Gentiapin - skład
1 tabl. powl. zawiera 25 mg, 100 mg, 150 mg, 200 mg lub 300 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu).
Reklama
Gentiapin - działanie
Kwetiapina jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym. Kwetiapina i jej aktywny farmakologicznie metabolit - N-dezalkilokwetiapina działają na wiele receptorów neuroprzekaźników. Działanie przeciwpsychotyczne wynika głównie z blokowania w mózgu receptorów serotoninowych (5-HT2) oraz dopaminowych (D1 i D2). Dodatkowo N-dezalkilokwetiapina wykazuje silne powinowactwo do transportera norepinefryny (NET). Kwetiapina i N-dezalkilokwetiapina mają także duże powinowactwo do receptorów histaminowych i α1-adrenergicznych oraz mniejsze powinowactwo do receptorów α2-adrenergicznych i serotoninowych 5-HT1. Powinowactwo do receptorów cholinergicznych muskarynowych oraz benzodiazepinowych jest nieznaczne. Kwetiapina dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego (pokarm nie wpływa na biodostępność leku). Wiąże się z białkami osocza w 83%. Jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie, głównie z udziałem CYP3A4. Mniej niż 5% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z kałem i moczem. Około 73% metabolitów kwetiapiny jest wydalane z moczem, 21% z kałem. T0,5 kwetiapiny w fazie eliminacji wynosi około 7 h, N-dezalkilikwetiapiny - 12 h.
Reklama
Gentiapin - wskazania
Leczenie schizofrenii. Leczenie umiarkowanych lub ciężkich epizodów manii. Nie wykazano, aby kwetiapina zapobiegała nawrotom epizodów manii lub depresji.
Reklama
Gentiapin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Nie stosować jednocześnie z inhibitorami cytochromu P450 3A4, takimi jak inhibitory proteazy HIV, azolowe preparaty przeciwgrzybicze, erytromycyna, klarytromycyna lub nefazodon.
Reklama
Gentiapin - ostrzeżenia
Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży. Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobą naczyniową mózgu lub innymi stanami predysponującymi do niedociśnienia, z czynnikami ryzyka udaru mózgu, u pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie, z cukrzycą lub czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy (należy kontrolować glikemię), z zaburzeniami czynności wątroby, u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów stosujących leki silnie indukujące enzymy wątrobowe (leki te znacząco zmniejszają stężenie kwetiapiny we krwi). Należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QTc, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z wydłużonym odstępem QT, wywiadem rodzinnym świadczącym o wydłużeniu odstępu QT, zastoinową niewydolnością krążenia, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią. Nie należy stosować kwetiapiny u pacjentów z psychozą związaną z otępieniem. Dane dotyczące stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z diwalpioinianem lub litem w umiarkowanych lub ciężkich epizodach maniakalnych są ograniczone, choć leczenie skojarzone było dobrze tolerowane. W przypadku wystąpienia objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego należy przerwać leczenie kwetiapiną. W razie wystąpienia dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia kwetiapiną. U pacjentów, u których liczba neutrofilów jest mniejsza niż 1 x 109/l, należy przerwać podawanie kwetiapiny; pacjenci powinni być monitorowani w kierunku objawów zakażenia, należy również kontrolować u nich liczbę neutrofilów do momentu przekroczenia wartości 1,5 x 109/l. Preparat zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, ponadto zawiera żółcień pomarańczową, która może powodować reakcje alergiczne.
Reklama
Gentiapin - ciąża
Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku, gdy korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla płodu. Obserwowano objawy odstawienne u noworodków, których matki przyjmowały kwetiapinę podczas ciąży. Nie zaleca się stosowania w okresie karmienia piersią.
Reklama
Gentiapin - efekty uboczne
Bardzo często: ból i zawroty głowy, senność, zwiększenie stężenia trójglicerydów i cholesterolu całkowitego we krwi. Często: leukopenia, omdlenia, tachykardia, hipotonia ortostatyczna, nieżyt nosa, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, niestrawność, osłabienie, obrzęki obwodowe, zwiększenie masy ciała, zwiększenie aktywności AlAT i AspAT, zmniejszenie liczby neutrofilów, zwiększenie stężenia glukozy we krwi powyżej normy. Niezbyt często: eozynofilia, reakcje nadwrażliwości, napady padaczkowe, zespół niespokojnych nóg, zwiększenie aktywności gamma-GT. Rzadko: żółtaczka, priapizm, złośliwy zespół neuroleptyczny. Bardzo rzadko: reakcja anafilaktyczna, cukrzyca lub zaostrzenie objawów wcześniej istniejącej cukrzycy, dyskinezy późne, zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa-Johnsona. Ponadto obserwowano: neutropenię, wydłużenie odstępu QT, niemiarowość komorową, torsade de pointes, zatrzymanie akcji serca i przypadki nagłego, niewyjaśnionego zgonu. Leczenie kwetiapiną wiąże się z niewielkim, zależnym od dawki zmniejszeniem stężenia hormonów tarczycy, głównie T4 i fT4 oraz, w przypadku stosowania większych dawek, zmniejszeniem T3 i rT3 we krwi. W badaniach klinicznych obserwowano zwiększenie ryzyka niepożądanych incydentów mózgowo-naczyniowych u pacjentów z otępieniem stosujących atypowe leki przeciwpsychotyczne. Po nagłym odstawieniu kwetiapiny bardzo często zgłaszano objawy odstawienne (w tym nudności, ból i zawroty głowy, biegunkę, drażliwość, wymioty, bezsenność).
Gentiapin - interakcje
Podczas jednoczesnego stosowanie kwetiapiny z inhibitorami CYP3A4 (m.in. ketokonazol) zwiększa się AUC kwetiapiny - łączne podawanie jest przeciwwskazane. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z sokiem grejpfrutowym. Leki indukujące enzymy wątrobowe (m.in. karbamazepina, fenytoina) zwiększają klirens kwetiapiny i zmniejszają jej stężenie we krwi, osłabiając skuteczność leczenia kwetiapiną - u pacjentów stosujących leki indukujące enzymy wątrobowe leczenie kwetiapiną można rozpocząć tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia kwetiapiną przewyższają ryzyko odstawienia leku przyspieszającego metabolizm wątrobowy; wszystkie zmiany leczenia lekiem indukującym należy przeprowadzać stopniowo i, jeśli to konieczne, zastąpić lekiem niewykazującym właściwości indukujących, np. walproinianem. Farmakokinetyka kwetiapiny nie zmienia się znacząco podczas jednoczesnego stosowania z imipraminą (inhibitor CYP2D6), fluoksetyną (inhibitor CYP3A4 i CYP2D6), rysperydonem, haloperydolem lub cymetydyną. Stosowanie kwetiapiny w skojarzeniu z tiorydazyną powoduje zwiększenie klirensu kwetiapiny o około 70%. Farmakokinetyka litu nie zmienia się podczas jednoczesnego stosowania z kwetiapiną. Farmakokinetyka walproinianu sodu i kwetiapiny nie podlega klinicznie istotnym zmianom podczas jednoczesnego stosowania obu leków. Należy zachować szczególną ostrożność, stosując kwetiapinę jednocześnie z innymi lekami działającymi na o.u.n. lub z alkoholem; z lekami wydłużającymi odstęp QT oraz z preparatami wpływającymi na gospodarkę elektrolitową.
Gentiapin - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Schizofrenia. Dawka dobowa przez pierwsze 4 dni leczenia wynosi: 50 mg - 1. dzień, 100 mg - 2. dzień, 200 mg - 3. dzień, 300 mg - 4. dzień. Od 4. dnia dawka dobowa wynosi zwykle 300-450 mg. Dawka może być modyfikowana w przedziale 150-750 mg na dobę, zależnie od reakcji pacjenta na lek. Epizody manii związane z chorobą dwubiegunową. Dawka dobowa przez pierwsze 4 dni leczenia wynosi: 100 mg - 1. dzień, 200 mg - 2. dzień, 300 mg - 3. dzień, 400 mg - 4. dzień. Następnie dawka może być zwiększana maksymalnie o 200 mg na dobę do dawki dobowej 800 mg w 6. dniu leczenia. Zależnie od reakcji pacjenta i tolerancji dawka dobowa w leczeniu podtrzymującym może wynosić 200-800 mg na dobę. Zwykle zalecana dawka wynosi 400-800 mg na dobę.
U pacjentów z niewydolnością wątroby zaleca się rozpoczynać leczenie od dawki 25 mg na dobę i zwiększać codziennie o 25-50 mg aż do osiągnięcia skutecznej dawki terapeutycznej. U pacjentów w podeszłym może być konieczne wolniejsze zwiększanie dawki i mniejsza dobowa dawka terapeutyczna niż u pacjentów młodszych. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Preparat należy przyjmować 2 razy na dobę, niezależnie od posiłku.
Gentiapin - uwagi
Preparat należy odstawiać stopniowo przez okres przynajmniej 1-2 tyg. Kwetiapina może upośledzać sprawność psychomotoryczną - pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów i nie obsługiwać urządzeń mechanicznych do czasu oceny indywidualnej reakcji na lek.
