Hemofer prolongatum - skład
1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 105 mg jonów żelaza (II) w postaci 325 mg siarczanu żelaza. Lek zawiera laktozę, sacharozę i czerwień koszenilową.
Reklama
Hemofer prolongatum - działanie
Żelazo - pierwiastek niezbędny do tworzenia hemoglobiny, mioglobiny i enzymów żelazoporfirynowych związanych z oddychaniem wewnątrzkomórkowym (cytochromy, katalaza, peroksydaza). Część żelaza jest bezpośrednio wykorzystywana do wytwarzania hemoglobiny, a pozostała część jest magazynowana w postaci ferrytyny i hemosyderyny głównie w wątrobie i śledzionie. Żelazo jest uwalniane z tabletki o przedłużonym uwalnianiu podczas pasażu przez przewód pokarmowy. Zastosowana postać leku pozwala na stopniowe uwalnianie jonów żelaza (II), co ułatwia wchłanianie oraz zmniejsza działanie drażniące na błonę śluzową przewodu pokarmowego. Wchłanianie żelaza zwiększa się, gdy wyczerpują się zapasy zgromadzone w wątrobie, śledzionie i szpiku kostnym lub gdy nasila się erytropoeza. Duże stężenia żelaza we krwi zmniejszają jego wchłanianie. U osób z niedoborem wchłania się 10-30% żelaza, proporcjonalnie do stopnia niedoboru. U osób bez niedoboru, wchłonięciu ulega w przybliżeniu 5-15% przyjętego żelaza. Wchłanianie następuje głównie w dwunastnicy i górnym odcinku jelita cienkiego. Tylko żelazo w postaci jonów Fe2+ może dyfundować do komórki błony śluzowej jelita cienkiego, gdzie łączy się z nośnikiem białkowym - transferyną, tworząc tzw. pulę żelaza transportowego. Stąd, w zależności od potrzeb, przekazywane jest w postaci kompleksu żelazo-transferyna do puli żelaza zapasowego (wątroba, śledziona, szpik kostny), bądź do puli żelaza czynnościowego (hemoglobina, mioglobina, enzymy oddechowe). Żelazo w 90% lub więcej wiąże się z białkami: największe powinowactwo wykazuje w stosunku do hemoglobiny, natomiast mniejsze do mioglobiny, transferyny, ferrytyny i hemosyderyny. Żelazo jest magazynowane w postaci ferrytyny lub hemosyderyny, głównie w hepatocytach i układzie siateczkowo - śródbłonkowym oraz w mięśniach. T0,5 żelaza wynosi 6 h. Żelazo może kumulować się w organizmie nawet do toksycznych ilości. Niewielkie ilości są codziennie tracone przez skórę, włosy, paznokcie oraz z kałem, potem, mlekiem (0,5 do 1 mg na dzień), krwią miesiączkową i moczem.
Reklama
Hemofer prolongatum - wskazania
Zapobieganie i leczenie niedokrwistości związanej z niedoborem żelaza.
Reklama
Hemofer prolongatum - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Zwężenie przełyku. Hemosyderoza, hemochromatoza, przewlekła hemoliza z objawami nagromadzenia żelaza. Niedokrwistość syderoblastyczna. Niedokrwistość w wyniku zatrucia ołowiem. Talasemia i formy niedokrwistości wtórne do innych hemoglobinopatii. Inne rodzaje niedokrwistości, jeśli nie towarzyszy im niedobór żelaza, np. niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia wchłaniania z przewodu pokarmowego. Porfiria skórna późna. Wielokrotnie powtarzane transfuzje krwi. Pozajelitowe podawanie produktów żelaza.
Reklama
Hemofer prolongatum - ostrzeżenia
Leczenie każdego typu niedokrwistości powinno być prowadzone zgodnie ze wskazówkami lekarza i pod jego kontrolą. Przed rozpoczęciem leczenia ważne jest, żeby wykluczyć wszelkie przyczyny niedokrwistości (np. nadżerki żołądka, rak okrężnicy). Ostrożnie stosować w przypadku współistnienia: nieswoistej choroby zapalnej jelit; uchyłków jelita; zapalenia błony śluzowej żołądka; zapalenia wątroby lub zaburzenia czynności wątroby; chorób nerek; zwężenia i (lub) stanów zapalnych jelit; choroby wrzodowej żołądka i jelit. Lek należy podawać z zachowaniem ostrożności pacjentom, którzy mają trudności z połykaniem. Ze względu na ryzyko owrzodzeń jamy ustnej i przebarwień zębów, tabletek nie należy ssać, żuć ani przetrzymywać w jamie ustnej, ale połykać w całości popijając wodą. U pacjentów z przewlekłą chorobą nerek, którzy wymagają podawania erytropoetyny, żelazo należy podawać dożylnie, ponieważ żelazo podawane doustnie słabo wchłania się u osób z mocznicą. Lek zawiera laktozę i sacharozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy, galaktozy; niedoborem sacharazy-izomaltazy; niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera czerwień koszenilową, która może powodować reakcje alergiczne.
Reklama
Hemofer prolongatum - ciąża
W I trymestrze ciąży właściwa dieta dostarcza odpowiedniej ilości żelaza, natomiast w II i III trymestrze ciąży, kiedy wzrasta zapotrzebowanie na żelazo, może być wskazane jego uzupełnianie. Nie przeprowadzono odpowiednich badań preparatu u ludzi, jednak po stosowaniu leków zawierających żelazo w dawkach terapeutycznych w okresie ciąży i u kobiet karmiących piersią nie stwierdzano szkodliwości dla płodu czy niemowlęcia.
Reklama
Hemofer prolongatum - efekty uboczne
Często: dyskomfort w jamie brzusznej, nudności, biegunki, wymioty, zgaga, ciemne zabarwienie stolca lub zaparcia (mogą być spowodowane ciągłym stosowaniem leku, zwłaszcza u starszych pacjentów, co może prowadzić do zalegania mas kałowych). Rzadko: czasowe zabarwienie zębów, skórne reakcje nadwrażliwości, np. osutka, wysypka i pokrzywka. Częstość nieznana: nadwrażliwość (obejmuje objawy od wysypki, nawet ciężkiej postaci, do wstrząsu anafilaktycznego), ból brzucha, bóle w górnej części brzucha, podrażnienie przewodu pokarmowego.
Hemofer prolongatum - interakcje
Dożylnie podawanie żelaza z jednoczesnym podawaniem żelaza w postaci doustnej może wywołać niedociśnienie lub nawet zapaść, ze względu na szybkie uwalnianie żelaza z powodu wysycenia transferyny. Połączenie takie nie jest zalecane. Doustnie podawane sole żelaza hamują wchłanianie i krążenie jelitowo-wątrobowe doksycykliny. Należy unikać jednoczesnego podawania doksycykliny z solami żelaza. Witamina C zwiększa wchłanianie żelaza. Żelazo zmniejsza wchłanianie pochodnych tetracykliny, penicylaminy i soli cynku. Antybiotyki tetracyklinowe również zmniejszają wchłanianie żelaza, podczas jednoczesnego stosowania, tetracykliny należy podawać 2 h przed lub 3 h po przyjęciu żelaza. Jednoczesne przyjmowanie środków zobojętniających sok żołądkowy, preparatów wapnia (węglanów lub fosforanów) może zmniejszać wchłanianie żelaza, nie należy zażywać żelaza w ciągu 1 h przed lub 2 h po wymienionych lekach. Na etapie wchłaniania, żelazo może wykazywać interakcje z niektórymi chinolonami, np. cyprofloksacyną, norfloksacyną i ofloksacyną, powodując zmniejszenie ich stężenia w surowicy krwi a także w moczu, leki te należy przyjmować po 2 h od zażycia żelaza. Chloramfenikol może opóźniać działanie żelaza. Należy unikać łączenia z mykofenolanem mofetylu, oraz z dimerkaprolem. Jednoczesne stosowanie soli żelaza z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi może nasilać działanie drażniące na błonę śluzową przewodu pokarmowego. Siarczan żelaza zmniejsza wchłanianie bisfosfonianów. Odstęp pomiędzy podawaniem tych leków powinien wynosić co najmniej 2 h. Może być wymagane dostosowanie dawki jeśli siarczan żelaza podaje się jednocześnie z: alendronianem, kaptoprylem, klodronianem, lewodopą, metylodopą, ryzedronianem, hormonami tarczycy.
Hemofer prolongatum - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i dzieci od 12 lat zapobiegawczo: 1 tabl. na dobę, leczniczo - 2 tabl. na dobę przyjmowane między posiłkami, w równych odstępach czasu. W zależności od stopnia niedoboru żelaza, leczenie może trwać od ok. 10 - 20 tyg. lub dłużej. Zaleca się przyjmować preparat między posiłkami lub na czczo, jednak w przypadku objawów nietolerancji ze strony przewodu pokarmowego należy podawać go tuż po posiłku. Preparatu nie zażywać w ciągu 1 h przed lub 2 h po spożyciu: herbaty, kawy, jajek, pożywienia lub leków zawierających wodorowęglany, węglany, szczawiany lub fosforany, mleka lub jego przetworów, chleba pełnoziarnistego lub płatków zbożowych oraz innych produktów zawierających błonnik. Tabletek nie należy łamać, rozgryzać, ssać, żuć ani przetrzymywać w jamie ustnej, trzeba połykać je w całości popijając co najmniej połową szklanki płynu. Nie należy przyjmować tabletek w pozycji leżącej. Szczególne grupy pacjentów. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z chorobami nerek i (lub) zapaleniem wątroby lub zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów w podeszłym wieku może być potrzebne zastosowanie dawek większych niż zazwyczaj, z powodu mniejszego wchłaniania żelaza spowodowanego zmniejszonym wydzielaniem i zmniejszoną kwaśnością soku żołądkowego. Zaparcia, kamienie kałowe lub perforacje okrężnicy są bardziej prawdopodobne u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci poniżej 12 lat: podawanie po konsultacji z lekarzem.
Hemofer prolongatum - uwagi
Preparat powoduje czarne zabarwienie stolca oraz może pojawić się czasowe zabarwienie zębów. Badania obecności krwi w kale mogą dawać wynik fałszywie dodatni. Lek nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
