Gemciteva - skład
1 fiolka zawiera 200 mg, 1 g lub 2 g gemcytabiny w postaci chlorowodorku.
Reklama
Gemciteva - działanie
Cytostatyk z grupy antymetabolitów pirymidyn. Gemcytabina (dFdC) jest przekształcana wewnątrzkomórkowo przez kinazy nukleozydowe do aktywnych nukleozydów: difosforanu (dFdCDP) i trifosforanu (dFdCTP). Cytotoksyczne działanie leku wiąże się z zahamowaniem syntezy DNA przez oba metabolity i jest swoiste dla cyklu komórkowego (faza S). Włączenie gemcytabiny do nici DNA kończy replikację DNA, prowadząc do zaprogramowanej śmierci komórki. Po podaniu dożylnym gemcytabina metabolizowana jest w wątrobie, nerkach, krwi i innych tkankach przez deaminazę cytydyny. Głównym metabolitem jest nieaktywna 2'-deoksy-2',2'-difluorourydyna (dFdU) - występuje w osoczu i w moczu. Metabolity wewnątrzkomórkowe (aktywne difosforan i trifosforan gemcytabiny, nieaktywny monofosforan) nie występują w osoczu i w moczu. Wydalanie zachodzi z moczem, głównie w postaci dFdU. T0,5 zależy od wieku i płci pacjenta, zwykle wynosi 42-94 min. Lek prawie nie wiąże się z białkami osocza.
Reklama
Gemciteva - wskazania
Leczenie (w skojarzeniu z cisplatyną) pacjentów z rakiem pęcherza moczowego miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami. Leczenie pacjentów z gruczolakorakiem trzustki miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami. Leczenie (w skojarzeniu z cisplatyną) pierwszego rzutu u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami; u pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów o stanie sprawności 2 można rozważyć stosowanie gemcytabiny w monoterapii. Leczenie (w skojarzeniu z karboplatyną) pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii I rzutu opartej na związkach platyny i co najmniej 6-miesięcznym okresie bez nawrotu. Leczenie (w skojarzeniu z paklitakselem) pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, u których wystąpił nawrót choroby po chemioterapii uzupełniającej i (lub) przedoperacyjnej; uprzednia chemioterapia powinna uwzględniać stosowanie antracyklin, chyba że istniały przeciwwskazania kliniczne.
Reklama
Gemciteva - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na gemcytabinę lub substancje pomocnicze preparatu. Okres karmienia piersią.
Reklama
Gemciteva - ostrzeżenia
Toksyczność leku zwiększa się wraz z wydłużaniem czasu infuzji i zwiększeniem ich częstość. Ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością wątroby. Podanie leku pacjentom z przerzutami do wątroby lub, u których stwierdzono zapalenie wątroby, alkoholizm lub marskość wątroby w wywiadzie może prowadzić do zaostrzenia niewydolności wątroby. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Podawanie leku należy natychmiast przerwać po zauważeniu pierwszych objawów mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, takich jak szybko zmniejszające się stężenie hemoglobiny z towarzyszącą trombocytopenią, zwiększeniem stężenia bilirubiny, kreatyniny, mocznika i LDH we krwi, co może wskazywać na rozwój zespołu hemolitycznego-mocznicowego. Rozpoczynając leczenie gemcytabiną u pacjentów z zaburzeniami czynności szpiku należy zachować ostrożność. W przypadku wykrycia mielosupresji należy rozważyć przerwanie lub modyfikację leczenia. W przypadku wystąpienia ciężkich działań niepożądanych ze strony układu oddechowego (obrzęk płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc, ostra niewydolność oddechowa dorosłych - ARDS) gemcytabinę należy odstawić. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi w wywiadzie. Nie zaleca się stosowania gemcytabiny u pacjentów w wieku poniżej 18 lat ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Preparat zawiera < 1 mmol sodu w fiolce (należy zwrócić na to uwagę u pacjentów stosujących dietę z kontrolowaną zawartością sodu).
Reklama
Gemciteva - ciąża
Nie stosować w ciąży z wyjątkiem bezwzględnej konieczności. Kobiety w wieku rozrodczym powinni stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia gemcytabiną. Podczas leczenia gemcytabiną należy przerwać karmienie piersią. Gemcytabina może zaburzać spermatogenezę. Mężczyzni leczeni gemcytabiną powinni unikać poczęcia dziecka w trakcie terapii oraz do 6 mies. po zakończeniu leczenia. Leczenie gemcytabiną może spowodować bezpłodność - przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjenta o możliwości konserwacji nasienia.
Reklama
Gemciteva - efekty uboczne
Bardzo często: leukopenia, trombocytopenia, niedokrwistość, duszność, wymioty, nudności, zwiększenie aktywności AlAT i AspAT oraz fosfatazy zasadowej, wysypka alergiczna (często z towarzyszącym świądem), łysienie, krwiomocz, łagodny białkomocz, objawy grypopodobne, obrzęki lub obrzęki obwodowe (w tym obrzęk twarzy). Często: gorączka neutropeniczna, brak łaknienia, ból głowy, bezsenność, senność, kaszel, zapalenie błony śluzowej nosa, biegunka, zapalenie i owrzodzenie jamy ustnej, zaparcie, zwiększenie stężenia bilirubiny, świąd, zwiększona potliwość, ból pleców, ból mięśni, gorączka, osłabienie, dreszcze. Niezbyt często: śródmiąższowe zapalenie płuc, skurcz oskrzeli. Rzadko: zawał mięśnia sercowego, zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, zwiększenie aktywności GGT, owrzodzenie, tworzenie się pęcherzy i owrzodzeń, złuszczanie naskórka, łagodne reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Bardzo rzadko: trombocytoza, reakcja anafilaktyczna, ciężkie reakcje skórne (w tym łuszczenie się skóry i wysypka pęcherzowa). Obserwowano także toksyczność radioterapii. Ponadto obserwowano: udar naczyniowy mózgu, zaburzenia rytmu serca (przeważnie nadkomorowe), niewydolność serca, kliniczne objawy zapalenia naczyń obwodowych i zgorzel, obrzęk płuc, zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (ARDS), niedokrwienne zapalenie okrężnicy, ciężką hepatotoksyczność (w tym niewydolność wątroby i zgon), ciężkie reakcje skórne (w tym łuszczenie skóry i wysypkę pęcherzową, martwicę toksyczno-rozpływną naskórka, zespół Stevens-Johnsona), niewydolność nerek, zespół hemolityczno-mocznicowy, nawrót objawów popromiennych. Częstość występowania toksyczności hematologicznej stopnia 3. i 4., zwłaszcza neutropenii oraz zmęczenia i gorączki neutropenicznej jest większa w przypadku leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem, w porównaniu do monoterapii paklitakselem. W przypadku terapii skojarzonej z cisplatyną obserwowano zwiększenie częstości występowania toksyczności hematologicznej 3. i 4. stopnia, w porównaniu do terapii MVAC (metotreksat, winblastyna, doksorubicyna, cisplatyna). W przypadku terapii skojarzonej z karboplatyną obserwowano zwiększenie częstości występowania toksyczności hematologicznej 3. i 4. stopnia oraz większą częstość występowania krwotoków i gorączki neutropenicznej, w porównaniu do monoterapii karboplatyną. Neuropatia nerwów czuciowych występowała częściej w przypadku leczenia skojarzonego niż po monoterapii karboplatyną.
Gemciteva - interakcje
Podobnie jak w przypadku innych leków cytotoksycznych, podawanie gemcytabiny jednocześnie z inną chemioterapią może nasilać mielosupresję. Gemcytabina zwiększa wrażliwość organizmu na promieniowanie jonizujące. Dotychczas nie ustalono optymalnego schematu bezpiecznego jednoczesnego stosowania gemcytabiny z radioterapią. Leczenie gemcytabiną można rozpocząć po ustąpieniu ciężkich powikłań po radioterapii, ale nie wcześniej niż 7 dni od zakończenia napromieniania. Uszkodzenia popromienne zgłaszano zarówno podczas jednoczesnego stosowania radioterapii z gemcytabiną, jak również w przypadku stosowania radioterapii przed lub po gemcytabinie. Podczas leczenia gemcytabiną nie należy stosować szczepionki przeciwko żółtej febrze oraz innych żywych, atenuowanych szczepionek, ze względu na możliwość wystąpienia choroby ogólnoustrojowej z możliwością zgonu (zwłaszcza u pacjentów z obniżoną odpornością).
Gemciteva - dawkowanie
Rak pęcherza moczowego (leczenie skojarzone): gemcytabina w dawce 1000 mg/m2 pc., we wlewie dożylnym w ciągu 30 minut w 1., 8. i 15. dniu 28-dniowego cykl leczenia, w skojarzeniu z cisplatyną (70 mg/m2 pc.) podawaną w 1. dniu cyklu po wlewie gemcytabiny lub 2. dniu 28-dniowego cyklu. Czterotygodniowy cykl leczenia może być następnie powtarzany. Rak trzustki: 1000 mg/m2 pc. we wlewie dożylnym w ciągu 30 min raz w tygodniu przez 7 kolejnych tygodni, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. W kolejnych cyklach leczenia gemcytabinę podaje się raz w tygodniu przez 3 tygodnie, z 1- tygodniowa przerwą w leczeniu. Niedrobnokomórkowy rak płuca (monoterapia): 1000 mg/m2 pc. we wlewie dożylnym w ciągu 30 min raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. 4-tygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. Niedrobnokomórkowy rak płuca (leczenie skojarzone): gemcytabina w dawce 1250 mg/m2 pc. we wlewie dożylnym w ciągu 30 min w 1. i 8. dniu 21-dniowego cyklu leczenia, w skojarzeniu z cisplatyną, którą podaje się w dawce 75-100 mg/m2 pc. raz na 3 tygodnie. Rak piersi (leczenie skojarzone): paklitaksel w dawce 175 mg/m2 pc. we wlewie dożylnym trwającym około 3 h w 1. dniu, a następnie gemcytabina w dawce 1250 mg/m2 pc. w 30-min wlewie dożylnym w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem, bezwzględna liczba granulocytów u pacjentki powinna wynosić nie mniej niż 1,5 komórek x 109/l. Rak jajnika (leczenie skojarzone): gemcytabina w dawce 1000 mg/m2 pc. w 30-min wlewie dożylnym w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Pierwszego dnia cyklu, po zakończeniu wlewu gemcytabiny należy podawać karboplatynę aż do uzyskania wartości pola pod krzywą AUC równej 4 mg/ml x min. Modyfikacja dawki w przypadku wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej. Przed podaniem każdej dawki gemcytabiny należy oznaczyć parametry hematologiczne (liczba płytek krwi, granulocytów). Przed rozpoczęciem cyklu bezwzględna liczba granulocytów powinna wynosić nie mniej niż 1,5 x 109/l, a liczba płytek krwi nie mniej niż 100 x 109/l. W przypadku wystąpienia toksyczności hematologicznej, należy rozważyć opóźnienie podania kolejnej dawki leku lub zmniejszenie dawki wg schematów opisanych poniżej. Modyfikacja dawki w czasie trwania cyklu. Rak pęcherza moczowego, płuca, trzustki. Lek podaje się w pełnej dawce, gdy bezwzględna liczba granulocytów wynosi >1 x 109/l, a płytek krwi >100 x 109/l. W przypadku granulocytopenii 0,5-1,0 x 109/l lub małopłytkowości 50-100 x 109/l należy podać 75% normalnej dawki leku, a przy liczbie granulocytów <0,5 x 109/l lub płytek <50 x 109/l należy pominąć dawkę (nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu, dopóki bezwzględna liczba granulocytów nie osiągnie wartości co najmniej 0,5 x 109/1, a liczba płytek krwi 50 x 109/l). Rak piersi. Lek podaje się w pełnej dawce, gdy bezwzględna liczba granulocytów wynosi ≥1,2 x 109/l, a liczba płytek krwi >75 x 109/l. W przypadku gdy liczba granulocytów wynosi 1-<1,2 x 109/l lub liczba płytek 50-75 x 109/l podaje się 75% dawki. W sytuacji gdy liczba granulocytów wynosi 0,7-<1 x 109/l i liczba płytek krwi ≥50 x 109/l podaje się 50% dawki leku, a przy liczbie granulocytów <0,7 x 109/l lub liczbie płytek <50 x 109/l należy pominąć dawkę (nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu; leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu jeżeli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartości co najmniej 1,5 x 109/l, a liczba płytek krwi 100 x 109/l). Rak jajnika. Lek podaje się w pełnej dawce, gdy liczba granulocytów wynosi ≥1,5 x 109/l i liczba płytek ≥100 x 109/l. Przy liczbie granulocytów wynoszącej 1-<1,5 x 109/l lub liczbie płytek 75-<100 x 109/l lek należy podać 50% dawki, a przy liczbie granulocytów <1 x 109/l lub liczbie płytek <75 x 109/l należy pominąć dawkę (nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu; leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu jeżeli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartości co najmniej 1,5 x 109/l, a liczba płytek krwi 100 x 109/l). Modyfikacja dawki w kolejnych cyklach leczenia. W przypadku wystąpienia następujących objawów toksyczności hematologicznej dawkę gemcytabiny należy zmniejszyć tak, aby wynosiła 75% dawki początkowej podanej w pierwszym cyklu: bezwzględna liczba granulocytów <0,5 x 109/l dłużej niż 5 dni, bezwzględna liczba granulocytów <0,1 x 109/l dłużej niż 3 dni, gorączka neutropeniczna, liczba płytek krwi <25 x 109/l, opóźnienie cyklu dłużej niż o 1 tydzień z powodu toksyczności. Dawkowanie leku z powodów niehematologicznych może być zmniejszane w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu stosowanie do bezpieczeństwa i indywidualnej tolerancji preparatu przez pacjenta. Stosowanie zmniejszonych dawek należy kontynuować do czasu redukcji objawów toksyczności.
W przypadku wynaczynienia leku należy natychmiast przerwać wlew i kontynuować z innego wkłucia, a po zakończeniu leczenia pacjent powinien być ściśle monitorowany.
Gemciteva - uwagi
Należy kontrolować obraz morfologiczny krwi (w tym liczbę płytek krwi, leukocytów oraz granulocytów) przed podaniem każdej kolejnej dawki gemcytabiny. Okresowo należy kontrolować czynność nerek i wątroby (w tym test wirusologiczny). Pacjenci w trakcie terapii gemcytabiną nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, do czasu stwierdzenia, czy lek nie wywołuje u nich senności.
