Gensulin R - skład
1 fiolka (10 ml) zawiera 1000 j.m., a 1 wkład do wstrzykiwacza (3 ml) zawiera 300 j.m. insuliny ludzkiej rozpuszczalnej.
Reklama
Gensulin R - działanie
Preparat zawiera insulinę ludzką o krótkim czasie działania, otrzymywaną metodą rekombinacji DNA bakterii E. coli. Insulina zmniejsza stężenie glukozy we krwi. Ponadto ma działanie anaboliczne i antykataboliczne - różne w zależności od rodzaju tkanki. W tkance mięśniowej powoduje nasilenie syntezy glikogenu, kwasów tłuszczowych, glicerolu i białek, zwiększenie wychwytu aminokwasów z jednoczesnym zmniejszeniem intensywności procesów glikogenolizy, glukoneogenezy, ketogenezy, lipolizy, katabolizmu białek i zużycia aminokwasów.
Reklama
Gensulin R - wskazania
Cukrzyca wymagająca leczenia insuliną w celu utrzymania prawidłowego metabolizmu glukozy. Cukrzyca u kobiet w ciąży.
Reklama
Gensulin R - przeciwwskazania
Hipoglikemia. Nadwrażliwość na insulinę ludzką lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, chyba, że jest to częścią programu odczulania.
Reklama
Gensulin R - ostrzeżenia
Zmiana typu lub marki stosowanej insuliny może spowodować konieczność modyfikacji dawkowania - wskazana jest ścisła kontrola lekarska. W przypadku zmiany preparatu z insuliny pochodzenia zwierzęcego na insulinę ludzką u niektórych pacjentów może być konieczna zmiana dawki (powinna ona nastąpić przy podaniu pierwszej dawki nowej insuliny lub w czasie pierwszych kilku tygodni lub miesięcy jej stosowania). U pacjentów, u których kontrola glikemii znacznie się poprawiła (np. przez zastosowanie intensywnej insulinoterapii), objawy ostrzegawcze hipoglikemii mogą być mniej wyraźne lub wcale się nie pojawić. Inne sytuacje, które mogą spowodować zmianę lub osłabienie wczesnych objawów ostrzegawczych hipoglikemii: długotrwała cukrzyca, neuropatia cukrzycowa, jednoczesne stosowanie niektórych leków (np. β-adrenolityków), zmiana preparatu z insuliny pochodzenia zwierzęcego na insulinę ludzką. Nieodpowiednie dawkowanie lub przerwanie leczenia, zwłaszcza w przypadku cukrzycy insulinozależnej, może prowadzić do hiperglikemii i kwasicy ketonowej. Zapotrzebowanie na insulinę może ulec znacznej zmianie w przypadku chorób trzustki, nadnerczy, przysadki mózgowej, tarczycy, zaburzeń czynności nerek lub wątroby. Zapotrzebowanie na insulinę może być zwiększone podczas chorób z wysoką gorączką, ciężkiego zakażenia, chorób i zaburzeń czynności przewodu pokarmowego, przebiegających z nudnościami, wymiotami, biegunką, powolnym opróżnianiem żołądka oraz z zaburzeniami wchłaniania, jak również w przypadku zaburzeń emocjonalnych. Modyfikacja dawki może być również konieczna w przypadku zmiany aktywności fizycznej pacjenta lub sposobu odżywiania. Podczas długotrwałego leczenia insuliną może rozwinąć się oporność na insulinę - w przypadku jej wystąpienia należy stosować większe dawki insuliny. U pacjentów leczonych pioglitazonem w skojarzeniu z insuliną istnieje ryzyko wystąpienia niewydolności serca (szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka niewydolności serca) - należy to wziąć pod uwagę w przypadku rozważania leczenia skojarzonego pioglitazonem i preparatem. W przypadku leczenia skojarzonego tymi lekami należy obserwować, czy u pacjentów nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe niewydolności serca, zwiększenie masy ciała i obrzęki. Należy odstawić pioglitazon w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów niewydolności serca. Pacjentów należy poinformować o konieczności ciągłego zmieniania miejsca wstrzyknięcia, w celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii i amyloidozy skórnej. Po wstrzyknięciu insuliny w obszarze występowania takich odczynów, może być opóźnione wchłaniania insuliny i pogorszona możliwość kontroli glikemii. Zgłaszano, że nagła zmiana miejsca wstrzyknięcia na obszar niedotknięty zmianami skutkuje wystąpieniem hipoglikemii. Po zmianie miejsca wstrzyknięcia zaleca się kontrolę stężenia glukozy we krwi; można też rozważyć dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych.
Reklama
Gensulin R - ciąża
Preparat może być stosowany w ciąży. W okresie ciąży u pacjentek z cukrzycą konieczne jest dokładne kontrolowanie poziomu glukozy i ogólnego stanu zdrowia. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w I trymestrze i zwiększa się w II i III trymestrze ciąży, po porodzie gwałtownie zmniejsza się. U pacjentek z cukrzycą karmiących piersią może być konieczna modyfikacja dawki i (lub) stosowanej diety, ponieważ w czasie laktacji zapotrzebowanie na insulinę jest mniejsze niż przed ciążą, a wyrównanie do pierwotnego zapotrzebowania następuje po 6-9 mies.
Reklama
Gensulin R - efekty uboczne
Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia. Ciężka hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności, a w skrajnych przypadkach do śmierci. Często: miejscowa reakcja alergiczna (rumień, obrzęk, swędzenie). Bardzo rzadko: ogólnoustrojowe objawy nadwrażliwości (wysypka na całym ciele, duszność, świszczący oddech, zmniejszenie ciśnienia tętniczego, przyspieszone tętno, pocenie), w ciężkich przypadkach może zaistnieć zagrożenie życia. Częstość nieznana: amyloidoza skórna. Lipodystrofia i amyloidoza skórna mogą wystąpić w miejscu wstrzyknięcia i spowodować miejscowe opóźnienie wchłaniania insuliny (ciągła zmiana miejsca wstrzyknięcia w obrębie danego obszaru może zmniejszyć ryzyko wystąpienia takich reakcji lub im zapobiec). Po wprowadzeniu insuliny do obrotu zgłaszano także: obrzęki, szczególnie w przypadku gdy wcześniej obserwowana niewystarczająca kontrola metaboliczna uległa poprawie w wyniku intensywnej insulinoterapii; przyrost masy ciała; reakcje w miejscu wstrzyknięcia, takie jak: przebarwienie, krwawienie, stwardnienie, guzek lub naciek, ból, wysypka, pokrzywka lub krosty; świąd, w tym świąd uogólniony; zawroty głowy.
Gensulin R - interakcje
Zapotrzebowanie na insulinę mogą zwiększać leki o działaniu hiperglikemizującym tj.: glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, hormon wzrostu, danazol, β2-sympatykomimetyki (ritodryna, salbutamol, terbutalina), tiazydy. Zapotrzebowanie na insulinę mogą zmniejszać leki o działaniu hipoglikemizującym tj.: doustne leki hipoglikemizujące, salicylany (np. kwas acetylosalicylowy), niektóre leki przeciwdepresyjne (inhibitory MAO), niektóre inhibitory ACE (kaptopril, enalapril), antagoniści receptora angiotensyny II, nieselektywne β-adrenolityki, alkohol. Analogi somatostatyny (okreotyd, lanreotyd) mogą zmniejszać lub zwiększać zapotrzebowanie na insulinę.
Gensulin R - dawkowanie
Indywidualnie, zgodnie z zapotrzebowaniem pacjenta na insulinę. Preparat należy podawać w ciągu 15 min przed posiłkiem. Preparat podaje się we wstrzyknięciach podskórnych w okolicę brzucha, udo, ramię, okolice mięsnia naramiennego lub okolicę pośladkową. Miejsca wstrzyknięć należy zmieniać w obrębie tego samego obszaru w celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii i amyloidozy skórnej. Pomimo, że nie jest to zalecane, preparat w fiolkach można podać we wstrzyknięciu domięśniowym oraz w szczególnych okolicznościach - dożylnie. Preparat we wkładach przeznaczony jest wyłącznie do podawania we wstrzyknięciach podskórnych za pomocą wstrzykiwacza wielokrotnego użytku. Preparatu we wkładach nie należy podawać dożylnie lub domięśniowo. Jeśli konieczne jest podanie za pomocą strzykawki, we wstrzyknięciu dożylnym lub z użyciem pompy infuzyjnej, należy korzystać z fiolki.
Preparat można stosować w intensywnej insulinoterapii jako insulinę poposiłkową, prandialną. Należy zwrócić uwagę, aby w trakcie podawania insuliny nie wprowadzić igły do naczynia krwionośnego. Po wstrzyknięciu insuliny nie należy masować miejsca iniekcji. Należy poinformować pacjentów o właściwym sposobie wykonywania iniekcji. Insulina Gensulin R w fiolkach może być podawana jednocześnie z Gensulin N. Podczas przygotowywania mieszanin, do strzykawki należy zawsze wprowadzać jako pierwszą insulinę krótkodziałającą - Gensulin R. Preparat może być stosowany w leczeniu skojarzonym z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi np.: metforminą lub glimepirydem.
Gensulin R - uwagi
Pacjenci zamierzający przekroczyć przynajmniej 2 strefy czasowe będą wymagać zmiany schematu podawania insuliny. U pacjenta na skutek hipoglikemii może być obniżona zdolność koncentracji i reagowania. Może stanowić to zagrożenie w sytuacjach, kiedy te zdolności są szczególnie wymagane np. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn. Należy poinformować pacjentów, żeby zachowali ostrożność w celu uniknięcia hipoglikemii podczas prowadzenia pojazdów. Jest to szczególnie ważne u osób, które słabiej odczuwają wczesne objawy ostrzegawcze hipoglikemii lub nie są ich całkowicie świadome oraz u osób, u których często występuje hipoglikemia - w takich przypadkach należy rozważyć zasadność prowadzenia pojazdu.
