Hypnomidate - skład
1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 2 mg etomidatu. Preparat zawiera glikol propylenowy.
Reklama
Hypnomidate - działanie
Preparat o krótkotrwałym działaniu nasennym do stosowania dożylnego w znieczuleniu ogólnym. U dorosłych dawka 0,2 – 0,3 mg/kg mc. wywołuje w ciągu 10 s sen trwający przez około 5 min. (lub dłużej, u pacjentów premedykowanych lekami o działaniu uspokajającym). Etomidat działa przeciwdrgawkowo i chroni tkankę mózgową przed uszkodzeniem komórek, wywołanym niedotlenieniem. Etomidat nie działa przeciwbólowo, co wyklucza stosowanie jego jako jedynego środka znieczulającego. Etomidat jest szybko hydrolizowany, głównie w wątrobie. Wybudzenie następuje szybko i rzadko towarzyszy mu uczucie senności czy zawroty głowy. Wpływ etomidatu na układ naczyniowo – sercowy jest minimalny. Preparat nie powoduje uwalniania histaminy, ani nie wpływa na czynność wątroby. Etomidat stosowany do wprowadzenia do znieczulenia zmniejsza stężenie kortyzolu i aldosteronu w osoczu. Pozostają one niższe przez 6-8 h. Zwykle ich stężenia wracają do wartości wyjściowych w ciągu 24 h. Etomidat jest specyficznym i odwracalnym inhibitorem 11-β-hydroksylacji syntezy steroidów w nadnerczach. Około 76,5% etomidatu wiąże się z białkami osocza. Etomidat szybko ulega dystrybucji do mózgu i innych tkanek. Etomidat metabolizowany jest w wątrobie. Po 24 h 75% podanej dawki wydalane jest z moczem. T0,5 wynosi 3-5 h. U dzieci w wieku 7-13 lat, o mc. 22-48 kg, wskazuje się na konieczność stosowania większych dawek leku niż u dorosłych. Ze względu na wydłużenie T0,5 u pacjentów z marskością wątroby otrzymujących etomidat w skojarzeniu z fentanylem, u osób z niewydolnością wątroby, należy rozważyć zmniejszenie szybkości wlewu. U osób w podeszłym wieku (> 65 lat) klirens etomidatu jest zmniejszony. Początkowe stężenia w osoczu są większe w wyniku mniejszej początkowej objętości dystrybucji. Z tego względu w tej grupie pacjentów konieczne może być zmniejszenie dawki leku.
Reklama
Hypnomidate - wskazania
Preparat do wprowadzenia do znieczulenia ogólnego. Stosuje się go również, jako znieczulenie dodatkowe w znieczuleniu miejscowym. Równoczesne stosowanie znieczulenia drogą wziewną nie jest konieczne; jeśli natomiast jest stosowane, lek wziewny może być podany w bardzo niewielkiej dawce (ogólne znieczulenie dożylne). Preparat wskazany jest do krótkich zabiegów diagnostycznych lub zabiegów przeprowadzanych w warunkach ambulatoryjnych, w których konieczne jest szybkie wybudzenie pacjenta. Wpływ etomidatu w zalecanych dawkach na wskaźniki hemodynamiczne jest bardzo niewielki, zatem jest on szczególnie wskazany w kardiochirurgii i u pacjentów z chorobami serca.
Reklama
Hypnomidate - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Hypnomidate - ostrzeżenia
Preparat należy podawać wyłącznie dożylnie. Ponieważ wprowadzeniu do znieczulenia może towarzyszyć niewielkie, przemijające obniżenie ciśnienia krwi, związane ze zmniejszeniem obwodowego oporu naczyniowego, u pacjentów osłabionych, u których hipotensja może być niebezpieczna, należy zastosować następujące środki zaradcze: pacjent wprowadzany do znieczulenia powinien leżeć na wznak; należy uzyskać dostęp do żyły w celu zapewnienia odpowiedniej objętości krwi krążącej; preparat należy wstrzykiwać wolno (np. 10 ml w ciągu 1 min.); jeśli to możliwe należy unikać stosowania innych leków do wprowadzenia do znieczulenia. Stosując preparat należy mieć przygotowany sprzęt do resuscytacji na wypadek wystąpienia depresji oddechowej i bezdechu. Pojedyncze indukujące dawki etomidatu mogą prowadzić do przemijającej niewydolności nadnerczy i zmniejszenia stężenia kortyzolu w surowicy. U pacjentów w stanie ciężkiego stresu, szczególnie z zaburzeniami czynności kory nadnerczy, należy rozważyć uzupełnienie kortyzolu. Bezpośrednią konsekwencją działania etomidatu, jeśli był on podawany w ciągłym wlewie lub dawkach wielokrotnych, może być długotrwałe tłumienie wydzielania endogennego kortyzolu i aldosteronu - należy unikać tego sposobu podawania. Etomidat należy stosować z ostrożnością u pacjentów w stanie krytycznym, w tym u pacjentów z posocznicą. Etomidat należy stosować z ostrożnością u pacjentów z istniejącą niewydolnością kory nadnerczy jak np. u pacjentów z posocznicą. U pacjentów z marskością wątroby oraz u tych, którzy otrzymali już neuroleptyk, lek z grupy opioidów lub lek o działaniu uspokajającym, dawkę etomidatu należy zmniejszyć. Mogą występować spontaniczne ruchy mięśni lub grupy mięśni, zwłaszcza, jeśli nie zastosowano premedykacji. Ruchy te są przypisywane odhamowaniu podkorowemu. Można im zwykle zapobiec podając dożylnie niewielkie dawki fentanylu z diazepamem na 1-2 min. przed rozpoczęciem wprowadzania do znieczulenia za pomocą preparatu. Podczas podawania preparatu stwierdzano drgawki miokloniczne i bóle w miejscu wstrzyknięcia, zwłaszcza w czasie wstrzykiwania do małych żył. Można zwykle temu zapobiec podając dożylnie niewielką dawkę odpowiedniego leku z grupy opioidów, np. fentanylu, na 1-2 min. przed wprowadzeniem do znieczulenia. Należy zachować ostrożność podając preparat osobom w podeszłym wieku, gdyż może on zmniejszać pojemność minutową serca, co stwierdzano podając dawki większe od zalecanych. Preparat nie działa przeciwbólowo i dlatego w czasie zabiegu chirurgicznego należy podać odpowiedni lek przeciwbólowy.
Reklama
Hypnomidate - ciąża
Preparat może być stosowany w okresie ciąży tylko wtedy, jeśli potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. W czasie znieczulenia kobiet w ciąży etomidat przenika przez łożysko. Ocena noworodków, których matki otrzymywały etomidat, w skali Apgar była porównywalna z oceną noworodków, których matki otrzymywały inne leki nasenne. U noworodka, którego matka otrzymywała etomidat wystąpiło przemijające, trwające około 6 h zmniejszenie stężenia kortyzolu. Zmniejszone wartości pozostawały w granicach wartości prawidłowych. Etomidat przenika do mleka ludzkiego. Podczas leczenia oraz w ciągu 24 h od zastosowania preparatu nie należy karmić piersią.
Reklama
Hypnomidate - efekty uboczne
Bardzo często: zmniejszenie stężenia kortyzolu, dyskinezy. Często: drgawki miokloniczne mięśni, ból żył, obniżenie ciśnienia tętniczego, bezdech, hiperwentylacja, świst krtaniowy, wymioty, nudności, wysypka. Niezbyt często: hipertonia, mimowolne skurcze mięśni, oczopląs, bradykardia, skurcze dodatkowe, dodatkowe skurcze komorowe, zapalenie żył, nadciśnienie, hipowentylacja, czkawka, kaszel, nadmierne wydzielanie śliny, rumień, sztywność mięśni, ból w miejscu wstrzyknięcia, powikłania anestezji, opóźnione odzyskanie przytomności po anestezji, niewystarczająca analgezja, nudności w trakcie zabiegów. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości (włączając wstrząs anafilaktyczny, reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne), niewydolność nadnerczy, drgawki (włącznie z napadami typu grand mal), zatrzymanie serca, całkowity blok przedsionkowo komorowy, wstrząs, zakrzepowe zapalenie żył (głębokich i powierzchownych), depresja oddechowa, skurcz oskrzeli (włącznie ze zgonem), zespół Stevensa-Johnsona, pokrzywka, szczękościsk.
Hypnomidate - interakcje
Leki neuroleptyczne, opioidy, leki o działaniu sedatywnym oraz alkohol mogą zwiększać działanie nasenne etomidatu. Indukcji etomidatem może towarzyszyć lekkie i przemijające zmniejszenie oporu obwodowego, co może nasilać działanie innych leków zmniejszających ciśnienie tętnicze krwi. Jednoczesne podanie etomidatu z alfentanylem zmniejsza końcowy okres półtrwania etomidatu do 29 min. Należy zachować ostrożność stosując etomidat i alfentanyl jednocześnie gdyż stężenie etomidatu może spaść poniżej progu nasennego. Całkowity klirens osoczowy i objętość dystrybucji etomidatu zmniejsza się 2 do 3 razy bez wpływu na okres półtrwania, gdy podawany jest z fentanylem podanym dożylnie. Może zaistnieć konieczność zmniejszenia dawki, gdy etomidat jest podawany jednocześnie z fentanylem podanym dożylnie. Jednoczesne podawanie etomidatu i ketaminy nie wywiera istotnego wpływu na stężenie w osoczu lub parametry farmakokinetyczne ketaminy lub jej głównego metabolitu, norketaminy.
Hypnomidate - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli: skuteczna dawka wywołująca sen wynosi 0,3 mg/kg masy ciała. Dlatego u pacjentów dorosłych jedna ampułka zwykle wystarcza do wywołania snu trwającego 4-5 min. Dawka ta może być dostosowana do masy ciała. Preparat musi być podawany wyłącznie przez lekarzy przeszkolonych w zakresie wykonywania intubacji dotchawiczej. Musi być dostępny sprzęt do sztucznego oddychania. Sen może być wydłużany przez podawanie dodatkowych dawek preparatu. Nie wolno stosować więcej niż 3 amp. (30 ml). Preparat nie ma właściwości przeciwbólowych, dlatego zaleca się podawanie razem z odpowiednim opioidem, np. 1-2 ml fentanylu dożylnie na 1-2 min. przed wstrzyknięciem etomidatu. Dawka powinna być dostosowana indywidualnie, w zależności od reakcji pacjenta i działania klinicznego. Szczególne grupy pacjentów. U dzieci poniżej 15 rż. może być konieczne zwiększenie dawki w celu uzyskania takiej samej głębokości i czasu snu jak u dorosłych. Niekiedy niezbędna jest dawka uzupełniająca, wynosząca około 30% zwykłej dawki dla dorosłych. Pacjentom w podeszłym wieku należy podać dawkę pojedynczą 0,15-0,2 mg/kg mc., którą następnie należy dostosować w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. U pacjentów z marskością wątroby otrzymujących etomidat w skojarzeniu z fentanylem opisywano wydłużenie okresu półtrwania; w tej grupie pacjentów należy rozważyć zmniejszenie szybkości wlewu. Sposób podania: preparat należy podawać powoli drogą dożylną.
Hypnomidate - uwagi
Etomidat wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie zaleca się obsługiwania potencjalnie niebezpiecznych maszyn i prowadzenia pojazdów przez pierwsze 24 h po podaniu preparatu. Czas powrotu do normalnej sprawności może być różny w zależności od czasu trwania zabiegu, całkowitej przyjętej dawki i innych zastosowanych leków. Dlatego też, decyzję zezwalającą pacjentowi na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn musi podjąć lekarz anestezjolog.
