Indix - skład
1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 1,5 mg indapamidu. Preparat zawiera laktozę jednowodną.
Reklama
Indix - działanie
Lek moczopędny o działaniu hipotensyjnym. Jest nietiazydową pochodną sulfonamidową o właściwościach farmakologicznych zbliżonych do moczopędnych leków tiazydowych, które działają poprzez hamowanie zwrotnego wchłaniania sodu w proksymalnym odcinku dystalnych kanalików nerkowych. Zwiększa to wydalanie nerkowe sodu i chlorków, a w mniejszym stopniu potasu i magnezu, przez co zwiększa się objętość wydalanego moczu. Działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu jest związane z rozszerzeniem obwodowych naczyń krwionośnych, zmniejszeniem całkowitego oporu naczyniowego, zmniejszeniem typowej dla pacjentów z nadciśnieniem tętniczym nadreaktywności naczyń na działanie katecholamin. Indapamid zmniejsza przerost lewej komory serca wywołany przez nadciśnienie tętnicze. Nie wpływa na metabolizm lipidów i węglowodanów, także u pacjentów z cukrzycą i nadciśnieniem. Po podaniu doustnym indapamid szybko i całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Cmax we krwi występuje po 12 h od podania. Wiąże się z białkami osocza w 76-79%. T0,5 we krwi wynosi 14-24 h. 60-70% podanej dawki jest wydalane z moczem w postaci metabolitów, 5% w postaci niezmienionej. Z kałem wydala się 22% indapamidu.
Reklama
Indix - wskazania
Leczenie nadciśnienia tętniczego samoistnego, w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
Reklama
Indix - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na indapamid, sulfonamidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (CCr <30 ml/min). Encefalopatia wątrobowa lub inne ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Hipokaliemia.
Reklama
Indix - ostrzeżenia
Leczenie lekami moczopędnymi (tiazydowymi lub o podobnym działaniu) powoduje zwiększone ryzyko hipokaliemii - należy zapobiegać jej wystąpieniu, zwłaszcza w grupach pacjentów dużego ryzyka, tj. u pacjentów w podeszłym wieku, niedożywionych, jednocześnie przyjmujących inne leki, z marskością wątroby, z obrzękami i (lub) wodobrzuszem, z chorobą naczyń wieńcowych i niewydolnością serca. Hipokaliemia zwiększa kardiotoksyczność glikozydów naparstnicy i ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Do grupy ryzyka należą także pacjenci z wydłużonym odcinkiem QT. Hipokaliemia, jak również bradykardia, są czynnikami predysponującymi do wystąpienia ciężkich niemiarowości serca, w szczególności częstoskurczu typu torsade de pointes, bezpośrednio zagrażającego życiu. Należy regularnie i odpowiednio często oznaczać stężenie potasu we krwi; pierwsze oznaczenie powinno być wykonane w pierwszym tygodniu leczenia. W razie wykrycia hipokaliemii należy wyrównać niedobór potasu. Hipokaliemia występująca w powiązaniu z małym stężeniem magnezu w surowicy może powodować oporność na leczenie, chyba że stężenie magnezu w surowicy zostanie skorygowane. Wykazano, że leki moczopędne z grupy tiazydów i ich analogi, w tym indapamid, zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może powodować hipomagnezemię. Jeśli wystąpi nadwrażliwość na światło, zaleca się przerwanie leczenia. Gdy konieczne jest podawanie leku, należy chronić skórę przed światłem słonecznym i sztucznym promieniowaniem ultrafioletowym typu A (UVA). Przed rozpoczęciem leczenia oraz następnie w regularnych odstępach czasu należy oznaczać stężenie sodu we krwi; u osób w podeszłym wieku oraz pacjentów z marskością wątroby kontrola ta powinna być częstsza. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (w razie wystąpienia objawów encefalopatii lek należy odstawić), z zaburzeniami czynności nerek (ryzyko nasilenia niewydolności nerek; ponadto lek jest w pełni skuteczny jedynie, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub nieznacznie zaburzona, tj. stężenie kreatyniny <2,5 mg/dl), z cukrzycą (należy odpowiednio często kontrolować glikemię, szczególnie w przypadkach z hipokaliemią), z hiperurykemią (ryzyko napadu dny moczanowej) oraz u osób w podeszłym wieku. Lek może powodować nieznaczną i przemijającą hiperkalcemię; znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc; przed badaniem czynności przytarczyc, indapamid należy odpowiednio wcześnie odstawić. Sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów mogą powodować reakcję idiosynkratyczną wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, przejściową krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Do objawów należą: nagłe zmniejszenie ostrości widzenia lub ból oka, które występują zazwyczaj w ciągu kilku godzin do kilku tygodni po rozpoczęciu leczenia. Nieleczona ostra jaskra zamkniętego kąta może prowadzić do trwałej utraty wzroku. Głównym sposobem leczenia jest przerwanie stosowania leku tak szybko, jak to możliwe. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niewyrównane należy rozważyć natychmiastową pomoc medyczną lub interwencję chirurgiczną. Do czynników ryzyka sprzyjających wystąpieniu ostrej jaskry zamkniętego kąta może należeć alergia na sulfonamidy lub penicylinę w wywiadzie. Ze względu na zawartość laktozy, nie należy stosować leku u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Indix - ciąża
Należy unikać podawania diuretyków u kobiet w ciąży i nigdy nie należy ich stosować w leczeniu fizjologicznych obrzęków ciążowych. Diuretyki mogą powodować niedokrwienie płodowo-łożyskowe grożące zaburzeniami wzrostu płodu. Nie zaleca się stosowania preparatu w okresie karmienia piersią (indapamid przenika do mleka matki).
Reklama
Indix - efekty uboczne
Często: hipokaliemia, wysypka plamkowo-grudkowa. Niezbyt często: hiponatremia, wymioty, plamica, zaburzenie erekcji. Rzadko: hipochloremia, hipomagnezemia, zawroty głowy, zmęczenie, ból głowy, parestezje, nudności, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Bardzo rzadko: małopłytkowość, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, zaburzenia czynności wątroby, obrzęk naczynioruchowy i (lub) pokrzywka, toksyczna rozpływna martwica naskórka, zespół Stevensa- Johnsona, niewydolność nerek, hiperkalcemia. Częstość nieznana: nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, możliwość zapoczątkowania encefalopatii wątrobowej w przypadkach zaburzeń czynności wątroby, nasilenie wcześniej istniejącego ostrego uogólnionego tocznia rumieniowatego, nadmierna utrata potasu z hipokaliemią, szczególnie ciężką w przypadku pacjentów wysokiego ryzyka. Ponadto obserwowano: reakcje nadwrażliwości skóry (u pacjentów z predyspozycjami do reakcji alergicznych i astmatycznych), nadwrażliwość na światło. Hiponatremia z towarzyszącą hipowolemią, odpowiedzialna za odwodnienie i niedociśnienie ortostatyczne. Jednoczesna utrata jonów chloru może prowadzić do wtórnej zasadowicy metabolicznej, ale przypadki jej wystąpienia są rzadkie i mają niewielkie nasilenie. Zwiększenie stężenia kwasu moczowego i glukozy w osoczu krwi podczas leczenia; zastosowanie leków moczopędnych należy dokładnie rozważyć u pacjentów z dną moczanową lub cukrzycą.
Indix - interakcje
Indapamidu nie należy stosować jednocześnie z solami litu, ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia litu we krwi z objawami przedawkowania (w przypadku konieczności jednoczesnego stosowania należy dokładnie monitorować stężenie litu we krwi i odpowiednio dostosować jego dawkę). Należy zachować ostrożność, stosując jednocześnie z indapamidem leki, które mogą wywołać zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, np.: leki przeciwarytmiczne grupy Ia i III (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, amiodaron, bretylium, sotalol, dofetylid, ibutylid), niektóre leki przeciwpsychotyczne (fenotiazyny: chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna; benzamidy: amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd; butyrofenony: droperydol, haloperydol) oraz inne: beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna i.v., halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina i.v. - hipokaliemia po zastosowaniu indapamidu zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca, które mogą wystąpić po podaniu tego typu leków; należy zapobiegać hipokaliemii lub ją wyrównywać, zaleca się prowadzenie kontrolnych badań lekarskich, określanie stężeń elektrolitów oraz monitorowanie zapisu EKG; w przypadku hipokaliemii należy stosować leki niepowodujące ryzyka torsade de pointes. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania indapamidu i inhibitorów ACE. Podczas rozpoczynania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentów ze stwierdzoną wcześniej hiponatremią, szczególnie u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej, może dojść do nagłego niedociśnienia tętniczego i (lub) ostrej niewydolności nerek. W nadciśnieniu tętniczym, jeśli uprzednie leczenie diuretykami mogło spowodować hiponatremię, zaleca się: odstawienie diuretyku na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitora ACE i (w razie potrzeby) ponowne zastosowanie diuretyku obniżającego stężenie potasu we krwi lub rozpoczęcie leczenia inhibitorem ACE od małych dawek, stopniowo zwiększanych. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca leczenie należy rozpoczynać od bardzo małych dawek inhibitora ACE po ewentualnym zmniejszeniu dawki równocześnie stosowanego diuretyku obniżającego stężenie potasu we krwi. We wszystkich przypadkach należy monitorować czynność nerek (stężenie kreatyniny we krwi) przez pierwsze tygodnie leczenia inhibitorem ACE. Indapamid należy stosować ostrożnie z innymi lekami powodującymi hipokaliemię, takimi jak: amfoterycyna B i.v., gliko- i mineralokortykosteroidy (stosowane ogólnie), tetrakozaktyd, leki przeczyszczające o działaniu pobudzającym perystaltykę - należy kontrolować stężenie potasu we krwi. Zaleca się stosowanie leków przeczyszczających niepobudzających perystaltyki. Hipokaliemia i (lub) hipomagnezemia nasila toksyczne działanie glikozydów naparstnicy - należy monitorować stężenie potasu i magnezu w osoczu oraz zapis EKG i ponownie rozważyć sposób leczenia, jeżeli jest to konieczne. Baklofen zwiększa działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu – należy kontrolować stopień nawodnienia pacjenta i czynność nerek. Ostrożnie stosować z lekami z grupy NLPZ (podawanymi ogólnie), łącznie z selektywnymi inhibitorami COX-2 i kwasem salicylowym w dużych dawkach (>3 g/dobę), ze względu na zmniejszenie przeciwnadciśnieniowego działania indapamidu oraz ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych (należy monitorować czynność nerek oraz stan nawodnienia pacjenta). Leczenie skojarzone z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (amilorid, spironolakton, triamteren) może powodować hipokaliemię, a u pacjentów z niewydolnością nerek lub z cukrzycą hiperkaliemię - należy monitorować stężenie potasu we krwi i EKG oraz w razie konieczności dostosować leczenie. Metformina stosowana równocześnie z indapamidem może spowodować kwasicę mleczanową - nie należy stosować metforminy, jeśli stężenie kreatyniny we krwi wynosi >1,5 mg/dl (1,35 mmol/l) u mężczyzn oraz >1,2 mg/dl (1,1 mmol/l) u kobiet. Duże dawki środków cieniujących zawierających jod mogą zwiększać ryzyko ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych w wyniku przyjmowania leków moczopędnych - przed podaniem związku zawierającego jod należy usunąć zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, szczególnie hipowolemię. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i neuroleptyki nasilają działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu i zwiększają ryzyko hipotonii ortostatycznej. Łączne podawanie z solami wapnia zwiększa ryzyko hiperkalcemii w wyniku zmniejszonego wydalania przez nerki. Podczas leczenia skojarzonego z cyklosporyną lub takrolimusem może zwiększyć się stężenie kreatyniny we krwi. Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (podawane ogólnie) osłabiają działanie przeciwnadciśnieniowego indapamidu.
Indix - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 tabl. raz na dobę, najlepiej rano, niezależnie od stopnia zaawansowania nadciśnienia tętniczego. Po zastosowaniu większych dawek indapamidu działanie przeciwnadciśnieniowe nie zwiększa się, a nasila się działanie saluretyczne. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku należy ustalić poziom kreatyniny w osoczu, mając na uwadze wiek, masę ciała i płeć pacjenta. U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawki, jeśli czynność nerek jest prawidłowa lub nieznacznie zaburzona. Stosowanie leku w ciężkiej niewydolności wątroby lub nerek (CCr <30 ml/min) jest przeciwwskazane. Tiazydy i diuretyki tiazydopodobne są w pełni skuteczne jedynie w przypadku prawidłowej lub tylko nieznacznie zaburzonej czynności nerek. Indapamid nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży ze względu na brak danych o skuteczności i bezpieczeństwie w tej grupie pacjentów.
Indix - uwagi
Lek może powodować fałszywie dodatnie wyniki testów antydopingowych. Indapamid nie wpływa na koncentrację. Jednak, niektóre objawy związane ze spadkiem ciśnienia tętniczego, szczególnie na początku leczenia, albo kiedy włączony zostanie dodatkowy lek przeciwnadciśnieniowy, mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
