Jakavi - skład
1 tabl. zawiera 5 mg, 10 mg, 15 mg lub 20 mg ruksolitynibu, w postaci fosforanu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Jakavi - działanie
Lek przeciwnowotworowy, inhibitor kinazy proteinowej. Ruksolitynib jest selektywnym inhibitorem kinaz Janusowych (JAK), JAK1 i JAK2, które są mediatorami przesyłania sygnału dla szeregu cytokin i czynników wzrostu odgrywających ważną rolę w procesie hemopoezy i funkcjonowaniu układu immunologicznego. Charakteryzuje się dużą przenikalnością, dobrą rozpuszczalnością i szybkim uwalnianiem. Jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym, Cmax osiągane jest po około 1 h od przyjęcia dawki. Wiązanie z białkami osocza wynosi około 97%, głównie z albuminami. Ruksolitynib nie przenika przez barierę krew-mózg. Jest metabolizowany głównie przez CYP3A4, przy dodatkowym udziale CYP2C9. W osoczu lek występuje głównie w postaci niezmienionej oraz dwóch aktywnych metabolitów. Ruksolitynib jest wydalany głównie poprzez metabolizm. Średni T0,5 eliminacji ruksolitynibu wynosi ok. 3 h., wydalany jest głównie w moczu oraz z kałem.
Reklama
Jakavi - wskazania
Włóknienie szpiku (MF). Leczenie powiększenia śledziony związanego z chorobą lub objawów występujących u dorosłych pacjentów z pierwotnym włóknieniem szpiku (znanym także jako przewlekłe idiopatyczne włóknienie szpiku), włóknieniem szpiku poprzedzonym czerwienicą (nadkrwistością) prawdziwą lub włóknieniem szpiku poprzedzonym nadpłytkowością samoistną. Czerwienica prawdziwa (PV). Leczenie dorosłych pacjentów z czerwienicą prawdziwą, u których występuje oporność lub nietolerancja na leczenie hydroksymocznikiem.
Reklama
Jakavi - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciąża i laktacja.
Reklama
Jakavi - ostrzeżenia
Lek może spowodować wystąpienie hematologicznych działań niepożądanych, w tym małopłytkowości, niedokrwistości i neutropenii, w związku z tym przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest wykonanie pełnego badania krwi z rozmazem krwinek białych. Leczenie należy przerwać u pacjentów z liczbą płytek krwi poniżej 50 000/mm3 lub bezwzględną liczbą neutrofilów poniżej 500/mm3. Zauważono, że u pacjentów z małą liczbą płytek krwi (<200000/mm3) w chwili rozpoczynania terapii wystąpienie małopłytkowości w trakcie leczenia jest bardziej prawdopodobne. Małopłytkowość jest na ogół odwracalna i zazwyczaj można ją opanować poprzez zmniejszenie dawki lub czasowe wstrzymanie preparatu, jednak może zajść konieczność przetoczenia płytek krwi, w zależności od wskazań klinicznych. Pacjenci, u których wystąpi niedokrwistość mogą wymagać transfuzji krwi oraz rozważenia modyfikacji dawkowania lub przerwanie leczenia u pacjentów z niedokrwistością. Pacjenci ze stężeniem hemoglobiny poniżej 10,0 g/dl na początku leczenia podlegają większemu ryzyku zmniejszenia stężenia hemoglobiny do wartości poniżej 8,0 g/dl podczas leczenia w porównaniu z pacjentami z większym wyjściowym stężeniem hemoglobiny, w związku z tym u pacjentów z wyjściowym stężeniem hemoglobiny poniżej 10,0 g/dl zaleca się częstsze monitorowanie parametrów hematologicznych oraz ocenę objawów przedmiotowych i podmiotowych świadczących o występowaniu działań niepożądanych związanych ze stosowaniem preparatu. Neutropenia (bezwzględna liczba neutrofilów <500/mm3) była na ogół odwracalna i możliwa do opanowania poprzez czasowe wstrzymanie podawania leku. Pełne badanie krwi należy wykonywać tak często, jak jest to wskazane klinicznie i w miarę potrzeby dostosowywać dawkę leku. U pacjentów leczonych preparatem występowały ciężkie zakażenia bakteryjne, mykobakteryjne, grzybicze, wirusowe i inne zakażenia oportunistyczne, w związku z tym należy zbadać pacjentów pod kątem ryzyka wystąpienia ciężkich zakażeń. Lekarze powinni uważnie obserwować pacjentów otrzymujących lek pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów zakażeń i bezzwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie. Nie należy rozpoczynać leczenia do czasu ustąpienia ciężkich aktywnych zakażeń. U pacjentów przyjmujących lek z powodu włóknienia szpiku zgłaszano występowanie gruźlicy - przed rozpoczęciem leczenia pacjentów należy zbadać pod kątem obecności aktywnej lub nieaktywnej (utajonej) formy gruźlicy zgodnie z lokalnymi zaleceniami. Badania powinny uwzględnić wywiad chorobowy, możliwe wcześniejsze kontakty z osobami chorymi na gruźlicę i (lub) odpowiednie badania przesiewowe, takie jak badanie rentgenowskie płuc, próbę tuberkulinową i (lub), jeśli dotyczy, oznaczenie uwalniania interferonu-γ. Osoby przepisujące lek powinny pamiętać o ryzyku fałszywie ujemnego wyniku skórnej próby tuberkulinowej, zwłaszcza u pacjentów ciężko chorych lub mających obniżoną odporność. U pacjentów z przewlekłym zakażeniem HBV przyjmujących preparat zgłaszano wzrost miana wirusa zapalenia wątroby typu B (miano HBV-DNA), z towarzyszącym mu wzrostem aktywności AlAT i AspAT lub bez takiego wzrostu. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem zaleca się badanie przesiewowe w kierunku HBV; pacjenci z przewlekłym zakażeniem HBV powinni być leczeni i monitorowani według wytycznych klinicznych. Ze względu na ryzyko wystąpienia półpaśca, lekarze powinni pouczyć pacjentów jak rozpoznawać wczesne przedmiotowe i podmiotowe objawy, zalecając jak najwcześniejsze rozpoczynanie leczenia. Podczas stosowania Jakavi w leczeniu MF zgłaszano występowanie postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML), w związku z tym lekarze powinni zachować czujność szczególnie w odniesieniu do objawów, które mogą sugerować pojawienie się PML, których pacjenci mogą nie zauważyć (np. objawy poznawcze, neurologiczne lub zaburzenia psychiczne). Pacjentów należy monitorować pod względem nowych lub nasilających się objawów, i jeśli takie objawy pojawią się, należy rozważyć skierowanie pacjenta do neurologa lub wprowadzić odpowiednie diagnostyczne środki zaradcze. Jeśli podejrzewa się wystąpienie PML, dalsze leczenie należy zawiesić, do czasu wykluczenia PML. U pacjentów leczonych ruksolitynibem zgłaszano występowanie nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry (NMSC) (w tym raka podstawnokomórkowego, raka płaskonabłonkowego i raka z komórek Merkla), u większości z tych pacjentów w wywiadzie stwierdzano długotrwałe leczenie hydroksymocznikiem i wcześniejsze występowanie NMSC lub przedrakowych zmian skórnych. U pacjentów podlegających zwiększonemu ryzyku wystąpienia raka skóry zaleca się okresowe badanie skóry. Leczenie preparatem było związane ze wzrostem wartości parametrów lipidowych, w tym cholesterolu całkowitego, cholesterolu HDL, cholesterolu LDL i trójglicerydów - zaleca się monitorowanie stężenia lipidów oraz leczenie dyslipidemii zgodnie z wytycznymi klinicznymi. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek początkową dawkę należy zmniejszyć. U pacjentów ze schyłkową chorobą nerek i MF, otrzymujących hemodializoterapię, dawkę początkową należy ustalać w oparciu o liczbę płytek krwi; kolejne dawki należy podawać wyłącznie w dniu hemodializy po zakończeniu każdej sesji hemodializy. Dodatkowe modyfikacje dawkowania należy wprowadzać uważnie kontrolując bezpieczeństwo stosowania leku i jego skuteczność. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę początkową należy zmniejszyć o około 50%. Dalsze modyfikacje dawkowania należy wprowadzać na podstawie bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku. Jeśli preparat ma być podawany jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 lub podwójnymi inhibitorami enzymów CYP3A4 i CYP2C9 (np. flukonazolem), jednostkową dawkę należy zmniejszyć o około 50% i podawać ją 2 razy na dobę. Jednoczesne stosowanie ruksolitinibu i leków cytoredukcyjnych wiąże się z występowaniem możliwej do opanowania cytopenii. Po przerwaniu lub zaprzestaniu leczenia objawy MF mogą powrócić w ciągu około 1 tyg. Znane są przypadki pacjentów, którzy przerwali leczenie preparatem doznając cięższych zdarzeń, zwłaszcza osób z inną ostrą chorobą współistniejącą. Nie ustalono, czy nagłe przerwanie leczenia przyczyniło się do wystąpienia tych zdarzeń. Można rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki preparatu, z wyjątkiem sytuacji, gdy nagłe przerwanie leczenia jest konieczne, chociaż przydatność stopniowego zmniejszania dawki nie została potwierdzona. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.
Reklama
Jakavi - ciąża
Stosowanie preparatu podczas ciąży jest przeciwwskazane. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia, jeśli kobieta zajdzie w ciążę podczas leczenia preparatem, należy dokonać indywidualnej oceny stosunku ryzyka do korzyści, z poradnictwem w zakresie możliwego ryzyka dla płodu. Nie wolno stosować podczas karmienia piersią i dlatego w chwili rozpoczęcia leczenia należy przerwać karmienie piersią.
Reklama
Jakavi - efekty uboczne
U pacjentów z włóknieniem szpiku (MF). Bardzo często: zakażenia układu moczowego, półpasiec, zapalenie płuc, niedokrwistość stopnia 4. wg CTCAE (<6,5 g/dl), niedokrwistość stopnia 3. wg CTCAE (<8,0-6,5 g/dl), niedokrwistość dowolnego stopnia wg CTCAE, małopłytkowość stopnia 3. wg CTCAE (50 000-25 000/mm3), małopłytkowość dowolnego stopnia wg CTCAE, neutropenia dowolnego stopnia wg CTCAE, krwawienia (wszelkie krwawienia, w tym krwawienie śródczaszkowe i z przewodu pokarmowego, wylewy podskórne i inne krwawienia), wylewy podskórne, krwawienie z przewodu pokarmowego, inne krwawienia (w tym krwawienie z nosa, krwotoki po zabiegach i krwiomocz), hipercholesterolemia dowolnego stopnia wg CTCAE, hpertriglicerydemia dowolnego stopnia wg CTCAE, przyrost masy ciała, zawroty głowy, ból głowy, zwiększenie aktywności lipazy dowolnego stopnia wg CTCAE, zaparcie, wzrost aktywności aminotransferazy alaninowej dowolnego stopnia wg CTCAE, wzrost aktywności aminotransferazy asparaginianowej dowolnego stopnia wg CTCAE, nadciśnienie. Często: posocznica, małopłytkowość stopnia 4. wg CTCAE (<25 000/mm3), neutropenia stopnia 4. wg CTCAE (<500/mm3), neutropenia stopnia 3. wg CTCAE (<1000-500/mm3), krwawienie z przewodu pokarmowego, pancytopenia, krwawienie śródczaszkowe, wzdęcia z oddawaniem gazów, wzrost aktywności aminotransferazy alaninowej stopnia 3. wg CTCAE (>5 x-20 x GGN). Niezbyt często: gruźlica. Częstość nieznana: reaktywacja HBV. U pacjentów z czerwienicą prawdziwą (PV). Bardzo często: zakażenia układu moczowego, półpasiec, niedokrwistość dowolnego stopnia wg CTCAE, małopłytkowość dowolnego stopnia wg CTCAE, neutropenia dowolnego stopnia wg CTCAE, krwawienia (wszelkie krwawienia, w tym krwawienie śródczaszkowe i z przewodu pokarmowego, wylewy podskórne i inne krwawienia), wylewy podskórne, inne krwawienia (w tym krwawienie z nosa, krwotoki po zabiegach i krwiomocz), hipercholesterolemia dowolnego stopnia wg CTCAE, hpertriglicerydemia dowolnego stopnia wg CTCAE, przyrost masy ciała, zawroty głowy, ból głowy, zwiększenie aktywności lipazy dowolnego stopnia wg CTCAE, zaparcie, wzrost aktywności aminotransferazy alaninowej dowolnego stopnia wg CTCAE, wzrost aktywności aminotransferazy asparaginianowej dowolnego stopnia wg CTCAE, nadciśnienie. Często: zapalenie płuc, niedokrwistość stopnia 3. wg CTCAE (<8,0 –6,5 g/dl), małopłytkowość stopnia 3. wg CTCAE (50 000-25 000/mm3), pancytopenia, krwawienie z przewodu pokarmnowego, wzdęcia z oddawaniem gazów, wzrost aktywności aminotransferazy alaninowej stopnia 3. wg CTCAE (>5 x-20 x GGN). Niebyt często: posocznica, reaktywacja HBV, niedokrwistość stopnia 4. wg CTCAE (<6,5 g/dl), małopłytkowość stopnia 4. wg CTCAE (<25 000/mm3), neutropenia stopnia 4. wg CTCAE (<500/mm3), neutropenia stopnia 3. wg CTCAE (<1000-500/mm3), krwawienie śródczaszkowe. Po przerwaniu leczenia u pacjentów z MF może wystąpić nawrót objawów MF, takich jak uczucie zmęczenia, ból kości, gorączka, świąd, nocne poty, objawowe powiększenie śledziony i utrata masy ciała. W badaniach klinicznych z MF całkowity wynik w punktowej skali występowania objawów MF stopniowo powracał do wartości wyjściowych w ciągu 7 dni od przerwania leczenia.
Jakavi - interakcje
Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Ruksolitynib jest eliminowany poprzez metabolizm katalizowany przez CYP3A4 i CYP2C9, z tego względu preparaty hamujące aktywność tych enzymów mogą powodować zwiększone narażenie na ruksolitynib. Podając lek z silnymi inhibitorami CYP3A4 (takimi jak, między innymi boceprewir, klarytromycyna, indinawir, itrakonazol, ketokonazol, lopinawir/rytonawir,rytonawir, mibefradyl, nefazodon, nelfinawir, posakonazol, sakwinawir, telaprewir, telitromycyna, worikonazol) dawkę jednostkową Jakavi należy zmniejszyć o około 50% i podawać 2 razy na dobę. Pacjenci powinni być ściśle monitorowani (np. 2 razy w tyg.) pod kątem ewentualnych cytopenii, a dawkę leku należy stopniowo zwiększać z uwzględnieniem bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. U osób zdrowych jednoczesne podawanie ruksolitynibu (pojedyncza dawka 10 mg) z podwójnym inhibitorem CYP2C9 i CYP3A4, flukonazolem, spowodowało zwiększenie C max i AUC ruksolitynibu odpowiednio o 47% i 232% w porównaniu ze stosowaniem samego ruksolitynibu. Należy rozważyć zmniejszenie dawki o 50% podczas stosowania preparatów będących podwójnymi inhibitorami enzymów CYP2C9 i CYP3A4 (np. flukonazolu). Należy unikać jednoczesnego stosowania leku z flukonazolem w dawkach większych niż 200mg na dobę. Podczas jednoczesnego przyjmowania induktorów CYP3A4 (takich jak między innymi awasimib, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, ryfabutin, ryfampin (ryfampicyna), ziele dziurawca (Hypericum perforatum) pacjenci powinni być ściśle monitorowani, a dawkę leku należy stopniowo zwiększać na podstawie bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Nie zaleca się dostosowywania dawki, gdy ruksolitynib jest podawany jednocześnie z łagodnymi lub umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (takimi jak między innymi ciprofloksacyna, erytromycyna, amprenawir, atazanawir, diltiazem, cymetydyna). Pacjenci powinni być jednak ściśle monitorowani pod kątem ewentualnych cytopenii podczas rozpoczynania leczenia umiarkowanym inhibitorem CYP3A4. Ruksolitynib może hamować glikoproteinę P i białko oporności raka piersi (BCRP) w jelicie, co może spowodować wzrost ekspozycji układowej substratów tych transporterów, takich jak eteksylan dabigatranu, cyklosporyna, rosuwastatyna i potencjalnie digoksyna. Zaleca się terapeutyczne monitorowanie leków (TDM) lub stanu klinicznego po podaniu wymienionych substancji. Istnieje możliwość, że potencjalne zahamowanie P-gp i BCRP w jelicie będzie zminimalizowane, jeśli czas pomiędzy podaniem leków będzie maksymalnie wydłużony. Ruksolitynib nie hamuje metabolizmu doustnego substratu CYP3A4, midazolamu - z tego względu nie przewiduje się wzrostu narażenia na substraty CYP3A4, gdy leki te są podawane w skojarzeniu z Jakavi. Preparat nie wpływa na farmakokinetykę doustnego środka antykoncepcyjnego zawierającego etynyloestradiol i lewonorgestrel, dlatego nie przewiduje się, by skuteczność środków antykoncepcyjnych zawierających to skojarzenie była zmniejszona podczas jednoczesnego stosowania ruksolitynibu.
Jakavi - dawkowanie
Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane wyłącznie przez lekarza doświadczonego w podawaniu leków przeciwnowotworowych. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać pełne badanie morfologii krwi z rozmazem krwinek białych. Pełne badanie morfologii krwi z rozmazem krwinek białych należy wykonywać co 2 - 4 tyg. do czasu ustabilizowania dawki preparatu, a następnie w zależności od wskazań klinicznych. Dawka początkowa. Włóknienie szpiku: 15 mg 2 razy na dobę u pacjentów z liczbą płytek krwi pomiędzy 100000/mm3 a 200000/mm3 oraz 20 mg dwa razy na dobę u pacjentów z liczbą płytek krwi >200000/mm3. Czerwienica prawdziwa: 10mg doustnie 2 razy na dobę. Istnieją ograniczone informacje dotyczące dawki początkowej zalecanej u pacjentów z liczbą płytek krwi pomiędzy 50000/mm3 a <100000/mm3 - max. dawka początkowa zalecana u tych pacjentów wynosi 5 mg 2 razy na dobę i należy ją zwiększać z zachowaniem ostrożności. Modyfikacje dawki. Dawki można modyfikować w oparciu o bezpieczeństwo stosowania leku i jego skuteczność. Leczenie należy przerwać, jeśli liczba płytek krwi wyniesie mniej niż 50000/mm3 lub bezwzględna liczba neutrofilów wyniesie mniej niż 500/mm3. U pacjentów z PV leczenie należy również przerwać, gdy stężenie hemoglobiny wyniesie poniżej 8g/dl. Po podwyższeniu liczby elementów morfotycznych krwi powyżej tych wartości można wznowić podawanie leku w dawce 5 mg 2 razy na dobę, stopniowo ją zwiększając w oparciu o wyniki pełnego badania krwi z rozmazem. Należy rozważyć zmniejszenie dawki, jeśli liczba płytek krwi spadnie do wartości poniżej 100000/mm3, mając na celu uniknięcie przerwania leczenia z powodu małopłytkowości. U pacjentów z PV należy również rozważyć zmniejszenie dawki, jeśli stężenie hemoglobiny wyniesie poniżej 12g/dl, a zmniejszenie dawki jest zalecane, jeśli wartość hemoglobiny wyniesie poniżej 10g/dl. Jeśli leczenie zostanie uznane za zbyt mało skuteczne, a morfologia krwi będzie odpowiednia, można zwiększyć dawkę maksymalnie o 5 mg 2 razy na dobę, do max. dawki 25 mg 2 razy na dobę. Dawki początkowej nie należy zwiększać w ciągu pierwszych czterech tyg. leczenia, a w późniejszym okresie nie należy tego robić częściej niż w odstępach 2-tygodniowych. Max. dawka preparatu wynosi 25 mg 2 razy na dobę. Dostosowanie dawki podczas jednoczesnego przyjmowania silnych inhibitorów CYP3A4 lub flukonazolu. Jednostkową dawkę należy zmniejszyć o ok. 50% i podawać 2 razy na dobę. Należy unikać jednoczesnego stosowania preparatu z flukonazolem w dawkach większych niż 200 mg na dobę. Podczas leczenia silnymi inhibitorami CYP3A4 lub podwójnymi inhibitorami enzymów CYP2C9 i CYP3A4 zaleca się częstszą kontrolę (np. 2 razy w tyg.) parametrów hematologicznych oraz przedmiotowych i podmiotowych objawów działań niepożądanych leku związanych ze stosowaniem preparatu. Przerwanie leczenia. Leczenie należy kontynuować tak długo, jak długo stosunek korzyści-ryzyko pozostaje dodatni, jednak należy je przerwać po 6 mies., jeśli od chwili rozpoczęcia leczenia nie doszło do żadnego zmniejszenia wielkości śledziony lub złagodzenia objawów. Zaleca się, by pacjenci wykazujący pewnego stopnia poprawę kliniczną przerwali leczenie ruksolitynibem, jeśli wystąpi u nich wydłużenie śledziony o 40% w porównaniu z długością wyjściową (co w przybliżeniu odpowiada zwiększeniu objętości śledziony o 25%) i nie obserwuje się już u nich rzeczywistej poprawy w odniesieniu do objawów związanych z chorobą. Szczególne grupy pacjentów. Brak konieczności szczególnego dostosowania dawki leku u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min) zalecaną dawkę początkową ustalaną w oparciu o liczbę płytek krwi dla pacjentów z MF należy zmniejszyć o ok. 50% i podawać 2 razy na dobę. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z PV i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek to 5 mg 2 razy na dobę. Podczas leczenia pacjenci powinni być uważnie monitorowani pod kątem bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Dane pozwalające określić optymalne dawkowanie u hemodializowanych pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ESRD) są ograniczone. Symulacje farmakokinetyczne/farmakodynamiczne sugerują, że dawka początkowa u hemodializowanych pacjentów z ESRD i MF to pojedyncza dawka wielkości 15-20 mg lub 2 dawki wielkości 10 mg podawane w 12-h odstępie, po dializie i tylko w dniu hemodializy. Pojedyncza dawka w wysokości 15 mg jest zalecana dla pacjentów z MF, u których liczba płytek krwi mieści się w przedziale od 100000/mm3 do 200000/mm3. Pojedyncza dawka w wysokości 20 mg lub 2 dawki wynoszące 10 mg podawane w 12-h odstępie jest zalecana dla pacjentów z MF, u których liczba płytek krwi wynosi > 200000/mm3. Kolejne dawki (pojedyncze podanie lub 2 dawki wynoszące 10 mg podane w 12-h odstępie) należy podawać wyłącznie w dniach hemodializy, po każdej sesji dializy. Zalecana dawka początkowa u hemodializowanych pacjentów z ESRD i PV to pojedyncza dawka 10 mg lub dwie dawki po 5mg podawane w odstępach co 12 h, po dializie i tylko w dniu hemodializy. Te zalecenia dotyczące dawkowania są oparte na symulacjach i jakiekolwiek modyfikacje dawkowania u pacjentów z ESRD należy uważnie monitorować pod kątem bezpieczeństwa stosowania leku i skuteczności. Brak jest dostępnych danych u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej lub ciągłej hemofiltracji żylno-żylnej. U pacjentów z wszelkimi zaburzeniami czynności wątroby zalecaną dawkę początkową ustalaną w oparciu o liczbę płytek krwi należy zmniejszyć o około 50% i podawać 2 razy na dobę. Kolejne dawki należy dostosować w oparciu o bezpieczeństwo stosowania leku i skuteczność. Pacjenci z rozpoznaniem zaburzeń czynności wątroby podczas leczenia preparatem powinni mieć wykonywane pełne badanie krwi z rozmazem co najmniej raz na 1 - 2 tyg. przez pierwszych 6 tyg. po rozpoczęciu leczenia, a następnie, po ustabilizowaniu czynności wątroby i wyników badań krwi – o ile istnieją wskazania kliniczne. Dawkę można modyfikować, aby zmniejszyć ryzyko cytopenii. Dodatkowe dostosowywanie dawki u osób starszych nie jest zalecane. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u dzieci w wieku do 18 lat. Nie ma dostępnych danych. Sposób podania. Przyjmować z jedzeniem lub bez. W przypadku pominięcia dawki pacjent nie powinien przyjmować dodatkowej dawki, ale zażyć kolejną przepisaną dawkę leku.
Jakavi - uwagi
Nie ma wpływu uspokajającego lub wywiera nieistotny wpływ uspokajający. Jednak pacjenci, u których po przyjęciu preparatu wystąpią zawroty głowy powinni powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
