Edronax - skład
1 tabl. zawiera 4 mg reboksetyny (w postaci metanosulfonianu).
Reklama
Edronax - działanie
Lek przeciwdepresyjny. Wybiórczy i silny inhibitor wychwytu zwrotnego noradrenaliny. Wykazuje tylko niewielki wpływ na wychwyt zwrotny serotoniny i nie ma wpływu na wychwyt dopaminy. Nie wykazano istotnego powinowactwa reboksetyny do receptorów adrenergicznych (α1, α2, β) i receptorów muskarynowych. Po podaniu doustnym pojedynczej dawki maksymalne stężenie leku w osoczu osiągane jest po 2 h. Całkowita biodostępność wynosi co najmniej 60%. T0,5 leku wynosi ok. 13 h. Stan stacjonarny zostaje osiągnięty w ciągu 5 dni. Reboksetyna jest dystrybuowana do wszystkich płynów ustrojowych. Z białkami osocza wiąże się w 97% u osób młodych i 92% u pacjentów w podeszłym wieku (z większym powinowactwem do α1 kwaśnej glikoproteiny niż do albuminy). Metabolizowany jest głównie przez CYP3A4. Lek wydalany jest w 78% z moczem, 10% dawki - w postaci niezmienionej. Głównymi zidentyfikowanymi szlakami metabolicznymi są 2-O-dealkilacja, hydroksylacja pierścienia etoksyfenolowego oraz oksydacja pierścienia morfolinowego, po czym następuje częściowe lub całkowite sprzęganie z kwasem glukuronowym lub grupą sulfonową. Lek dostępny jest w postaci mieszaniny racemicznej (obydwa enancjomery są aktywne).
Reklama
Edronax - wskazania
Intensywne leczenie depresji (w tym ciężkiej postaci) oraz leczenie podtrzymujące u pacjentów, którzy dobrze zareagowali na leczenie początkowe.
Reklama
Edronax - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Edronax - ostrzeżenia
Reboksetyna nie powinna być stosowana w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W czasie badań klinicznych obserwowano zachowania samobójcze (próby samobójstwa oraz myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż u grup, którym podano placebo. Jeśli w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną podjęta jednak zostanie decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany czy występują u niego zachowania samobójcze. Ponadto, brak jest długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju funkcji poznawczych i rozwoju zachowania. Lek stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności u pacjentów z napadami drgawek; w razie wystąpienia drgawek leczenie powinno być przerwane. Ze względu na ryzyko przejścia depresji w stan hipomaniakalny lub maniakalny, zalecana jest dokładna obserwacja pacjentów z chorobą dwubiegunową. Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstwa (zachowań samobójczych), które może utrzymywać się aż do czasu uzyskania remisji choroby. Pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą do momentu pojawienia się istotnej poprawy oraz we wczesnych etapach powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). Pacjenci, u których w przeszłości występowały zachowania samobójcze, oraz ci, u których przed rozpoczęciem leczenia wyobrażenia samobójcze były nasilone, są bardziej narażeni na ryzyko myśli i prób samobójczych i powinni w trakcie terapii pozostawać pod uważną kontrolą, szczególnie pacjenci poniżej 25 lat. W trakcie terapii, zwłaszcza we wczesnych jej etapach oraz po zmianie dawki, należy uważnie monitorować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Należy dokładnie obserwować pacjentów z objawami zatrzymania moczu, rozrostu gruczołu krokowego, jaskry i z chorobami serca w wywiadzie. Ze względu na ryzyko niedociśnienia ortostatycznego należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania reboksetyny jednocześnie z innymi lekami, które obniżają ciśnienie tętnicze. Doświadczenie kliniczne, dotyczące długotrwałego stosowania reboksetyny u pacjentów w podeszłym wieku, jest ograniczone. W tej populacji pacjentów obserwowano zmniejszanie średnich wartości stężenia potasu począwszy od 14. tyg. leczenia; stopień zmniejszenia nigdy nie był większy niż 0,8 mmol/litr, a stężenie potasu nigdy nie zmniejszyło się poniżej wartości prawidłowych. Ze względu na brak odpowiednich badań nie należy stosować reboksetyny u pacjentów w podeszłym wieku powyżej 65 lat.
Reklama
Edronax - ciąża
Reboksetynę można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści z leczenia matki przewyższają potencjalne ryzyko rozwoju płodu. Reboksetyna przenika do mleka matki. Spodziewane stężenie substancji czynnej przenikającej do mleka matki jest bardzo niskie; jednakże dostępne informacje nie są wystarczające, aby wykluczyć ryzyko dla dziecka karmionego piersią. Stosowanie reboksetyny podczas karmienia piersią można rozważyć, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla dziecka.
Reklama
Edronax - efekty uboczne
Działania niepożądane z badań klinicznych o okresie trwania ≤8 tyg. Bardzo często: bezsenność, zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, zwiększone pocenie się. Często: utrata lub zmniejszenie apetytu, akatyzja, zaburzenia smaku, zaburzenia akomodacji, tachykardia, kołatanie serca, rozszerzenie naczyń, niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie tętnicze, zaburzenia odczuwania potrzeby oddawania moczu, uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza, zakażenia układu moczowego, bolesne oddawanie moczu, zatrzymanie moczu, zaburzenia ejakulacji i erekcji, ból przy wytrysku, opóźnienie wytrysku, zaburzenia ze strony jąder (głównie ból jąder), dreszcze. Niezbyt często: zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. W trakcie terapii reboksetyną lub niedługo po zaprzestaniu jej stosowania obserwowano przypadki wyobrażeń i zachowań samobójczych. W badaniach krótkoterminowych u pacjentów z depresją powikłania urologiczne (takie jak: uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza, zaburzenia odczuwania potrzeby oddawania moczu i częstomocz) były częściej opisywane u mężczyzn niż u kobiet. W badaniach krótkoterminowych u pacjentów z depresją stosowanie reboksetyny było związane z przyspieszeniem pracy serca, w porównaniu z placebo, o średnio 6-12 uderzeń/min. Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu reboksetyny do obrotu. Bardzo często: nudności. Często: pobudzenie, lęk, parestezje, nadciśnienie tętnicze, wymioty. Częstość nieznana: niedobór sodu we krwi, omamy, agresywne zachowanie, obwodowe oziębienie, zespół Raynauda, ból jąder, alergiczne zapalenie skóry, wysypka, drażliwość. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu zgłoszono kilka spontanicznych raportów dotyczących wystąpienia objawów z odstawienia, w tym bólu i zawrotów głowy, nerwowości oraz nudności.
Edronax - interakcje
Reboksetyna jest przede wszystkim metabolizowana przez CYP3A4; nie jest metabolizowana przez CYP2D6. Silne inhibitory CYP3A4 (ketokonazol, nefazodon, erytromycyna i fluwoksamina) mogą zwiększać stężenia reboksetyny w osoczu. Ze względu na niski indeks terapeutyczny reboksetyny nie należy stosować jednocześnie z lekami hamującymi CYP3A4, takimi jak: azolowe środki przeciwgrzybicze, antybiotyki makrolidowe np. erytromycyna lub fluwoksamina. Zgłaszano zmniejszenie stężenia reboksetyny w surowicy podczas równoczesnego podawania induktorów CYP3A4, takich jak fenobarbital i karbamazepina. Przykładami innych induktorów CYP3A4, które mogą powodować zmniejszenie stężenia reboksetyny w surowicy, są m.in. fenytoina, ryfampicyna i ziele dziurawca zwyczajnego. Reboksetyna nie hamuje aktywności następujących izoenzymów cytochromu P450: CYP1A2, CYP2C9, CYP2C19 i CYP2E1 - nie powinny występować interakcje farmakokinetyczne z lekami metabolizowanymi przez te układy. Reboksetyna, w stężeniach większych niż stężenia stosowane w badaniach klinicznych, hamuje CYP2D6 i CYP3A4, jednak, według wyników badań in vivo, wystąpienie interakcji z innymi lekami metabolizowanymi przez te enzymy jest mało prawdopodobne. Nie obserwowano istotnych interakcji farmakokinetycznych pomiędzy reboksetyną i lorazepamem (obserwowano objawy łagodnie lub umiarkowanie nasilonej senności i krótkotrwałego ortostatycznego przyspieszenia czynności serca). Reboksetyna nie potęguje wpływu alkoholu na zdolności poznawcze u zdrowych ochotników. Należy unikać jednoczesnego stosowania reboksetyny i inhibitorów MAO, ze względu na potencjalne ryzyko (efekt tyraminopodobny) związane z mechanizmem działania obu leków. W badaniach klinicznych nie oceniono wpływu jednoczesnego stosowania reboksetyny i innych leków przeciwdepresyjnych (leków trójpierścieniowych, inhibitorów MAO, selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i soli litu). Jednoczesne stosowanie pochodnych ergotaminy i reboksetyny może prowadzić do podwyższenia ciśnienia tętniczego. Spożywanie pokarmu opóźnia wchłanianie reboksetyny, nie wpływa natomiast istotnie na stopień wchłaniania leku. Mimo braku danych z badań klinicznych, należy rozważyć możliwość wystąpienia hipokaliemii w przypadku jednoczesnego podawania leków moczopędnych, powodujących utratę potasu. W badaniu in vivo dotyczącym podawania leku w dawkach wielokrotnych w grupie zdrowych ochotników nie zaobserwowano istotnej klinicznie interakcji z fluoksetyną. U pacjentów nie można wykluczyć odmiennych parametrów skuteczności i bezpieczeństwa jednoczesnego stosowania reboksetyny z fluoksetyną.
Edronax - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: zalecana dawka terapeutyczna wynosi 4 mg 2 razy na dobę. Pełną dawkę terapeutyczną można zastosować już od początku leczenia. W przypadku niepełnej odpowiedzi klinicznej po 3-4 tyg. dawka ta może być zwiększona do 10 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa nie powinna być większa niż 12 mg. Nie ustalono minimalnej skutecznej dawki. Dawka początkowa u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby powinna wynosić 2 mg 2 razy na dobę; dawkę tę można następnie zwiększać w zależności od reakcji pacjenta na lek.
Edronax - uwagi
Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów i obsługiwać niebezpiecznych maszyn, dopóki nie uzyskają uzasadnionej pewności, że preparat nie wpłynął na ich sprawność psychomotoryczną.
