Donestad - skład
1 tabl. powl. zawiera 5 mg lub 10 mg chlorowodorku donepezylu (oraz odpowiednio 88,10 mg lub 176,20 mg laktozy).
Reklama
Donestad - działanie
Wybiórczy i odwracalny inhibitor acetylocholinoesterazy - głównego enzymu rozkładającego acetylocholinę w zakończeniach nerwowych w o.u.n. Hamowanie aktywności acetylocholinesterazy w krwinkach czerwonych przez chlorowodorek donepezylu koreluje ze zmianami wyników w skali ADAS-cog – czułej skali badającej wybrane przejawy zdolności poznawczych. Nie badano wpływu chlorowodorku donepezylu na zmianę przebiegu podstawowej choroby neurologicznej. Nie można więc uważać, że ma on jakikolwiek wpływ na postęp choroby. Maksymalne stężenia w osoczu osiągane są po upływie ok. 3-4 h po podaniu. T0,5 leku w osoczu wynosi ok. 70 h. Stan bliski stanowi stacjonarnemu jest osiągany w ciągu 3 tyg. od rozpoczęcia leczenia. Pokarm nie wpływa na wchłanianie. Chlorowodorek donepezylu w ok. 95% wiąże się z białkami osocza. Wydalany jest zarówno w niezmienionej postaci z moczem, jak również metabolizowany przez układ cytochromu P450 do licznych metabolitów.
Reklama
Donestad - wskazania
Leczenie objawowe łagodnej i średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera.
Reklama
Donestad - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne piperydyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Donestad - ostrzeżenia
Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania preparatu u pacjentów z ciężką postacią otępienia w chorobie Alzheimera, z innymi rodzajami otępienia ani z innymi rodzajami zaburzeń pamięci (np. związanymi z procesami starzenia). Preparat może nasilać działanie leków zwiotczających mięśnie, z grupy sukcynylocholiny, stosowanych do znieczulenia ogólnego. Inhibitory cholinesterazy mogą mieć działanie wagotoniczne na częstość akcji serca (np. powodować bradykardię) - może być to szczególnie istotne w przypadku pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego lub z zaburzeniami przewodnictwa nadkomorowego (np. z blokiem zatokowo-przedsionkowym lub przedsionkowo-komorowym). Zgłaszano przypadki omdleń i napadów drgawek. Podczas badania pacjentów należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia bloku sercowego lub długich zahamowań zatokowych. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem rozwoju wrzodów, np. z chorobą wrzodową w wywiadzie lub przyjmujących jednocześnie NLPZ, należy monitorować występowanie odpowiednich objawów. Cholinomimetyki mogą powodować utrudnienie odpływu moczu z pęcherza moczowego, jednak w badaniach klinicznych chlorowodorku donepezylu takiego działania nie zaobserwowano. Cholinomimetyki mogą nasilać lub wywoływać objawy pozapiramidowe. Należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą lub obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie. Należy unikać równoczesnego podawania preparatu z innymi inhibitorami acetylocholinesterazy, agonistami lub antagonistami układu cholinergicznego. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) ani z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Donestad - ciąża
Leku nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Kobiety przyjmujące chlorowodorek donepezylu nie powinny karmić piersią.
Reklama
Donestad - efekty uboczne
Bardzo często: biegunka, nudności, ból głowy. Często: przeziębienie, jadłowstręt, omamy, pobudzenie, zachowanie agresywne, omdlenia, zawroty głowy, bezsenność, wymioty, zaburzenia brzuszne, wysypka, świąd, kurcze mięśni, nietrzymanie moczu, zmęczenie, ból, wypadki. Niezbyt często: napady drgawek, bradykardia, krwawienie z przewodu pokarmowego, wrzody żołądka i dwunastnicy, nieznaczne zwiększenie stężenia CK w surowicy. Rzadko: objawy pozapiramidowe, blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy, zaburzenia czynności wątroby (w tym zapalenie wątroby). Bardzo rzadko: złośliwy zespół neuroleptyczny. Przy badaniu pacjentów w związku z omdleniem lub napadem drgawek należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia bloku sercowego lub długich zahamowań zatokowych. Omamy, pobudzenie i zachowanie agresywne ustępowały po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku. W przypadkach niewyjaśnionych zaburzeń czynności wątroby należy rozważyć możliwość odstawienia leku.
Donestad - interakcje
Chlorowodorek donepezylu i żaden z jego metabolitów nie hamuje metabolizmu teofiliny, warfaryny, cymetydyny ani digoksyny. Jednoczesne podawanie digoksyny lub cymetydyny z chlorowodorkiem donepezylu nie ma wpływu na jego metabolizm. W metabolizmie chlorowodorku donepezylu uczestniczy CYP3A4 oraz w mniejszym stopniu CYP2D6. Ketokonazol i chinidyna, będące inhibitorami odpowiednio CYP3A4 i 2D6, hamują metabolizm chlorowodorku donepezylu; inne inhibitory CYP3A4, takie jak itrakonazol i erytromycyna, oraz inhibitory CYP2D6, takie jak fluoksetyna, mogą hamować metabolizm chlorowodorku donepezylu. Ketokonazol zwiększa średnie stężenie chlorowodorku donepezylu o ok. 30%. Induktory enzymów, jak np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina czy alkohol, mogą zmniejszać stężenie chlorowodorku donepezylu. Ponieważ nie jest znany stopień hamowania lub indukowania, należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu tych leków z chlorowodorkiem donepezylu. Chlorowodorek donepezylu może wchodzić w interakcje z lekami o działaniu antycholinergicznym. Możliwe jest też działanie synergiczne przy jednoczesnym stosowaniu takich leków, jak sukcynylocholina, inne środki blokujące połączenia nerwowo-mięśniowe lub inne leki o działaniu antycholinergicznym, albo leki blokujące receptory β-adrenergiczne mające wpływ na przewodzenie pobudzeń w sercu.
Donestad - dawkowanie
Doustnie. Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku): leczenie rozpoczyna się od dawki 5 mg raz na dobę, wieczorem, tuż przed snem. Podawanie dawki 5 mg na dobę należy kontynuować przez co najmniej 1 mies., co pozwoli na kliniczną ocenę skuteczności leczenia i uzyskanie stanu równowagi stężenia chlorowodorku donepezylu. Po ocenie klinicznej leczenia przez miesiąc dawką 5 mg na dobę, dawkę leku można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 10 mg. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niedoczynnością nerek można stosować podobny schemat dawkowania. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zwiększanie dawki powinno odbywać się zgodnie z indywidualną tolerancją pacjenta. Brak danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Leczenie preparatem powinien rozpocząć i nadzorować lekarz mający doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu otępienia w chorobie Alzheimera. Rozpoznanie powinno być dokonane zgodnie z zatwierdzonymi wytycznymi (np. DSM IV, ICD 10). Leczenie chlorowodorkiem donepezylu można rozpocząć jedynie wtedy, gdy możliwa jest stała kontrola przyjmowania leku przez pacjenta. Leczenie podtrzymujące należy kontynuować tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne dla pacjenta działanie leku. Ocena korzyści terapeutycznych chlorowodorku donepezylu powinna być wykonywana regularnie. Należy rozważyć odstawienie leku, gdy nie występuje już działanie lecznicze. Nie można przewidzieć indywidualnej reakcji pacjenta na chlorowodorek donepezylu. Po przerwaniu leczenia obserwowano stopniowe zmniejszanie się korzystnych skutków leczenia preparatem.
Donestad - uwagi
Lek wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Otępienie może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ponadto chlorowodorek donepezylu może wywołać uczucie zmęczenia, zawroty głowy i kurcze mięśni, zwłaszcza na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki. Lekarz powinien regularnie oceniać zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn przez pacjenta stosującego chlorowodorek donepezylu.
