Skład leku Fortrans
1 saszetka (73,690 g) zawiera: 64,0 g makrogolu 4000 (glikol polietylenowy 4000), 5,7 g bezwodnego siarczanu sodu, 1,68 g wodorowęglanu sodu, 1,46 g chlorku sodu, 0,75 g chlorku potasu. Preparat zawiera sód.
Reklama
Działanie leku Fortrans
Osmotyczny lek przeczyszczający. Makrogole o dużej masie cząsteczkowej (4000) są długimi, liniowymi polimerami, które wiążą się z cząsteczkami wody za pomocą wiązań wodorowych. Po podaniu doustnym powodują zwiększenie objętości płynów jelitowych.
Objętość niewchłoniętego płynu jelitowego warunkuje przeczyszczające właściwości roztworu. Zawartość elektrolitów w przygotowanym roztworze jest taka, że wymiana elektrolitów między jelitami i osoczem praktycznie nie zachodzi. Badania farmakokinetyczne potwierdzają brak wchłaniania jelitowego i przemian metabolicznych makrogolu 4000 po podaniu doustnym.
Reklama
Wskazania do stosowania leku Fortrans
Oczyszczanie okrężnicy w przygotowaniu pacjentów: do badań endoskopowych lub radiologicznych; do zabiegów chirurgicznych na okrężnicy. Preparat przeznaczony jest wyłącznie dla dorosłych.
Reklama
Przeciwskazania przed zażywaniem leku Fortrans
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność serca. Ciężki stan ogólny, np. odwodnienie. Zaawansowane stadium choroby nowotworowej lub jakakolwiek inna choroba okrężnicy prowadząca do nadmiernej kruchości błony śluzowej. Ostre fazy chorób zapalnych jelit, w tym choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
Pacjenci z perforacją przewodu pokarmowego lub ryzykiem perforacji przewodu pokarmowego. Zapalenie okrężnicy lub toksyczne zapalenie okrężnicy. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia niedrożności jelit lub występującą niedrożnością jelit. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia lub występującą niedrożnością przewodu pokarmowego lub zwężeniem. Zaburzenia opróżniania żołądka (np. gastropareza). Dzieci i młodzież poniżej 18 lat, ze względu na brak danych klinicznych.
Reklama
Ostrzeżenia przed zażywaniem leku Fortrans
U pacjentów w podeszłym wieku w złym stanie ogólnym lek można stosować wyłącznie pod nadzorem lekarskim. Biegunka wywołana podaniem leku może istotnie zaburzyć wchłanianie jednocześnie podawanych leków. W związku z izotonicznym składem preparatu, nie przewiduje się występowania zaburzeń gospodarki elektrolitowej, jednakże rzadko zgłaszano zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej u pacjentów w ryzykiem występowania tego typu zaburzeń.
U pacjentów z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej należy najpierw wyrównać zaburzenia elektrolitowe przed podaniem preparatu oczyszczającego jelito. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów z chorobami współistniejącymi i pacjentów stosujących leki zwiększające ryzyko zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej (w tym hiponatremii oraz hipokaliemii) lub u pacjentów z zaburzeniami zwiększającymi ryzyko wystąpienia potencjalnych powikłań, na przykład u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, niewydolnością serca lub przyjmujących leki moczopędne.
W takim przypadku pacjentów należy właściwie monitorować. W związku z ryzykiem wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc, u pacjentów ze skłonnością do aspiracji, pacjentów obłożnie chorych, pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub dysfunkcją motoryczną, lek należy podawać ostrożnie i wyłącznie pod nadzorem lekarza. U tych pacjentów lek należy podawać w pozycji siedzącej lub przez zgłębnik nosowo-żołądkowy.
U pacjentów z niewydolnością serca lub nerek istnieje ryzyko wystąpienia ostrego obrzęku płuc z powodu przewodnienia. U pacjentów leczonych makrogolem w celu oczyszczania jelita notowano w okresie po wprowadzeniu do obrotu przypadki, w tym poważne, niedokrwiennego zapalenia jelita grubego.
Makrogol należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami ryzyka niedokrwiennego zapalenia jelita grubego lub podczas jednoczesnego stosowania leków przeczyszczających o działaniu stymulującym (takich jak bisakodyl czy pikosiarczan sodu).
Pacjentów z nagłym bólem brzucha, krwawieniem z odbytu lub innymi objawami niedokrwiennego zapalenia jelita grubego należy jak najszybciej poddać badaniom. Preparat zawiera makrogol (glikol polietylenowy lub PEG), który może powodować reakcje typu alergicznego (wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy) oraz wstrząs anafilaktyczny. Lek zawiera 2,890 g sodu w jednej saszetce - co odpowiada 144,5 % zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych oraz 393 mg potasu w jednej saszetce - co należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość potasu w diecie.
Reklama
Fortrans a ciąża
Lek powinien być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią tylko w przypadku, gdy oczekiwane korzyści przewyższają ryzyko. Nie wiadomo, czy makrogol 4000 przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków i dzieci.
Reklama
Efekty uboczne stosowania leku Fortrans
Biegunka jest spodziewanym efektem zastosowania leku. Bardzo często: nudności, ból brzucha, rozdęcie brzucha. Często: wymioty. Częstość nieznana: nadwrażliwość (wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, wysypka, świąd).
Interakcje leku Fortrans z innymi lekami
Biegunka wywołana podaniem leku może istotnie zaburzyć wchłanianie jednocześnie podawanych leków. Wchłanianie innych leków może być przejściowo zmniejszone podczas stosowania z preparatem, dotyczy to szczególnie leków o wąskim indeksie terapeutycznym lub krótkim okresie półtrwania, takich jak digoksyna, leki przeciwpadaczkowe, kumaryny i leki immunosupresyjne, co może zmniejszyć ich skuteczność.
W związku z tym lekarz powinien być poinformowany o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta.
Dawkowanie leku Fortrans
Doustnie. Do stosowania wyłącznie u dorosłych. Zawartość każdej saszetki należy rozpuścić w 1 l wody. Wymieszać do całkowitego rozpuszczenia proszku. Dawkowanie wynosi ok. 1 l roztworu na 15-20 kg mc., co odpowiada średniemu dawkowaniu 3-4 l roztworu.
Szczególne grupy pacjentów
Brak wystarczających danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Sposób podania
Roztwór można podawać w pojedynczej dawce albo w dwóch dawkach podzielonych, pod warunkiem, że zostanie przyjęta cała objętość roztworu (średnio 3 do 4 litrów roztworu, zgodnie z masą ciała pacjenta).
W dawkach podzielonych: albo 2 litry wieczorem w dniu poprzedzającym badanie lub zabieg i 1–2 litry rano w dniu badania lub zabiegu; albo 3 litry wieczorem w dniu poprzedzającym badanie lub zabieg i 1 litr rano w dniu badania lub zabiegu. Najczęściej zaleca się, aby ostatnią porcję płynu pacjent przyjął na 3–4 godziny przed badaniem lub zabiegiem.
W pojedynczej dawce: 4 litry wieczorem w dniu poprzedzającym badanie lub zabieg z możliwą 1- godzinną przerwą po wypiciu 2 litrów roztworu. Zalecana szybkość spożycia to od 1 do 1,5 litra na godzinę (tj. 250 ml co 10 do 15 minut). Lekarz może dostosować zalecaną dawkę do stanu klinicznego pacjenta i potencjalnych chorób współistniejących.
