiedzi klinicznej dawkę można zwiększyć do 1 tabl. 2 razy na dobę. U pacjentów z lekką i umiarkowaną niewydolnością wątroby stosuje się preparat o mocy 2,5 mg. Nie stosować leku u dzieci i młodzieży. Tabl. UNO 10 mg. Dorośli: zalecana dawka wynosi 1 tabl. stosowana zaraz po wieczornym posiłku. Leczenie wspomagające u pacjentów z założonym cewnikiem z powodu ostrego zatrzymania moczu spowodowanego łagodnym rozrostem gruczołu krokowego: zalecana dawka wynosi 1 tabl. po posiłku, stosowana od pierwszego dnia założenia cewnika. Leczenie należy kontynuować przez 3 do 4 dni tj. 2 do 3 dni w czasie, gdy pacjent ma założony cewnik i 1 dzień po usunięciu cewnika. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z niewydolnością nerek o umiarkowanym nasileniu nie jest konieczne zmniejszenie dawki. Leku nie należy podawać pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min). Nie stosować leku u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości (nie rozgryzać, nie kruszyć, nie żuć, nie mielić). Tabl. powl. SR 5 mg. Jedzenie nie wpływa na wchłanianie leku z przewodu pokarmowego. Lek można stosować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Tabl. UNO 10 mg. Lek należy zażywać bezpośrednio po wieczornym posiłku.
Dalfaz - uwagi
Objawy takie jak zawroty głowy (w tym pochodzenia błędnikowego) oraz osłabienie mogą wystąpić na początku leczenia. Należy poinformować pacjenta o możliwości ich wystąpienia podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.
