Doxazosin XR Genoptim - skład
1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 4 mg doksazosyny (w postaci mezylanu doksazosyny).
Reklama
Doxazosin XR Genoptim - działanie
Antagonista receptora α-adrenergicznego. Podanie doksazosyny pacjentom z nadciśnieniem tętniczym powoduje klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego na skutek zmniejszenia systemowego oporu naczyniowego. Uważa się, że efekt ten jest wynikiem wybiórczego zablokowania receptorów α-1-adrenergicznych zlokalizowanych w układzie naczyniowym. Przy dawkowaniu raz na dobę klinicznie istotne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi utrzymuje się przez całą dobę (24h) po podaniu leku. Podawanie doksazosyny pacjentom z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego powoduje znaczącą poprawę parametrów urodynamicznych i złagodzenie objawów dzięki wybiórczej blokadzie receptorów α-1-adrenergicznych zlokalizowanych w warstwie mięśniowej i torebce gruczołu krokowego oraz szyi pęcherza moczowego. U większości pacjentów z rozrostem gruczołu krokowego objawy udaje się kontrolować za pomocą dawki początkowej. Po podaniu doustnym dawek terapeutycznych, doksazosyna w tabl. o przedł. uwalnianiu jest dobrze wchłaniana, a maksymalne stężenia we krwi osiągane są stopniowo w ciągu 8-9 h po podaniu dawki. Cmax w osoczu stanowi ok. 1/3 stężenia uzyskiwanego po podaniu takiej samej dawki w postaci tabl. o natychmiastowym uwalnianiu. Minimalne stężenia po 24 h są jednak zbliżone. Właściwości farmakokinetyczne doksazosyny w tabl. o przedł. uwalnianiu przyczyniają się do mniejszych wahań stężenia doksazosyny w osoczu. Wskaźnik peak/trough (stosunek Cmax : Cmin) doksazosyny w tabl. o przedł. uwalnianiu jest o ponad połowę mniejszy niż dla tabl. o natychmiastowym uwalnianiu. W stanie stacjonarnym względna biodostępność doksazosyny w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu w porównaniu z postacią o natychmiastowym uwalnianiu wynosiła ok. 56%. Ok. 98% doksazosyny wiąże się z białkami osocza. Doksazosyna jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie (głównie przez CYP3A4, w mniejszym stopniu - przez CYP2D6 i CYP2C9) i tylko mniej niż 5% wydalane jest w postaci niezmienionej. Usuwanie doksazosyny z osocza przebiega dwufazowo, a T0,5 w końcowej fazie eliminacji wynosi 16-30 h, co umożliwia dawkowanie leku raz na dobę. Wydalana jest głównie z kałem.
Reklama
Doxazosin XR Genoptim - wskazania
Nadciśnienie tętnicze samoistne. Leczenie objawowe łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.
Reklama
Doxazosin XR Genoptim - przeciwwskazania
Rozpoznana nadwrażliwość na chinazoliny (np. prazosynę, terazosynę, doksazosynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Łagodny rozrost gruczołu krokowego z występującym jednocześnie zastojem w obrębie górnych dróg moczowych, przewlekłym zakażeniem dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego. Niedrożność w obrębie przewodu pokarmowego w wywiadzie, niedrożność przełyku lub dowolnego stopnia zwężenie światła przewodu pokarmowego. Niedociśnienie tętnicze (tylko w przypadku łagodnego rozrostu gruczołu krokowego). Stosowanie doksazosyny w monoterapii jest przeciwwskazane u pacjentów z nietrzymaniem moczu z przepełnienia lub z bezmoczem z postępującą niewydolnością nerek lub bez postępującej niewydolności nerek.
Reklama
Doxazosin XR Genoptim - ostrzeżenia
Podczas rozpoczynania leczenia należy kontrolować ciśnienie tętnicze pacjentów, ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, objawiającego się zawrotami głowy, osłabieniem lub (rzadko) utratą przytomności (omdleniem). Pacjentów należy ostrzec, aby unikali sytuacji, w których zawroty głowy lub osłabienie występujące na początku leczenia doksazosyną mogłyby spowodować uraz. Ze względu na działanie rozszerzające naczynia krwionośne należy zachować ostrożność stosując doksazosynę u pacjentów z obrzękiem płuc na skutek zwężenia zastawki aortalnej lub mitralnej, niewydolnością serca z dużym rzutem serca, prawokomorową niewydolnością serca na skutek zatorowości płucnej lub płynu w osierdziu, niewydolnością lewokomorową z niskim ciśnieniem napełniania. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby, a u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami wątroby nie stosować preparatu. U niektórych pacjentów w trakcie lub po leczeniu tamsulosyną, podczas chirurgicznego leczenia zaćmy obserwowano wystąpienie śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (IFIS, odmiana zespołu małej źrenicy). Istnieją również pojedyncze doniesienia w związku z innymi lekami α1-adrenolitycznymi i nie można wykluczyć, że takie działanie jest typowe dla tej klasy leków. IFIS może prowadzić do nasilonych powikłań w przebiegu operacji zaćmy, dlatego przed zabiegiem należy poinformować operującego okulistę o stosowaniu w przeszłości lub obecnie leku α1-adrenolitycznego. W obserwacjach prowadzonych po wprowadzeniu do obrotu leków α-adrenolitycznych, w tym doksazosyny, notowano przypadki przedłużonej erekcji i priapizmu, związane ze stosowaniem tych substancji. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, dlatego pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej. Jednoczesne podawanie doksazosyny z inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 - PDE-5 (tj. syldenafil, tadalafil i wardenafil) wymaga ostrożności ze względu na wazodylatacyjne działanie obu leków i może u niektórych pacjentów powodować objawowe niedociśnienie tętnicze. W celu zmniejszenia ryzyka niedociśnienia ortostatycznego zaleca się rozpoczęcie leczenia inhibitorem fosfodiesterazy typu 5 tylko wtedy, gdy stan pacjenta został ustabilizowany lekiem α-adrenolitycznym. Ponadto zaleca się, aby leczenie inhibitorem PDE-5 rozpoczynać możliwie najmniejszą dawką i zachowywać 6h przerwę od przyjęcia doksazosyny. Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem doksazosyny o przedłużonym uwalnianiu. W niektórych postaciach leku o przedłużonym uwalnianiu substancję czynną pokrywa obojętna, niewchłanialna otoczka, której zadaniem jest kontrolowanie uwalniania leku w dłuższym czasie. Po przejściu przez przewód pokarmowy pusty szkielet tabletki zostaje wydalony. Pacjentów należy poinformować, że w kale można sporadycznie zaobserwować taką pozostałość wyglądem przypominającą tabletkę. Nieprawidłowo krótki czas pasażu przez przewód pokarmowy (np. na skutek chirurgicznej resekcji) może spowodować niepełne wchłanianie. Wobec długiego okresu półtrwania doksazosyny kliniczne znaczenie tego faktu nie jest jasne. Rak gruczołu krokowego powoduje wystąpienie wielu objawów obserwowanych także w przypadku łagodnego rozrostu gruczołu krokowego; obie te choroby mogą występować jednocześnie. Należy zatem wykluczyć raka gruczołu krokowego przed rozpoczęciem stosowania doksazosyny w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".
Reklama
Doxazosin XR Genoptim - ciąża
Doksazosynę można stosować w okresie ciąży wyłącznie wtedy, gdy potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Wprawdzie w badaniach na zwierzętach nie wykazano działania teratogennego, jednak po podaniu skrajnie dużych dawek obserwowano u nich zmniejszoną przeżywalność płodów. Doksazosyna przenika do mleka ludzkiego w bardzo niewielkich ilościach (dawka przyjęta przez dziecko stanowi <1% dawki stosowanej przez matkę), jednak dane uzyskane u ludzi są bardzo ograniczone. Ponieważ nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka lub niemowlęcia, doksazosyna może być stosowana wyłącznie, jeśli w ocenie lekarza potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka. We wskazaniu "Łagodny rozrost gruczołu krokowego" ten punkt nie ma zastosowania (lek jest przeznaczony do stosowania tylko u mężczyzn).
Reklama
Doxazosin XR Genoptim - efekty uboczne
Ze względu na właściwości α-adrenolityczne doksazosyny, szczególnie na początku leczenia u pacjentów może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne, objawiające się zawrotami głowy lub osłabieniem albo w rzadkich przypadkach utratą przytomności (omdleniem). Często: zakażenie dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych, zawroty głowy, ból głowy, senność, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, tachykardia, niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, zapalenie błony śluzowej nosa, ból brzucha, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, świąd, ból pleców, bóle mięśniowe, zapalenie pęcherza moczowego, nietrzymanie moczu, astenia, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęki obwodowe. Niezbyt często: polekowa reakcja alergiczna, jadłowstręt, dna moczanowa, zwiększone łaknienie, niepokój, depresja, bezsenność, incydent mózgowo-naczyniowy, niedoczulica, omdlenie, drżenie, szumy uszne, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, krwawienie z nosa, zaparcie, biegunka, wzdęcie, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, wysypka, ból stawów, dyzuria, hematuria, częste oddawanie moczu, impotencja, ból, obrzęk twarzy, zwiększenie masy ciała. Rzadko: niedrożność przewodu pokarmowego. Bardzo rzadko: leukopenia, trombocytopenia, pobudzenie, nerwowość, zawroty głowy wywołane zmianą położenia ciała, parestezje, niewyraźne widzenie, bradykardia, zaburzenia rytmu serca, uderzenia gorąca, skurcz oskrzeli, zastój żółci, zapalenie wątroby, żółtaczka, łysienie, plamica, pokrzywka, kurcze mięśni, osłabienie mięśni, zaburzenia oddawania moczu, nokturia, poliuria, zwiększona diureza, ginekomastia, priapizm, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie. Częstość nieznana: śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki, wytrysk wsteczny.
Doxazosin XR Genoptim - interakcje
Jednoczesne podawanie inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 (np. syldenafilu, tadalafilu, wardenafilu) i doksazosyny może u niektórych pacjentów powodować objawowe niedociśnienie tętnicze. Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu. Większość doksazosyny w osoczu (98%) wiąże się z białkami. Badania in vitro wskazują, że doksazosyna nie wpływa na wiązanie z białkami digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny. Badania in vitro wskazują, że doksazosyna jest substratem CYP3A4. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak: klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna lub worykonazol. W badaniach klinicznych doksazosynę o natychmiastowym uwalnianiu podawano bez żadnych niepożądanych interakcji lekowych z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, betaadrenolitykami, NLPZ, antybiotykami, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi. Jednak nie ma danych pochodzących z oficjalnych badań dotyczących interakcji leków. Doksazosyna zwiększa działanie hipotensyjne innych leków α-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. W otwartym, randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu u 22 zdrowych ochotników płci męskiej podanie doksazosyny w pojedynczej dawce 1 mg w pierwszym dniu 4-dniowego schematu doustnego podawania cymetydyny (400 mg 2 razy na dobę) spowodowało zwiększenie średniej wartości AUC doksazosyny o 10%. Jednocześnie nie stwierdzono statystycznie znamiennych zmian średniego Cmax i średniego T0,5 doksazosyny. Zwiększenie przez cymetydynę średniej wartości AUC dla doksazosyny o 10% mieści się w ramach zmienności międzyosobniczej (27%) dla średniej wartości AUC dla doksazosyny po podaniu placebo.
Doxazosin XR Genoptim - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Samoistne nadciśnienie tętnicze. Zalecana dawka to 4 mg raz na dobę. Czas do uzyskania optymalnego efektu może wynosić do 4 tyg. W zależności od odpowiedzi klinicznej dawkę można zwiększyć do 8 mg raz na dobę. Doksazosynę można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami takimi jak tiazydowe leki moczopędne, leki β-adrenolityczne, antagoniści wapnia lub inhibitory ACE. Leczenie objawowe łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Zalecana dawka to 4 mg raz na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej dawkę doksazosyny można zwiększyć do 8 mg raz na dobę. Doksazosynę można stosować u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH) i zwiększonym lub prawidłowym ciśnieniem tętniczym, gdyż lek nie powoduje klinicznie istotnych zmian ciśnienia tętniczego u pacjentów z prawidłowymi wartościami tego parametru. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym obydwa stany chorobowe leczone są jednocześnie. Zalecana dawka maksymalna wynosi 8 mg raz na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku stosuje się taką samą dawkę jak u osób dorosłych. Ze względu na brak zmian w farmakokinetyce u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz brak dowodów na to, że doksazosyna nasila istniejące zaburzenia czynności nerek, u pacjentów z tej grupy można stosować zwykłą dawkę. W rzadkich przypadkach nie można wykluczyć zwiększonej wrażliwości, dlatego dla tej grupy pacjentów może być odpowiednie bardziej ostrożne podejście w zakresie rozpoczynania leczenia. U pacjentów z objawami zaburzeń czynności wątroby doksazosynę należy stosować ze szczególną ostrożnością. Ze względu na brak doświadczenia klinicznego u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, stosowanie doksazosyny u tych pacjentów nie jest zalecane. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności doksazosyny u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabl. połykać w całości, popijając wystarczającą ilością płynu; nie należy ich żuć, dzielić lub rozgniatać.
Doxazosin XR Genoptim - uwagi
Możliwe jest osłabienie zdolności obsługiwania maszyn lub prowadzenia pojazdów, zwłaszcza na początku leczenia.
