Glurenorm - skład
1 tabl. zawiera 30 mg glikwidonu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Glurenorm - działanie
Doustny lek przeciwcukrzycowy, pochodna sulfonylomocznika II generacji. Lek zmniejsza stężenie glukozy we krwi wykazując działanie w obrębie i poza trzustką. W trzustce glikwidon stymuluje komórki beta do wydzielania insuliny, poprzez zwiększenie uwalniania insuliny za pośrednictwem glukozy. Poza trzustką redukuje oporność na insulinę w wątrobie i tkance tłuszczowej przez zwiększenie liczby receptorów insulinowych oraz przez stymulację mechanizmu postreceptorowego, indukowanego przez insulinę. Warunkiem zmniejszającego stężenie glukozy we krwi działania leku jest obecność endogennej insuliny. Efekt zmniejszenia stężenia glukozy we krwi rozpoczyna się 60-90 min po doustnym podaniu i osiąga maksimum po 2-3 h po podaniu. Działanie leku utrzymuje się przez 8-10 h i dlatego może on być uważany za lek krótkodziałający. Pacjenci z zaburzeniami nerek lub neuropatią cukrzycową mogą stosować glikwidon, ponieważ eliminacja leku przez nerki jest znikoma; lek jest skuteczny i bezpieczny dla pacjentów z zaburzeniami funkcjonowania wątroby. Po jednorazowym podaniu 30 mg Cmax w osoczu krwi osiągane jest po 2-3 h. Po podaniu doustnym lek wchłania sie praktycznie całkowicie. W znacznym stopniu (>99%) wiąże się z białkami osocza. Jest całkowicie metabolizowany głównie w wyniku reakcji hydroksylacji i demetylacji. Metabolity są nieczynne i w większości wydalane są z kałem. Jedynie niewielka ich ilość (5%) wydalana jest przez nerki.
Reklama
Glurenorm - wskazania
Leczenie cukrzycy typu 2 u pacjentów w średnim wieku i starszych, kiedy przestrzeganie diety nie jest wystarczające do uregulowania metabolizmu węglowodanów.
Reklama
Glurenorm - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na sulfonamidy. Pacjenci z cukrzycą typu 1. Śpiączka cukrzycowa i stan przedśpiączkowy. Cukrzyca powikłana kwasicą i ketozą. Pacjenci po resekcji trzustki. Pacjenci w trakcie leczenia ciężkich zakażeń. Pacjenci przed zabiegiem chirurgicznym. Ciężka niewydolność wątroby. Ostra przerywana porfiria (wątrobowa). Rzadkie dziedziczne schorzenia, w których może dochodzić do niezgodności z substancjami pomocniczymi preparatu.
Reklama
Glurenorm - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność w okresie dostosowywania dawki glikwidonu lub zamiany innego leku przeciwcukrzycowego na glikwidon. W przypadku ciężkiego zaburzenia czynności nerek konieczna jest wnikliwa kontrola lekarska. Jeśli w czasie leczenia wystąpią objawy hipoglikemii, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Pominięcie posiłku lub nieprzestrzeganie zaleceń dotyczących dawkowania może w znacznym stopniu obniżyć poziom glukozy we krwi i może prowadzić do utraty przytomności, np. przyjęcie tabletki przed posiłkiem zamiast na początku posiłku wywiera zwykle silniejszy efekt na stężenie glukozy we krwi, co zwiększa ryzyko hipoglikemii. W przypadku wystąpienia klinicznych objawów hipoglikemii należy natychmiast przyjąć doustnie pokarmy zawierające cukier. W przypadku utrzymującej się hipoglikemii konieczne jest intensywne leczenie i monitorowanie pacjenta. Wysiłek fizyczny może nasilić efekt hipoglikemizujący. Alkohol lub stres mogą nasilać lub łagodzić działanie obniżające glikemię pochodnych sulfonylomocznika. Ze względu na ryzyko wystąpienia niedokrwistości hemolitycznej, należy zachować ostrożność u pacjentów z niedoborem G-6-PD i rozważyć zastosowanie innego sposobu leczenia. Należy zachować szczególne środki ostrożności przy równoległym stosowaniu preparatu z wieloma innymi lekami, szczególnie tymi, które nasilają efekt obniżania glikemii przez preparat. 1 tabl. zawiera 134,6 mg laktozy, co powoduje, że w maksymalnej dawce dobowej ilość laktozy wynosi 538,4 mg - pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi schorzeniami w postaci nietolerancji glukozy, np. z galaktozemią, niedoborem laktazy typu Lapp czy zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni przyjmować tego leku.
Reklama
Glurenorm - ciąża
Leku nie należy stosować w okresie ciąży i karmienia piersią. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę lub będzie planować ciążę podczas leczenia, należy przerwać stosowanie preparatu i wprowadzić leczenie insuliną.
Reklama
Glurenorm - efekty uboczne
Często: hipoglikemia. Niezbyt często: senność, zawroty głowy, bóle głowy, zaburzenia akomodacji, biegunka, wymioty, dolegliwości brzuszne, nudności, zaparcia, suchość w ustach, wysypka, świąd. Rzadko: agranulocytoza, leukopenia, trombocytopenia, zmniejszenie apetytu, parestezje, dusznica bolesna, skurcze dodatkowe, niewydolność krążenia, niedociśnienie tętnicze, cholestaza, zespół Stevens-Johnsona, reakcja nadwrażliwości na światło, pokrzywka, bóle w klatce piersiowej, zmęczenie.
Glurenorm - interakcje
Pochodne sulfonylomocznika w dużym stopniu wiążą się z białkami osocza i z tego względu mogą być wypierane przez równolegle stosowane leki, silnie wiążące się z białkami. Równoległe stosowanie następujących leków może zwiększyć efekt hipoglikemizujący glikwidonu: inhibitory ACE, allopurynol, leki przeciwbólowe i NLPZ, środki przeciwgrzybicze, chloramfenikol, klarytromycyna, klofibrat, przeciwkrzepliwe pochodne kumaryny, fluorochinolony, heparyna, inhibitory MAO, sulfinpirazon, sulfonamidy, tetracykliny i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, cyklofosfamid i jego pochodne, insulina i inne doustne leki przeciwcukrzycowe, których stosowanie niesie ze sobą ryzyko hipoglikemii lub nie. Antagoniści receptorów β-adrenergicznych, inne leki sympatykolityczne (w tym klonidyna), rezerpina i guanetydyna mogą ewentualnie nasilać efekt hipoglikemizujący, a ponadto maskować objawy hipoglikemii. Równoległe stosowanie następujących leków może zmniejszyć efekt hipoglikemizujący glikwidonu: aminoglutetymid, kortykosteroidy, diazoksyd, doustne środki antykoncepcyjne, sympatykomimetyki, ryfamycyny, tiazydy i pętlowe leki moczopędne, hormony tarczycy, glukagon, fenotiazyny i kwas nikotynowy. Barbiturany, ryfampicyna i fenytoina mogą ewentualnie zmniejszyć efekt hipoglikemizujący leku poprzez indukowanie enzymów wątrobowych. Odnotowano nasilone lub zmniejszone działanie glikwidonu dla: antagonistów receptora H2 (cymetydyna, ranitydyna), a także po spożyciu alkoholu.
Glurenorm - dawkowanie
Doustnie. Dawkowanie i dietę należy zawsze dopasować indywidualnie do metabolizmu pacjenta. Leczenie rozpoczyna się zwykle od podania 1/2 tabl. (15 mg) podczas śniadania. Lek należy stosować na początku posiłku. Nie należy opuszczać posiłku po przyjęciu tabletki. Jeśli stosowanie 1/2 tabl. przed śniadaniem okaże się niewystarczające, należy stopniowo zwiększać dawkę. Jeśli przepisana dawka nie jest większa niż 2 tabl. (60 mg) dziennie, lek można stosować raz na dobę, podczas śniadania. Jeżeli trzeba zastosować większą dawkę dobową niż 60 mg, należy podać ją w 2 lub 3 dawkach podzielonych; największą dawkę należy przyjąć podczas śniadania. Dzienne dawki leku większe niż 4 tabl. (120 mg) zwykle nie powodują dalszej poprawy w kontroli glikemii. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 4 tabl. (120 mg). Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży ze względu na brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa jego stosowania w tej grupie pacjentów. Zastosowanie glikwidonu zamiast innego doustnego leku przeciwcukrzycowego o działaniu podobnym. Dawka początkowa powinna być określona na podstawie stężenia glukozy we krwi. Przy zmianie leku przeciwcukrzycowego należy pamiętać, że działanie 1 tabl. preparatu (30 mg) odpowiada działaniu około 1000 mg tolbutamidu. Skojarzone podanie kilku leków o działaniu przeciwcukrzycowym. W przypadku, gdy stosowanie leku w monoterapii nie prowadzi do dostatecznej kontroli glikemii, można zalecić tylko dodatkowe podawanie metforminy.
Glurenorm - uwagi
Stosowanie doustnych leków przeciwcukrzycowych nie zastępuje diety, której diabetycy powinni przestrzegać w celu kontroli wagi. Ze względu na ryzyko wystąpienia senności, zawrotów głowy i zaburzeń akomodacji lub innych klinicznych objawów hipoglikemii zaleca się ostrożność przy prowadzeniu pojazdów i obsłudze maszyn. W przypadku wystąpienia efektu hipoglikemizującego pacjenci powinni unikać wykonywania potencjalnie ryzykownych czynności, takich jak prowadzenie pojazdów czy obsługiwanie maszyn.
