Invega

Invega - skład

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 3 mg, 6 mg, 9 mg lub 12 mg paliperydonu; tabletki 3 mg zawierają laktozę.

Reklama

Invega - działanie

Paliperydon jest selektywnym czynnikiem blokującym działanie monoamin. Wiąże się silnie z receptorami serotoninergicznymi 5-HT₂ i dopaminergicznymi D₂. Blokuje również receptory adrenergiczne α₁ oraz nieznacznie słabiej receptory histaminowe H₁ i receptory adrenergiczne α₂. Preparat zawiera mieszaninę racemiczną paliperydonu. Aktywność farmakologiczna obu enancjomerów jest zbliżona pod względem jakościowym i ilościowym. Paliperydon nie łączy się z receptorami cholinergicznymi. Pomimo, że jest silnym antagonistą receptora D₂, przez co łagodzi objawy pozytywne schizofrenii, to w mniejszym stopniu wywołuje katalepsję i osłabia funkcje motoryczne niż tradycyjne neuroleptyki. Dominujący ośrodkowy antagonizm serotoninowy może zmniejszać skłonność paliperydonu do wywoływania objawów pozapiramidowych. Po podaniu pojedynczej dawki preparatu, stężenia paliperydonu we krwi zwiększają się w sposób ciągły, aż do momentu osiągnięcia wartości maksymalnej (C_max) w czasie ok. 24 godzin od podania leku. W przypadku dawkowania preparatu raz na dobę stężenia w stanie stacjonarnym uzyskuje się w ciągu 4-5 dni. Biodostępność paliperydonu po podaniu doustnym wynosi 28%. Wysokokaloryczny posiłek zwiększa wartość C_max oraz AUC paliperydonu o 50-60% w porównaniu do podawania na czczo. Paliperydon wiąże się z białkami osocza w 74%. Paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu. Jest w niewielkim stopniu metabolizowany w wątrobie. T_0,5 wynosi ok. 23 h. Wydalany jest głównie z moczem. Eliminacja paliperydonu zmniejsza się wraz z osłabieniem czynności nerek.

Reklama

Invega - wskazania

Leczenie schizofrenii u osób dorosłych i młodzieży w wieku od 15 lat. Leczenie zaburzeń schizoafektywnych u osób dorosłych.

Reklama

Invega - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na paliperydon, rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Reklama

Invega - ostrzeżenia

Pacjentów z zaburzeniami schizoafektywnymi leczonych paliperydonem należy poddawać ścisłej obserwacji pod kątem ewentualnej zmiany objawów z maniakalnych na depresyjne. Należy zachować ostrożność, gdy lek jest przepisywany pacjentom z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego albo wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym oraz podczas jednoczesnego stosowania innych leków wydłużających odstęp QT. W związku ze stosowaniem paliperydonu zgłaszano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS). W razie wystąpienia u pacjenta objawów przedmiotowych lub podmiotowych wskazujących na NMS należy odstawić wszystkie leki przeciwpsychotyczne, w tym paliperydon. W przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych dyskinez późnych, należy rozważyć odstawienie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu. Pacjentów z istotną klinicznie leukopenią lub polekową leukopenią/neutropenią w wywiadzie należy obserwować przez pierwszych kilka miesięcy terapii. Należy rozważyć odstawienie paliperydonu przy pierwszym objawie znaczącego klinicznie zmniejszenia liczby leukocytów, wobec braku innych czynników przyczynowych. Pacjentów z istotną klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nich gorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe infekcji oraz podjąć natychmiastowe leczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów <1 x 10⁹/l) należy przerwać stosowanie leku i badać liczbę leukocytów do momentu powrotu wyniku do normy. Podczas leczenia paliperydonem stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzenie przebiegu wcześniej występującej cukrzycy. W niektórych przypadkach zgłaszano wcześniej zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Związek z kwasicą ketonową był zgłaszany bardzo rzadko, a ze śpiączką cukrzycową rzadko. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznej zgodnie z wytycznymi terapii przeciwpsychotycznej. U pacjentów leczonych jakimkolwiek atypowym lekiem przeciwpsychotycznym, w tym paliperydonem, należy obserwować objawy hiperglikemii, a pacjentów z cukrzycą należy regularnie badać, czy nie pogarsza się u nich kontrola glikemii. Podczas stosowania leku zgłaszano znaczne zwiększenie masy ciała - należy regularnie kontrolować masę ciała. Badania hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworowych w guzach piersi u ludzi. Chociaż nie stwierdzono do tej pory w badaniach klinicznych ani epidemiologicznych wyraźnego związku z podawanymi lekami przeciwpsychotycznymi, należy zachować ostrożność u pacjentów z wywiadem w tym kierunku. Paliperydon należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej guzami prolaktynozależnymi. Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego (np.: niewydolność serca, zawał lub niedokrwienie mięśnia sercowego, zaburzenia przewodzenia), z chorobą naczyń mózgowych lub zaburzeniami predysponującymi do wystąpienia niedociśnienia (np.: odwodnienie i hipowolemia). Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub z innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy. Ze względu na to, że tabletki preparatu nie odkształcają się i nie zmieniają w przewodzie pokarmowym swojego kształtu w sposób znaczący, zwykle nie należy podawać preparatu pacjentom z istniejącym uprzednio znacznym zwężeniem przewodu pokarmowego (patologicznym lub jatrogennym) ani pacjentom z dysfagią, czy mającym istotne trudności z połykaniem tabletek. Lek można stosować jedynie u pacjentów, którzy są w stanie połknąć tabletkę w całości. Stany prowadzące do skrócenia czasu pasażu żołądkowo-jelitowego, np.: choroby związane z przewlekłą ciężką biegunką, mogą skutkować zmniejszonym wchłanianiem paliperydonu. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może być konieczne dostosowanie dawki. Nie należy stosować paliperydonu u pacjentów z CCr poniżej 10 ml/min (brak danych). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg klasyfikacji Child-Pugh) (brak danych). Nie badano stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Przyjmuje się doświadczenia dotyczące rysperydonu jako wiążące również dla paliperydonu. Stwierdzono zwiększone ryzyko zgonu pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, arypiprazolem, olanzapiną i kwetiapiną w porównaniu do placebo. U pacjentów leczonych rysperydonem umieralność wyniosła 4% w porównaniu do 3,1% dla placebo. U pacjentów z otępieniem, leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, arypiprazolem i olanzapiną, obserwowano ok. 3-krotnie większe ryzyko wystąpienia niepożądanych reakcji dotyczących naczyń mózgowych. Paliperydon powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z czynnikami ryzyka udaru. Zalecając stosowanie paliperydonu pacjentom z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy`ego (DLB), lekarze powinni rozważyć ryzyko i korzyści ze względu na możliwe zwiększone ryzyko złośliwego zespołu neuroleptycznego i możliwą zwiększoną wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne w obu tych grupach pacjentów. Objawy zwiększonej wrażliwości na leki przeciwpsychotyczne mogą obejmować: splątanie, zaburzenie świadomości, niestabilność postawy z częstymi upadkami, które towarzyszą objawom pozapiramidowym. Należy poinformować pacjentów, aby natychmiast zgłosili się do lekarza, jeśli pojawi się priapizm i jego objawy nie ustąpią w ciągu 3-4 h. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w przypadku przepisywania leku pacjentom, u których mogą wystąpić warunki sprzyjające podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np.: pacjentom podejmującym intensywny wysiłek fizyczny, narażonym na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmującym jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionym. Ze względu na ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE), przed i w trakcie stosowania leku należy wykryć wszystkie możliwe czynniki ryzyka tej choroby oraz podjąć środki zapobiegawcze. Działanie przeciwwymiotne paliperydonu może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye`a i nowotwór mózgu. Należy obserwować działanie sedatywne leku u dzieci i młodzieży. Zmiana pory przyjmowania może zmniejszyć wpływ sedatywny na pacjenta. Z powodu możliwego wpływu dłużej trwającej hiperprolaktynemii na rozwój i dojrzewanie płciowe u młodzieży, należy rozważyć regularną ocenę kliniczną stanu endokrynologicznego, w tym pomiary wzrostu, masy ciała, dojrzewania płciowego, miesiączkowania i innych możliwych działań zależnych od prolaktyny. Podczas leczenia należy również prowadzić regularne badania objawów pozapiramidowych i innych zaburzeń ruchu. Ze względu na ryzyko wystąpienia śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (IFIS) podczas operacji usunięcia zaćmy, przed zabiegiem trzeba poinformować wykonującego go okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu leków o działaniu antagonistycznym na receptory α_1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory α₁ przed zabiegiem usunięcia zaćmy i należy to rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu". Ze względu na zawartość laktozy, tabletek 3 mg nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Reklama

Invega - ciąża

Preparatu nie wolno stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku konieczności przerwania terapii podczas ciąży, nie należy przerywać leczenia nagle. Noworodki narażone na działanie paliperydonu podczas III trymestru ciąży są w grupie ryzyka wystąpienia zaburzeń pozapiramidowych i (lub) objawów odstawienia o różnym nasileniu i czasie trwania po porodzie. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane. Paliperydon przenika do mleka ludzkiego w takiej ilości, że prawdopodobny jest jego wpływ na organizm noworodków/dzieci karmionych piersią, jeśli karmiące kobiety przyjmują dawki terapeutyczne. Nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią. Nie wykazano wpływu leku na płodność w badaniach nieklinicznych.

Reklama

Invega - efekty uboczne

Bardzo często: bezsenność (w tym trudności z zasypianiem, bezsenność śródnocna), parkinsonizm, akatyzja, sedacja, senność, ból głowy. Często: zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, zakażenie dróg moczowych, grypa, zwiększenie masy ciała, zwiększenie apetytu, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie apetytu, mania, pobudzenie, depresja, lęk, dystonia, zawroty głowy, dyskineza, drżenie, niewyraźne widzenie, blok przedsionkowo-komorowy, zaburzenia przewodzenia, wydłużenie odstępu QT w EKG, bradykardia, tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne, nadciśnienie, ból gardła i krtani, kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból w jamie brzusznej, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, suchość w jamie ustnej, ból zęba, zwiększenie aktywności aminotransferaz, świąd, wysypka, ból mięśniowo-szkieletowy, ból pleców, ból stawów, brak miesiączki, gorączka, osłabienie (astenia), zmęczenie. Niezbyt często: zapalenie płuc, zakażenie dróg oddechowych, zapalenie pęcherza moczowego, zakażenie ucha, zapalenie migdałków, leukopenia, trombocytopenia, niedokrwistość, zmniejszenie wartości hematokrytu, hiperprolaktynemia, cukrzyca, hiperglikemia, zwiększenie obwodu w talii, jadłowstręt, zwiększenie stężenia trójglicerydów we krwi, zaburzenia snu, stan splątania, zmniejszone libido, anorgazmia, nerwowość, koszmary senne, dyskineza późna, napady drgawkowe, omdlenie, nadpobudliwość psychomotoryczna, zawroty głowy zależne od postawy ciała, zaburzenia koncentracji, dyzartria, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje, światłowstręt, zapalenie spojówek, suche oko, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, szum w uszach, ból ucha, niemiarowość zatokowa, nieprawidłowy zapis EKG, kołatanie serca, niedociśnienie, duszność, sapanie, krwawienie z nosa, obrzęk języka, zapalenie żołądka i jelit, dysfagia, wzdęcia, zwiększenie aktywności GGT, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, pokrzywka, łysienie, wyprysk, trądzik, zwiększone stężenie kinazy fosfokreatynowej we krwi, skurcze mięśni, zesztywnienie stawów, obrzęk stawów, osłabienie mięśni, ból szyi, nietrzymanie moczu, częstomocz, zastój moczu, dyzuria, zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, zaburzenia miesiączkowania (w tym nieregularne miesiączkowanie, skąpe miesiączkowanie), mlekotok, zaburzenia funkcji seksualnych, ból piersi, dyskomfort piersi, obrzęk twarzy, obrzęk (w tym obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy, obrzęk ciastowaty), dreszcze, zwiększenie temperatury ciała, nieprawidłowy sposób chodzenia, pragnienie, ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie, upadek. Rzadko: zakażenie oka, grzybica paznokci, zapalenie tkanki łącznej, akaroza skórna, agranulocytoza, neutropenia, zwiększenie liczby eozynofilów, reakcja anafilaktyczna, nadwrażliwość, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, obecność glukozy w moczu, zatrucie wodne, cukrzycowa kwasica ketonowa, hipoglikemia, polidypsja, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, katatonia, somnambulizm, przytępiony afekt, złośliwy zespół neuroleptyczny, niedokrwienie mózgu, brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, zmniejszony poziom świadomości, śpiączka cukrzycowa, zaburzenia równowagi, nieprawidłowa koordynacja, kiwanie głową, jaskra, zaburzenia ruchu gałek ocznych, rotacyjne ruchy gałek ocznych, zwiększone łzawienie, przekrwienie oczu, migotanie przedsionków, zespół tachykardii ortostatycznej związanej ze zmianą pozycji ciała, zakrzepica żylna, zatorowość płucna, niedokrwienie, napady zaczerwienienia, zespół bezdechu śródsennego, hiperwentylacja, zachłystowe zapalenie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, dysfonia, zapalenie trzustki, niedrożność jelit, ileus, nietrzymanie stolca, kamienie kałowe, zapalenie warg, żółtaczka, obrzęk naczyniowy, polekowe wykwity skórne, hiperkeratoza, sucha skóra, rumień, odbarwienie skóry, łojotokowe zapalenie skóry, łupież, rabdomioliza, nieprawidłowa postawa ciała, noworodkowy zespół odstawienny, priapizm, opóźnione miesiączkowanie, ginekomastia, obrzęk piersi, powiększenie piersi, wydzielina z piersi, wydzielina z pochwy, hipotermia, zmniejszenie temperatury ciała, stwardnienie, zespół odstawienia leku. Częstość nieznana: hiperinsulinemia, zastój krwi w płucach. Paliperydon jest czynnym metabolitem rysperydonu, dlatego profile działań niepożądanych tych substancji (w tym zarówno postaci doustnych, jak i postaci we wstrzyknięciach) odpowiadają sobie wzajemnie. Oprócz wyżej wymienionych działań niepożądanych, podczas stosowania rysperydonu stwierdzono następujące działania, które mogą wystąpić podczas stosowania paliperydonu: zaburzenia mózgowo-naczyniowe, zespół wiotkiej tęczówki (śródoperacyjny), szmery oddechowe, zespół Stevensa-Johnsona/toksyczna nekroliza naskórka. W badaniach klinicznych schizofrenii obserwowano zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy u 67% pacjentów otrzymujących paliperydon. Działania niepożądane mogące sugerować zwiększenie poziomów prolaktyny (np.: brak miesiączki, mlekotok, zaburzenia miesiączkowania, ginekomastia) były zgłaszane u 2% pacjentów. Maksymalne wartości średniego zwiększenia stężenia prolaktyny w surowicy na ogół obserwowano w 15. dniu leczenia, jednak w punkcie końcowym badania utrzymywały się one na poziomie przekraczającym wartości początkowe. Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych mogą wystąpić: wydłużenie odstępu QT, niemiarowości komorowe (migotanie komór, częstoskurcz komorowy), nagły niewyjaśniony zgon, zatrzymanie akcji serca i torsade de pointes. Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej łącznie z przypadkami zatorowości płucnej i zakrzepicy żył głębokich - częstość nieznana. U pacjentów w podeszłym wieku ze schizofrenią profil bezpieczeństwa leku był zbliżony do profilu obserwowanego u pacjentów młodszych. Nie badano stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.
W badaniach klinicznych niektórych innych atypowych leków przeciwpsychotycznych stwierdzono zwiększone ryzyko zgonu i incydentów naczyniowo-mózgowych. Ogólny profil bezpieczeństwa u młodzieży w wieku 12 lat i powyżej ze schizofrenią był podobny do stwierdzanego u dorosłych osób, z wyjątkiem następujących działań niepożądanych, które zgłaszano częściej u młodzieży: bardzo często - sedacja/senność, parkinsonizm, zwiększenie masy ciała, zakażenia górnych dróg oddechowych, akatyzja i drżenie zgłaszane u młodzieży; często - ból brzucha, mlekotok, ginekomastia, trądzik, dyzartria, zapalenie żołądka i jelit, krwawienie z nosa, zakażenie ucha, zwiększenie stężenia triglicerydów i zawroty głowy. U młodzieży częściej występują objawy pozapiramidowe. U młodzieży należy oceniać przyrost masy ciała w porównaniu z oczekiwanym przyrostem masy ciała związanym z rośnięciem. W otwartym badaniu leku u młodzieży ze schizofrenią trwającym do 2 lat, częstość zwiększonego stężenia prolaktyny wynosiła 48% u kobiet i 60% u mężczyzn; działania niepożądane wskazujące na zwiększenie stężenia prolaktyny (np. brak miesiączki, mlekotok, zaburzenia miesiączki, ginekomastia) zgłaszano u 9,3% osób.

Invega - interakcje

Nie stosować jednocześnie z rysperydonem w postaci doustnej, ponieważ paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu i to połączenie może prowadzić do dodatkowej ekspozycji na paliperydon. Ostrożnie stosować z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna, dyzopiramid), leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron, sotalol), niektóre leki przeciwhistaminowe, niektóre inne leki przeciwpsychotyczne oraz niektóre leki przeciw malarii (np. meflokina). Stosować ostrożnie w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na o.u.n. (anksjolityki, większość leków przeciwpsychotycznych, leki nasenne, opioidy itp.) oraz z alkoholem - zwiększone ryzyko sedacji. Paliperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminy; jeżeli konieczne jest jednoczesne podawanie preparatów, szczególnie w zaawansowanej fazie choroby Parkinsona, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki każdego z leków. Istnieje zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego podczas jednoczesnego stosowania paliperydonu z innymi lekami mającymi podobne właściwości np. inne leki przeciwpsychotyczne lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLP). Ostrożnie stosować z innymi lekami obniżającymi próg drgawkowy (np.: pochodne fenotiazyny lub butyrofenonu, TLP lub selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny - SSRI, tramadol, meflokina). Wyniki badań in vitro wskazują na to, że CYP2D6 i CYP3A4 mogą w minimalnym stopniu uczestniczyć w metabolizmie paliperydonu, lecz nie stwierdzono ani w warunkach in vitro ani in vivo, aby te izoenzymy miały istotne znaczenie w metabolizmie paliperydonu. Jednoczesne podawanie paliperydonu z paroksetyną (silnym inhibitorem CYP2D6), nie wykazało znaczącego klinicznie wpływu na farmakokinetykę paliperydonu. Badania in vitro wykazały, że paliperydon jest substratem glikoproteiny P (P-gp). Leki indukujące P-gp (np. karbamazepina) mogą zmniejszać C_max i AUC paliperydonu - w momencie rozpoczęcia podawania karbamazepiny należy ponownie ocenić dawkę paliperydonu i w razie potrzeby ją zwiększyć; odwrotnie w momencie odstawienia karbamazepiny należy ponownie ocenić paliperydonu i w razie potrzeby ją zmniejszyć; od 2 do 3 tygodni zajmuje osiągnięcie pełnej indukcji i w podobnym okresie od odstawienia induktora efekt się kończy. Inne leki lub czy zioła, które są induktorami np.: ryfampicyna, ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), mogą mieć podobny wpływ na paliperydon. Leki wpływające na czas pasażu żołądkowo-jelitowego (np. metoklopramid) mogą zaburzać wchłanianie paliperydonu. Walproinian może zwiększać C_max oraz AUC paliperydonu - należy rozważyć zmniejszenie dawki paliperydonu, jeśli jest on podawany jednocześnie z walproinianem. Paliperydon nie wpływa na farmakokinetykę walproinianu. Interakcja farmakokinetyczna pomiędzy paliperydonem a litem jest mało prawdopodobna.

Invega - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Schizofrenia: 6 mg raz na dobę, rano. Nie jest wymagane stopniowe zwiększanie dawki na początku leczenia. U niektórych pacjentów korzystne może być zastosowanie leku w dawkach mniejszych lub większych, w zakresie 3-12 mg raz na dobę. Jeśli jest wskazane dostosowanie dawki, należy to zrobić jedynie po ponownej ocenie stanu klinicznego pacjenta. Gdy wskazane jest zwiększenie dawki, zaleca się zwiększać ją o 3 mg na dobę, w odstępach czasowych dłuższych niż 5 dni. Zaburzenia schizoafektywne: 6 mg raz na dobę, rano. Nie jest wymagane stopniowe zwiększanie dawki na początku leczenia. U niektórych pacjentów korzystne może być zastosowanie leku w dawkach większych, w zakresie 6-12 mg raz na dobę. Jeśli jest wskazane dostosowanie dawki, należy to zrobić jedynie po ponownej ocenie stanu klinicznego pacjenta. Gdy wskazane jest zwiększenie dawki, zaleca się zwiększać ją o 3 mg na dobę, w odstępach czasowych dłuższych niż 4 dni. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, jeśli czynność nerek jest prawidłowa. Nie badano bezpieczeństwa ani skuteczności paliperydonu u pacjentów w wieku >65 lat z zaburzeniami schizoafektywnymi. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby; brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥50 do <80 ml/min) zalecana dawka początkowa wynosi 3 mg raz na dobę i może być zwiększona do 6 mg raz na dobę w oparciu o odpowiedź kliniczną i tolerancję; u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥10 do <50 ml/min) zalecana dawka początkowa wynosi 3 mg co drugi dzień i może być zwiększona do 3 mg raz na dobę po ponownej ocenie stanu klinicznego pacjenta; u pacjentów z CCr <10 ml/min nie zaleca się stosowania paliperydonu. Dzieci i młodzież. Zalecana dawka początkowa w leczeniu schizofrenii u młodzieży w wieku co najmniej 15 lat wynosi 3 mg raz na dobę, podawana rano. Młodzież o mc. <51 kg - maksymalna zalecana dawka dobowa leku wynosi 6 mg. Młodzież o mc. ≥51 kg: maksymalna zalecana dawka dobowa leku wynosi 12 mg. Jeśli jest wskazane dostosowanie dawki, należy to zrobić jedynie po ponownej ocenie stanu klinicznego pacjenta. Gdy wskazane jest zwiększenie dawki, zaleca się zwiększać ją o 3 mg/dobę, zwykle w odstępach czasowych dłuższych niż 5 dni. Nie ustalono bezpieczeństwa ani skuteczności leku u młodzieży w wieku od 12 do 14 lat. Nie badano ani nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych u pacjentów w wieku od 12 do 17 lat. Nie ma wskazań do zastosowania leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Sposób podania. Tabl. należy połykać w całości, popijając płynem. Tabletek nie należy żuć, dzielić ani kruszyć. Substancja czynna znajduje się w niewchłanialnej otoczce zaprojektowanej tak, aby uwalniać substancję czynną w kontrolowanym tempie. Otoczka tabletki wraz z nierozpuszczalnymi składnikami rdzenia jest wydalana z organizmu. Pacjenci nie powinni niepokoić się, jeśli czasami zauważą w kale coś, co wyglądem przypomina tabletkę. Podawanie leku należy ustalić w odniesieniu do przyjmowania pokarmów (podawanie preparatu ze standardowym wysokokalorycznym, bogatym w tłuszcz posiłkiem zwiększa wartość C_max oraz AUC paliperydonu o 50-60% w porównaniu do podawania na czczo). Pacjent powinien zostać pouczony, aby zawsze przyjmować lek na czczo albo zawsze przyjmować go razem ze śniadaniem. Nie zmieniać sposobu przyjmowania na czczo na przyjmowanie razem z posiłkiem.

Invega - uwagi

Paliperydon może mieć niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn z powodu potencjalnego wpływu na układ nerwowy i wzrok. Należy zalecić pacjentom powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn do czasu poznania ich indywidualnej wrażliwości na działanie leku.