Doxicin - skład
1 kaps. zawiera 100 mg doksycykliny w postaci chlorowodorku hemietanolanohemiwodzianu (hyklanu).
Reklama
Doxicin - działanie
Antybiotyk tetracyklinowy o silnym działaniu bakteriostatycznym. Hamuje biosyntezę białka bakterii. Działa na bakterie typowe i atypowe, m.in. Mycoplasma pneumoniae, Rickettsia spp., Chlamydia trachomatis i Ch. psittaci, Ureaplasma urealyticum, Listeria monocytogenes, Neisseria spp., Borrelia spp., Treponema pallidum, Haemophilus influenzae, Brucella spp., Vibrio cholerae, Clostridium spp., Actinomyces spp., Bacillus anthracis, Propionibacterium acnes. Wywiera także działanie przeciwpierwotniakowe (m.in. Plasmodium falciparum). Zmniejszoną wrażliwość wykazują Streptococcus spp., Enterococcus spp. i Staphylococcus spp. (duży odsetek opornych szczepów ziarenkowców Gram-dodatnich), Escherichia coli, Klebsiella spp., Enterobacter aerogenes, Shigella spp., Bacteroides spp., Acinetobacter spp. Nie działa na Pseudomonas aeruginosa, Nocardia spp., Proteus spp., Serratia spp., Providencia spp. Szybko i niemal całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego; dieta mleczna zmniejsza nieco wchłanianie. Wiązanie z białkami osocza wynosi 80-95%. Doksycyklina dobrze przenika m.in. do żółci, wątroby, nerek, zatok, płuc, kości, narządów płciowych, a także przez barierę łożyska i do mleka matki. Słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Doksycyklina jest wydalana w postaci niezmienionej z moczem (około 40%) oraz z kałem. T0,5 we krwi wynosi 15-25 h.
Reklama
Doxicin - wskazania
Zakażenia wywołane przez bakterie wrażliwe na doksycyklinę: zakażenia dróg oddechowych (w tym zapalenie płuc typowe i atypowe, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli), zapalenie ucha środkowego i zatok, zakażenia układu moczowo-płciowego (m.in. odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego i cewki moczowej, zapalenie najądrzy i jąder - wyłącznie po wykonaniu antybiogramu), choroby przenoszone drogą płciową (m.in. niepowikłane nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, chlamydiowe zakażenia szyjki macicy i odbytnicy, kiła, wrzód miękki), zakażenia narządu wzroku (zapalenie spojówek - w tym chlamydiowe, rzeżączkowe i wywołane przez Haemophilus influenzae oraz jaglica), zakażenia żołądkowo-jelitowe (czerwonka bakteryjna, salmonelloza, biegunka podróżnych, zakażenia enteropatogennymi szczepami E. coli), zakażenia wywołane przez Clostridium spp., riketsjozy, bruceloza i inne zoonozy. Profilaktyka zimnicy, leptospirozy, biegunki podróżnych.
Reklama
Doxicin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na tetracykliny, ciąża i okres karmienia piersią, dzieci do 12 lat.
Reklama
Doxicin - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub miastenią.
Reklama
Doxicin - ciąża
Bezpieczeństwo stosowania w ciąży: kategoria D (wg US FDA). Nie należy stosować w ciąży (lek hepatotoksyczny dla matki oraz zaburzający osteogenezę płodu) oraz w okresie karmienia piersią (przebarwienia i zahamowanie rozwoju szkliwa zębów i kości, reakcje nadwrażliwości i nadkażenia drożdżakami u niemowląt).
Reklama
Doxicin - efekty uboczne
Zaburzenia ze strony układu pokarmowego (brak łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, zapalenie języka, zaburzenia połykania, zapalenie i owrzodzenie przełyku, zapalenie jelit i odbytu, zaburzenia czynności wątroby, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy - lek należy odstawić), wysypka plamisto-grudkowa i rumieniowa, rzadziej złuszczające zapalenie skóry, reakcje nadwrażliwości (m.in. nadwrażliwość na światło, pokrzywka, objawy choroby posurowiczej, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, zapalenie osierdzia, zaostrzenie przebiegu tocznia rumieniowatego układowego), zapalenie narządów płciowych, zaburzenia hematologiczne (m.in. niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość), przemijający wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego.
Doxicin - interakcje
Fenytoina, barbiturany, karbamazepina, alkohol skracają czas działania doksycykliny i zmniejszają jej stężenie we krwi. Z antybiotykami ß-laktamowymi występuje działanie antagonistyczne. Leki zobojętniające HCl (zwłaszcza związki Al i Mg, w mniejszym stopniu Ca i dieta mleczna) oraz preparaty cynku i żelaza zmniejszają wchłanianie doksycykliny - leki te należy podawać przed lub po 2-3 h od podania preparatu. Doksycyklina zwiększa stężenie, a tym samym nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych (należy kontrolować czas krzepnięcia i ewentualnie zmniejszyć ich dawkę), digoksyny, cyklosporyny, soli litu, metoksyfluranu (ryzyko niewydolności nerek). Doksycyklina osłabia działanie penicyliny i innych antybiotyków bakteriobójczych, a także zmniejsza skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny.
Doxicin - dawkowanie
Doustnie, popijając dużą ilością płynu. Zazwyczaj dorośli i dzieci powyżej 12 lat o m.c. powyżej 50 kg: pierwszego dnia 200 mg w 1-2 dawkach, przez następne dni 100 mg raz na dobę (w ciężkich zakażeniach, zwłaszcza układu moczowego, dawka podtrzymująca wynosi 200 mg); dzieci powyżej 12 lat o m.c. poniżej 50 kg: pierwszego dnia 4 mg/kg m.c. w 1-2 dawkach, przez następne dni 2 mg/kg m.c. raz na dobę (w ciężkich zakażeniach dawka podtrzymująca wynosi 4 mg/kg m.c.). W niepowikłanych zakażeniach rzeżączkowych (z wyjątkiem zakażenia odbytu u mężczyzn), niepowikłanych chlamydiowych zakażeniach cewki moczowej, szyjki macicy lub odbytnicy, nierzeżączkowym zapaleniu cewki moczowej wywołanym przez Ureaplasma urealyticum: 100 mg co 12 h przez 7 dni. W ostrym rzeżączkowym lub chlamydiowym zapaleniu jąder i najądrzy: 100 mg co 12 h przez 10 dni. W kile I- i II-rzędowej: 300 mg na dobę w dawkach podzielonych przez co najmniej 10 dni. W profilaktyce zimnicy: 100 mg na dobę na 1-2 dni przed podróżą w rejony zagrożone chorobą, w ciągu całego okresu pobytu oraz przez 4 tygodnie po powrocie. W profilaktyce biegunki podróżnych: pierwszego dnia 200 mg w 1-2 dawkach, przez następne dni 100 mg raz na dobę (nie dłużej niż przez 21 dni). W profilaktyce leptospirozy: 200 mg raz w tygodniu podczas pobytu w rejonie występowania leptospirozy (nie dłużej niż przez 21 dni) oraz jednorazowo 200 mg po powrocie.
Doxicin - uwagi
Nie zaleca się stosowania doksycykliny w zakażeniach wywołanych przez Gram-dodatnie ziarenkowce (gronkowce, paciorkowce, enterokoki), z wyjątkiem przypadków potwierdzenia ich wrażliwości. Podczas leczenia należy unikać ekspozycji na promieniowanie UV (silne nasłonecznienie, solaria). Stosując preparat u pacjentów z niewydolnością wątroby należy kontrolować jej czynność, a także obraz krwi.
