Diabrezide - skład
1 tabl. zawiera 80 mg gliklazydu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Diabrezide - działanie
Doustny lek hipoglikemizujący z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Działanie polega na stymulacji komórek beta trzustki do wydzielania endogennej insuliny zarówno w I jak i w II fazie wydzielania. Działanie pozatrzustkowe polega na przywróceniu wrażliwości tkanek obwodowych na insulinę poprzez zmniejszenie wytwarzania glukozy w wątrobie, wzrost klirensu glukozy i zwiększenie aktywności syntazy glikogenu w mięśniach szkieletowych. Nie wydaje się, by wymienione efekty mogły być następstwem działania na liczbę, powinowactwo oraz funkcję receptorów insulinowych. Gliklazyd wykazuje określone działania hematologiczne - powoduje zmniejszenie przylegania i agregacji płytek krwi, zwiększa uwalnianie aktywatorów plazminogenu w komórkach ścian naczyń oraz zmniejsza ilość wolnych rodników, powodując wzrost aktywności dysmutazy nadtlenkowej. Gliklazyd jest wchłaniany w sposób czynny z przewodu pokarmowego. Szybkość wchłaniania różni się znacznie u różnych osób, które można określić jako wchłaniające wolno lub szybko. Stężenie stacjonarne ustala się po 2 dniach stosowania. Średni T0,5 w osoczu wynosi 10 h. W ok. 95% lek jest związany z białkami osocza, głównie z albuminami. Gliklazyd jest intensywnie metabolizowany przez utlenianie do nieaktywnych metabolitów. Gliklazyd i jego nieaktywne metabolity są wydalane przez nerki (mniej niż 20% dawki - w postaci niezmienionej).
Reklama
Diabrezide - wskazania
Cukrzyca typu 2 (insulinoniezależna) u osób dorosłych, kiedy przestrzeganie diety, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie wystarczają do utrzymania prawidłowego stężenia glukozy we krwi.
Reklama
Diabrezide - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na gliklazyd lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, oraz na inne pochodne sulfonylomocznika lub sulfonamidy. Cukrzyca typu 1. Stan przedśpiączkowy lub śpiączka cukrzycowa. Ketoza i kwasica cukrzycowa. Ciężka niewydolność nerek lub wątroby - w tych przypadkach zaleca się zastosowanie insuliny. Leczenie mikonazolem. Okres karmienia piersią.
Reklama
Diabrezide - ostrzeżenia
Ze względu na ryzyko hipoglikemii, doustne leki hipoglikemizujące można stosować jedynie u pacjentów odżywiających się regularnie i prawidłowo. Hipoglikemia częściej pojawia się podczas stosowania diet niskokalorycznych, w następstwie długotrwałego lub forsownego wysiłku fizycznego, picia alkoholu lub w przypadku, gdy zastosowano leczenie skojarzone lekami przeciwcukrzycowymi. Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia hipoglikemii: brak współpracy ze strony pacjenta; zastosowanie leku u osób, u których właściwe stężenie glukozy w surowicy utrzymywane jest tylko za pomocą diety; niedożywienie, nieregularne pory spożywania posiłków, opuszczanie posiłków, okresy poszczenia lub zmiany w diecie; długotrwałe nudności i wymioty; niewłaściwie dobrana dawka lub przedawkowanie; brak równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym a podażą węglowodanów; niewydolność nerek; ciężka niewydolność wątroby; niektóre zaburzenia endokrynologiczne (zaburzenia czynności tarczycy, niedoczynność przysadki oraz niewydolność nadnerczy), równoczesne podawanie innych leków wpływających na glikemię. Farmakokinetyka i (lub) farmakodynamika gliklazydu może być zmieniona u pacjentów z niewydolnością wątroby lub ciężką niewydolnością nerek. U tych pacjentów hipoglikemia może się przedłużać, co może wymagać specjalnego postępowania. Na kontrolę glikemii u pacjentów otrzymujących leczenie przeciwcukrzycowe mogą mieć wpływ następujące sytuacje: gorączka, uraz, infekcja lub zabieg chirurgiczny. W niektórych przypadkach może być konieczne podanie insuliny. Skuteczność działania hipoglikemizującego leków przeciwcukrzycowych, w tym gliklazydu, z czasem ulega osłabieniu; może to wynikać ze stopniowego nasilania się cukrzycy lub ze zmniejszenia reakcji na leczenie. Zjawisko to znane jest jako wtórne niepowodzenie terapeutyczne (w odróżnieniu od niepowodzenia pierwotnego, gdy substancja czynna jest nieskuteczna jako leczenie pierwszego rzutu) - przed stwierdzeniem wystąpienia u pacjenta wtórnego niepowodzenia terapeutycznego należy rozważyć odpowiednie dostosowanie dawki oraz opracowanie diety. Do oceny kontroli glikemii zaleca się oznaczanie stężeń glikozylowanej hemoglobiny (lub pomiar glukozy w osoczu na czczo). Użyteczna jest również samokontrola stężenia glukozy we krwi. Preparatu nie należy stosować u dzieci. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u osób z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Diabrezide - ciąża
Przed poczęciem należy uzyskać normoglikemię w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia wad wrodzonych u płodu w wyniku niewyrównanej cukrzycy u matki. Stosowanie doustnych leków hipoglikemizujących jest niewłaściwe. Lekiem pierwszego wyboru w leczeniu cukrzycy u kobiet w ciąży jest insulina. Zaleca się odstawienie doustnych leków hipoglikemizujących i rozpoczęcie insulinoterapii przed próbą zajścia w ciążę lub niezwłocznie po stwierdzeniu ciąży. Ze względu na ryzyko wystąpienia hipoglikemii u dziecka, stosowanie gliklazydu jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią.
Reklama
Diabrezide - efekty uboczne
Często: hipoglikemia (objawy hipoglikemii to: ból głowy, silny głód, nudności, wymioty, zmęczenie, senność, zaburzenia snu, pobudzenie, agresja, osłabiona koncentracja, zaburzenia świadomości oraz spowolnienie reakcji, depresja, uczucie splątania, zaburzenia widzenia i mowy, otępienie, drżenie, niedowłady, zaburzenia czucia, zawroty głowy, uczucie bezsilności, utarta samokontroli, drgawki, konwulsje, płytki oddech, bradykardia, senność i utrata świadomości, co może prowadzić do śpiączki oraz zgonu; objawy pobudzenia adrenergicznego takie jak: poty, wilgotność skóry, agresja, tachykardia, kołatanie serca, zwiększenie ciśnienia tętniczego, bóle w klatce piersiowej oraz zaburzenia rytmu serca). Niezbyt często: ból brzucha, nudności, wymioty, niestrawność, biegunka oraz zaparcia (można ich uniknąć lub zminimalizować przyjmując gliklazyd w trakcie śniadania). Rzadko: wysypka, świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, rumień, wykwity plamkowo-grudkowe, odczyny pęcherzowe (zespół Stevensa - Johnsona i toksyczna rozpływna martwica naskórka), zmiany w obrazie hematologicznym (niedokrwistość, leukopenia, małopłytkowość, granulocytopenia), zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (AspAT, AlAT, fosfataza zasadowa), zapalenie wątroby (pojedyncze przypadki), przemijające zaburzenia widzenia (szczególnie na początku leczenia na skutek zmian stężenia glukozy we krwi). Należy przerwać leczenie w przypadku pojawienia się żółtaczki cholestatycznej. Działania niepożądane grupy leków (pochodnych sulfonylomocznika): niedokrwistość, agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna, pancytopenia i alergiczne zapalenie naczyń; obserwowano także przypadki zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych, a nawet zaburzenia czynności wątroby (np. z zastojem żółci i żółtaczką) oraz zapalenie wątroby, które przemijało po odstawieniu pochodnej sulfonylomocznika lub (w pojedynczych przypadkach) prowadziło do zagrażającej życiu niewydolności wątroby.
Diabrezide - interakcje
Leki zwiększające ryzyko hipoglikemii. Równoczesne stosowanie przeciwwskazane: mikonazol (stosowany ogólnie, żel do stosowania w jamie ustnej). Równoczesne stosowanie niezalecane: fenylobutazon stosowany ogólnie (jeżeli nie jest możliwe zastosowanie innego leku, należy poinformować pacjenta o ryzyku i podkreślić istotną rolę samokontroli; w razie konieczności należy dostosować dawkę w trakcie i po zakończeniu leczenia lekiem przeciwzapalnym); alkohol (należy unikać picia alkoholu oraz przyjmowania leków zawierających alkohol). Równoczesne stosowanie z ostrożnością: inne leki przeciwcukrzycowe (insulina, akarboza, biguanidy), leki blokujące receptory adrenergiczne, flukonazol, inhibitory ACE (kaptopryl, enalapryl), leki blokujące receptory H2, inhibitory MAO, sulfonamidy i NLPZ. Leki zwiększające stężenie glukozy we krwi. Równoczesne stosowanie niezalecane: danazol (jeżeli zastosowanie tego leku jest konieczne, pacjent powinien być pod ścisłą obserwacją z kontrolą stężenia glukozy we krwi i w moczu; w razie konieczności należy dostosować dawkę gliklazydu w trakcie i po zakończeniu leczenia danazolem). Równoczesne stosowanie z ostrożnością: chloropromazyna w dużych dawkach - ponad 100 mg/dobę (należy uprzedzić pacjenta i podkreślić istotność monitorowania stężenia glukozy we krwi i jeśli to konieczne, odpowiednio dostosować dawkę); glikokortykosteroidy oraz tetrakozaktyd (pacjenci otrzymujący kortykosteroidy mogą wymagać zwiększenia dawki leków przeciwcukrzycowych); rytodryna, salbutamol, terbutalina dożylnie (należy zwiększyć kontrolę stężenia glukozy we krwi i w moczu; w razie konieczności należy zastosować insulinoterapię). Równoczesne stosowanie po rozważeniu ryzyka: leki przeciwzakrzepowe np. warfaryna (pochodne sulfonylomocznika mogą nasilać działanie przeciwzakrzepowe - może być konieczna zmiana leku przeciwzakrzepowego).
Diabrezide - dawkowanie
Doustnie. Oczekiwane stężenie glukozy we krwi i dawkowanie leku należy dobierać indywidualnie, w zależności od zaawansowania cukrzycy. Dorośli: zwykle początkowa dawka wynosi 40-80 mg na dobę, przed śniadaniem. Jeśli to konieczne, dawkę można zwiększać o 40-80 mg co 7 do 14 dni, aż do osiągnięcia zadowalającej kontroli metabolicznej. Maksymalna dawka wynosi 320 mg/dzień. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 80-160 mg w dwóch dawkach podzielonych (przed śniadaniem i przed kolacją). Można stosować większe dawki (do 320 mg/dzień), chociaż nie wykazano, by zwiększenie dawki powyżej 160 mg/dzień prowadziło do poprawy kontroli glikemii. U pacjentów w podeszłym wieku zwykle początkowa dawka wynosi 40 mg przed śniadaniem, z możliwością zwiększenia dawki o 40 mg co 7 do 14 dni. Należy ostrożnie stosować dawki powyżej 160 mg/dzień, szczególnie w razie zaburzeń czynności nerek. Tabletki należy połykać bez rozgryzania, popijając wodą, najlepiej 30 min przed posiłkiem.
Diabrezide - uwagi
Pacjent powinien być poinformowany o istotnej roli, jaką spełniają zalecenia dietetyczne, regularne uprawianie ćwiczeń oraz systematyczne oznaczanie stężenia glukozy we krwi. Ze względu na ryzyko wystąpienia hipoglikemii należy zachować ostrożność w czasie prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych, zwłaszcza na początku leczenia.
