Inhibace - skład
1 tabl. zawiera 1 mg, 2,5 mg lub 5 mg cylazaprylu bezwodnego. Tabletki zawierają laktozę.
Reklama
Inhibace - działanie
Cylazapryl jest wybiórczym, długo działającym inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE), hamującym aktywność układu renina-angiotensyna-aldosteron i konwersję nieaktywnej angiotensyny I w angiotensynę II - substancję o silnym działaniu naczynioskurczowym. Cylazapryl jest skuteczny we wszystkich stopniach nadciśnienia tętniczego pierwotnego oraz w nadciśnieniu tętniczym pochodzenia nerkowego. Powoduje obniżenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi zarówno w pozycji stojącej, jak i leżącej, zwykle bez składowej ortostatycznej. Cylazapryl jest substancją nieaktywną biologicznie - po wchłonięciu z przewodu pokarmowego jest przekształcany do aktywnego cylazaprylatu. Dostępność cylazaprylatu biologiczna wynosi ok. 60%. Cmax we krwi osiąga w ciągu 2 h po podaniu. Cylazaprylat jest wydalany w niezmienionej postaci głównie przez nerki, a jego efektywny T0,5 wynosi 9 h.
Reklama
Inhibace - wskazania
Nadciśnienie tętnicze. Przewlekła niewydolność serca.
Reklama
Inhibace - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu lub inne inhibitory ACE. Przebyty obrzęk naczynioruchowy po leczeniu inhibitorami ACE. Wrodzony lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m2). Jednoczesne stosowanie z sakubitrylem i walsartanem (nie rozpoczynać leczenia cylazaprylem wcześniej niż po upływie 36 h od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem). II i III trymestr ciąży.
Reklama
Inhibace - ostrzeżenia
Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (nadciśnienie naczyniowo-nerkowe, inne przyczyny hipoperfuzji nerek, hiponatremia, hipowolemia lub wcześniejsze leczenie lekami rozszerzającymi naczynia) ze względu na ryzyko wystąpienia znaczącego niedociśnienia i upośledzenia czynności nerek (niezbędny jest nadzór lekarski, a leczenie należy rozpoczynać od małej dawki, bardzo ostrożnie zwiększanej, jeśli to możliwe, należy tymczasowo przerwać stosowanie leków moczopędnych). Podobną ostrożność należy zachować u pacjentów z dusznicą bolesną lub chorobą mózgowo-naczyniową, u których niedociśnienie tętnicze może spowodować niedokrwienie mięśnia sercowego lub mózgu. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek) - w związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu. Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II. Ostrożnie stosować u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych, ciężką zastoinową niewydolnością serca, niedoborem płynów, hiponatremią, przyjmujących NLPZ lub duże dawki leków moczopędnych - należy odstawić lub tymczasowo przerwać stosowanie leków moczopędnych, rozpocząć leczenie od bardzo małych dawek oraz ostrożnie zwiększać dawkę. Ostrożnie stosować u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej, jeśli wystąpi niewydolność nerek, należy przerwać leczenie. Inhibitory ACE są mniej skuteczne jako leki przeciwnadciśnieniowe u pacjentów rasy czarnej. Ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego wydaje się być większe u pacjentów rasy czarnej, w porównaniu do pacjentów innych ras. Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie niezwiązanym ze stosowaniem inhibitorów ACE mogą być w grupie podwyższonego ryzyka związanego z wystąpieniem obrzęku naczynioruchowego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z inhibitorem kinazy mTOR (np. temsyrolimusem lub ewerolimusem) lub inhibitorem DPP-IV (np. wildagliptyną) może zwiększać ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego. Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania leczenia inhibitorem kinazy mTOR lub inhibitorem DPP-IV u pacjentów przyjmujących inhibitor ACE. Reakcje rzekomoanafilaktyczne mogą wystąpić u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE i dializowanych przy użyciu wysokoprzepływowych błon dializacyjnych, np. AN69 (należy zastosować inny rodzaj błon lub lek przeciwnadciśnieniowy z innej grupy), podczas aferezy LDL z siarczanem dekstranu (należy przerwać leczenie inhibitorem ACE przed każdą aferezą) lub u pacjentów poddawanych odczulaniu, np. na jad owadów błonkoskrzydłych (należy tymczasowo odstawić inhibitory ACE i nie zastępować go β-blokerem). U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE, u których rozwinęła się żółtaczka lub, u których obserwuje się znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy przerwać leczenie inhibitorem ACE. Nie zaleca się stosowania cylazaprylu u pacjentów z puchliną brzuszną. U pacjentów z niewydolnością nerek, chorobami układowymi tkanki łącznej naczyń oraz u pacjentów otrzymujących leczenie immunosupresyjne zaleca się okresowe monitorowanie liczby leukocytów (ryzyko agranulocytozy). Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z marskością wątroby (ryzyko znacznego niedociśnienia). Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub stosujących jednocześnie leki moczopędne oszczędzające potas, preparaty potasu (ryzyko hiperkaliemii), cukrzycą, podczas stosowania środków znieczulających o działaniu obniżającym ciśnienie tętnicze, u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory serca (np. zwężeniem zastawki mitralnej, zwężeniem aorty, kardiomiopatią przerostową), u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów z niewydolnością nerek należy kontrolować stężenie potasu i kreatyniny we krwi. U pacjentów z cukrzycą należy ściśle monitorować stężenie glukozy podczas rozpoczynania leczenia. Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Inhibace - ciąża
Stosowanie preparatu w I trymestrze ciąży nie jest zalecane (istnieje ryzyko działania teratogennego). Stosowanie w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Cylazapryl stosowany w II i III trymestrze ciąży działa toksycznie na rozwój płodu (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) oraz noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia) - w przypadku, gdy ekspozycja na lek miała miejsce od II trymestru ciąży, zaleca się wykonanie badania usg czaszki i nerek płodu; noworodki, których matki przyjmowały lek podczas ciąży, powinny być poddane dokładnej obserwacji w kierunku niedociśnienia. Lek nie jest zalecany w okresie karmienia piersią.
Reklama
Inhibace - efekty uboczne
Często: bóle głowy, zawroty głowy, kaszel, nudności, zmęczenie. Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy (może obejmować twarz, wargi, język, krtań lub przewód pokarmowy), zaburzenia smaku, niedokrwienie mięśnia sercowego, dławica piersiowa, tachykardia, kołatanie serca, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne (objawy niedociśnienia mogą obejmować omdlenia, osłabienie, zawroty głowy i zaburzenia widzenia), duszność, skurcz oskrzeli, nieżyt nosa, suchość błony śluzowej jamy ustnej, aftowe zapalenie jamy ustnej, zmniejszony apetyt, biegunka, wymioty, wysypka, wysypka grudkowo-plamkowa, kurcze mięśni, ból mięśni, ból stawów, impotencja, nadmierna potliwość, nagłe zaczerwienienie twarzy, osłabienie, zaburzenia snu. Rzadko: neutropenia, agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość, anafilaksja, zespół toczniopodobny (objawy mogą obejmować zapalenie naczyń, ból mięśni, ból stawów/zapalenie stawów, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych, podwyższone OB, eozynofilię i leukocytozę), niedokrwienie mózgu, przemijający napad niedokrwienny, udar niedokrwienny, zawał mięśnia sercowego, arytmia, śródmiąższowa choroba płuc, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie języka, zapalenie trzustki, nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych (w tym aminotransferaz, bilirubiny, fosfatazy alkalicznej, GGT), cholestatyczne zapalenie wątroby z martwicą lub bez martwicy, łuszczycowe zapalenie skóry, łuszczyca (zaostrzenie), liszaj płaski, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, pemfigoid pęcherzowy, pęcherzyca, mięsak Kaposiego, zapalenie naczyń/plamica, reakcje nadwrażliwości na światło, łysienie, oddzielanie się paznokcia od łożyska, zaburzenie czynności nerek, ostra niewydolność nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, hiperkaliemia, hiponatremia, białkomocz, zespół nerczycowy, zapalenie nerek, ginekomastia. Zaburzenie czynności nerek i ostra niewydolność nerek występują najczęściej u pacjentów z ciężką niewydolnością serca, zwężeniem tętnicy nerkowej, występującymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek lub zmniejszeniem objętości płynów krążących. Hiperkaliemia występuje najczęściej u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek i u przyjmujących leki moczopędne oszczędzające potas lub suplementy potasu. Zdarzenia niedokrwienia mózgu, przemijającego napadu niedokrwiennego i udaru niedokrwiennego, mogą być związane z niedociśnieniem u pacjentów z chorobą mózgowo-naczyniową jako chorobą zasadniczą. Podobnie, niedokrwienie mięśnia sercowego może być związane z niedociśnieniem u pacjentów z niedokrwienną chorobą serca jako chorobą zasadniczą.
Inhibace - interakcje
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii. Jeśli leczenie podwójną blokadą z użyciem inhibitora ACE i blokera receptora angiotensyny II jest absolutnie konieczne, leki te należy stosować je wyłącznie pod nadzorem lekarza specjalisty oraz ściśle monitorować czynność nerek, stężenie elektrolitów i ciśnienie tętnicze. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (GFR< 60 ml/min/1,73 m2) i nie jest zalecane u pozostałych pacjentów. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane, ponieważ zwiększa ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego. Stosowanie cylazaprylu w skojarzeniu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (m.in. spironolakton, triamteren, amiloryd), preparatami potasu lub zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas zwiększa ryzyko hiperkaliemii - jeżeli jednoczesne stosowanie jest konieczne należy zachować ostrożność i często kontrolować stężenie potasu we krwi. Rozpoczęcie leczenia cylazaprylem u pacjentów przyjmujących wcześniej duże dawki leków moczopędnych może spowodować hipowolemię i niedociśnienie tętnicze; ryzyko to można zmniejszyć, przerywając podawanie leku moczopędnego lub zwiększając ilość przyjmowanych płynów i soli lub rozpoczynając leczenie małymi dawkami cylazaprylu. Działanie hipotensyjne cylazaprylu nasilają: inne leki przeciwnadciśnieniowe, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Cylazapryl może zwiększać stężenie litu we krwi, nasilając jego toksyczność - jednoczesne stosowanie nie jest zalecane; jeżeli jest konieczne należy kontrolować stężenie litu we krwi. Stosowanie cylazaprylu z NLPZ (w tym z kwasem acetylosalicylowym w dawkach przeciwzapalnych, inhibitorami COX-2) może osłabiać hipotensyjne działanie inhibitorów ACE, ponadto zwiększa się ryzyko hiperkaliemii oraz niewydolności nerek - należy zachować ostrożność (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku); pacjentów nawodnić oraz monitorować czynność nerek. Sympatykomimetyki mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE. Stosowanie z doustnymi lekami hipoglikemizującymi lub insuliną może nasilać działanie hipoglikemizujące z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii, szczególnie w pierwszych tygodniach leczenia skojarzonego oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z inhibitorem DPP-IV (wildagliptyną) może zwiększać ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego. U pacjentów jednocześnie leczonych złotem we wstrzyknięciach (tiojabłczanem sodowym złota) oraz inhibitorami ACE rzadko zgłaszano reakcje przypominające objawy jak po podaniu azotanów (zaczerwienienie twarzy, mdłości, wymioty i niedociśnienie tętnicze). Nie zaobserwowano istotnych klinicznie interakcji podczas jednoczesnego stosowania cylazaprylu z digoksyną, azotanami, lekami przeciwzakrzepowymi pochodnymi kumaryny i inhibitorami receptora H2.
Inhibace - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze: dawka początkowa 1 mg raz na dobę; dawkę podtrzymującą ustala się indywidualnie, zwykle 2,5-5 mg raz na dobę. U pacjentów z dużą aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (szczególnie u pacjentów z hiponatremią i (lub) hipowolemią, dekompensacją układu sercowo-naczyniowego lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę, a leczenie należy rozpoczynać pod kontrolą lekarza. Pacjenci z nadciśnieniem przyjmujący jednocześnie leki moczopędne: dawka początkowa 0,5 mg raz na dobę, na 2-3 dni przed rozpoczęciem podawania cylazaprylu należy odstawić lek moczopędny; w razie potrzeby można potem wznowić jego podawanie. Przewlekła niewydolność serca: dawka początkowa 0,5 mg raz na dobę przez tydzień, leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarskim; jeśli dawka jest dobrze tolerowana, można ją zwiększać co tydzień do 1 mg lub 2,5 mg; maksymalna dawka dobowa wynosi 5 mg. Szczególne grupy pacjentów. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania cylazaprylu u dzieci i młodzieży <18 lat. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawka zależy od klirensu kreatyniny: >40 ml/min - dawka początkowa 1 mg raz na dobę, dawka maksymalna 5 mg raz na dobę; 10-40 ml/min - dawka początkowa 0,5 mg raz na dobę, dawka maksymalna 2,5 mg raz na dobę); <10 ml/min - nie zaleca się stosowania. U pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza, od małych dawek i ostrożnie je zwiększać; podczas pierwszych tygodni leczenia preparatem należy przerwać stosowanie leków moczopędnych i monitorować czynność nerek. U pacjentów z marskością wątroby (bez wodobrzusza) dawka wynosi 0,5 mg na dobę, należy uważnie monitorować ciśnienie tętnicze. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa w leczeniu nadciśnienia wynosi 0,5-1 mg raz na dobę; w leczeniu przewlekłej niewydolności serca 0,5 mg raz na dobę. Sposób podania. Preparat przyjmować przed jedzeniem lub po jedzeniu, o tej samej porze dnia. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Inhibace - uwagi
Podczas leczenia mogą wystąpić zawroty głowy i zmęczenie, zwłaszcza na początku leczenia, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Informacja przygotowana na podst. ChPL z dn. 21.03.2019 r. Aktualna ChPL dostępna na stronie www.roche.pl.
