Gralafon - skład
1 ml preparatu zawiera 20 mg króliczej immunoglobuliny przeciw ludzkim limfocytom T.
Reklama
Gralafon - działanie
Immunoglobulina o działaniu immunosupresyjnym, zawierająca w wysokim mianie przeciwciała przeciw ludzkim limfocytom T. Obecne w preparacie przeciwciała poliklonalne wiążą się z antygenami na powierzchni limfocytów T, niszcząc je w mechanizmie opsonizacji i rozpadu na drodze aktywacji dopełniacza. Prowadzi to do zmniejszenia liczby limfocytów T we krwi. Preparat jest w zasadzie pozbawiony przeciwciał powodujących reakcje krzyżowe z krwinkami czerwonymi, białkami osocza ludzkiego i błonami podstawnymi kłębuszków nerkowych. W organizmie lek ulega przemianom właściwym dla białek własnych ustroju. T0,5 w przypadku standardowego dawkowania wynosi 14 dni.
Reklama
Gralafon - wskazania
Skojarzenie z innymi immunosupresyjnymi lekami do supresji komórek immunokompetentnych, będących przyczyną ostrego odrzucenia lub choroby przeszczep przeciw gospodarzowi (GVHD). Zapobieganie ostremu odrzuceniu przeszczepu u biorców allogenicznego przeszczepu narządu miąższowego.
Skojarzenie z innymi lekami immunosupresyjnymi (np. glikokortykosteroidami, antagonistami puryn, inhibitorami kalcyneuryny lub inhibitorami mTOR) w celu nasilenia immunosupresji po alogenicznym przeszczepie narządu miąższowego. Leczenie ostrego odrzucenia przeszczepu opornego na kortykosteroidy po allogenicznym przeszczepie narządu miąższowego. Leczenie ostrych epizodów odrzucenia opornych na kortykosteroidy po allogenicznym przeszczepie narządu miąższowego, jeśli skutek leczenia metyloprednizolonem okazał się niesatysfakcjonujący. Zapobieganie chorobie przeszczep przeciw gospodarzowi u dorosłych po allogenicznym przeszczepie komórek macierzystych (SCT). Zapobieganie chorobie przeszczep przeciw gospodarzowi (GVHD) u dorosłych z nowotworami złośliwymi krwi po przeszczepie komórek macierzystych od dopasowanych niespokrewnionych dawców w skojarzeniu ze standardową profilaktyką cyklosporyną A/ metotreksatem.
Reklama
Gralafon - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na białko królicze lub na którakolwiek substancję pomocniczą. Trombocytopenia z liczbą płytek krwi <50 000 płytek/µl. Zakażenia bakteryjne, wirusowe lub grzybicze i pasożytnicze, które nie są pod odpowiednią kontrolą terapeutyczną. Nowotwory złośliwe z wyjątkiem przypadków, w których przeszczep komórek macierzystych wykonywany jest jako część leczenia.
Reklama
Gralafon - ostrzeżenia
Podczas podawania preparatu zgłaszano występowanie reakcji nadwrażliwości. Przed pierwszym podaniem preparatu zalecane jest ustalenie podczas wywiadu, czy pacjent ma predyspozycje do alergii, szczególnie na białka królicze. W przypadku ponownej ekspozycji, przy następnym leczeniu preparatem lub leczenia preparatami immunoglobulin króliczych innych wytwórców ryzyko rozwoju reakcji anafilaktycznej jest zwiększone z powodu możliwej sensybilizacji podczas poprzedniej terapii. Leczenie preparatem należy przerwać lub zaprzestać u biorców przeszczepów narządów miąższowych, u których rozwija się ciężka trombocytopenia (tzn. <50 000 płytek/μl), ponieważ preparat może nasilać trombocytopenię i tym samym zwiększać ryzyko krwotoku. Personel kliniczny powinien być przygotowany na odpowiednie działania w nagłych przypadkach. Preparat należy podawać z zachowaniem szczególnej ostrożności u pacjentów z zaburzeniami wątroby, mogą się nasilić uprzednio występujące zaburzenia krzepnięcia, zalecane jest ścisłe kontrolowanie trombocytów i parametrów krzepnięcia. Preparat należy podawać z zachowaniem szczególnej ostrożności u pacjentów ze stwierdzonymi lub podejrzewanymi zaburzeniami sercowo-naczyniowymi. U pacjentów z niedociśnieniem lub dekompensacją serca z objawami ortostatycznymi (np. utrata przytomności, osłabienie, wymioty, nudności) należy rozważyć spowolnienie/przerwanie wlewu. Terapia immunosupresyjna ogólnie zwiększa ryzyko infekcji, u pacjentów leczonych preparatem występuje zwiększone ryzyko rozwoju infekcji bakteryjnych, wirusowych, grzybiczych i (lub) pasożytniczych. Wskazane są odpowiednie działania kontrolne i terapeutyczne. W czasie leczenia preparatem należy poinformować pacjentów, że szczepionki nieżywe mogą być mniej skuteczne. Szczepionki zawierające żywe atenuowane wirusy są przeciwwskazane u pacjentów poddanych immunosupresji. Mimo stosowania metod inaktywacji czynników zakaźnych, nie można całkowicie wykluczyć przeniesienia z preparatem znanych i nieznanych patogenów. Podejmowane środki zapobiegające zakażeniom uważane są za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak: HIV, HBV i HCV; mogą mieć ograniczoną skuteczność wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak: HAV oraz parwowirus B19.
Reklama
Gralafon - ciąża
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku w ciąży i okresie karmienia piersią - korzyści i ryzyko należy starannie ocenić z uwzględnieniem stanu pacjenta.
Reklama
Gralafon - efekty uboczne
Bardzo często: zakażenie wirusem cytomegalii, infekcja dróg moczowych, niedokrwistość, ból głowy, drżenie, nagłe zaczerwienienie twarzy, duszność, wymioty, nudności, biegunka, bóle brzucha, gorączka, dreszcze. Często: posocznica bakteryjna, zapalenie płuc, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zakażenie wirusem Herpes, grypa, kandydoza jamy ustnej, zapalenie oskrzeli, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, zapalenie nosogardzieli, zakażenie skóry, choroba limfoproliferacyjna, pancytopenia, trombocytopenia, leukopenia, wstrząs anafilaktyczny, reakcja anafilaktyczna, nadwrażliwość, hiperlipidemia, parestezje, światłowstręt, tachykardia, niedociśnienie, choroba zarostowa żył, nadciśnienie tętnicze, kaszel, krwawienie z nosa, zapalenie jamy ustnej, hiperbilirubinemia, rumień, świąd, wysypka, mialgia, artralgia, ból pleców, sztywność mięśniowo-szkieletowa, martwica kanalików nerkowych, krwiomocz, astenia, ból w klatce piersiowej, hipertermia, zapalenie błon śluzowych, obrzęk obwodowy, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi, antygen wirusa cytomegalii dodatni, zwiększone białko C-reaktywne. Niezbyt często: infekcja w miejscu założenia cewnika, zakażenie wirusem Epsteina- Barr, infekcja żołądkowo-jelitowa, róża, zakażenie rany, policytemia, zatrzymanie płynów, hipercholesterolemia, wstrząs, torbiel limfatyczna, przepuklina pachwinowa, refluksowe zapalenie przełyku, dyspepsja, wysypka polekowa, niewydolność nerek, martwica nerek, obrzęk, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych.
Gralafon - interakcje
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Nie obserwowano bezpośrednich interakcji między lekiem i kortykosteroidami, antagonistami puryn, inhibitorami kalcyneuryny lub inhibitorami mTOR. Jednak równoczesne podawanie tych leków może zwiększać ryzyko infekcji, trombocytopenii i niedokrwistości, z tego względu należy dokładnie obserwować pacjentów otrzymujących skojarzone leczenie immunosupresyjne i zalecane jest odpowiednie dostosowanie schematu leczenia. Szczepionki zawierające żywe atenuowane wirusy są przeciwwskazane u pacjentów poddanych immunosupresji. Odpowiedź przeciwciał na inne szczepionki może być zmniejszona.
Gralafon - dawkowanie
Lek powinien być przepisywany tylko przez lekarzy z doświadczeniem w stosowaniu leczenia immunosupresyjnego po przeszczepieniu narządów lub w odniesieniu do leczenia kondycjonującego przed przeszczepem komórek macierzystych. Lek musi być podawany pod nadzorem wykwalifikowanego lekarza. Dorośli. Dożylnie, we wlewie. Zalecenia odnośnie dawki są podane w oparciu o masę ciała. Zapobieganie ostremu odrzuceniu przeszczepu u biorców allogenicznego przeszczepu narządu miąższowego. Zalecany zakres dawek to 2-5 mg/kg/dobę, (najczęściej podaje się dawkę w zakresie 3-4 mg/kg/dobę). Leczenie należy zacząć w dniu przeszczepu, przed, w czasie lub niezwłocznie po operacji. W zależności od stanu pacjenta, wybranego dawkowania na dobę i schematu równoczesnego leczenia immunosupresyjnego zalecany czas trwania leczenia wynosi 5-14 dni. Leczenie ostrego odrzucenia przeszczepu opornego na kortykosteroidy po allogenicznym przeszczepie narządu miąższowego. Zalecany zakres dawek to 3-5 mg/kg/dobę. Najczęściej stosowane dawkowanie jest w zakresie 3-4 mg/kg/dobę. Czas trwania leczenia jest różny w zależności od stanu przeszczepionego narządu i odpowiedzi klinicznej, zazwyczaj wynosi 5-14 dni. Zapobieganie chorobie przeszczep przeciw gospodarzowi (GVHD) u dorosłych po allogenicznym przeszczepie komórek macierzystych (SCT). Jako część mieloablacyjnego leczenia kondycjonującego przed przeszczepem komórek macierzystych, zalecana dawka preparatu to 20 mg/kg/dobę, podawana od -3 do -1 dnia przed SCT. Dzieci i młodzież. Profil bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci i młodzieży zasadniczo nie różnią się od profilu bezpieczeństwa stosowania i skuteczności obserwowanych u dorosłych, ale brak zaleceń dotyczących dawkowania. Dawkowanie u dzieci i młodzieży zależy od wskazania, schematu podawania oraz stosowania w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. Informacje te powinny być brane pod uwagę przez lekarza przed podejmowaniem decyzji o dawkowaniu u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Lek jest hipotonicznym koncentratem do sporządzania roztworu do infuzji o pH 3,7 ± 0,3 i nie jest on przeznaczony do bezpośredniego wstrzykiwania. Przed podaniem dożylnym pacjentowi, konieczne jest rozcieńczenie koncentratu w roztworze 0,9% NaCl. Zalecane są proporcje rozcieńczenia 1:7 (na 1 ml leku należy dodać 6 ml roztworu NaCl) w celu zachowania wymaganego poziomu osmolalności. Większe proporcje rozcieńczenia z oczekiwanymi wyższymi poziomami pH mogą prowadzić do tworzenia się cząstek. Nie wolno używać roztworów zawierających widoczne cząstki stałe. Standardowy czas wlewu w przeszczepach narządów wynosi 4 h, a w przeszczepie komórek macierzystych zalecany czas wlewu wynosi 4-12 h. W przypadku podawania podczas operacji zazwyczaj stosowano wlew w ciągu 0,5 – 2 h. Należy dokładnie obserwować pacjenta podczas podawania pod kątem objawów nadwrażliwości lub anafilaksji. Pierwszą dawkę leku należy podawać ze zmniejszoną szybkością przez pierwsze 30 min. Jeśli nie wystąpią objawy nietolerancji, można zwiększyć szybkość wlewu. W przypadku wystąpienia reakcji anafilaktycznych lub anafilaktoidalnych, lekarz odpowiedzialny musi być przygotowany do szybkiego postępowania z takimi zdarzeniami i konieczne jest wprowadzenie odpowiedniego leczenia medycznego. Jako alternatywę do wlewu przez cewnik umieszczony w żyle głównej można wybrać obwodową dużą żyłę o dużym przepływie. Przed infuzją zalecane jest podanie metyloprednizolonu i (lub) leków przeciwhistaminowych w celu poprawy tolerancji układowej i miejscowej. Należy wziąć pod uwagę standardową higienę miejsca wstrzyknięcia, zmniejszenie szybkości wlewu i (lub) zmianę miejsca dostępu żylnego. Do roztworu do infuzji nie wolno dodawać heparyny sodowej ani podawać jej taką samą drogą.
Gralafon - uwagi
Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić czy u chorego nie występuje nadwrażliwość na białko królicze, wykonując odpowiednie próby uczuleniowe (można zastosować preparat lub surowicę testową, zawierającą 10 mg IgG w 1 ml). Jeżeli nie jest znana skłonność pacjenta do reakcji uczuleniowych, należy śródskórnie wstrzyknąć 0,1 ml nierozcieńczonej surowicy testowej (lub 0,05 ml preparatu). W przypadku podejrzenia uczulenia na białko królicze wskazane jest wykonanie próby z surowicą testową lub preparatem w rozcieńczeniu 1:100 w roztworze soli fizjologicznej. U chorych uprzednio leczonych immunosupresyjnie próby uczuleniowe mogą być ujemne mimo obecnej nadwrażliwości. Chory powinien być obserwowany w trakcie wlewu i co najmniej 30 min po jego zakończeniu. Ze względu na możliwość wystąpienia wstrząsu w czasie pierwszych 3 dni podawania preparatu konieczna jest ścisła obserwacja pacjenta. Należy mieć przygotowane wyposażenie niezbędne do leczenia w nagłych przypadkach wstrząsu anafilaktycznego. Preparat należy przechowywać w temp. 2-8st.C.
