Glibenese - skład
1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 5 mg lub 10 mg glipizydu.
Reklama
Glibenese - działanie
Doustny lek hipoglikemizujący z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Działa stymulująco na wydzielanie insuliny przez komórki beta trzustki, szczególnie w odpowiedzi na posiłek. Stężenie maksymalne leku w osoczu osiągane jest 6-12 h po podaniu. Stężenie skuteczne utrzymuje się przez 24 h. Stan równowagi leku w osoczu występuje co najmniej po 5 dniach stosowania preparatu (u pacjentów w podeszłym wieku wydłuża się o 1-2 dni). Średnia względna biodostępność w stanie równowagi wynosi 81 ±22%. Glipizyd metabolizowany jest głównie w wątrobie. Mniej niż 10% dawki wydalane jest z moczem i z kałem w postaci nie zmienionej; ok. 90% podanej dawki wydala się w postaci produktów biotransformacji z moczem (80%) i z kałem (10%). Lek w 98-99% wiąże się z białkami osocza.
Reklama
Glibenese - wskazania
Leczenie cukrzycy typu 2 (insulinoniezależnej), gdy właściwego stężenia glukozy we krwi nie można uzyskać za pomocą diety.
Reklama
Glibenese - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na glipizyd lub którykolwiek ze składników preparatu. Cukrzyca typu 1. Ostre powikłania cukrzycy (kwasica ketonowa, śpiączka cukrzycowa). Ciężkie zaburzenia czynności wątroby, nerek, tarczycy. Znaczne zwężenia w obrębie przewodu pokarmowego. Jednoczesne stosowanie mikonazolu. Ciąża i okres karmienia piersią.
Reklama
Glibenese - ostrzeżenia
Produkt należy do grupy pochodnych sulfonylomocznika, dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Ze względu na zwiększone ryzyko hipoglikemii preparat stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby, u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów wyniszczonych lub niedożywionych oraz u pacjentów z niewydolnością nadnerczy i przysadki mózgowej. Czynniki takie jak: gorączka, uraz, zakażenie lub zabieg chirurgiczny mogą spowodować zaburzenie wcześniej wyrównanej glikemii - w takich przypadkach może być konieczne odstawienie preparatu i okresowe podanie insuliny. W przypadku wystąpienia żółtaczki lek należy odstawić. U niektórych pacjentów może wystąpić wtórna nieskuteczność leku - zmniejszenie skuteczności leku z upływem czasu, które może być związane z progresją cukrzycy lub zmniejszoną podatnością na działanie leku. Przed stwierdzeniem wtórnej nieskuteczności należy zweryfikować dawkowanie i sprawdzić czy pacjent stosuje prawidłową dietę. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u dzieci.
Reklama
Glibenese - ciąża
Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. W czasie ciąży należy stosować insulinę.
Reklama
Glibenese - efekty uboczne
Często: hipoglikemia, ból głowy, drżenia, zaburzenia widzenia, ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, świąd, zwiększenie aktywności AspAT, fosfatazy alkalicznej, stężenia kreatyniny we krwi. Niezbyt często: splątanie, pokrzywka. Częstość nieznana: leukopenia, agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, hiponatremia, nieostre widzenie, niedowidzenie, uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu, żółtaczka cholestatyczna, toksyczne zapalenie wątroby, skórne odczyny alergiczne, wysypka grudkowo-plamista, wysypka śluzówkowo-skórna, porfiria nieostra, złe samopoczucie, zwiększona aktywność dehydrogenazy mleczanowej we krwi, zwiększone stężenie mocznika we krwi.
Glibenese - interakcje
Następujące substancje zwiększają działanie hipoglikemizujące: mikonazol (nie stosować glipizydu jednocześnie z mikonazolem), flukonazol, worykonazol (zaleca się dokładne monitorowanie stężenia glukozy we krwi podczas jednoczesnego podawania worykonazolu i glipizydu), NLPZ (np. fenylobutazon), salicylany (kwas acetylosalicylowy), alkohol, leki β-adrenolityczne (maskują niektóre z objawów hipoglikemii, np. kołatanie serca i tachykardię), inhibitory ACE (może być konieczne zmniejszenie dawki glipizydu), antagoniści receptora H2 (np. cymetydyna). Hipoglikemizujące działanie pochodnych sulfonylomocznika mogą nasilać inhibitory MAO i leki silnie wiążące się z białkami osocza, takie jak sulfonamidy, chloramfenikol, probenecyd i pochodne kumaryny. W razie stosowania wymienionych leków lub po ich odstawieniu, należy starannie obserwować pacjenta otrzymującego glipizyd, ze względu na ryzyko wystąpienia hipoglikemii (lub utraty kontroli glikemii). Należy zachować ostrożność stosując lek z salicylanami lub dikumarolem. Jednoczesne stosowanie glipizydu i następujących substancji może prowadzić do wystąpienia hiperglikemii: pochodne fenotiazyny (np. chlorpromazyna) w dużych dawkach (>100 mg chlorpromazyny na dobę, kortykosteroidy, leki sympatykomimetyczne (np. rytodryna, salbutamol, terbutalina). Do leków, które mogą wywoływać hiperglikemię i prowadzić do utraty kontroli glikemii należą: niektóre leki moczopędne, w tym tiazydowe, leki stosowane w leczeniu chorób tarczycy, estrogeny, progestageny, doustne środki antykoncepcyjne, fenytoina, kwas nikotynowy, antagoniści kanału wapniowego i izoniazyd. Po odstawieniu powyższych leków (lub po rozpoczęciu ich stosowania) należy starannie obserwować pacjenta otrzymującego glipizyd, ze względu na ryzyko wystąpienia hipoglikemii lub utraty kontroli glikemii. W przypadku jednoczesnego stosowania z kolesewelamem maksymalne stężenie w osoczu i całkowita ekspozycja na glipizyd jest zmniejszona - lek powinien być stosowany co najmniej 4 h przed podaniem kolesewelamu.
Glibenese - dawkowanie
Doustnie. Dawkę ustala się indywidualnie. Zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg na dobę. Dawkę można zwiększać o 5 mg co kilka dni, na podstawie wyniku oznaczenia stężenia glukozy. Pomiędzy kolejnymi zmianami w dawkowaniu powinno upłynąć co najmniej kilka dni. Stężenie glipizydu w osoczu odpowiadające stanowi stacjonarnemu ustala się po 5 dobach stosowania preparatu. U pacjentów w podeszłym wieku czas ten może się wydłużać o 1-2 dni. Lek stosowany raz na dobę skutecznie zmniejsza stężenie glukozy we krwi. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg. Glipizyd podawany w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w dawkach od 5 do 20 mg na dobę, można bezpiecznie zmienić na preparat Glibenese GITS stosując go raz na dobę, w takiej samej dawce lub mniejszej od poprzednio stosowanej.
U pacjentów ze stabilną cukrzycą typu 2., przyjmujących insulinę można zamiast insuliny podawać glipizyd. U pacjentów, u których zapotrzebowanie na insulinę wynosi 20 jednostek na dobę lub mniej, można odstawić insulinę i rozpocząć podawanie preparatu w zalecanej dawce 5 mg. Dawkę można zwiększyć po upływie kilku dni. U pacjentów, u których dobowe zapotrzebowanie na insulinę jest większe niż 20 jednostek, należy zmniejszyć dawkę insuliny o 50% i rozpocząć podawanie preparatu w zalecanej dawce 5 mg. Późniejsze zmniejszenie dawki insuliny powinno być uzależnione od reakcji pacjenta na leczenie. Dawkę preparatu można zwiększyć po kilku dniach. W okresie zmniejszania dawek insuliny pacjent powinien przynajmniej 3 razy na dobę samodzielnie badać stężenie glukozy. W niektórych przypadkach, zwłaszcza u pacjentów, którzy otrzymują insulinę w dawce ponad 40 jednostek insuliny na dobę, należy rozważyć hospitalizację pacjenta podczas zamiany sposobu leczenia. W czasie zamiany innej pochodnej sulfonylomocznika (zwłaszcza o wydłużonym okresie półtrwania, np. chlorpropamid) na preparat należy uważnie obserwować pacjentów ze względu na ryzyko hipoglikemii co najmniej przez 2 tyg. i zachować ostrożność podczas zmiany dawkowania. U pacjentów, u których nie uzyskano zadowalającej kontroli glikemii podczas stosowania tylko preparatu, lub u których jest on wtórnie nieskuteczny, powinno się dołączyć do leczenia inny doustny lek hipoglikemizujący. W takim przypadku zaleca się utrzymanie dotychczasowych dawek preparatu, a stosowanie innego doustnego leku hipoglikemizującego należy rozpoczynać w najmniejszej zalecanej dawce początkowej. Jeżeli terapię preparatem dodajemy do innego leku hipoglikemizujacego, powinno się zastosować dawkę 5 mg, zwiększaną w razie potrzeby w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Tabletki należy połykać w całości popijając odpowiednią ilością płynu; tabletek nie rozgryzać, dzielić ani kruszyć.
Glibenese - uwagi
W trakcie leczenia należy kontrolować stężenie glukozy we krwi i oznaczać stężenie hemoglobiny glikowanej. Ze względu na ryzyko hipoglikemii należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.
