Detrusitol - skład
1 tabl. powl. zawiera 1 mg winianu tolterodyny, co odpowiada odpowiednio 0,68 mg tolterodyny.
Reklama
Detrusitol - działanie
Tolterodyna jest kompetencyjnym, swoistym antagonistą receptora muskarynowego, wykazującym większą selektywność działania wobec pęcherza moczowego niż na ślinianki w warunkach in vivo. Profil farmakologiczny jednego z metabolitów tolterodyny (pochodnej 5-hydroksymetylowej) jest zbliżony do związku wyjściowego. U pacjentów intensywnie metabolizujących pochodna ta jest w dużym stopniu odpowiedzialna za działanie terapeutyczne. Efektów leczenia można oczekiwać w ciągu 4 tyg. Tolterodyna jest szybko wchłaniana. Zarówno tolterodyna jak i jej pochodna 5-hydroksymetylowa osiągają maksymalne stężenie w surowicy w czasie 1-3 h po podaniu leku. T0,5 tolterodyny podanej w postaci tabletki wynosi 2-3 h u pacjentów intensywnie metabolizujących i około 10 h u słabo metabolizujących (pozbawionych CYP2D6). Stan stacjonarny osiągany jest w ciągu 2 dni od rozpoczęcia podawania leku. Bezwzględna biodostępność tolterodyny wynosi 71% u pacjentów intensywnie metabolizujących oraz 65% u pacjentów słabo metabolizujących (pozbawionych CYP2D6). U pacjentów intensywnie metabolizujących po podaniu doustnym tolterodyna jest w dużym stopniu metabolizowana przez wątrobę. Główny szlak metaboliczny jest uzależniony od CYP2D6 i prowadzi do powstawania metabolitu, jakim jest pochodna 5-hydroksymetylowa. Dalszy metabolizm prowadzi do utworzenia kwasu 5-karboksylowego i N-dealkilowanych pochodnych kwasu 5-karboksylowego, które stanowią odpowiednio 51% i 29% metabolitów wykrywanych w moczu. Tolterodyna i jej pochodna 5-hydroksymetylowa wiążą się głównie z orosomukoidem. Frakcje niezwiązane stanowią odpowiednio 3,7% i 36%. Pewna podgrupa populacji (około 7%) pozbawiona jest aktywności CYP2D6. Zidentyfikowanym szlakiem metabolizmu u tych pacjentów (słabo metabolizujących) jest dealkilacja przez CYP3A4 do tolterodyny N-dealkilowanej, która nie wykazuje działania klinicznego. Całkowity klirens tolterodyny u osób intensywnie metabolizujących wynosi około 30l/h. U osób słabo metabolizujących zredukowany klirens prowadzi do znacznie większych stężeń tolterodyny w surowicy (około 7-krotnie), jak również obserwuje się nieistotne stężenia pochodnej 5-hydroksymetylowej. Z uwagi na różnice w profilu wiązania się z białkami pomiędzy tolterodyną, a jej pochodną 5-hydroksymetylową, ekspozycja (AUC) na wolną tolterodynę u osób słabo metabolizujących jest zbliżona do skojarzonej ekspozycji na wolną tolterodynę i pochodną 5-hydroksymetylową u pacjentów z aktywnym enzymem CYP2D6, otrzymujących taką samą dawkę leku. Bezpieczeństwo, tolerancja i odpowiedź kliniczna są podobne, niezależnie od fenotypu.
Reklama
Detrusitol - wskazania
Leczenie objawowe nietrzymania moczu z powodu parć naglących i (lub) częstomoczu u pacjentów z nadreaktywnością wypieracza.
Reklama
Detrusitol - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na tolterodynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Zatrzymanie moczu. Jaskra z wąskim kątem przesączania niepoddająca się leczeniu. Miastenia. Ciężka postać wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Toksyczne rozszerzenie okrężnicy.
Reklama
Detrusitol - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów z: przeszkodą podpęcherzową znacznego stopnia (stwarzającą ryzyko zatrzymania moczu), zaburzeniami ograniczającymi drożność przewodu pokarmowego (np. zwężeniem odźwiernika), zaburzeniami czynności nerek, chorobami wątroby, neuropatią układu nerwowego autonomicznego, przepukliną rozworu przełykowego, czynnikami ryzyka mogącymi ograniczyć perystaltykę jelit. Należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym: z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT, zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak hipokalemia, hipomagnezemia i hipokalcemia, bradykardią, istotnymi, zaistniałymi wcześniej chorobami serca (takimi jak kardiomiopatia, niedokrwienie mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca, zastoinowa niewydolność serca), oraz przy równoczesnym podawaniu leków, które wydłużają odstęp QT, w tym leków przeciwarytmicznych klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol). Szczególnie dotyczy to silnych inhibitorów CYP3A4. Należy unikać równoczesnego leczenia silnymi inhibitorami CYP3A4. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci.
Reklama
Detrusitol - ciąża
Nie zaleca się stosowania leku w okresie ciąży i karmienia piersią.
Reklama
Detrusitol - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy, suchość w jamie ustnej. Często: zapalenie oskrzeli, zawroty głowy, senność, parestezje, suchość spojówek, zaburzenia widzenia (w tym nieprawidłowa akomodacja), zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, palpitacje serca, niestrawność, zaparcia, bóle brzucha, wzdęcia, wymioty, biegunka, suchość skóry, bolesne lub trudne oddawanie moczu, zatrzymanie moczu, zmęczenie, bóle w klatce piersiowej, obrzęk obwodowy, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: nadwrażliwość, nerwowość, zaburzenia pamięci, tachykardia, niewydolność serca, arytmia, refluks żołądkowo-jelitowy. Rzadko: reakcje rzekomo-anafilaktyczne, dezorientacja (stan splątania), omamy, nagłe zaczerwienienie skóry (zwłaszcza twarzy), obrzęk naczynioruchowy.
Detrusitol - interakcje
Jednoczesne stosowanie ogólnych silnych inhibitorów CYP3A4 np.: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna i klarytromycyna), środki przeciwgrzybiczne (np. ketokonazol i itrakonazol) oraz inhibitorów proteazy, nie jest zalecane, gdyż u pacjentów z powolnym metabolizmem CYP2D6 dochodzi do zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy z następczym ryzykiem przedawkowania. Jednoczesne stosowanie innych leków o właściwościach antagonistów receptorów muskarynowych może powodować nasilenie działań leczniczych i działań niepożądanych tolterodyny. Podobnie, działanie terapeutyczne tego leku może ulec osłabieniu w przypadku jednoczesnego podawania agonistów cholinergicznego receptora muskarynowego. Tolterodyna może osłabiać działanie prokinetyków, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Jednoczesne stosowanie fluoksetyny (silnego inhibitora CYP2D6) nie powoduje klinicznie istotnych interakcji. Badania nie wykazały interakcji z warfaryną ani złożonymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Badanie kliniczne wykazało, że tolterodyna nie jest metabolicznym inhibitorem CYP2D6, 2C19, 3A4 ani 1A2. Nie należy oczekiwać zwiększenia stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez te układy izoenzymów podczas ich jednoczesnego podawania z tolterodyną.
Detrusitol - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 4 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych (2 mg 2 razy na dobę). Dawkę można zmniejszyć do 2 mg na dobę w zależności od tolerancji leku. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: 2 mg na dobę (1 mg 2 razy na dobę). Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: 2 mg na dobę (1 mg 2 razy na dobę). Efekt leczenia oceniać po 2-3 mies. od rozpoczęcia terapii.
Detrusitol - uwagi
Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć przyczyny organiczne parcia na mocz i nietrzymania moczu. Lek może powodować zaburzenia akomodacji i wydłużać czas reakcji, dlatego może mieć niekorzystny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych.
