Doxyratio M - skład
1 tabl. zawiera 100 mg doksycykliny w postaci jednowodzianu.
Reklama
Doxyratio M - działanie
Antybiotyk tetracyklinowy o szerokim spektrum działania. Działa bakteriostatycznie na bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne, w tym formy beztlenowe i przetrwalnikowe. Po podaniu doustnym doksycyklina jest szybko i niemal całkowicie (> 90%) wchłaniana, osiągając Cmax po 1-2 h. W 80-90% wiąże się z białkami osocza i ulega szybkiej dystrybucji w całym organizmie. W niewielkim stopniu przenika jedynie do o.u.n., również u pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych. Doksycyklina osiąga duże stężenie w żółci, dobrze przenika do wątroby, nerek, płuc, śledziony, kości i narządów płciowych. Metabolizowana jest w nieznacznym stopniu (< 10% dawki). Wydalana jest głównie w postaci niezmienionej, z kałem oraz częściowo (30-55%) z moczem. T0,5 wynosi 16 ± 6 h; jest nieco dłuższy u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz znacznie dłuższy u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Reklama
Doxyratio M - wskazania
Zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych: zapalenie płuc wywołane przez Haemophilus influenzae, Chlamydia pneumoniae, Chlamydia psittaci, Mycoplasma pneumoniae; zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli wywołane przez Haemophilus influenzae, Chlamydia pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae; zapalenie zatok wywołane przez Haemophilus influenzae, Klebsiella spp. po wykazaniu wrażliwości; zapalenie ucha środkowego wywołane przez Haemophilus influenzae, Klebsiella spp. po wykazaniu wrażliwości. Zakażenia układu moczowo-płciowego: kiła wywołana przez Treponema pallidum i niepowikłana rzeżączka wywoałana przez Neisseria gonorrhoeae - doksycyklina stosowana jest jako lek II rzutu, jeśli niewskazane jest podanie penicyliny); nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej wywołane przez Chlamydia trachomatis, Ureaplasma urealyticum; zakażenia dróg moczowych (wyłącznie po wykazaniu wrażliwości drobnoustroju); ostre zapalenie gruczołu krokowego wywołane przez Chlamydia trachomatis, Ureaplasma urealyticum, po wykazaniu wrażliwości Escherichia coli, Klebsiella spp.; zakażenia żeńskich narządów płciowych wywołane przez Chlamydia trachomatis; ziarniniak pachwinowy wywołany przez Calymmatobacterium granulomatis. Zakażenia skóry i tkanek miękkich: ciężkie postaci trądziku pospolitego wywołane przez Propionibacterium acnes, jeśli konieczne jest leczenie antybiotykiem. Zakażenia narządu wzroku wywołane przez Chlamydia trachomatis: wtrętowe zapalenie spojówek. Zakażenia układu pokarmowego i dróg żółciowych wywołane przez: Yersinia spp., Campylobacter fetus, Shigella spp., Escherichia coli, Enterobacter aerogenes, Acinetobacter spp., Entamoeba spp, w tym: biegunka podróżnych (po stwierdzeniu wrażliwości drobnoustrojów na doksycyklinę), a także cholera, tropikalne sprue, choroba Whipple'a. Inne zakażenia: riketsiozy (dury, dur plamisty, gorączka plamista Gór Skalistych, gorączka Q i inne); borelioza (ECM - rumień przewlekły wędrujący, choroba z Lyme) wywołana przez Borrelia burgdorferi; bruceloza (szczególnie gorączka maltańska wywołana przez Brucella melitensis); bartoneloza wywołana przez Bartonella bacilliformis; listerioza wywołana przez Listeria monocytogenes; dżuma wywołana przez Yersinia pestis. Uwaga. Ze względu na częste występowanie oporności, doksycyklina nie jest wskazana w zakażeniach gronkowcami, paciorkowcami i pneumokokami. Podejmując decyzję o leczeniu należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Reklama
Doxyratio M - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na doksycyklinę, inne tetracykliny lub substancje pomocnicze preparatu. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ciążą (zwłaszcza druga połowa). Dzieci < 12 rż.
Reklama
Doxyratio M - ostrzeżenia
Ze względu na częste występowanie oporności, doksycyklina nie jest wskazana w zakażeniach gronkowcami, paciorkowcami i pneumokokami. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością wątroby lub otrzymujących leki hepatotoksyczne. W czasie długotrwałego stosowania należy regularnie kontrolować czynność wątroby, nerek oraz obraz krwi. W czasie leczenia należy unikać ekspozycji na promieniowanie UV. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka po zastosowaniu antybiotyku należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego; po ustaleniu rozpoznania tej choroby należy odstawić preparat i wdrożyć odpowiednie leczenie. W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości (np. anafilaksja) lek należy niezwłocznie odstawić; przy wyborze innego antybiotyku należy brać pod uwagę możliwość występowania alergii krzyżowej na inne tetracykliny.
Reklama
Doxyratio M - ciąża
Nie stosować w ciąży. Odkładanie się doksycykliny u płodu od 4. miesiąca, jak również u niemowląt może prowadzić do tworzenia kompleksów wapniowo-ortofosforanowych i powodować przebarwienia zębów, uszkodzenie szkliwa oraz opóźnienie rozwoju kośćca. Ponadto podczas przyjmowania doksycykliny w ciąży zwiększa się ryzyko uszkodzenia wątroby. Doksycyklina przenika do mleka kobiet karmiących, dlatego w zależności od znaczenia leku dla matki karmiącej należy podjąć decyzję o zaprzestaniu karmienia piersią lub przerwaniu leczenia doksycykliną.
Reklama
Doxyratio M - efekty uboczne
Mogą wystąpić: zgaga, nudności, wymioty, brak łaknienia, bębnica, wzdęcia, stolce tłuszczowe, biegunka, zwiększenie wartości parametrów czynności wątroby, zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, pogorszenie istniejącego zaburzenia czynności nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, uszkodzenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, ostra niewydolność nerek, bezmocz, szumy uszne, reakcje nadwrażliwości na światło (w tym rumień, obrzęk, pęcherzyki i inne fotodermatozy, a w rzadkich przypadkach łuszczenie i przebarwienie paznokci), drożdżyca skóry lub błon śluzowych (zwłaszcza dróg rodnych oraz błon śluzowych jamy ustnej i jelit) z objawami takimi jak: zapalenie jamy ustnej i błon śluzowych gardła, ostre zapalenie zewnętrznych narządów płciowych, zapalenie pochwy oraz świąd odbytu. Rzadko: zapalenie języka, błony śluzowej jamy ustnej i gardła, chrypka, zapalenie lub owrzodzenie przełyku, trudności w przełykaniu, zapalenie trzustki, skórne reakcje nadwrażliwości, zaburzenia krzepnięcia krwi, hematuria. Bardzo rzadko: przemijające zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego (z bólem głowy, nudnościami, wymiotami, a także ewentualnie zaburzeniami widzenia w wyniku obrzęku brodawki nerwu wzrokowego), trombocytopenia, niedokrwistość hemolityczna, leukocytopenia, limfocytopenia, Ieukocytoza, nietypowe limfocytozy i granulocyty z ziarnistością toksyczną, reakcje nadwrażliwości, w tym: wysypka, rumień, pokrzywka, świąd, rumień wielopostaciowy, obrzęk naczynioruchowy, astma, wstrząs anafilaktyczny, trwały rumień polekowy na narządach płciowych i innych częściach ciała oraz reakcje podobne do choroby posurowiczej (gorączka, ból głowy i stawów). Możliwe jest wystąpienie ciężkich objawów nadwrażliwości: obrzęku naczynioruchowego (obejmującego obrzęk twarzy, języka, wewnętrzny obrzęk krtani ze zwężeniem dróg oddechowych), częstoskurczu, bezdechu, spadku ciśnienia krwi aż do zagrażającego życiu wstrząsu i ustania pracy serca. Rzadko donoszono o ciężkich objawach skórnych z zagrażającymi życiu reakcjami ogólnymi (np.: złuszczające zapalenie skóry, martwica toksyczno-rozpływna naskórka). W pojedynczych przypadkach: dysbakterioza i nadmierny rozwój grzybów lub bakterii Clostridium difficile (które mogą być przyczyną rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego i okrężnicy), zaburzenia czucia, węchu, smaku, częstoskurcz, ból mięśni i stawów, niepokój, stany lękowe, czarny język. Podawanie doksycykliny dzieciom w okresie rozwoju i wzrostu zębów rzadko powodowało trwałe przebarwienie zębów (pomarańczowo-szaro-brązowe), uszkodzenie szkliwa, jak również opóźnienie wzrostu kości.
Doxyratio M - interakcje
Doksycyklina działa antagonistycznie z antybiotykami bakteriobójczymi, w tym β-laktamowymi - unikać takiego połączenia. Związki żelaza, magnezu, glinu, wapnia (występujące także w mleku, w przetworach mlecznych oraz w sokach owocowych), węgiel aktywowany, cholestyramina zmniejszają wchłanianie doksycykliny z przewodu pokarmowego wskutek tworzenia się kompleksów - należy je przyjmować 2-3 h przed lub po zażyciu doksycykliny. Leki indukujące enzymy mikrosomalne, np.: barbiturany, karbamazepina, fenytoina, prymidon, ryfampicyna, jak również alkohol mogą przyspieszać metabolizm doksycykliny, zmniejszając jej stężenie we krwi. Należy unikać równoczesnego stosowania doksycykliny i innych leków działających hepatotoksycznie (m.in.: chlorpromazyna, fenylohydantoina, pochodne fenylobutazonu). Doksycyklina może nasilać działanie pochodnych sulfonylomocznika i dikumarolu - w trakcie takiej terapii skojarzonej należy kontrolować stężenie glukozy we krwi oraz parametry krzepliwości krwi, a w razie konieczności należy zmniejszyć dawkę tych leków. Doksycyklina może nasilać toksyczność cyklosporyny. Może nasilać nefrotoksyczne działanie metoksyfluranu, z ryzykiem wystąpienia niewydolności nerek. Nie należy przyjmować doksycykliny na krótko przed zastosowaniem izotretynoiny, a także podczas lub po leczeniu izotretynoiną, gdyż leki te w rzadkich przypadkach mogą powodować przemijające zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego i objawy rzekomego guza mózgu. Równoczesne przyjmowanie tetracykliny i teofiliny możne nasilić działania niepożądane w przewodzie pokarmowym. Doksycyklina może zwiększać lub zmniejszać stężenie litu we krwi z zaburzeniami o.u.n. (splątanie, zawroty głowy) - należy monitorować stężenie litu we krwi w trakcie terapii skojarzonej. W rzadkich przypadkach doksycyklina może zaburzać skuteczność doustnych hormonalnych środków antykoncepcyjnych - podczas leczenia doksycykliną zaleca się stosowanie dodatkowo niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.
Doxyratio M - dawkowanie
Doustnie. Dorośli o mc. do 70 kg i dzieci >12 lat o mc. >50 kg: 1. dnia 200 mg w 1 dawce, następnie 100 mg/dobę przez pozostały okres leczenia; w ciężkich zakażeniach 200 mg/dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych przez cały okres leczenia. Dzieci >12 lat o mc. <50 kg: 1. dnia 4 mg/kg mc. w 1 dawce, następnie 2 mg/kg mc./dobę przez pozostały okres leczenia; w ciężkich zakażeniach 4 mg/kg mc./dobę przez cały okres leczenia. Długość leczenia zależy od rodzaju zakażenia. Leczenie należy kontynuować 1-3 dni po ustąpieniu objawów. W przypadku zakażeń wywołanych przez wrażliwe paciorkowce β-hemolizujące leczenie trwa co najmniej 10 dni. Ostre rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej u mężczyzn: 200 mg/dobę przez 7 dni. Ostre rzeżączkowe zapalenie najądrza: 200 mg/dobę przez 10 dni. Ostre zakażenie rzeżączkowe u kobiet: 200 mg/dobę przez co najmniej 7 dni. W przypadku zakażeń rzeżączkowych skuteczność leczenia należy skontrolować, wykonując badania mikrobiologiczne po 3-4 dniach od zakończenia leczenia. Kiła (postać pierwotna i wtórna u osób z uczuleniem na penicyliny): 300 mg/dobę przez 15 dni (można podawać łączną dawkę raz na dobę). Zakażenia skóry, również nadkażone, ciężkie postacie trądziku młodzieńczego i różowatego: 100 mg/dobę przez 7 do 21 dni, następnie 50 mg/dobę jako leczenie podtrzymujące przez następne 2-3 tyg.; w zależności od skuteczności klinicznej leczenia trądziku można podawać małe dawki doksycykliny (50 mg/dobę) przez okres do 12 tyg. Choroba z Lyme - borelioza (stadium I): 200 mg/dobę przez 2-3 tyg. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek zmniejszenie dawki doksycykliny nie jest zwykle konieczne. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby T0,5 leku jest znacznie dłuższy, niż u osób z prawidłową czynnością wątroby. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować podczas posiłku, popijając wodą.
Doxyratio M - uwagi
Przyjmowanie leku może powodować fałszywe wyniki oznaczeń glukozy, białka, urobilinogenu oraz amin katecholowych w moczu. W czasie leczenia mogą wystąpić zaburzenia widzenia wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
