Groprinosin - skład
1 tabl. zawiera 500 mg lub 1000 mg pranobeksu inozyny. 5 ml syropu zawiera 250 mg lub 500 mg pranobeksu inozyny. Syrop 250 mg/5 ml zawiera: sacharozę, parahydroksybenzoesan metylu, parahydroksybenzoesan propylu, glicerol, etanol, sód i aromat malinowy. Syrop 500 mg/5 ml zawiera: maltitol, parahydroksybenzoesan metylu i parahydroksybenzoesan propylu.
Reklama
Groprinosin - działanie
Lek o działaniu immunostymulującym i przeciwwirusowym. Pranobeks inozyny normalizuje niedostateczne lub wadliwe mechanizmy odporności komórkowej poprzez wywołanie odpowiedzi typu Th1, co prowadzi do dojrzewania i różnicowania limfocytów T oraz nasilenia indukowanych reakcji limfoproliferacyjnych w komórkach aktywowanych mitogenem lub antygenem. Reguluje mechanizmy cytotoksyczności limfocytów T oraz komórek NK, funkcjonowanie limfocytów supresorowych T8 oraz pomocniczych T4, a także zwiększa poziom IgG oraz powierzchniowych markerów dopełniacza. Nasila wytwarzanie cytokiny IL-1 oraz IL-2, jednocześnie zwiększając ekspresję receptora IL-2. Nasila chemotaksję i fagocytozę neutrofili, monocytów i makrofagów. Wzmaga pobudzenie obniżonej syntezy mRNA białek limfocytów oraz sprawność procesu translacji z jednoczesnym hamowaniem syntezy wirusowego RNA. Po doustnym podaniu pranobeks inozyny natychmiast i całkowicie (≥90%) wchłania się z przewodu pokarmowego. T0,5 w fazie eliminacji wynosi 3,5 h dla DIP oraz 50 min dla PAcBA. Głównym metabolitem DIP jest N-tlenek, a PAcBA: o-acyloglukuronid.
Reklama
Groprinosin - wskazania
Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. Leczenie opryszczki warg i skóry twarzy wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex).
Reklama
Groprinosin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie należy stosować u pacjentów, u których występuje aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.
Reklama
Groprinosin - ostrzeżenia
Preparat może wywoływać przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu, pozostające jednak zwykle w zakresie wartości prawidłowych (8 mg/dl lub 0,42 mmol/l), zwłaszcza u mężczyzn oraz u osób w podeszłym wieku u obu płci. Z tego względu należy zachować ostrożność u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny), należy wówczas przerwać podawanie preparatu. Podczas długotrwałego leczenia mogą tworzyć się kamienie nerkowe. Podczas leczenia długotrwałego (3 mies. lub dłużej), u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. Syrop 250 mg/5 ml. Preparat zawiera parahydroksybenzoesan metylu oraz parahydroksybenzoesan propylu, które mogą powodować reakcje alergiczne (również typu późnego). Ze względu na zawartość sacharozy, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni stosować preparatu. 1 ml syropu zawiera 650 mg sacharozy - należy to wziąć pod uwagę u osób z cukrzycą. Sacharoza może wpływać szkodliwie na zęby. W syropie zawarte jest ok. 2,5% v/v etanolu. 1 ml syropu zawiera ok. 20 mg etanolu (96%), tzn. do 1600 mg etanolu na maksymalną dawkę dobową dla pacjentów dorosłych (80 ml syropu), co jest równoważne 40 ml piwa, ok. 17 ml wina na maksymalną dawkę dobową. Należy wziąć to pod uwagę podczas stosowania u kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grup ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby lub padaczką. Preparat jest szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 80 ml, to znaczy lek uznaje się go za „wolny od sodu”. Syrop 500 mg/5 ml. Preparat zawiera parahydroksybenzoesan metylu oraz parahydroksybenzoesan propylu, które mogą powodować reakcje alergiczne (również typu późnego). Ze względu na zawartość maltitolu, jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem preparatu. Lek może mieć lekkie działanie przeczyszczające. Wartość kaloryczna 2,3 kcal/g maltitolu. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 30 ml, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.
Reklama
Groprinosin - ciąża
Preparatu nie należy podawać kobietom w ciąży i w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.
Reklama
Groprinosin - efekty uboczne
Bardzo często: zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi, zwiększone stężenie kwasu moczowego w moczu. Często: nudności z wymiotami lub bez, bóle w nadbrzuszu, świąd, wysypka, bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, złe samopoczucie, bóle stawów, zwiększone stężenie mocznika we krwi, zwiększona aktywność aminotransferaz i fosfatazy zasadowej we krwi. Niezbyt często: biegunka, zaparcia, nerwowość, senność lub bezsenność, wielomocz (zwiększona objętość moczu). Częstość nieznana: ból w nadbrzuszu, obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny, zawroty głowy, rumień.
Groprinosin - interakcje
Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych jednocześnie: inhibitorami oksydazy ksantynowej(np. allopurynol), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, włącznie z diuretykami, w tym diuretykami tiazydowymi (np. hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i diuretykami pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Preparatu nie należy przyjmować w trakcie (a jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, gdyż jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne leku. Jednoczesne stosowanie preparatu z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT (wzmocnione działanie AZT), poprzez złożone mechanizmy, m.in. zwiększenie biodostępności AZT w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi. W konsekwencji preparat nasila działanie zydowudyny.
Groprinosin - dawkowanie
Doustnie. Zwykle czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów podawanie leku należy kontynuować jeszcze przez 1-2 dni. Tabletki. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku): 50 mg/kg mc./dobę (zwykle 1 g 3-4 razy na dobę). Dawka maksymalna wynosi 4 g na dobę. Dzieci >1 rż.: 50 mg/kg mc./dobę, podawane w kilku dawkach podzielonych. Aby ułatwić przyjęcie leku, tabletki mogą być rozkruszone i rozpuszczone w niewielkiej ilości płynu. Syrop 250 mg/5 ml. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku): 50 mg/kg mc./dobę (1 ml/kg mc./dobę), zwykle 3 g (60 ml/dobę), podawane w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Dawka maksymalna wynosi 4 g na dobę (80 ml/dobę). Dzieci >1 rż.: 50 mg/kg mc./dobę, zwykle 1 ml/kg mc., podawane w 3 lub 4 równych dawkach podzielonych w ciągu doby. Dzieci o mc. 10-14 kg: 3 x 5 ml; 15-20 kg: 3 x 5-7,5 ml; 21-30 kg: 3 x 7,5-10 ml; 31-40 kg: 3 x 10-15 ml; 41-50 kg: 3 x 15-17,5 ml. Syrop 500 mg/5 ml. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku): 50 mg/kg mc./dobę (0,5 ml/kg mc./dobę), zwykle 3 g (30 ml/dobę), podawane w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Dawka maksymalna wynosi 4 g na dobę (40 ml/dobę). Dzieci >1 rż.: 50 mg/kg mc./dobę, zwykle 0,5 ml/kg mc., podawane w 3 lub 4 równych dawkach podzielonych w ciągu doby. Dzieci o mc. 10-14 kg: 3 x 2,5 ml; 15-20 kg: 3 x 2,5-3,5 ml; 21-30 kg: 3 x 3,5-5 ml; 31-40 kg: 3 x 5-7,5 ml; 41-50 kg: 3 x7,5-9 ml.
Groprinosin - uwagi
Jest mało prawdopodobne, aby preparat w obu postaciach miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
