Ilomedin - skład
1 amp. 1 ml zawiera 20 µg iloprostu w postaci związku iloprostu z trometamolem.
Reklama
Ilomedin - działanie
Iloprost jest pochodną prostacykliny. Hamuje agregację i zlepianie płytek krwi, rozszerza tętnicze i żylne naczynia krwionośne, zmniejsza przepuszczalność włosowatych naczyń krwionośnych, aktywuje proces fibrynolizy, zmniejsza zdolność do adhezji i migracji leukocytów po uszkodzeniu śródbłonka naczyń oraz zmniejsza uwalnianie wolnych rodników tlenowych. Dokładny mechanizm działania leku nie jest dotychczas znany. W ciągu 10-20 min po rozpoczęciu wlewu dożylnego iloprost osiąga stałe stężenie w surowicy krwi. Okres półtrwania końcowej fazy leku we krwi wynosi 0,5 h. Wiązanie z białkami osocza wynosi 60%. Iloprost jest metabolizowany głównie poprzez β-oksydację. Wydalany jest w postaci metabolitów - 80% z moczem, a 20% z żółcią. U pacjentów z marskością wątroby i dializowanych pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, klirens iloprostu zmniejsza się 2-4 razy.
Reklama
Ilomedin - wskazania
Zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń (choroba Buergera) ze znacznego stopnia niedotlenieniem kończyn w przypadkach, gdy udrożnienie naczyń jest niewskazane. Ciężkie przypadki zarostowych schorzeń tętnic obwodowych, szczególnie u pacjentów, u których występuje ryzyko amputacji i nie można wykonać zabiegu chirurgicznego lub zespolenia naczyniowego. Ciężki, upośledzający zespół Raynauda u pacjentów, którzy nie reagują na inne sposoby leczenia.
Reklama
Ilomedin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na iloprost lub którykolwiek ze składników preparatu. Ciąża i okres karmienia piersią. Przypadki, w których wpływ preparatu na płytki krwi może zwiększyć ryzyko wystąpienia krwawienia (np. czynny wrzód żołądka, uraz, krwawienie wewnątrzczaszkowe). Znacznie nasilona choroba niedokrwienna serca, niestabilna dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego w ciągu ostatnich 6 miesięcy, ostra lub przewlekła zastoinowa niewydolność serca (NYHA II-IV), arytmie serca pogarszające rokowanie, podejrzewany zastój krwi w krążeniu płucnym.
Reklama
Ilomedin - ostrzeżenia
Należy ściśle kontrolować stan pacjentów z chorobami serca. Należy zdecydowanie zalecić pacjentom zaprzestanie palenia tytoniu. U pacjentów, którzy po zakończeniu wlewu zmieniają pozycję z leżącej na stojącą może wystąpić nagłe obniżenie ciśnienia - hipotonia ortostatyczna. Ostrożnie stosować w zaburzeniach czynności nerek lub wątroby.
Reklama
Ilomedin - ciąża
Preparatu nie należy podawać w ciąży i okresie karmienia piersią.
Reklama
Ilomedin - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy, uderzenia gorąca, nudności, wymioty, nadmierna potliwość. Często: zmniejszenie apetytu, apatia, stan splątania, zawroty głowy, parestezja/ uczucie pulsującego bólu, hiperestezja/ uczucie pieczenia, niepokój/ podniecenie, uspokojenie, senność, tachykardia, bradykardia, dusznica bolesna, niedociśnienie, zwiększenie ciśnienia tętniczego, duszność, biegunka, dyskomfort brzucha/ ból brzucha, ból żuchwy/ szczękościsk, ból mięśni, ból stawów, ból, gorączka/ zwiększenie temperatury ciała, uczucie gorąca, osłabienie/ złe samopoczucie, dreszcze, zmęczenie, pragnienie, reakcje w miejscu infuzji (zaczerwienienie, ból w miejscu podania, zapalenie żyły). Niezbyt często: małopłytkowość, nadwrażliwość, niepokój, depresja, halucynacje, drgawki, omdlenie, drżenia, migrena, niewyraźne widzenie, podrażnienie oka, ból oka, zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca, arytmia/ dodatkowe skurcze, udar naczyniowy mózgu, niedokrwienie mózgu, zator tętnicy płucnej, zakrzepica żył głębokich, astenia, obrzęk płuc, krwawa biegunka, krwotok z odbytu, niestrawność, bolesne parcie na stolec, zaparcie, czkawka, dysfagia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia smaku, żółtaczka, świąd, tężyczka, skurcze mięśniowe, hipertonia, ból nerek, bolesne parcie na mocz, nieprawidłowości w moczu, utrudnione oddawanie moczu, zaburzenia czynności dróg moczowych. Rzadko: zaburzenia przedsionkowe, kaszel, zapalenie odbytnicy.
Ilomedin - interakcje
Iloprost nasila działanie hipotensyjne leków blokujących receptory β-adrenergiczne, antagonistów wapnia i leków bezpośrednio rozszerzających naczynia krwionośne, a także działanie inhibitorów ACE (działanie to nie zostało potwierdzone u ludzi). W związku z tym, że iloprost hamuje czynność płytek krwi, podawanie go z heparyną lub preparatami przeciwzakrzepowymi typu kumaryny, wpływającymi na inne mechanizmy hemostatyczne, teoretycznie może zwiększyć ryzyko wystąpienia krwawień. Iloprost wykazuje działanie addycyjne lub hiperaddycyjne z innymi inhibitorami agregacji płytek krwi (kwas acetylosalicylowy lub inne NLPZ, inhibitory fosfodiesterazy oraz leki nitrowazodylatacyjne, np. molsidomina).
Ilomedin - dawkowanie
Preparat może być stosowany jedynie pod ścisłą kontrolą lekarza w szpitalach lub w ambulatoriach, w których istnieją odpowiednie warunki.
Po rozcieńczeniu, preparat podaje się codziennie w 6-godzinnym wlewie dożylnym, do żyły obwodowej lub przez cewnik założony do żyły głównej. Dawka jest ustalana indywidualnie i wynosi 0,5-2 ng/kg mc./min. Leczenie należy rozpocząć od dawki 0,5 ng/kg mc./min przez 30 min, a następnie zwiększać dawkę o 0,5 ng/kg mc./min co 30 min aż do 2 ng/kg mc./min. W ciągu pierwszych 2-3 dni podawania ustala się maksymalną dawkę tolerowaną przez pacjenta. W zależności od wystąpienia objawów niepożądanych, takich jak ból głowy, nudności lub znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, należy zmniejszyć szybkość podawania wlewu aż do ustalenia dawki tolerowanej przez pacjenta. Leczenie, które trwa zwykle 4 tyg. kontynuuje się, podając dawkę dobrze tolerowaną w pierwszych 2-3 dobach. W przypadku zespołu Raynauda, do uzyskania kilkutygodniowej poprawy stanu pacjenta, często wystarczy podawanie leku przez 3-5 dni. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, u których konieczna jest dializa lub z marskością wątroby należy zmniejszyć podawaną dawkę preparatu.
Preparat należy podawać tylko po uprzednim rozcieńczeniu - w 0,9% roztworze NaCl lub w 5% roztworze glukozy (do przygotowanego roztworu nie dodawać innych leków).
Ilomedin - uwagi
Od momentu rozpoczęcia wlewu, jak również po każdym zwiększeniu dawki należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi i częstość akcji serca. Należy unikać podawania doustnego, kontaktu preparatu z błonami śluzowymi i skórą (przy kontakcie ze skórą może pojawić się długotrwałe, niebolesne zaczerwienienie). Lek wpływa na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych, takich jak bóle głowy, zawroty głowy i niedociśnienie tętnicze.
