Diuresin - skład
1 tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 1,5 mg indapamidu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Diuresin - działanie
Lek moczopędny o działaniu hipotensyjnym - pochodna sulfonamidowa, o właściwościach farmakologicznych podobnych do diuretyków tiazydowych. Efekt hipotensyjny jest spowodowany bezpośrednim, rozszerzającym wpływem indapamidu na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, które powoduje zmniejszenie oporu obwodowego. Powoduje zwiększenie wydalania sodu i chlorków oraz w mniejszym stopniu potasu i magnezu, zwiększając w ten sposób objętość wydalanego moczu. Po podaniu doustnym indapamid szybko i całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego, biodostępność wynosi 93%. W około 71-79% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie do nieczynnych metabolitów. 5% dawki doustnej wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej, 60-70% dawki wydalane jest z moczem w postaci metabolitów. Około 20% dawki wydalane jest z kałem. Eliminacja leku jest dwufazowa; okresy półtrwania wynoszą odpowiednio 14 h w fazie α i 25-26 h w fazie β. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po około 1 tyg. stosowania.
Reklama
Diuresin - wskazania
Nadciśnienie tętnicze pierwotne, w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
Reklama
Diuresin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na indapamid, sulfonamidy lub pozostałe składniki preparatu. Świeży udar niedokrwienny mózgu. Ciężka niewydolność nerek (GRF
Reklama
Diuresin - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność w przypadku równoczesnego stosowania preparatów digoksyny, litu, astemizolu, terfenadyny, erytromycyny (podawanej dożylnie); u pacjentów z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej (zwłaszcza u pacjentów leczonych jednocześnie glikozydami naparstnicy lub steroidami o działaniu ogólnoustrojowym oraz u pacjentów z niewydolnością wątroby; u tych pacjentów zalecane jest wzbogacenie diety w produkty o wysokiej zawartości potasu lub stosowanie preparatów zawierających potas, także w przypadku, gdy stężenie potasu jest prawidłowe); z dną (także przebytą) hiperurykemią (ryzyko napadu dny moczanowej); z cukrzycą (ryzyko zmniejszenia tolerancji glukozy); z zaburzeniami czynności wątroby (w razie wystąpienia objawów encefalopatii lek należy odstawić); z zaburzeniami czynności nerek (GRF 10-50 ml/min; w przypadku nasilenia niewydolności nerek lek odstawić); z toczniem rumieniowatym układowym (ryzyko nasilenia objawów lub nawrót choroby). W przypadku stosowania indapamidu w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi należy na początku ich stosowania podawać mniejsze dawki początkowe tych leków. Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków z grupy inhibitorów ACE (szczególnie w 1. tyg. terapii skojarzonej zalecana jest kontrola czynności nerek - oznaczenie stężenia kreatyniny we krwi). U pacjentów z nadczynnością przytarczyc lek należy odstawić, gdy wystąpi hiperkalcemia. Nie stosować u dzieci (brak danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania). Ze względu na zawartość laktozy, nie stosować preparatu u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Diuresin - ciąża
W ciąży stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią.
Reklama
Diuresin - efekty uboczne
Często: hiponatremia, hipokaliemia, rumień, pokrzywka, świąd, zapalenie naczyń. Rzadko: trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna. Ponadto mogą wystąpić: nudności, wymioty, zaparcia, biegunki, bóle brzucha, utrata apetytu, uczucie kołatania serca, hipotonia ortostatyczna, przedwczesne skurcze komorowe, bóle i zawroty głowy, zaburzenia nastroju, parestezje.
Diuresin - interakcje
Leki moczopędne mogą zwiększać stężenie litu w osoczu i nasilać ryzyko wystąpienia objawów toksycznych (osłabienie, drgawki, zwiększone pragnienie, zaburzenia orientacji) - jednoczesne stosowanie nie jest zalecane; w przypadku konieczności jednoczesnego stosowania należy dokładnie monitorować stężenie litu we krwi i odpowiednio zmniejszyć jego dawkę. Nie jest zalecane stosowanie indapamidu z lekami powodującymi wydłużenie odcinka QT (astemizol, beprydyl, erytromycyna i.v., halofantryna, pentamidyna, sultopryd, terfenadyna, winkamina), ze względu na ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Hipokaliemia występująca po podaniu indapamidu zwiększa ryzyko zatrucia glikozydami naparstnicy. Leki przeciwarytmiczne (chinidyna, dizopiramid, amiodaron, bretylium, sotalol) zwiększają ryzyko wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes u pacjentów z hipokaliemią. Amfoterycyna B podawana dożylnie, kortykosteroidy działające ogólnoustrojowo mogą nasilać ryzyko wystąpienia hipokaliemii. Leki moczopędne oszczędzające potas stosowane jednocześnie z indapamidem nie wykluczają ryzyka wystąpienia hipokaliemii, a u pacjentów z niewydolnością nerek lub cukrzycą nasilają ryzyko hiperkaliemii. Duże dawki środków kontrastowych zawierających jod mogą zwiększać ryzyko ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych w wyniku przyjmowania leków moczopędnych. Indapamid spowalnia wydalanie wapnia z moczem i może powodować hiperkalcemię - jednoczesne podawanie dużych dawek soli wapnia (7,5-10 g węglanu wapnia na dobę) może powodować wystąpienie objawów zespołu mleczno-alkalicznego (hiperkalcemia, alkaloza metaboliczna, zaburzenie czynności nerek). Metformina podawana z indapamidem zwiększa ryzyko wystąpienia kwasicy metabolicznej, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek; nie zaleca się stosowania metforminy u pacjentów, u których stężenie kreatyniny we jest większe niż 15 mg/l (mężczyźni) lub 12 mg/l (kobiety). Podczas leczenia skojarzonego z cyklosporyną może zwiększyć się stężenie kreatyniny w osoczu. Indapamid nie wpływa na stężenie cyklosporyny w osoczu. NLPZ mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu. Baklofen może nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie indapamidu. U pacjentów leczonych indapamidem podanie inhibitora ACE zwiększa ryzyko wystąpienia niedociśnienia i (lub) ciężkiej niewydolności nerek. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne nasilają działanie hipotensyjne indapamidu i zwiększają ryzyko wystąpienia hipotonii ortostatycznej. Występuje zwiększone ryzyko zatrucia glikozydami naparstnicy (m.in. nudności, wymioty, arytmia), szczególnie w przypadku zmniejszonego stężenia potasu w surowicy.
Diuresin - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 tabl. raz na dobę. Lek zwykle przyjmuje się rano, niezależnie od posiłków.
Diuresin - uwagi
W trakcie stosowania leku zalecana jest okresowa kontrola stężenie elektrolitów we krwi (pierwsze oznaczenie stężenie potasu we krwi powinno być wykonane w 1. tyg. leczenia, następnie okresowo, zwłaszcza u pacjentów z grupy ryzyka hipokaliemii) oraz okresowa kontrola ciśnienia tętniczego. Podczas stosowania leku mogą wystąpić objawy związane z nadmiernym obniżeniem ciśnienia tętniczego, zwłaszcza na początku leczenia lub w trakcie leczenia skojarzonego, które mogą zaburzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów.
